Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ครูแบบนี้ ก็มีในโลก?..........(สปายไวน์ไร้เงา) ติดต่อทีมงาน

ครูแบบนี้...ก็มีในโลก...(บทที่ 1 )


เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติ เหตุการณ์ สถานที่ ฉาก แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องจริง เพราะเรื่องจริงแบบนี้คงเป็นไปได้ยาก

เพราะถ้าไม่บอกแบบนี้ เรื่องนี้ก็จะกลายเป็นความเรียงไป..ขอบคุณ..ที่เชื่อ..^^


==============

เด็กนักเรียนจะกลัวใคร...คำถามง่ายๆ และคำตอบง่ายๆ ว่า ที่หนึ่งของความน่ากลัวคือฝ่ายปกครอง หรือปัจจุบันเรียกชื่อใหม่ว่า “กลุ่มบริหารงานบุคคล” แต่ถึงจะเปลี่ยนชื่อไปอย่างไร ความจริงก็คือฝ่ายปกครองนี่เอง  เป็นฝันร้ายของเด็กหลายคน เป็นแหล่งแก้ปัญหาให้กับครูและผู้ปกครองหลายคน

ผมเคยทำงานเป็นหัวหน้าระดับ ม.2 อยู่หลายปี เพราะหน้าดุ... ถึงดุมาก แต่ไม่เคยกัดใคร...เคยตามล่านักเรียนถึงหอพักแบบไม่กลัวเจ้าถิ่นกระทืบ ไล่ล่านักเรียนจนต้องวิ่งหลบลงในโอ่งในบ้านของนักเรียนเอง ..(ไม่ใช่หนังผีนะครับ) แต่ปัจจุบันผมวางมือแล้ว หน้ายังคงโหดดุเหมือนเดิม..ขนาดหมาแมวแถวปากซอยไม่กล้าสบตาหรือต่อปากต่อคำ..

ฉะนั้นใครที่เคยเห็นหน้าผมเป็นครั้งแรกในชีวิตจะกลัวกันมาก ตัวสั่นงันงก... คนอะไร ยังกับเจสันศุกร์ 13 ฝันหวาน บวก เฟรดดี้ ครูเกอร์ผสมซอมบี้รุ่งอรุณแห่งความตาย... แต่หัวใจแสนงดงามสุดเปรียบเปรย  <จะขอตัวไปวิ่งอ้วกในห้องน้ำกับข้อความสุดท้ายก็ไม่ว่ากันนะครับ>

สาเหตุหนึ่งที่ผมลาออกจากงานปกครอง เพราะความคิดที่ขัดแย้งกันหลายอย่าง เอาเป็นว่าผมหาวิธีการจัดการกับเด็กมีปัญหาในรูปแบบเฉพาะตัวของผม ซึ่งเห็นผลรวดเร็ว ชัดเจน ไม่ต้องส่งปกครองแล้วเขียนหนังสือสารภาพผิดหนาเป็นปึก... สุดท้ายปัญหาก็ไม่ได้รับการแก้ไขต้นเหตุ  เด็กอยู่สร้างปัญหาต่อไปในโรงเรียนเหมือนเดิม เพราะฝ่ายบริหารกลัวเสียชื่อเสียง ไม่รู้จะกลัวไปทำไมกัน  ต่อให้เด็กตัวเองไปรุมกระทึบนักเรียนโรงเรียนอื่น ก็จะพยายามสร้างเรื่องว่าเด็กตัวเองไม่ผิด หรือพยายามไกล่เกลี่ยให้อีกฝ่ายยอมรับ มันก็เป็นหลักสากล....


หลายปีก่อน ผมเป็นที่ปรึกษาห้อง ม.3 /13 ที่ถือว่าแสบสุดๆ ความแสบไม่ได้อยู่กับเด็กนักเรียนชาย กลับอยู่กับนักเรียนหญิง ซึ่งกำลังห้าวเต็มที่

เด็กกลุ่มนี้จะหนีจากโรงเรียนช่วงบ่ายแล้วไปเดินเล่น นัดแฟน ที่ฟิวเจอร์ ฟาร์ค รังสิต เป็นประจำไปนั่งคุยกับหนุ่มๆ กินเหล้าเมายา.. โดนปกครองจับได้ไม่รู้กี่ครั้ง ทัณฑ์บนไม่รู้กี่ครั้ง..แต่ไม่ดีขึ้น ครูหลายๆคนเบ้ปาก ส่ายหน้า เมื่อพูดถึงเด็กกลุ่มนี้ ซึ่งอนาคตมืดมน.. ต่างทำนายถึงอนาคตอันเลวร้ายของเด็กกลุ่มนี้

บังเอิญว่าผมเป็นที่ปรึกษาเด็กห้องนี้ แต่ที่ผ่านมาก็ยอมฝ่ายปกครองที่อยากจะจัดการ

“เด็กกลุ่มนี้  ปล่อยผมเถอะ” รองปกครองในยุคนั้นพูดกับผมอย่างหมายมั่นปั้นมือ “คุณอยู่เฉยๆ ผมจัดการเอง”

ก็ได้..ผมนึกในใจ ลองดูก็ได้...แต่เวลาผ่านไปนับเดือน เด็กกลุ่มนี้ก็เหมือนเดิม ถูกเรียกเข้าห้องปกครอง อบรม ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ตามประสาอารมณ์ สุดท้ายรองฝ่ายปกครองเรียกผมไปพบ

“คุณจัดการเองเถอะ..จะให้พักการเรียนอะไรก็บีนทึกมา..”..... เขาส่ายหัวอย่างเอือมละอา ผมรู้สึกถึงความสิ้นหวังในคำพูดและสีหน้าท่าทาง


วันรุ่งขึ้น..ตอนเที่ยง ผมเรียกเด็กกลุ่มนี้มาทั้งกลุ่ม มี 7 คน โดยใช้อำนาจครูที่ปรึกษา เอ็งไม่มาข้าตามถึงที่..สุดท้ายก็ครบองค์ประชุม

“อยากหนีโรงเรียนไปเที่ยวไปกินเหล้านักใช่ไหม”

ผมถามเสียงเรียบๆ แต่ประกายตาตอนนั้น คงเต็มไปด้วยแววอำมหิต

“รอนี่....อย่าหนีไปไหนเด็ดขาด ไม่งั้นครูฆ่าเธอแน่.”

ผมบอกสั้นๆ แล้วลุกจากเก้าอี้ โดยมีเด็กกลุ่มนี้นั่งรออยู่หน้าโต๊ะ ในห้องพักครู ด้านหน้ามีน้องฝึกสอนมองเหตุการณ์ด้วยความสนใจ

ใกล้ โรงเรียน มีร้านค้าทหารอากาศ อยู่ในเขตกองทัพทหารอากาศห่างจากโรงเรียนประมาณไม่เกิน 1 กิโลเมตร ใครอยู่แถวโรงพยาบาลภูมิพล น่าจะรู้จักดี.. ผมนำกระติกน้ำแข็งใบใหญ่ไปด้วย ซื้อน้ำแข็ง และซื้อสปาย ไวน็คูลเลอร์มาเกือบโหล แบบ extreme ซึ่งตอนนั้นดีกรีถ้าจำไม่ผิดประมาณ 10 ดีกรี ปัจจุบันรุ่นนี้เลิกผลิตไปแล้วครับ เทลงใส่กระติกน้ำแข็ง ทั้งหมดใช้เวลาไม่เกิน 20 นาที

กลับมาเด็กๆ กลุ่มแสบยังไม่กล้าหนีไปไหน นั่งคุยกันอยู่หน้าโต๊ะเช่นเดิม

“อยากกินนักใช่ไหม...ครูซื้อมาให้กินแล้ว  ลองกินดูสิ”

ผมบอก และวางกระติกน้ำแข็งลงบนโต๊ะ..เด็กๆ มองหน้ากันเลิ่กลั่ก  ไม่รู้ว่าครูจะมาไม้ไหม....แต่ในที่สุด เมื่อผมทำหน้าจริงจัง ไม่พูดอะไรอีก  หัวโจ๊กหญิงรูปร่างสูงใหญ่แบบนักกีฬา ก็เอาแก้วน้ำตักดู และลองชิม แล้วหันหน้ามาถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

“คุณครู..นี่มันเหล้านี่คะ”

“ใช่..แล้วไง...”

ผมตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย...”

"อยากกินมากนักถึงกับโดดเรียนหนีไปกินไปดื่มแถวฟิวเจอร์ไม่ใช่หรือ...พวกเธอไม่ต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้..ตอนนี้ครูซื้อมาในกินถึงที่...จัดการให้หมด ถ้าพวกเธออยากกินขนาดนั้น ไม่ต้องหนีโรงเรียนไปกิน ครูมีปัญญาซื้อให้พวกเธอกิน...”

เหมือนคำประกาศิต เด็กๆทุกคนพากันเวียนตักสปาย ไวน์คูลเลอร์ กินกันอย่างว่าง่าย เพราะหน้าตาครูที่ปรึกษาตอนนั้นดุมาก เอาเรื่อง..

 วิชาช่วงบ่ายเป็นวิชาพละ เด็กๆขอตัวลงไปเรียนวิชาตะกร้อ ซึ่งคนสอนก็เป็นเพื่อนผมเอง

ผมมองลงจากอาคารชั้นสอง แล้วอดขำไม่ได้...เด็กนักเรียนหญิงพวกนั้นเตะลูกตะกร้อถูกๆผิดๆ เหมือนคนเมา แล้วตลกและเป็นสิ่งที่เด็กจะจดจำไปอีกนาน


ผลที่ตามมาคืออย่างไร


หลังจากวันนั้น เด็กกลุ่มนี้ไม่เคยโดดเรียนไป ฟิวเจอร์ ฟาร์ค อีกแล้ว แต่ยังโดดเรียนเหมือนเดิม แต่โดดเรียนแล้วไม่ได้หนีออกจากโรงเรียน มานั่งเฝ้าผมในห้องเองพักครูทุกวัน แต่ผมก็ไม่ได้ซื้อเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ให้เด็กอีกเลย เปลี่ยนเป็นผลไม้แทน โดยที่ผมพยายามกล่อม(ทั้งขู่ทั้งปลอบทั้งอ้อน) พวกเธอทั้งหลายให้เข้าเรียนในรายวิชาอื่นๆ และก็ได้ผลตามที่แอบคาดการณ์เอาไว้ ทุกพักเที่ยงพวกเรา - ครู ศิษย์ จะมานั่งพูดคุยเฮฮากันราวกับเป็นญาติพ่อแม่พี่น้องหรือเพื่อน กินขนมด้วยกัน เป็นที่สนุกสนานจนครูคนอื่นหมั่นไส้ พฤติกรรมเด็กๆเปลี่ยนไปในทางที่ดีแบบไม่ง้อฝ่ายปกครอง

ไม่ว่าวิธีการของผมจะผิดมากน้อยขนาดไหน แต่ความจริงก็คือเด็กกลุ่มนั้นทุกคนจบ ม.3 ไปอย่างเต็มภาคภูมิ เรียนต่อได้ทุกคน ทั้ง ม.ปลาย และสถาบันอื่นๆ แบบหักปลายปากกาเซียน

วันไหว้ครู ผมยังเจอเด็กกลุ่มนี้แทบทุกปี ผมดีใจกับการที่พวกเด็กๆในกลุ่มนั้นไปด้วยดีทุกคน ตอนนี้บางคนก็มีครอบครัวและชีวิตที่ดีไปแล้ว

ผมผิดที่ซื้อเครื่องดื่มเมามายให้เด็กดื่มในเวลาราชการ  ผิดเห็นๆ ..ถ้ามีคนฟ้องก็โดนลงโทษทางวินัย...แต่ผลออกมากลับเป็นอีกแบบ จากเด็กเหลือขอที่ปกครองหมดปัญญาแล้ว ผมไม่ได้เสียใจที่ทำแบบนั้น

ความชั่วร้ายบางทีต้องกำราบด้วยความชั่วร้ายกว่า..ตราบใดที่มีเจตนาดีในความชั่วร้ายนั้น น้องฝึกสอนซึ่งนั่งสังเกตการณ์อยู่หน้าห้องมีคนหนึ่งมาถามผมก่อนสิ้นเทอม

“อาจารย์ทำอย่างไรให้เด็กติดขนาดนี้”

ผมตอบสั้นๆ

ความจริงใจครับ”

ไม่รู้ว่าเธอจะเข้าใจความหมายคำพูดแบบเทๆ ของผมหรือเปล่า แต่หากเธอก้าวเดินบนเส้นทางความเป็นครู วันหนึ่งเธอจะรู้ว่าเรื่องหลายเรื่องในการสอนเด็ก ไม่ได้มีอยู่ในตำราเล่มไหนเลย  หลายอย่างไม่สามารถแก้ปัญหาด้วยทฤษฏีในตำราเล่มไหน การแก้ปัญหาของเด็กๆ บางครั้งต้องทางใครทางมันความสามารถเฉพาะตัวห้ามลอกเลียนแบบ

เพราะจริงๆแล้ว...มันอยู่ในหัวใจของความเป็นครูอยู่แล้ว ถึงจะเป็นหัวใจครูปีศาจก็ตาม
^__^….




ปล.
มันเป็นนิยาย ไม่จริ๊ง..ไม่จริง ไม่ต้องมาว่าผม ^^

จากคุณ : Psycho man
เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 23:08:09

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com