ความคิดเห็นที่ 1 ภายในร้านอาหารมีชื่อ สายตาของบรรดาลูกค้าที่มีบางตาเริ่มหันมองเป็นตาเดียวเมื่อรถสปอร์ตสีแดงเพลิงปราดมาจอดที่หน้าร้าน ตามด้วยร่างอวบอิ่มกลมกลึงของดารานางแบบสาวคนดังเปิดประตูลงจากรถและก้าวเข้ามาด้วยเสื้อตัวหลวมสีสวยเนื้อเบาสบายแต่กระนั้นขนาดของทรวงอกที่เกินมาตรฐานก็ยังดันเนื้อผ้าขึ้นมาจนโดดเด่น และกางเกงขาสั้นอวดเรียวขาคู่สวยสวมใส่รองเท้ามีส้นเพียงเล็กน้อยพอเดินได้สบาย ส่งให้ร่างงามยิ่งระเหิดระหงยามเยื้องย่าง เส้นผมยาวสีน้ำตาลปล่อยเป็นลอนสลวยเคลียร์แผ่นหลังบาง ดวงตาคู่สวยที่คอยสะกดตรึงเหล่าบุรุษบดบังไว้ภายใต้แว่นตากันแดดราคาแพง หญิงสาวก้าวตรงไปยังโต๊ะมุมใน ซึ่งชายหนุ่มผู้มีดีกรีเป็นลูกชายนายธนาคารใหญ่ในชุดเรียบเนี๊ยบนั่งคอยอยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าขาวสะอาดคมเข้มแย้มยิ้มละไมก่อนลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาใกล้ ราโมน่าถอดแว่นตาก่อนเอ่ยถาม “มานานรึยังคะ” “สักสิบนาทีได้ครับ” พนักงานสาวนำรายการอาหารมาให้ เมื่อเห็นว่าลูกค้าเจ้าประจำทั้งสองยอบตัวนั่งลงเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว..และรอเพียงไม่นาน อาหารตามออร์เดอร์ก็ถูกนำมาวางบนโต๊ะ และบทสนทนาระหว่างมื้ออาหารก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง “แล้วงานอีเว้นวันนี้จะเลิกดึกไหมครับ” “คงราวๆสาม-สี่ทุ่มนั่นล่ะค่ะ” “กว่าจะกลับถึงคอนโด ก็คงดึกเหมือนกันนะ” “ก็..นิดหน่อยค่ะ แต่โม้นาชอบนะคะ เพราะตอนกลางคืนน่ะรถไม่ติด ไม่ต้องเครียดเหมือนตอนกลางวัน” “ ถ้าวันนี้พี่ไม่ติดธุระล่ะก็ พี่จะอาสาเป็นสารถีให้ทั้งวันเลย” หญิงสาวยิ้มกว้าง “ แต่น่าเสียดายนะคะที่พี่ปอไม่ค่อยมีเวลาว่าง ไม่อย่างนั้นล่ะก็ โม้นาคงทำงานสบายไปเลย” “ใช่..พี่ก็เสียดาย” ปริพันธ์พึมพำด้วยประโยคเรียบง่าย แต่ในความรู้สึกนั้นช่างแสนเสียดายเป็นที่สุด เพราะช่วงจังหวะเวลาในหน้าที่การงานของเขาและเธอมันไม่ค่อยตรงกันเลย แม้เขาจะพยายามหาเวลาแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังไม่มากพอตามความต้องการของหัวใจที่เรียกร้องอยากอยู่ใกล้ชิดกับเธอมากกว่าที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้..แต่ดูเหมือนว่าอุปสรรคใหญ่มันไม่ใช่เพียงแค่เรื่องของช่วงเวลาเท่านั้น แต่เป็นที่ตัวของเธอเองต่างหาก ที่แม้จะให้ความสนิทสนมกับเขามากกว่าผู้ชายคนอื่นที่ตกเป็นข่าว แต่ดูเหมือนว่าสี่ห้องหัวใจของเธอนั้นได้ถูกใครบางคนจับจองไว้แล้ว เธอถึงไม่เปิดโอกาสให้เขาเปลี่ยนสถานะจากพี่ชาย กลายเป็น คนรัก เสียที ราโมน่านั่งทานอาหารไปเรื่อยๆพร้อมบทสนทนากับบุคคลที่ทำให้เธอรู้สึกสบายใจที่สุด แม้จะถูกสายตาหลายคู่จับจ้องแต่เธอก็ชินเสียแล้ว และก็รู้ว่ามีใครบางคนแอบถ่ายรูป ที่เดี๋ยวมันก็จะกลายเป็นข่าวตามหน้าหนังสือกรอสซิปทั่วไป..ซึ่งเธอก็เบื่อที่จะใส่ใจแล้ว คิดเสียว่าเป็นการทำบุญทำทานช่วยเหลือคนอื่นให้มีรายได้พิเศษบ้าง หลังจากมื้ออาหารผ่านไป สองหนุ่มสาวพากันเดินเที่ยวไม่นาน ก็ต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่การงานของตน ขณะที่ราโมน่ากำลังนั่งให้ช่างแต่งหน้า และเห็นเจ๊ต้อยผู้จัดการส่วนตัวเดินป้วนเปี้ยนกระวนกระวายเหมือนว่ามีเรื่องกลุ้มใจเสียหนักหนา และมีแต่เธอเท่านั้นที่จะช่วยเหลือได้ ซึ่งท่าทางเช่นนี้เธอรู้สึกเบื่อหน่ายเต็มทนแล้ว ผู้จัดการหนุ่มหายใจฟืดฟาดเท้าเอวอย่างหงุดหงิด ในที่สุดก็หมุนวนเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจิกกัดช่างแต่งหน้าทันที “เอ้าแม่คุณ จะแต่งหน้าให้สวยยันไปถึงชาติหน้าเลยรึไง นี่มันใกล้เวลาจะเริ่มงานแล้วนะ” ช่างแต่งหน้าเพศเดียวกันตวัดหางตาขุ่นเคืองก่อนบรรจงปัดบรัชออนบนแก้มเนียนอีกเล็กน้อยก็หันเก็บอุปกรณ์ทั้งหมดใส่กระเป๋า และสะบัดหน้าใส่เจ๊ต้อยก่อนหิ้วกระเป๋าเดินออกจากห้อง ราโมน่าถอนใจเฮือก เงยหน้าขึ้นมองผู้จัดการหนุ่มที่กำลังทำปากขมุบขมิบไล่หลังช่างแต่งหน้า ก่อนจะหันมายิ้มหวานเจี๊ยบให้เธอ “เจ๊มีอะไรจะพูดกับโม้นาหรือคะ” “คือ..” เจ๊ต้อยเริ่มอ้ำอึ้งเป็นเสต็ปแรก จากนั้นก็เริ่มทำหน้าเศร้าเป็นเสต็ปที่สอง “เจ๊ต้อยรับงานมางานหนึ่งจ้ะ..” “งานอะไรคะ” ราโมน่าถามเสียงเย็นเช่นเดียวกับสีหน้า “เอ่อ..เป็น..คอลเลกชั่นชุดนอนจ้ะ” กระมิดกระเมี้ยนตอบ และทันที่ที่เห็นว่าอีกฝ่ายอ้า:-)ยปฏิเสธ เจ๊ต้อยก็ชิงงัดเสต็ปที่สามออกมาด้วยการกะพริบตาทำท่าจะร้องไห้ “เจ๊ต้อยรู้ว่าโม้นาไม่อยากรับงานพวกนี้ แต่ครั้งนี้เจ๊จำเป็นต้องใช้เงินจริงๆนะ แล้วอีกอย่างเจ๊ก็สกรีนชุดเรียบร้อยแล้วด้วย รับรองเซตนี้ไม่โป้ไม่เปลือย แค่เรียกเลือดลมให้แล่นซู่ซ่ากระชุ่มกระชวยเท่านั้นเอง” “ให้เลือดกำเดากระฉูดน่ะสิไม่ว่า” ราโมน่าต่อให้พร้อมลุกขึ้นยืน..คราวที่แล้ว เธอก็หลงคารมยอมถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำจนถูกลุงของเธอเรียกไปสวดเสียยกใหญ่ คราวนี้อย่าหวังเลยว่าเธอจะยอมใจอ่อนอีก “โธ่โม้นาจ๋า ครั้งนี้ครั้งเดียวจริงๆนะ..ไม่งั้นเจ๊ตายแน่” เจ๊ต้อยพยายามอ้อนวอน ราโมน่าเขม็งมองผู้จัดการส่วนตัวของเธอก่อนยืนยันหนักแน่น “ไม่ต้องมาคร่ำครวญเลย ต่อให้เจ๊ไปฆ่าตัวตายโม้นาก็ไม่สน แต่โม้นาจะช่วยเป็นเจ้าภาพเลี้ยงกระเพาะปลาให้สักคืนก็แล้วกัน” พูดจบก็หันเดินไปหาออแกนไนเซอร์ เจ๊ต้อยกระทืบเท้าขัดใจที่เด็กในสังกัดแข็งข้อจนทำให้ส่วนแบ่งก้อนโตหายวับไปในอากาศ ซึ่งถ้าหญิงสาวไม่ใช่ลูกหลานของผู้มีอิทธิพลล่ะก็ คงถูกเขาจับใส่พานทองประเคนพวกนักการเมืองหรือไม่ก็เสี่ยกระเป๋าหนักคนใดคนหนึ่งไปแล้ว ฮึ! หลังจากจบงานอีเว้นเจ๊ต้อยพยายามตื๊ออีกรอบ แต่หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็งและขู่ว่าถ้าตื๊อมากๆเข้า เธอจะไปอยู่กับผู้จัดการคนอื่น เจ๊ต้อยจึงรีบถอยทัพคอตกกลับบ้านไป เพราะรู้ว่ามีนักปั้นหลายคนจ้องฉกหญิงสาวไปจากเขา เนื่องจากหญิงสาวยังเป็นสินค้าที่สร้างรายได้อีกมหาศาล ราโมน่าถอนใจฟืด เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับเป็นชุดเดิม..แค่เหนื่อยที่ต้องปั้นหน้าฉีกยิ้มหวานๆให้กับผู้คนภายในงานแล้ว ยังต้องมาหนักใจกับเรื่องบ้าบอคอแตกอีก..น่าเบื่อจริงๆ! หญิงสาวขับรถด้วยความเร็วไม่มากนัก เพียงแค่คิดว่าจะต้องกลับไปสถานที่ที่มีแต่ความเปลี่ยวเหงา หัวใจเธอก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนบอกไม่ถูกเลยจริงๆ และขณะที่แล่นบนเส้นทางที่ค่อนข้างเงียบ รถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่สีดำมีคนนั่งมาสามคนก็ขับตีขนาบข้างขึ้นมา และคนนั่งฝั่งผู้โดยสารทั้งเบาะหน้าและหลังต่างเลื่อนกระจกลงโผล่หน้ามาตะโกนแซวเธอลั่นถนน “ขับรถคนเดียวเหงาไหมจ๊ะ” “ให้พี่นั่งเป็นเพื่อนไหมจ๊ะคนสวย” “ไอ้พวกบ้า! ไปให้พ้นเลยนะ” ราโมน่าเข่นเขี้ยวนึกก่นด่าสารพัดและคิดจะเหยียบคันเร่งหนี ซึ่งมั่นใจว่าความเร็วรถของเธอเหนือกว่าแน่นอน แต่ในวินาทีนั้น..อีกฝ่ายกลับเร่งเครื่องแซงหน้าขึ้นไปก่อนพร้อมกระทำในสิ่งที่หญิงสาวไม่คาดฝัน เมื่อเจ้าสองคนเมื่อครู่ดันขว้างไข่ดิบใส่หน้ากระจกรถแตกกระจายบดบังวิสัยทัศน์ ก่อนจะพากันหัวเราะลั่นจากไป หญิงสาวจอดรถเข้าข้างทางกรี๊ดลั่นรถทั้งเจ็บใจ ทั้งคลั่งแค้นกับการกระทำของพวกมัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเปิดประตูลงไปแช่งชักหักกระดูกไล่หลังไปเท่านั้น แล้วก็กลับเข้ารถเปิดสวิตซ์ฉีดน้ำพร้อมไล่ที่ปัดน้ำฝนทำความสะอาดแผ่นกระจก แต่ก็ล้างคราบสกปรกออกไม่หมด จึงคว้ากล่องกระดาษทิชชู่เปิดประตูรถลงไปอีกครั้ง ขยุ้มดึงแผ่นกระดาษเช็ดคราบสกปรกอย่างกระฟัดกระเฟียด “วันนี้มันเป็นวันซวยอะไรของฉันเนี่ย ไอ้บ้าเอ้ย!” เธอยังคงงุ่มง่ำตั้งหน้าตั้งตาเช็ดกระจก จนไม่ทันเห็นว่าเจ้ารถคันเดิมได้เลี้ยวกลับมาอีกครั้ง..กว่าจะเห็น ก็เมื่อตัวรถปราดมาจอดใกล้ และชายฉกรรจ์ทั้งสามลงจากรถตรงเข้าคุกคามอย่างรวดเร็วจนเธอหนีกลับขึ้นรถไม่ทัน “นะ..นี่ พวกนายมาทำไมกันอีก ไปให้พ้นเลยนะ” ราโมน่าถามเสียงตื่นพลางขยับถอยหนี แต่ก็ถูกต้อนจนติดรถของตัวเอง ซึ่งสายตาหื่นกระหายของแต่ละคนนั้นกวาดมองโลมเลียทั่วเนื้อตัว ทำให้เธอขยะแขยงระคนหวาดกลัวจนแทบร้องไห้ “..ถอยออกไปนะ พวกนายต้องการอะไร..จะเอาเงินเหรอ ฉันมีอยู่ในกระเป๋าน่ะ เอาไปได้เลย มือถือก็อยู่ในนั้น คงขายได้หลายตังค์อยู่นะ..” เธอพยายามเปล่งเสียงสั่นเครือต่อรองกับกลุ่มคนที่กำลังรุมล้อมรอบตัว ภาวนาให้พวกมันสนใจในสิ่งที่เธอเสนอ ซึ่งหนึ่งในสามแสยะยิ้มเย็น “เงินน่ะเราเอาแน่ รวมทั้งตัวเธอด้วย แม่ดาราคนสวย” และทันทีที่พูดจบ ทั้งสามต่างกรูเข้ารุมจับหญิงสาวที่ส่งเสียงกรี๊ดลั่นพยายามวิ่งหนีแต่สองแขนนั้นฝ่ามือใหญ่ของชายทั้งสองคว้าไปล็อกแน่น และหมายพาไปจัดการตามคำสั่งของผู้ว่าจ้างที่ต้องการให้พวกเขารุมโทรมแม่ดาราสาวคนนี้พร้อมเผยแพร่ภาพให้คนทั่วไปได้เห็น ซึ่งพวกเขาต่างรีบกระโจนรับข้อเสนอทันที..ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งผู้หญิงที่สวยสะเด็ดขนาดนี้ เป็นใครก็เอาทั้งนั้น! “ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! กรี๊ด..ช่วยด้วย!!” ราโมน่าพยายามดิ้นสุดฤทธิ์พร้อมกรีดร้องไม่หยุด จนทั้งสองแสบแก้วหูไปหมดแล้ว แต่เจ้าเพื่อนร่วมขบวนการอีกคนมันยังไม่สามารถรวบขาหญิงสาวได้เสียที “เฮ้ย! เร็วสิโว้ย เดี๋ยวพ่อมืงก็แห่กันมาหรอก” เจ้าคนที่โน้มตัวพยายามรวบขาทั้งสองข้างของหญิงสาว เงยใบหน้ามาเถียงเพื่อน “มืงไม่เห็นรึไง :-)ดิ้นฉิ_หาย ถีบจนกูเจ็บไปหมดแล้ว” “ก็ทุบเลยสิวะ :-)โง่อยู่ได้” “เออว่ะ” เจ้าคนฟังคล้อยตามเพื่อน แต่ในวินาทีนั้นเอง ราโมน่าหาจังหวะได้จึงรีบยกเข่ากระแทกเสยเข้าปลายคางอย่างจัง จนคนร่างใหญ่ตรงหน้าผงะล้มหงายวูบไหวเห็นดาวเดือนเลยทีเดียว “เฮ้ย!” ชายทั้งสองต่างอุทานกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเพื่อน จึงถูกปลายของรองเท้าส้นสูงกระทืบลงบนปลายเท้าของชายคนหนึ่งอย่างจังจนเต้นโหยง หญิงสาวรีบสะบัดแขนจนหลุดและหันไปใช้สองนิ้วจิ้มตาของอีกคนจนร้องลั่นตามเพื่อนเช่นกัน..แม้ว่าจะสะบัดหลุดมาได้ แต่เธอก็ไม่สามารถกลับขึ้นรถได้ทันแน่ จึงหันหลังกลับหมายวิ่งไปยังถนนอีกเส้นที่เห็นว่าพอมีรถแล่นผ่านไปมา พร้อมส่งเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือลั่น เผื่อจะมีใครได้ยินบ้าง “เฮ้ย! หนีไปโน้นแล้ว” เจ้าคนที่ถูกกระทืบปลายเท้าโวยวาย รีบแตะเพื่อนที่นอนมึนกับพื้นให้รีบลุกขึ้นไล่ตามโดยเร็ว พร้อมแค่นคำราม“ฤทธิ์มากนักนะมืง จับได้ล่ะน่าดู” ทั้งสามเร่งฝีเท้าสุดฤทธิ์ ในที่สุดก็คว้าร่างอวบอิ่มละมุนมือได้สำเร็จ ก่อนเงื้อมือตบใบหน้าสวยนั้นเต็มอารมณ์โกรธจนล้มคว่ำลงไปกับพื้น ราโมน่ารับรู้ถึงรสเลือดที่ค้างอยู่ในโพรงปากพร้อมๆกับอาการเจ็บชาของซีกแก้ม พลางกระถดร่างถอยหนีก่อนยกมือไหว้วอนขอชายทั้งสามที่กำลังย่างสามขุมเข้ามาเสียงเครือ พร้อมน้ำตาร่วงรินกับชะตากรรมที่จะส่งให้เธอตกนรกทั้งเป็น “ฉันไหว้ล่ะ..ปล่อยฉันไปเถอะนะ..อยากได้อะไรก็เอาไปเลย ฉันจะไม่แจ้งความด้วย แต่อย่าทำอะไรฉันเลยนะ..ฉันไม่เคยทำอะไรให้พวกนายเลย..ขอร้องล่ะ..ปล่อยฉันไปเถอะนะ” “เธอไม่ได้ทำ แต่ลุงของเธอเป็นคนทำ” “คุณลุง!?” “ก็นายชนาธิปไม่ใช่เรอะที่ส่งคนไปลอบกัดเจ้านายของพวกเราจนเกือบเดี๊ยงไง..ถ้าจะโทษ ก็โทษที่ลุงของเธอก็แล้วกัน” “ไม่! คุณลุงไม่ได้ส่งคนไปทำร้ายคุณอชิรนะ พวกนายเข้าใจผิดแล้ว” ราโมน่ารีบแย้ง เมื่อคิดว่าพอจะเข้าใจอะไรบ้างแล้ว แต่อีกฝ่ายตะคอกกลับ “ไม่ต้องมาแก้ตัวให้ลุงของเธอหรอก เพราะใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้น” พร้อมยื่นมือมาฉุดดึงหญิงสาวที่ส่งเสียงกรี๊ดลั่นพร้อมดิ้นรนอีกครั้งให้ลุกขึ้น ก่อนส่งกำปั้นหนักหน่วงกระแทกเข้าบริเวณหน้าท้องบอบบางอย่างจังจนร่างที่ดิ้นรนตัวงอฟุบลงไปกับวงแขนแกร่งที่รองรับไว้ “สิ้นฤทธิ์ซะที..จัดการตรงนี้เลยดีกว่าไหมว่ะ” แต่เพื่อนอีกคนรีบแย้ง“เฮ้ย ไม่ได้หรอกเดี๋ยวใครมาเห็น รีบพาไปดีกว่า” “ก็ได้วะ” ชายหนุ่มที่มีร่างกายใหญ่โตที่สุดในกลุ่มก้าวเข้ามาแบกร่างไร้สติกลับขึ้นรถ แต่ทั้งหมดจำต้องหันขวับตามแสงไฟหน้ารถที่สาดเข้ามาขัดจังหวะ และไม่กี่อึดใจ..ร่างสูงเพรียวกำยำเปิดประตูลงจากรถยนต์คันใหญ่ให้หนึ่งในสามลอบกลืนน้ำลายอย่างขลาดๆ เมื่อเห็นใบหน้าของผู้มาใหม่ชัดเจน “บรรลัยแล้ว!” ....................................................................... จบตอนค่า โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 04:42:31

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบกระทู้เก็บตกค่า ^^ มาอ่านค่า จากคุณ : scottie     เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 22:02:14     ===> ดีใจด้วยความคิดถึง จนน้ำตาแทบไหลเลยล่ะค่ะ .............................. น่าสนใจนายก้องภพจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุยิงถล่มอชิรกับศราหรือเปล่า แล้วทำให้สองตระกูลที่ไม่ถูกกันอยู่แล้วซัดกันให้น่วมโดยที่ตัวเอง ไม่ต้องลงมือทำอะไรมากนัก จากคุณ : mimny     เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 01:08:06   ===> นายคนนี้แค่มีส่วนรู้เห็นเพียงผิวเผินค่ะเพราะตัวเองก็ถูกบงการอีกที แต่เรื่องนี้ นายคนนี้เป็นตัวป่วนจริงๆค่ะ (อิอิ บอกเขาซะหมดเลยเรา) แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 55 04:51:02 จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 04:50:27

ความคิดเห็นที่ 3 คนบางคนนี่กระทำเรื่องร้ายแรงนิ่งกว่าสรรพสัตว์อื่นใด..T_T.. จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 05:32:42

ความคิดเห็นที่ 4 เอ่อ.....ราโมน่าของกาแฟน่วมเลยง่าส์! จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 09:04:49

ความคิดเห็นที่ 5 สงสัยอนาวินมาช่วย พระเอกเสียอย่าง ยังไงก็ต้องมาช่วยนางเอก จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 09:28:04

ความคิดเห็นที่ 6 น่าสงสารราโมนา น่าจะเป็นอนาวินมาช่วยนะ เรื่องจะได้ไม่เข้าใจผิดไปใหญ่โต ตาอยู่จะได้ผิดหวัง เพราะเสี้ยมแล้วเค้าไม่ชนกัน จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 10:53:28

ความคิดเห็นที่ 7 คุณPsycho man === เพื่อเป้าหมาย คนบางคนสามารถเหยียบย่ำคนอื่นโดยไม่มีสำนึกแม้แต่นิดเดียว ^^" คุณกาแฟเย็นเพิ่มช็อต === โอ๋ๆ เดี๋ยวก็ได้ยาดีช่วยรักษาแล้วจ้า คุณกุลธิดา (kdunagin)=== แหะๆ จะเป็นใครนั้น ต้องรอตอนต่อไปค่ะ คุณgoldensun === เรื่องนี้ตาอยู่ผิดหวังหลายอย่างเลยค่ะ เพราะเสี้ยมยังไงเค้าก็แค่เฉี่ยวกันไป เฉี่ยวกันมา ไม่ยอมชนกันจังๆสักที ^^ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 11:34:09

ความคิดเห็นที่ 8 คนเขียนหายไปฉลองวาเลนไทน์มาเหรอคะ ^^ พี่ปอจะมาแนวพระรองผู้แสนดีรึเปล่าเนี่ย แต่ท่าทางผู้หญิงจะชอบแนวแบดบอยซึ่งราโมน่าก็คงเป็นหนึ่งในนั้น ไม่งั้นคงไม่เก็บเสื้อพี่จิลมาถึงวันนี้ ><   รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ ว่าคนนั้นคือใคร จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 16:04:17

ความคิดเห็นที่ 9 คนเขียนไม่ได้ไปฉลองที่ไหนหรอกค่า..แต่มันดันติดเกมสร้างเมืองอยู่ ฮ่า.. (คนเขียนคนนี้ความรับผิดชอบมันไม่ค่อยมีเลย ^^") นั่นสิ ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมผู้หญิงถึงชอบผู้ชายแนวแบดบอย เพราะฉะนั้น พี่ปอที่แสนดีเลยอกหักไปตามระเบียบ อิอิ จะเป็นใครต้องคอยวันจันทร์หน้าจ้า คราวนี้ไม่อู้แล้ว (ก็เล่นตั้งสิบกว่ารอบแล้วมันไม่ผ่านสักที เลยลบมันทิ้งเลย แง่ม! เจ็บใจ) จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 20:03:15

ความคิดเห็นที่ 10 อ้าว โม้นา ดึกๆ ลงจากรถทำไม จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 21:11:37

ความคิดเห็นที่ 11 เข้าตาจนก็น่าจะโชคดีที่ยังมีคนมาช่วยละน้า เจอสะดุดนิดนึงค่ะ เส.  -- ปกติคำนี้จะเขียนย่อว่า เสธ. (แต่ก็ออกเสียงว่า เส) มาจากคำว่า เสนาธิการ งุ่มง่ำ -- งุ่มง่าม จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 22:50:12

ความคิดเห็นที่ 12 จะใช่อนาวินหรือเปล่าที่ลงมาจากรถ ถ้าใช่แล้วพวกคนร้ายเห็นหน้าแล้วกลัวแสดงว่าเป็นลูกน้องของอนาวินหรือเปล่า ถ้าเป็นแล้วไปรับงานจากคนอื่นให้มาทำแบบนี้อย่างนี้เลี้ยงไว้ไม่ได้แล้วนะลูกน้องแบบนี้ จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 22:56:35

ความคิดเห็นที่ 13 ผมว่าไม่ใช่ลูกน้องอนาวินหรอก เป็นพวกแอบอ้างให้ฝ่ายโมน่าเช้าใจผิด เรียกว่าเสี้ยมเขาควายให้ชนกันไง เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 10:00:56

ความคิดเห็นที่ 14 คุณscottie === มัวแต่โมโหไงคะ เลยลืมคิดถึงความปลอดภัย..งือ จุดอ่อนของผู้หญิง คุณปิยะรักษ์ === ขอบคุณสำหรับข้อผิดพลาดค่า แหะๆ นางเอกในนิยายซะอย่าง ยังไงก็มีอัศวินมาช่วยอยู่แล้ว คุณmimny === ต้องเรียกว่า เป็นอดีตลูกน้องน้องค่ะ ^^ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 10:31:12

ความคิดเห็นที่ 15 กรี๊ดดด..คุณหมอกลับมาเม้นต์แล้ว ปล. คิดถึงคำหัวเราะปิดท้ายประโยคคุณหมอจัง เหอ ๆ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 10:34:25