ขนมจีนไร้น้ำยา (บทเรียนราคาแพง ของนักเดินทางราคาถูก) บทที่ 2 : รสคลาสสิก
|
 |
สถานที่ กลางแม่น้ำโขง
...
อืม ยังไงก็ระวังตัวล่ะไปคนเดียว
คุณพี่เจ้าหน้าที่พูดพร้อมกับเสียงแสตมป์สมุดที่ดังขึ้น 2 ครั้ง
ปึ้ก ! ปึ้ก !
สมุดสีน้ำตาลเล่มเล็กที่มีตราครุฑอยู่บนหน้าปก ถูกยื่นกลับคืนสู่เจ้าของเดิม
อีกครั้ง
ขอบคุณครับพี่
เป็นอันว่าเสร็จสิ้นกระบวนการขอออกจากสยามประเทศไปยังพรหมแดน
เพื่อนบ้านเป็นการชั่วคราว หลังล่องเรือข้ามแม่น้ำโขงไปยังแผ่นดินฝั่งตรง
ข้าม เราก็จะมีสถานะกลายเป็นชาวต่างชาติโดยทันที
แหม คิดแล้วมันก็ชื่นใจดี นานๆ จะได้เป็นชาวต่างชาติกับเค้าสักที
เดี๋ยวๆๆ อย่าเพิ่งไป
เสียงคุณพี่เจ้าหน้าที่คนเดิมตะโกนเรียกอีกครั้ง จากที่กำลังครึ้มอกครึ้มใจ
เดินอมยิ้มอยู่ ทำเอาหุบยิ้มแทบไม่ทัน
เอ่อ อะไรเหรอครับพี่
คุณพี่เจ้าหน้าที่ยื่นมือออกมาจากช่องกระจก บนฝ่ามือปรากฏให้เห็นลูกอมสี่
ห้าเม็ดในสีต่างๆ กัน
เลือกไปเม็ดนึงสิ
แหม นึกว่าเรื่องอะไร
ปกติแล้วเราไม่ค่อยนิยมลูกอมเท่าไร แต่ในเมื่อคุณพี่เต็มใจให้ ก็ขอรับไว้ใน
น้ำใจ
การรับสื่อรักรูปหัวใจจากมนุษย์เพศเดียวกัน ออกจะดูแปลกๆ ไปสักหน่อย
เราเลยเลือกเอาลูกอมฉลากสีแดงเม็ดเดียวที่ไม่ได้เป็นรูปหัวใจในมือของ
คุณพี่เจ้าหน้าที่
ครั้งสุดท้ายที่ได้กินโอเล่ รสคลาสสิก ไม่น่าจะต่ำกว่า 10 ปีมาแล้ว
นานจนลืมไปแล้วว่ารสชาติคลาสสิกมันเป็นยังไง
...
สวัสดีปีใหม่นะ
คุณพี่เจ้าหน้าที่พูดจบ ก็เรียกคนที่ต่อหลังเราเข้ารายงานตัวต่อ
เรือข้ามฟากเที่ยวสุดท้ายกำลังจะออกจากท่าแล้ว
เท่าที่ฟังจากสำเนียงสนทนา ผู้โดยสารบนเรือลำนี้ ทั้งหมดน่าจะเป็นผู้
โดยสารจากประเทศเพื่อนบ้าน
บนเรือลำนี้ ทุกคนต่างมีปลายทางที่ไม่ต่างกัน นั่นคือแผ่นดินฝั่งตรงข้าม
แต่ที่ไม่เหมือนกันคือจุดหมาย
ในขณะที่ทุกคนกำลังจะกลับบ้าน
แต่เรากำลังจะออกจากบ้าน
...
เรือค่อยๆ เลื่อนห่างออกจากแผ่นดินหนึ่ง เข้าใกล้อีกแผ่นดินหนึ่ง ในช่วงที่
พระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ
ขณะที่เรือกำลังแล่นอยู่ ณ จุดกึ่งกลางระหว่างสองแผ่นดิน
ความรู้สึกที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีก่อนย้อนกลับมาอีกครั้ง
...
ยังอร่อยดีเหมือนเดิม
โอเล่ รสคลาสสิก !
...
ขนมจีนไร้น้ำยา
บันทึกการเดินเที่ยวเล่น บนเส้นทางโหลๆ ที่ใครๆ ก็ไปกัน เจ้าของเดียวกับขนมโตเกียว คนละเจ้าของกับโทนาฟ
ขนมจีนจานนี้ ไร้ทั้งน้ำยา กระบวนท่า และไกด์บุ๊ค อาศัยว่าหน้ามึนไม่เป็น
รองผู้ได๋ จึงตัดสินใจเดินเดี่ยวข้ามน้ำ แต่ไม่ข้ามทะเล (แค่เฉียดๆ)
จากกรุงเทพฯ ถึงกรุงต่างประเทศ เริ่มต้นที่เชียงของ ล่องผ่านลาว เข้าสู่ไช
น่า ถลาไปเวียดนาม ข้ามกลับมาลาวอีกที ก่อนที่จะกลับเข้าสู่สยามประเทศ
อีกครั้งทางจังหวัดมุกดาหาร
บทบันทึกการเดินเที่ยวเล่น เป็นเวลาเกือบๆ หนึ่งเดือน บนเส้นทางโหลๆ ที่
ใครเค้าก็ไปกันมาแล้วทั้งนั้น ด้วยเงินประมาณ 20,000 บาท กับบทเรียน
ราคาแพงของนักเดินทางราคาถูก ที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง
ข้อควรระวัง
คำภาษาต่างประเทศทุกคำที่ปรากฏอยู่ในเนื้อเรื่อง อาจคลาดเคลื่อนไปจาก
ความเป็นจริงบ้าง ขอได้โปรดเข้าใจ เนื่องจากคนเขียนพูดลาวไม่ได้ พูดจีน
ไม่ได้ พูดเวียดนามก็ไม่ได้อีก แถมภาษาอังกฤษยังห่วยใช้ได้ ฉะนั้น ขอ
อย่าได้ถือสาหาความกันเลย และหากใครที่อ่านพบข้อผิดพลาดตรงไหน
โปรดบอกให้รู้ด้วย เพราะเราเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน จะได้ไม่เข้าใจอะไร
ผิดไป และจะได้แก้ไขให้ถูกต้อง
และหากมีบางช่วงบางตอน ที่อ่านแล้วอาจจะไม่ถูกใจท่านบ้างก็เป็นเรื่อง
ธรรมดา เพราะเรื่องราวทั้งหมด เขียนขึ้นจากความคิดอ่านและประสบการณ์
ตรงของตัวผู้เขียนเอง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม
| จากคุณ |
:
standupplease  
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 ก.พ. 55 16:02:12
|
|
|
|
