ความคิดเห็นที่ 1 ความรักงดงามเสมอ หากรู้จักรักให้เป็น อิจฉาคนมีความรักกกก (ความจริงความรักเกิดขึ้นได้ทุกวันอยู่แล้วนี่นา ฮี่ๆๆ จะไปอิจฉาคนอื่นทำไมกัน เอิ๊กๆ) จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 12:19:10

ความคิดเห็นที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11739588/W11739588.html ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะคะ ^__^ K.พิมพ์นรา  K. KTH (KTHc)   K. GTW   K. Setakan   K. กาแฟเย็นเพิ่มช็อต คุณปู่ เจียวต้าย  K. นารีจำศีล   K.กาปอมซ่า K.ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค K.ravio  K. รุริกะ K.zoi  รวมถึงนักอ่านในเงาทุกๆท่านค่ะ...ขอบคุณมากมายค่ะ ^0^ ปอลิง. กว่าจะเป็นงานชิ้นนี้ออกมา ผู้เขียนปลุกปล้ำมา 3 วันเต็มๆค่ะ ผิดตกขออภัย ช่วยชี้แนะด้วยนะคะ จากคุณ : ใยไหมกะใบม่อน เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 12:30:01

ความคิดเห็นที่ 3 # 1 ความรักงดงามเสมอ หากรู้จักรักให้เป็น...ใช่ค่ะความรักงดงามเสมอ ^0^ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ใยไหมกะใบม่อน เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 12:34:17

ความคิดเห็นที่ 4 ถึงจะผิดหวัง แต่เราก็ได้เรียนรู้สิ่งที่เรียกว่า ความรัก และได้รู้ว่ายังมีคนสำคัญอีกสองคนที่รักเราอยู่เสมอนะคะ จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 17:08:29

ความคิดเห็นที่ 5 เขียนได้ดีนี่นา แม้ว่าตวามรู้สึกตอนอ่าน อาจไม่ใช่ความรู้สึกแบบ"เรื่องสั้น เต็มร้อย" มีกลิ่นไอของ "ความเรียง" แทรกอยู่นิดๆ แต่ก็ไม่ผิดกติกาอันใด อ่านจบแล้วได้แต่พยักหน้ากับตัวเอง และพึมพำกับตัวเอง ว่า รัก คือทุกข์ มีรัก มีทุกข์ ไร้รัก ไร้ทุกข์ ตัดรัก ตัดทุกข์ เพียงแต่ สำหรับ เราๆท่านๆ ที่ยังไม่หลุดพ้น หัวใจที่ไร้รัก เหมือนไร้ทุกขฺฺ แต่ทำไม..... หัวใจที่ไร้รักไร้ทุกข์ จึงมีแต่ความเหงา........... ดังนั้น ผู้คนจึงกระโจนหาความรัก ความทุกข์ เพื่อไม่ให้หัวใจเหงาเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างเดียวดาย ยอมทุกข์เพราะรัก ดีกว่ายอมไม่รักไร้รัก..แต่เหงาเหลือเกิน ความทุกขฺ์เพราะรัก..อาจทำให้..ร้าวรันทดทุกข์มรมานยิ่งกว่าการฆ่า แต่ความเหงาก็เย็นยะเยือกกัดกร่อนลึกล้ำเช่นกัน โดยเนื้อแท้แล้ว ความเหงาก็อาจเป็นความทุกข์ชนิดหนึ่ง คนละรูปแบบ แต่ อย่างน้อยคนที่มีความรัก ก็จะรู้ความจริงข้อหนึ่งว่า หัวใจอันบอบบางละเอียดอ่อนของตนเอง ยังมีชีวิตจิตใจ มีความรู้สึก ไม่ใช่หัวใจหิน หรือหัวใจกระดาษ ที่จะขาดหลุดลุ่ย เพราะหัวใจมีความรู้สึก จึงสามาถรัก สามารถทุกข์เพราะรัก ยอมรับผลที่จะตามมา.... หัวใจคนเราทั่วไปก็เป็นเช่นนี้แล สมยังต้องการหัวใจที่มีความรู้สึก ไม่อยากเป็นเพียงสมองกลครุ่นคิดตามหลักตรรกศาสตร์แบบคอมพิวพิวเตอร์ เพราะความรักมันนอกเหนือเหตุผล แต่เพราะเป็นเช่นนี้ล่ะ คือเสน่ห์อันลึกซึ้งของคำว่ารัก ที่สองกลไม่มีวันเข้าใจ และความรักก็เป็นเช่นนี้ หัวใจทีมีรัก อย่างน้อยก็ดีกว่าหัวใจทีมีความเกลียดชัง บางครั้งเราไม่ต้องเข้าใจอะไรมากมาย ขอเพียงรู้ รู้ว่า มีรัก มัทุกข์ เพราะทุกขข์สุขบอกเราว่า เรามีหัวใจ ดูสิว่าความทรมานยิ่งกว่าการฆ่านั้น จะทำให้เรานั่งๆรักๆเจ็บๆร่าวๆ แล้วเนื้อหนังมันหลุดออกมาเป็นชิ้นๆ ต่อหน้าต่อตาได้ไหม... แน่จริงหลุดออกมา.. ในสาแก่ใจ ไม่แน่นี่นา....ดังนั้น รัก คนที่มีคุณค่า สำหรับความรักของเรา รักเพราะรัก ไม่จำเป็นต้องถูกรักตอบ นั่นจึงเป็นความรักระดับสูงของพวกเรา เสียดายบางคน เกิดจนตาย ยังไม่รุ้ด้วยซ้ำว่า ความรักคืออะไร ทั้งที่ปากพร่ำคำว้ารักๆๆๆๆๆๆ ตลอดมา โอ.........!!! I LOVE YOU!!!!!!!!!!!!! ปล. ^ ^ <ท่าทางอาการหนักแฮะ> ^__^... จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 17:57:51

ความคิดเห็นที่ 6 มีใครบางคนให้คำนิยามว่ารักคือความทุกข์ แตกต่างกับผมที่คิดว่ารักคือความสุข อาจจะเจ็บบางครั้ง อาจจะเหนื่อยบางที แต่ก็ยิ้มได้เรื่อยมา อาจจะเคยผิดหวังอาจจะเคยเสียใจบ้างครับ แต่อย่างน้อยก็เคยได้รักกัน รักโดยการไม่หวังอะไร เพราะรู้ตัวดีว่ายังไม่ใช่ ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น อย่างน้อยเราก็ได้เรียนรู้ได้เข้าใจว่าทุกๆ เวลาที่เรามีกัน รักคือความสุขที่ยิ่งใหญ่ มันมีความหมายมากมายจริงๆ โอ้โฮโอ โอ้โฮโอ โอ้โฮโอะโอ้โฮโอะโอ โอว้ เย้ พิมพ์ไปพิมพ์มา กลายเป็นร้องเพลงแระ อิอิ อย่างน้อยก็เคยได้รักกันครับ ^_______^ ปล.รักคือความทุกข์ สุขคือนิพพาน จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 18:44:39

ความคิดเห็นที่ 7 ความรู้สึกที่ได้บรรยายมานั้น ใกล้เคียงความจริงมาก ถ้าบอกว่าเป็นเรื่องจริง ก็จะเชื่อทันทีครับ ความรักครั้งแรก ๆ ก็จะทุ่มเทไปจนเกือบหมดใจเช่นนี้เสมอ เมื่อผิดหวังแล้ว ก็จะได้บทเรียนว่า รักได้ แต่ต้องเผื่อความผิดหวังไว้บ้าง ชีวิตไม่ได้สิ้นสุดลงไปเพราะการผิดหวังครั้งแรกหรอกครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 19:40:25

ความคิดเห็นที่ 8 # 7 ใช่ค่ะคุณปู่ หนูเขียนจากเรื่องจริงของตัวเอง ถึงมันจะเป็นประสบการณ์ของตัวเอง แต่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือได้ยากมากๆค่ะ เรียบเรียงไม่ค่อยจะถูก ตอนเขียนนั่งร้องไห้ไป เพราะความรู้สึกที่ผ่านมา เหมือนมันยังคงวนเวียนอยู่ เสียน้ำตา ไปเยอะพอสมควรค่ะ จากคุณ : ใยไหมกะใบม่อน เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 20:30:26

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อพ้นช่วงเวลาทุกข์ โอกาสก็เปิดรออยู่ ^^ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 21:19:58

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบตอนที่เขียนถึงความรักของพ่อแม่ค่ะ น้ำตาซึมไปด้วยเลย เล่าด้วยสำนวนง่ายๆแบบนี้ ก็มีเสน่ห์ดีนะคะ ^____^ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 22:24:34

ความคิดเห็นที่ 11 เขียนได้ดีจังค่ะ ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีมากเลย ลงท้ายดีด้วย เสียดายกิฟต์หมดแล้วค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 09:55:58

ความคิดเห็นที่ 12 ปอมว่า คุณใยไหม (แอบเรียกชื่อแบบย่อๆง่ะ ) . . . เขียนถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีนะคะ . . . . เวลามีความรัก . . . คงต้องเผื่อใจเอาไว้บ้าง . . . เพราะจิตใจคน . . . เป็นเรื่องที่ใครก็ควบคุมไม่ได้ . . . แม้แต่เจ้าตัวเอง . . . แต่ความรักของ พ่อ-แม่  เพื่อนฝูง  พี่น้อง  นั้นต่างออกไป . . . . เพราะมีความรู้สึกอย่างอื่นมากกว่าความรัก . . . . เป็นความผูกพันทางสายเลือด . . . มีมิตรภาพอันยาวนาน . . . . หวังจะเห็นงานเขียนชิ้นต่อไปนะคะ . . . . ปอมมีตุ๊กตาหมีมาฝาก . . . แทนความรู้สึกดีๆที่มีให้กันจ้า    จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 10:48:39

ความคิดเห็นที่ 13 อยู่คนเดยวดีกว่า กลัวความรัก จากคุณ : เอี่ยมเซ้ง เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 11:31:49

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนอ่านคิดว่าเป็นเรื่องจริงนะเนี่ย ที่ไหนได้ เรื่องจริง จริงๆ ด้วย ^^ มาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 17:51:56

ความคิดเห็นที่ 15 รัก 100  ทุกข์  100 รัก  50  ทุกข์   50 รัก  10  ทุกข์   10 ไม่รัก  ไม่ทุกข์ รักตัวเองและพ่อแม่พี่น้อง   ทุกข์น้อยหน่อย แต่ถ้าหากรักชายใดอีก 1 คนกับอีก 1 ครอบครัว  ก็ทุกข์มากขึ้นอีก 1 เท่าตัวละค่ะ   เก็บไว้เป็นประสบการณ์นะคะ  สุข ทุกข์ เกิดดับสลับกันไปในทุกเรื่องราวที่พานพบ  แล้วแต่ว่าเราจะเลือกมองด้านไหนเก็บไว้ในความทรงจำของเราค่ะ จากคุณ : ชมภัค เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 19:21:45

ความคิดเห็นที่ 16 คิดเหมือนอาจารย์จีตรงที่ว่า คล้ายกับ"ความเรียง"มากกว่า"เรื่องสั้น"ค่ะ แต่อยากจะบอกว่าอ่านแล้วคล้อยตามและมีอารมณ์ร่วมไปด้วยมากกว่าเรื่องอื่นๆที่ผ่านมา อ่านไหลลื่นค่ะและบทสรุปก็สวยงาม ถึงแม้จะไม่ได้จบอย่างสมหวังแต่ก็งดงามในความรู้สึกจริงๆนะคะ ปล.กิ๊ฟต์หมดคลังแล้ว อย่าเคืองกันนะคะ อ่านแล้วทำให้นึกถึงเพลงนี้ เพลงที่กาแฟฟังกี่ทีก็คิดว่า"นี่คือความรักจากผู้บังเกิดเกล้า"ค่ะ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 22:50:39

ความคิดเห็นที่ 17 #13 โดนบังคับให้ตามมาอ่าน อิอิ  แต้งค์มากมายค่ะ น้องอาย^__^ #15 ขอบคุณมากๆค่ะ พอดีกิฟต์ หมด # 16 คุณกาแฟ ที่มีลูกชายน่ารักมากๆ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ใยไหมกะใบม่อน เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 55 09:09:56

ความคิดเห็นที่ 18 read จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 55 17:08:20

ความคิดเห็นที่ 19 ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้...และดีใจแทนพ่อกับแม่ของคุณใยไหมกะใบม่อนที่ตอนนั้นคุณไม่คิดตัดช่องน้อยไปจากโลกนี้ ....ดิฉัน ณ ตอนนี้เป็นคุณแม่ของลูกชายวัย 10 ขวบทำให้เข้าใจลึกซี้งว่าไม่มีความรักใดยิ่งใหญ่ไปกว่าความรักของพ่อกับแม่ที่มอบให้กับลูกหรอกคะ จากคุณ : แม่ใบเลี้ยงเดี่ยว เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 04:22:27

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่มีกิ๊ฟ มีแต่ โดนัท ฝนตกไม่ทั่วฟ้า “เราเลิกกันเถอะ” ถ้อยคำสุดแสนคลาสสิค ที่ผมได้ยินซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ว่ามันจะกล่าวออกมาจากปากของผู้หญิงคนไหน ด้วยลีลาแบบใด เศร้า เฉย ยินดี หรือ สะใจ ความหมายของมันก็ยังคงเสียดแทงใจอยู่เสมอ ผมหันหลังออกวิ่ง วิ่งหนีจากความเป็นจริงที่ไม่มีวันหนีพ้น มันคงเป็นความผิดของผม ของผมคนเดียว ที่ดันเกิด และโตมาเป็นคนแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เป็นคนอกหัก ในเมื่อไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ได้อย่างไร ผมจึงไม่รู้เหมือนกันว่าจะเปลี่ยนตัวเองให้ไม่อกหักได้ด้วยวิธีไหน บางที มันอาจจะเป็นลักษณะเด่นที่แฝงอยู่ในดีเอ็นเอของผมก็เป็นได้ ผมวิ่ง วิ่ง วิ่งจนเหนื่อย เลยเปลี่ยนเป็นเดินแทน ลมพัดแรง กลิ่นอากาศชื้นโชยมา ท้องฟ้ามืดครึ้ม พายุกำลังจะมา เหมือนกับในหัวใจของผม น้ำจะท่วมหัวใจ ไหลล้นออกทางตา เหมือนกับเมฆดำบนฟ้า ร่วงหล่นลงมาเป็นสายฝน เหมือนกับในมิวสิควีดีโอพวกนั้น อกหักแล้วต้องเดินตากฝน หยดน้ำไหลย้อยลงมาตามแก้ม แต่บนพื้นถนนยังคงแห้งผาก ผมมองไปที่ขอบฟ้า เมฆดำกำลังก้มหน้าของมันลงมาสัมผัสกับผืนดิน อากาศหนาหนัก แต่สุดท้าย ฝนก็ยังไม่ยอมตก อกหักเป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าเช่นนั้นมนุษย์คงสูญพันธุ์ไปจากโลกใบนี้นานแล้ว อกหักเป็นเรื่องผิดธรรมชาติ ผู้คนไม่สมควรอกหัก หรืออย่างน้อยก็ไม่ควรอกหักทำลายสถิติเหมือนกับผม ในที่สุดท้องฟ้าก็อั้นไว้ไม่ไหว ฝนเม็ดใหญ่ๆ ตกลงกระทบพื้น แต่แทนที่จะตกกระหน่ำ มันกลับตกอยู่แค่ไม่กี่หยด ผมแปลกใจ มองไปรอบๆ แล้วก็ได้เห็น ผมเคยได้ยินมานาน แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็น ห่างออกไปเพียงไม่กี่สิบก้าว ฝนตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย แต่ตรงที่ผมยืนอยู่ มีเพียงเม็ดฝนประปรายเท่านั้น ฝนตกไม่ทั่วฟ้า “ทามมาย...” ผมเงยหน้ากู่ก้องร้องตะโกน แม้แต่ฟ้าก็ยังไม่ยุติธรรมกับผม ในยามที่ต้องการเดินตากฝนมากขนาดนี้ “มีอะไรหรือพี่” เด็กชายตัวน้อยที่ไม่รู้ว่าโผล่ออกมาจากที่ใด ถามขึ้น ผมยืนงง “ตะโกนทำไมหรือพี่” “เอ่อ...พี่อยากให้ฝนตกตรงนี้น่ะ” “ทำไมล่ะ ถ้าฝนตก เราก็เปียกน่ะสิ” “ใช่ ฝนตก เราก็เปียก...พี่อยากเปียก” อะไรบางอย่างในคำพูดเมื่อครู่นี้ ทำให้มีประกายไฟสว่างวาบ ผมนึกว่าเป็นฟ้าผ่า แต่มันไม่มีเสียง แค่เพียงพริบตาเดียวก็หายวับไป ฝนตก เราก็เปียก ฝนตก เราก็เปียก ฝนตก เราก็...เปียก “ถ้าพี่อยากเปียกจริง ก็วิ่งไปตรงโน้นสิ” เด็กน้อยชี้มือไปทางท้องฟ้าสีเทาทึบที่พยายามเบียดตัวลงบนผืนดิน “ถ้าเป็นตรงนั้น รับรองยิ่งกว่าลูกหมาตกน้ำอีก” “จะบอกว่าพี่เป็นหมาหรือไง” ผมยิ้มแล้วหันกลับมา เด็กคนเมื่อครู่นี้หายไปแล้ว ผมมองไปรอบตัว ไม่พบเห็นผู้ใดทั้งสิ้น ผมขนลุกซู่ หรือว่าเด็กคนนั้นจะเป็น... ผมรีบปัดความคิดนั้นทิ้งไป แต่ก็แค่คิดว่าปัดมันทิ้งไป เพราะความจริงแล้วผมคิดมันต่อไปจนจบเรียบร้อยไปแล้ว ความคิดไวกว่าแสง ผมเชื่ออย่างนั้น ผมรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ เหมือนจะเข้าใจ เหมือนจะไม่เข้าใจ เหมือนจะรู้ เหมือนจะไม่รู้ เหมือนกับฝน ฝนที่ตกไม่ทั่วฟ้า คราวหน้า ถ้าผมจะมีความรักอีกครั้ง ผมก็ยังคงต้องหวาดกลัวอยู่เหมือนเดิม หวาดกลัวต่อการอกหัก แต่ผมมั่นใจว่า มันคงจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แม้จะเล็กน้อย แต่มันจะเปลี่ยนแปลง ผมมั่นใจ “เฮ้ย” อยู่ดีๆ ลมก็เปลี่ยนทิศ เมฆฝนลอยย้อนกลับมา ผมยืนคอตก เปียกจากข้องนอกถึงข้างใน เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า “โว้ย” ผมร้องตะโกนกู่ก้อง มันไม่เห็นเท่ห์เหมือนกับในมิวสิควีดีโอเลยสักนิด จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 07:48:51

ความคิดเห็นที่ 21 แอบมาอมยิ้ม... ความเห็นส่วนตัวนะคะ คุณโส่ยเขียนเรื่องตลกได้ตลกขึ้น 3 ระดับแล้วล่ะ ดีใจด้วยนะคะ (^_^)b จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 08:23:53

ความคิดเห็นที่ 22 #18 ขอบคุณค่ะ ^__^ #19 ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน ใช่แล้วค่ะไม่มีความรักไหนที่ยิ่งใหญ่เท่ากับความรักที่พ่อแม่มอบให้แก่ลูก ^__^ #20 คุณ zoi เขียนได้ทุกแนวจริงๆ และก็ตลกอย่างที่คุณรุริกะบอกจริงๆค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ^__^ #21 ^__^ จากคุณ : ใยไหมกะใบม่อน เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 10:17:25

ความคิดเห็นที่ 23 ขอให้ชีวิต คุณใยไหมกะใบม่อน ก้าวเดินต่อไป ด้วยความสุข ที่ได้รู้จักความรัก และสามารถนำประสบการณ์มาถ่ายทอดเป็นงานเขียนให้ได้อ่านกัน สู้ สู้ ต่อไปครับ ^_^ จากคุณ : Awork เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 20:41:34

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ ^ ขอบคุณค่ะ ^__^ จากคุณ : ใยไหมกะใบม่อน เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:18:24