Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
Beer, Rabbit Bun, Coffee, and Dark Chocolate (ตอนจบ) ติดต่อทีมงาน

ตอนที่ 1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11549151/W11549151.html
ตอนที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11608269/W11608269.html
ตอนที่ 3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11696375/W11696375.html


---------------------------------------------------------------------------------


DARK CHOCOLATE


“ตอนที่คนร้ายพุ่งเข้ามาหา นึกว่าจะตายไปแล้วซะอีก...”

“ก็ไปยั่วโมโหเขาก่อนนี่นา หาเรื่องใส่ตัวเอง ช่วยไม่ได้” นวลปรางยักไหล่ให้คนที่นอนมองหน้าเธอนิ่งอยู่ด้วยอาการเหมือนจะสมน้ำหน้าอยู่หน่อย ๆ

“ไม่สงสารคนที่ต้องฉลองปีใหม่ที่โรงพยาบาลบ้างเหรอ” เขาประท้วงท่าทีไม่เอาใจใส่ของเธอ แม้แต่คำปลอบใจสักคำยังไม่มี

เธอเลิกคิ้ว แล้วทำเสียงหึในลำคอ “ก็บอกแล้วว่า ก่อเรื่องเองจะเห็นใจทำไม”

“โกรธเหรอ ปราง”

จะว่าไปแล้ว ถ้าเธอจะโกรธที่เขาทำให้เธอต้องเป็นห่วงก็สมเหตุสมผลดีแล้ว หากการเงียบของเธอ ที่ตามปกติแล้วจะตอบโต้ทันทีหรือมีอาการโวยวายให้เห็นทำให้เขาวุ่นวายใจ

“เฮ้ย... ปราง อย่าทำแบบนี้สิ” เสียงของชัชพลอ่อนลงกับปฏิกิริยาของเธอ “โกรธจริงเหรอ”

เป็นอีกครั้งที่ไม่มีคำตอบจากปากของเธอ...

ถึงจะทำมึนตึงกับเขาไปอย่างนั้น แต่ลึก ๆ แล้ว เธอไม่ได้โกรธ เพราะเข้าใจดีว่านั่นคืองานของเขา และถ้าจะโกรธ คนที่เธอควรโกรธ คือ ตัวเธอเองนั่นละ ที่ทำใจกับเรื่องนี้ไม่ได้สักที  

เธอเคยบอกเขาเองว่า... ชีวิตเราก็เป็นเหมือนกาแฟดำกับดาร์กช็อกโกแลต... มีรสขมเป็นพื้นฐาน ไม่ได้หวานมาแต่แรกเริ่ม เพราะฉะนั้น การเตรียมตัวให้พร้อมรับกับสิ่งที่จะเข้ามาในชีวิต ก็เหมือนกับการรับเอารสขมของช็อกโกแลตให้ลิ้นได้ชินกับรสขมปนหวานอ่อนจนแทบไม่รู้สึกว่าหวานเสียก่อนที่กาแฟซึ่งขมกว่าจะตามมาให้รู้รส และเมื่อถึงตอนนั้น รสเข้มข้นของกาแฟที่เหมือนจะจัดยิ่งกว่ากลับกลายเป็นรสขมที่เราสามารถดื่มและกลืนลงคอได้อย่างไม่ยากเย็น

แม้จะเข้าใจได้เช่นนั้น แต่กับเรื่องนี้แล้ว เมื่อเจอกับตัว เธอกลับพบว่ามันยากเกินทำใจให้คิดเช่นนั้นได้

แค่นึกถึงภาพแก้วคม ๆ ของขวดเบียร์ที่ถูกทุบจนแตกเป็นขวดปากฉลามทิ่มทะลุผ่านเครื่องแบบของเขาเข้าไปถึงเนื้อ เธอก็หวาดเสียวเหลือทนแล้ว

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่บ้านของพลอยพราว บาริสต้าหรือพนักงานชงกาแฟในร้านทำให้เธอรู้ว่า อาชีพของเขาเสี่ยงแค่ไหน ต่อให้ทำงานในตำแหน่งซึ่งเหมือนกับไม่ต้องไปเผชิญเหตุอันตราย แต่เมื่อได้ชื่อว่าเป็นตำรวจแล้ว คำว่าเสี่ยงเป็นเสมือนเงาตามตัวชนิดหลบเลี่ยงกันไม่ได้ ไม่ว่าจะพาตัวเองไปตกอยู่ในความเสี่ยงหรือคนอื่นนำพาความเสี่ยงมาให้ก็ตาม

แต่ไม่ว่าจะทำใจได้หรือไม่ พร้อมรับกับเหตุไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้นได้หรือไม่ เธอก็คงอดใจหายไม่ได้อยู่ดี หากเขาเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจริง ๆ ถึงตอนนี้เขาจะปลอดภัยดี ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนจากเหตุการณ์วันนั้นเลยแม้แต่น้อยก็ตาม

ชายหนุ่มถอนใจ ยันตัวลุกขึ้นจากพื้นหญ้าของสวนสาธารณะที่เขากับเธอนัดพบกันในโอกาสที่เขาไม่มีเวรและเป็นวันหยุดชดเชยปีใหม่ของบริษัทเธอด้วย เขาขยับเปลี่ยนมุมมานั่งขัดสมาธิตรงข้ามกับเธอ

“แกโกรธใช่ไหมที่ฉันทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง เอาตัวไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้น”

เธอเม้มปากแน่น หากไม่ละสายตาไปจากคนที่กำลังรอคำตอบจากเธออยู่

“ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันเป็นห่วง” เธอเอ่ยออกมาในที่สุด “ห่วงมาก แต่ก็ทำได้แค่เป็นห่วงเท่านั้นแหละ”

เห็นสีหน้าเขาแล้ว เธอก็หัวเราะ “ฉันไม่ได้โกรธแกจริง ๆ นะ ชัช... ไม่ได้งอน ไม่ได้อะไรเลย ฉันแค่ไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเองดีแค่นั้นเอง แต่เมื่อมันผ่านไปแล้ว แกไม่เป็นไร พลอยเองก็ได้รถมอเตอร์ไซค์คืนด้วย ฉันก็ดีใจแล้ว”

สิ่งที่เธอพูดทำให้เขาถอนใจเฮือกด้วยความโล่งอก หากยังอดถามย้ำไม่ได้ “แน่นะ”

“ถ้าจะโกรธก็เพราะถามซ้ำ ๆ กันหลายรอบไม่เชื่อกันซะทีนี่แหละ” เธอย่นจมูกใส่เขา ก่อนจะยิ้มรับ เมื่อเขายกมือยอมแพ้

“ไม่น่ารอดขวดปากฉลามมาได้เล้ย เหนียวจริงนะ แก” เธอว่า

“ฉันจะถือว่าแกชมฉันว่าตายยากก็แล้วกัน” นายตำรวจหนุ่มบอกยิ้ม ๆ “ไอ้ตอนที่มันถือขวดปากฉลามวิ่งตรงเข้ามา ตอนนั้น คิดอย่างเดียวว่าทำยังไงก็ได้ไม่ให้มันถึงตัว เลยเอาถีบมันกลับไปซะเต็มแรง เผอิญว่าขายาวเลยรอดตัวไป... ดีที่เป้ากางเกงไม่ขาด ถ้าขาดขึ้นมาละก็ มีเสียวรอบสองแน่ ๆ”

“ไม่เสียวหรอก เสียสายตามากกว่า”

“เห็นหน้าเถื่อน ๆ แบบนี้ ฉันก็รักนวลสงวนตัวเป็นนะ แก... มีบ็อกเซอร์ซ้อนอยู่ข้างในอีกตัวไม่มีทางที่ใครจะได้เห็นของดีฟรี ๆ หรอก” เขาตอบหน้าตาเฉย

ถึงจะพยายามทำหน้าดุใส่เขาขนาดไหน แต่หญิงสาวก็ห้ามตัวเองไม่ให้ขำไม่ได้ และท้ายที่สุดแล้ว เธอก็หลุดหัวเราะออกมาชนิดไม่เกรงใจเขาเลยสักนิดเดียว

“พอเลย ปราง... แกนึกภาพอะไรของแกอยู่ หา” เขาแกล้งบ่น

“แกก็เหอะ พูดเรื่องกางเกงบ็อกเซอร์กับผู้หญิงอย่างฉันเนี่ยนะ” เธอย้อน

เขาทำเหมือนอยากจะเถียงต่อ แต่กลับทำให้เธอผิดคาด “โอเค ฉันผิดเอง”




(มีต่อนะคะ)

จากคุณ : ปิยะรักษ์
เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 22:13:48




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com