วริณรา สำรับที่ 2

น้ำฟ้าถอนหายใจหนักๆ  ดูเอาเถอะต้องโดนป๊าต่อว่าแน่ๆ เลย น้ำฟ้าคิดภาพชายสูงวัยหน้าตาใจดีที่จะต้องทำหน้านิ่งถามหาเหตุผลจากน้ำฟ้าที่เห็นข้าวฟ่างบนปกหนังสือแน่ๆ คิดแล้วก็ได้แต่ถอนใจ  เฮ้อช่างมันค่อยว่ากันอีกที  น้ำฟ้าถอนใจอย่างปลงๆ “ไป นายเปลี่ยน เราไปกัน” ฟ้าหันมาเรียกน้องชายอีกคนที่ยืนมองการถ่ายแบบซะเขม็งอย่างกับไม่เคยเห็นมาก่อน “ไปไหน”เปลี่ยนถามแต่ตายังไม่ทิ้งไปจากภาพตรงหน้า
“ถามได้ก็ไปธุระกับหัวแกน่ะสิดูสิน่ะ  ผมรึรังนกกระจอกก็ไม่รู้  ไปๆ อย่าให้ต้องเสียเวลา”ว่าแล้วน้ำฟ้าก็ออกแรงลากนายเปลี่ยนออกไปโดยไม่สนใจแรงขืนตัวของเปลี่ยนแม้แต่น้อย เขาจึงจำต้องยอมไปตามแรงลากถูของพี่สาวคนสวย



หลังจบเซ็ตแรก ข้าวฟ่างก็เดินมาเปลี่ยนชุด  อีกเดี๋ยวข้าวฟ่างจะมีถ่ายคู่กับโปรดอีกเซ็ตเดียวเท่านั้นก็จบและจะได้กลับบ้านก่อน ส่วนโปรดยังเหลืออีกสองเซ็ต ข้าวฟ่างนั่งคิดขณะที่ให้พวกพี่ๆช่างหน้าแต่งหน้าให้ใหม่
“ไง ฟ่างหนุกป่ะ  แล้วนึกไงอยากมาเป็นนางแบบวะ”โปรดเดินเข้ามาหาข้าวฟ่างที่ทำผมยังไม่เสร็จ ส่วนตัวเขาแค่เปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ถึงกับต้องแก้หน้าแก้ผมใหม่
“ฟ่างไม่ได้แค่อยากเป็นนางแบบนะ  แต่อยากเป็นอย่างอื่นด้วย เดี๋ยวรอผลก่อน ถ้าผ่านนะโปรดนายได้เซอร์ไพรส์แบบสุดๆ แน่นอน”ข้าวฟ่างตอบและทำท่าจะหันหน้าไปทางโปรด แต่ถูกพี่ๆ ช่างหน้า จับปลายคางเอาไว้ สาวน้อยจึงได้ส่งยิ้มแก้เก้อไปให้พี่ช่างหน้าแทน
“ทำไม  แกไปสมัครอะไรไว้อีก นักร้อง หรือว่านักแสดง เฮ้ย นักแสดงแน่ๆ แล้วต้องเรื่องเดียวกับฉันแน่นอนเดี๋ยวฉันนึกก่อน ว่ามีเรื่องไหนยังไม่ได้วางตัวนางเอก”โปรดตั้งท่านึกนานมากกก
“โอ้ยแก ไม่ได้เป็นนางเอกหรอก บทเพื่อนนางเอกย่ะ แต่เรื่องอะไรยังไม่บอก แต่ฉันมั่นใจว่าฉันได้แน่นอน”ข้าวฟ่างทำสีหน้ามั่นใจมาก  ช่างหน้าดึงหน้าข้าวฟ่างลงมานิดนึงหลังจากที่สาวเจ้าเชิดคางสูงไปหน่อย
“ขอโทษค่ะ”ฟ่างพูดเสียงเบา แล้วทำมือไล่ให้โปรดออกไป เพราะมาชวนเธอคุยอยู่นั่นแหละเสียเวลาจริงๆ

จิตรกาณ พันธุประดิษย์  ผู้จัดหน้าใหม่ไฟแรงที่เข้ามาทำงานทางด้านนี้ต่อจากมารดาที่ได้วางมือไปและได้รับโอกาสจากทางช่องป้อนงานใหม่มาให้  โดยได้กำหนดพระนางที่จะให้เล่นเรียบร้อย  หน้าที่ ที่เหลือจึงต้องเป็นของหญิงสาวที่ต้องแคสติ้งหาตัวละครตัวอื่นๆที่เหมาะสม “ไงลูก ไหวมั้ย”จิตวรรณ  ถามลูกสาวที่กำลังนั่งบรีฟงานที่จะเอาเข้าประชุมในวันพรุ่งนี้
“ไหวค่ะแม่  สบายมาก จี๊ดซะอย่างเล็กน้อยค่ะ” ”จิตรกาณ ส่งยิ้มหวานให้ผู้เป็นแม่  ก่อนจิตรรณโยกหัวลูกสาวเบาๆอย่างเอ็นดู “แล้วได้ใครเป็นนักแสดงนำล่ะลูก”
“ทางช่องให้ คุณรุ่งณคุณ กับ จิรษา ค่ะแม่ กำลังเป็นคลื่นลูกใหม่มาแรงทั้งคู่ค่ะ”
“เจองานหินตั้งแต่เรื่องแรกเลยลูกเรา  คนนึงก็ขึ้นชื่อว่าจอมสาย แถมเป็นพ่อหนุ่มนักรักอีก ได้แก้ข่าวกันเหนื่อยแน่กว่าละครจะถ่ายเสร็จ  ส่วนอีกคนก็วีนเอาเรื่องนี่ เอาอยู่ไหมเนี่ยลูกแม่”จิตวรรณบ่นออกมาเมื่อได้เห็นรายชื่อนักแสดง
“ไม่ไหวก็ต้องไหวคะ จี๊ดจัดการได้อยู่แล้วจี๊ดซะอย่าง”
“งั้นจี๊ดทำงานไปเถอะลูกเดี๋ยวแม่ก็ว่าจะขึ้นนอนแล้ว”จี๊ดส่งหญิงสาวสูงวัยขึ้นไปนอนด้วยสายตา ก่อนที่ตัวเองจะหันมาโฟกัสกับงานตรงหน้าต่อ

เสียงออดที่หน้าประตูบ้าน วริณราดังขึ้น  “เปลี่ยนแกไปดูสิ  ฉันว่านายโปรดแน่ๆ” เปลี่ยนจำต้องลุกออกจากโต๊ะทำงานของตัวเองออกไปเปิดประตูตามคำสั่งของพี่สาว
“ไง นายโปรดเลิกงานตั้งแต่ห้าโมง นี่มันจะตีหนึ่งอยู่แล้วแกพึ่งถึงบ้าน ฉันล่ะเหนื่อยใจกับแกจริงๆ  บ่นไปก้เสียแรงเปล่าฉันไปนอนดีกว่า ”น้ำฟ้า บ่นเสร็จก็เดินขึ้นไปนอนเลย
“พี่เปลี่ยน”โปรดเรียกพี่ชายที่ตอนนี้เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเดิมพร้อมกับก้มหน้าทำงานเหมือนไม่ได้ยินเสียงเรียกของโปรด
“พี่ว่า เราควรจะหาแฟนให้พี่สาวได้แต่งงานสักทีดีมั้ย   ชักจะบ่นมากเป็นยายแก่ขึ้นทุกวัน”เปลี่ยนชะงักมือที่กำลังร่างแบบ แล้วหันมาทางน้องชายตัวดี
“ถ้าแกไม่เลิกสำมะเลเทเมาแบบนี้นะ พี่ฟ้าไม่มีทางทิ้งน้องอย่างแกไปแต่งงานเด็ดขาด นี่ก็เหลืออีกแค่ปีเดียวก็จบแล้วก็ตั้งใจเรียนให้จบๆ ซะสิ เขาจะได้เลิกบ่น แล้วไอ้เหล้าก็เพลาๆลงมั่ง ถ้าเขาไม่นั่งรอแกเขาก็นอนไปตั้งนานแล้ว”เปลี่ยนจึงหันมาเทศนาน้องชายแทน จริงๆโปรดต้องจบตั้งแต่ปีนี้แล้ว แต่เพราะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจึงต้องเสียเวลาเพิ่มขึ้นอีกปี  น้ำฟ้าก็เป็นห่วงกละวว่าจะไม่จบแต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมากเพราะโตๆกันแล้ว
“โหย พี่เปลี่ยน อุตส่าห์จะหาพวก เข้าตัวเลย”โปรด บ่นพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา เปลี่ยนจึงเลิกสนใจก้มหน้าทำงานของเขาต่อ
ทำไมโปรดจะไม่รู้  พี่ฟ้าก็เป็นอย่างนี้ทุกที  ห่วงเกินไป เขาก็โตพอจะดูแลตัวเองได้แล้วปีหน้าเขาก็จะจบแล้วไม่เห็นน่าจะต้องห่วงเลย  ตัวเองอายุก็เลยเบญจเพศแล้วแต่ยังไม่เคยเห็นมีใครเป็นตัวเป็นตนสักที  พี่ฟ้ารักและเป็นห่วงเขาก็รู้หรอกแต่ขอเขาเที่ยวอีกสักปีแล้วกันนะคร้าบพี่สาวสุดที่รัก โปรดนึกในใจก่อนที่จะเดินขึ้นไปนอนเช่นเดียวกันกับพี่สาวที่เดินล่วงหน้าขึ้นไปก่อนแล้ว
เปลี่ยนหันไปมองน้องชายก่อนที่จะสั่นหัวช้าๆกับความดื้อ ดูเอาเถอะเพื่อนรุ่นเดียวกันเขาก็จบกันไปเป็นปีไอ้น้องชายตัวดีก็อ้างว่าตัวเองมีงานเลยจบช้า




ที่โต๊ะทำงานของน้ำฟ้าวันนี้มีน้องนกคนสวยมานั่งหน้าหงิกรอตั้งแต่เช้า น้ำฟ้าจึงเดินเข้าไปนั่งประจำตำแหน่งของเธอพร้อมกับมองสาวน้อยหน้าใสตรงหน้าที่ทำหน้ายุ่งยิ่งกว่า ตีนกาตีกันเสียอีก
“มีอะไรนก ทำหน้ายุ่ง จนตีนกามันบุกเต็มหน้าแล้ว”น้ำฟ้า ทักลูกน้องในสายงานของเธอ
“มีใครไม่ให้สัมภาษณ์เหรอ”ฟ้าทักอย่างรู้กัน
“มีค่ะ ก็นาย รติภพ ธนากรสกุล น่ะสิคะพี่ นกไปรอเพื่อจะขอเข้าพบมาเป็นเดือนแล้วนะคะนกยังไม่ได้เข้าพบเขาเลย เดี๋ยวก็มีประชุมด่วนมั่ง  นัดเต็มมั่ง มีลูกค้ามั่ง บางครั้งก็ออกต่างประเทศ บางครั้งก็ไปต่างจังหวัด ไม่รู้ตานี่เขามีเวลาพักหายใจบ้างรึเปล่า
วันๆเห็นทำแต่งาน เสาร์ อาทิตยืก็ห้ามเข้าพบเด็ดขาด ตั้งแต่นกตามงานสัมภาษณ์มานะคะ ยังไม่เคยเจอใครเยอะเท่าคนนี้มาก่อนเลยค่ะพี่ นกจะไม่ไหวแล้วนะคะ เปลี่ยนคนไม่ได้เหรอคะพี่ฟ้า”นก หรือสิกขา สาวสวยบ่นไม่หยุดปากออกมาเป็นปืนกลกับเหตการณ์ที่เธอได้เจอ
“ใจเย็นจ๊ะน้องรัก เอาเป็นว่านกมีคิวนัดต่อไปเมื่อไหร่”
“อีกสองอาทิตย์ค่ะ เราเปลี่ยนคนไม่ได้จริงๆเหรอคะพี่ฟ้า”นกยังคงมุ่งหาประเด็นหลัก ตอนนี้ต่อให้ได้คิวสัมภาษณ์เธอก็ไม่อยากจะเสวนาด้วยแล้ว
“ไม่ได้หรอกจ๊ะเพราะเขากำลังมาแรงและอยู่ในกระแส มีแต่คนอยากรู้จัก และยังไม่มีใครได้สัมภาษณ์เขาเลยด้วย ถ้าเราได้เป็นเล่มแรกเราก็ได้เปรียบ ถ้าเขาให้เข้าพบง่ายๆ พี่ก็คงไม่ให้น้องนกคนเก่งไปตามหรอกค่ะ จริงมั้ย”น้ำฟ้าหยอดคำหวานให้เด็กในปกครองเธอได้มีกำลังใจ เธอเองก็รู้มาพอสมควรว่าเขาเข้าถึงยากหน่อย
“ก็ได้ค่ะ นกจะพยายามอีกครั้ง  เมื่อนกเข้าพบและขอนัดสัมภาษณ์เขาได้แล้ว นกไม่ขอเป็นคนสัมภาษณ์ได้ไหมคะ”นกต่อรอง เพราะนี่เธอก็ตามนายคนนี้มาสามเดือนแล้วจนจะได้เสียกับเลขาส่วนตัวเขาอยู่แล้วเนี่ย ยังไม่ได้เข้าพบเลยเธอก็หมดอารมณ์ที่จะสัมภาษณ์แล้ว
“โอเค ได้จ๊ะ เดี๋ยววันสัมภาษณ์ พี่จะไปทำเอง โอเคไหมจ๊ะ”สิกขา ยิ้มหวานแทนคำตอบ


หน้าบ้าน วิกรโกสุม
รถของเปลี่ยนปาดหน้าหญิงสาวที่กำลังเดินอย่างเร่งรีบเหมือนกำลังหนีอะไรอยู่  
“จะไปไหน”เปลี่ยนเห็นข้าวฟ่างกะหย่องกะแหย่งเดินออกจากบ้านท่าทางพิกล จึงอดไม่ได้ที่จะต้องสนใจ
“ฟ่างนัดพี่ผู้จัดการไว้ที่หน้าปากซอยค่ะ”ข้าวฝากบอกแต่ตาก็ดูซ้ายดูขวา เปลี่ยนส่ายหัวก่อนจะเรียกขึ้นรถมาด้วยกัน
“นึกยังไง ถึงอยากไปเป็นนางแบบ หาเรื่อง”
“อ้าวพี่เปลี่ยนไม่เห็นด้วยก็อย่าขัดสิคะ เสียฤกษ์หมด”ข้าวฟ่างบ่นหน้าบูด
“ไปทำงานแบบนี้เป็นสาวเป็นนาง มันดูไม่ดีรึเปล่า ไม่ห่วงภาพพจน์ตัวเองรึไง  ไปเปิดนั่น เว้านี่ให้คนเขาดุกันทั้งบ้านทั้งเมือง”
“ก็ ฟ่างมีดีให้โชวน์นี่นา แล้วอีกอย่างเขาก็ได้แต่ดูมือไม่ได้ต้องอยู่แล้วไม่เห็นจะสึกหรอ ตรงไหนเลย พี่เปลี่ยนอย่าบ่นไปเลยค่ะ ถ้าเป็นพี่สวยอ่ะ พี่เปลี่ยนค่อยไปบ่น “
“สวยน่ะเขาไม่ทำอยู่แล้ว มีแต่เราน่ะแหละ ดื้อ”
“โอ้ย โอเค โอเค ฟ่างไม่อยากต่อปาก กับพี่เปลี่ยนแล้ว เดี๋ยวพี่เปลี่ยนจอดนี่แหละฟ่างจะลงแล้ว เบื่อบ่นอยู่ได้”ข้าวฟ่างหงุดหงิด เมื่อเจอคนขัดใจ
“ถึงแล้วรึไง ถึงจะลงน่ะ”เปลี่ยนหันหน้ามาถามคนข้างๆที่ตอนนี้หน้าบูดเป็นตูดลิง  แต่ก็ยังคงขับรถไม่ตามทางโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“ถึงไม่ถึงก็จะลง เบื่อ จอด จอด”ฟ่างบอกจนเปลี่ยนต้องยอมจอดแล้วข้าวฟ่างก็สะบัดตูดเดินลงจากรถไม่หันมามองเปลี่ยนอีกเลย

“เชอะ อะไร อะไรก็พี่สวยดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้  ก็รู้ๆอยู่ว่าคนเขานิสัยไม่เหมือนกันไม่รู้จะบ่นให้ได้อะไรขึ้นมา หน้าตาก็ออกเท่แต่หัวโบราณชะมัด เชอะ”ข้าวฟ่างบ่นกระปอดกระแปดเดินมาเรื่อยๆ ก่อนต้องสะดุ้งด้วยเสียงแตร  ข้าวฟ่างหันไปมองทางเสียงรถยนต์ที่จอดรออยู่ตรงบริเวณร้านสะดวกซื้อ
“ไงจ๊ะ เห็นเดินสวดภาณยักษ์มาคนเดียว รถฉันเธอก็ไม่เห็น”พี่เลิศ ผู้จัดการบ่นทันทีที่ข้าวฟ่างขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว
“ก็นิดหน่อยน่าพี่เลิศ  ว่าแต่งานนี้ชัวร์ใช่ป่ะ”ข้าวฟ่างหันไปถามเพื่อนรุ่นพี่ที่ตอนนี้กลายมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธออีกครั้ง
“ชัวสิย่ะ ไม่ต้องห่วงไม่พลาดแน่นอน แกแค่ทำหน้าสวยๆ แล้วมีสัมมาคารวะเดินเข้าไปหาผู้ใหญ่ก็พอแล้วจ๊ะชะนีน้อย”
ข้าวฟ่างขำกับสรรพนามที่เพื่อนรุ่นพี่ใช้เรียกตัวเธอ

ออฟฟิศ กรีนเนอร์ เอ็นเตอร์เทนเม้น
“พร้อมมั้ย”เลิศหันมามองหน้าเพื่อนรุ่นน้อง
“พร้อมค่ะ พี่เลิศเราไปกันเถอะ”ข้าวฟ่างจูงมือเลิสเข้าไปในออฟฟิศ  กรีนเนอร์  เอ็นเตอร์เทนเม้น  ด้วยท่างทางที่งามสง่า ใบหน้าหวานรูปหัวใจ ดวงตากลมโต สีน้ำตาลใส พร้อมกับผิวขาวอมชมพูที่สาวๆต่างใฝ่ฝันอยากจะมี รวมทั้งทรวดทรงองเอวที่ได้สัดส่วนราวกับจิตรกรมือดีมาปั้นวางเอาไว้ แล้วใครไหนเลยจะกล้าบอกว่าหญิงสาวตรงหน้าไม่สวย
จิตรกาณ วรนันท์ มองหน้าคนที่เธอเรียกเข้ามาวันนี้อย่างถูกใจเพราะบทที่ได้มาตรงกับบุคลิคของข้าวฟ่างมาก เรียกว่าบทนางเอกข่มเธอไม่ลงแน่ๆ และทางทีมงานก็มีการปรับบทนิดหน่อยเพื่อให้ข้าวฟ่างได้บทเป็นนางเอกคู่กับ จิรษา
“นั่งสิ”จิตรกาณ บอกหลังจากที่รับไหว้ ข้าวฟ่างและเป็นเลิส ผู้จัดการหัวใจสาวเรียบร้อยแล้ว ว่าไปข้าวฟ่างก็เป็นน้องเธอเพียงแค่สองปี แต่หน้าข้าวฟ่างนี่เหมือนเด็ก สิบเจ็ด สิบแปดเท่านั้น จิตรกาณคิดแบบนี้ขายได้อีกนาน
“ไหวไหม  บทที่ทางเราให้ไปอ่าน”
“ไหวค่ะ  ”ข้าวฟ่างตอบเสียงฉะฉาน สายตาเป็นประกาย
“ดี  ถ้าอย่างนั้นพี่จะแจ้งรายละเอียดเอกสารไปให้ทราบอีกทีกับทางผู้จัดการของน้องก็แล้วกันนะจ๊ะ”
“ขอบคุณค่ะ ที่ให้โอกาสข้าวฟ่างได้ทำงาน”ข้าวฟ่างกระพุ่มมือไหว้อย่างรู้สึกขอบคุณ
“ถ้าอย่างนั้นก็รักษาโอกาสนี้ไว้ดีๆนะจ๊ะ อย่าทำให้มันหลุดมือไปเพราะความลืมตัว จำเอาไว้ว่ากว่าเราจะได้มาไม่ใช่ง่ายๆ”
“ค่ะ  พี่” แล้วทั้งสามคนก็คุยกันเกี่ยวกับเรื่องรายละเอียดของงาน สำหรับวันเปิดกล้องและคิวการแสดงทางด้านข้าวฟ่างสบายอยู่แล้วเพราะพึ่งจบและนอนอยู่บ้านเฉยๆ เธอจึงมีเวลาให้ได้ตลอด เหลือก็แต่ทางด้าน นักแสดงนำของเรื่องเท่านั้นที่ยังคงต้องดูคิวกันอีกที

GPH Corparation Company

“สวัสดีค่ะ คุณปธิกร ใช่มั้ยคะ”เลขาสาวหน้าห้องของกรรมการผู้จัดการเดินตรงเข้ามาหาทันทีที่เห็นเปลี่ยนเดินเข้ามาในส่วนรับรองลูกค้าด้านใน
“ครับ  ผมมาตามที่นัดครับ”เปลี่ยนแจ้งกับพนักงานสาวอย่างสุภาพ  เลขาสาวส่งสายตาชื่นชมมาแบบปิดแทบไม่มิดทำให้เปลี่ยนยิ้มเป็นมิตรส่งให้
“ถ้ายังไงรบกวนคุณปธิกร นั่งรอที่ห้องรับรองก่อนนะคะ อีกสักพักบอสก็จะเข้ามาแล้วค่ะไม่เกินสิบห้านาที “
เลขาสาวอธิบายก่อนจะพาปธิกรไปยังห้องรับรอง
ภายในห้องปธิกรก็มองไปเห็นนกที่นั่งรอภายในห้องนั้นอยู่ก่อนแล้ว นกเองก็แปลกใจเล็กๆ แต่ก็มีมารยาทรอให้เลขาสาวเดินออกจากห้องไปก่อน
“สวัสดีค่ะพี่เปลี่ยน ไปไงมาไงค่ะถึงได้มาที่นี่ได้”นกทักทายชายหนุ่มอย่างสนิทสนมเพราะทุกครั้งที่เธอไปบ้านพี่ฟ้าก็มักจะเห็นชายหนุ่มอยู่ที่นั่นเสมอๆ น้อยครั้งมากที่จะไม่เห็นเปลี่ยนอยู่บ้าน
“พี่มาทำงาน  แล้วเราล่ะ”
“นกก็มาทำงานค่ะ มารอเข้าพบ คุณ รติภพ  ธนากรสกุลลลลลล”นกแกล้งเรียกให้เสียงยาวอย่างหมั่นไส้
“เนี่ยนกมารอพบเขาจะครบสองเดือนแล้วค่ะ แค่จะเข้ามาขอพบเพื่อนัดวันสัมภาษณ์ จนป่านนี้ยังไม่ยอมให้พบเลย นกยังไม่รู้เลยว่าพอได้พบแล้วจะต้องรอสัมภาษณ์กันชาติหน้ารึเปล่า”
“โหย เราก็เกินไป”เปลี่ยนหัวเราะขำกับคำตัดพ้อของลูกน้องพี่สาว
“จริง จริ๊ง  นกรอมานานมากเลยนะพี่เปลี่ยน  ถ้าไม่อยากให้สัมภาษณ์ปฎิเสธมาก็ได้นี่นา  เล่นประวิงเวลาให้ตามแบบนี้ก็ท้อเหมือนกันน้า”นกบ่น หน้าเศร้า
“แล้วนกนัดเขาตอนกี่โมงล่ะ”เปลี่ยนถามนก ที่ทำหน้าจ๋อยๆ
“สิบเอ็ดโมงค่ะ”
“โหแล้วเรามารอตั้งแต่ป่านนี้เนี่ยนะ”
“ค่ะ  เผื่อฟลุ๊คได้เข้าก่อน  เปล่าหรอกค่ะ ก็ขนาดมานั่งรอแบบนี้ทุกครั้งเขายังไม่เห็นใจเลยอ่ะพี่เปลี่ยน”
“เอาน่า เอาน่า วันนี้พี่อวยพรว่านกได้เข้าพบแน่นอน”นกยกมือท่วมหัวสาธุ และก็พอดีกับเลขาสาวที่เดินเข้ามาตามเปลี่ยนให้ไปพบคุณ รติภพ ในห้องทำงาน
นกมองตามเปลี่ยนไปตาละห้อย โดยไม่รู้ว่าวันนี้เธอจะโดนอุบัติเหตุอะไรที่จะไม่ได้พบอีกรึเปล่าก็ไม่รู้
เสียงริงโทนคุ้นหูก็ดังขึ้น
“ไงนก  ถึงบริษัทคุณ รติภพรึยัง”น้ำฟ้าถาม
“ถึงแล้วค่ะพี่ฟ้า  แล้วนกก็เจอพี่เปลี่ยนด้วยนะคะพี่เปลี่ยนน่าจะเป็นคนที่เขาเลือกสำหรับการวางแบบในคอนโดใหม่น่ะค่ะ  แสดงว่าฝีมือพี่เปลี่ยนคงเข้าตาอย่างจัง”
“อืม สงสัย ก็เห็นเมื่อคืนนั่งขีดๆ เขียนอะไรก้ไม่รู้ พี่ก็ไม่ได้สนใจ แต่ถึงแล้วก็ดีแล้วล่ะคืบหน้ายังไงก็แจ้งพี่แล้วกันนะ”
“ค่ะพี่ฟ้า”

.ในห้องทำงานของรติภพ  ธนากรสกุล

“วันนี้ผมมีนัดอะไรอีกรึเปล่าคุณศร” รติภพถามเลขาสาวหลังจากที่เสียงประตูปิดลง  
“อ๋อ มีค่ะคุณภพ คนจากนิตยสาร Do ค่ะ คุณภพอยากจะให้เลื่อนไปก่อนไหมคะ  เดี๋ยวศรจะได้ไปเลื่อนเขาให้”ศรรินา บอกเจ้านายอย่างไม่เห็นความสำคัญ
“ไม่ต้องเรียกเขาเข้ามาเลย  ตื้อน่าดูนะเล่มนี้  เป็นคนอื่นคงเลิกไปแล้ว ยังไงเขาก้คงต้องทำตามคำสั่ง บก. เขาเดี๋ยวก็ต้องมาใหม่อีกอยู่ดีเรียกเข้ามาเลยก้แล้วกัน”
“ได้ค่ะ” ศรรินา เดินออกจากห้องเพื่อมาเรียกนกเข้าไปพบ

จากคุณ	: ahfa
เขียนเมื่อ	: 25 ก.พ. 55 18:34:30