ความคิดเห็นที่ 1 จบเรื่องราว ละคร  ย้อนดูตัว บทหูตา มืดมัว ถอนตัวเผ่น บทนางเอก ตลอด พ้อพรอดเน้น ซ้ำเลือกเฟ้น ตัวพระ สละตน ชีวิตจริง บทนี้ มีก็แปลก เพราะตีบท ไม่แตก แยกเหตุผล เพลินบทเด่น เล่นไป กรายหน้ามน วกเวิยนวน หลงเงา เย้ายืนยาว บทละคร เก่าเก็บ เจ็บสำนึก แม้นรู้สึก ผิดถูก ผูกธงขาว ไหลหลั่งริน น้ำตา ล้าทุกคราว เขาปวดร้าว หรือไม่ ใคร ? รู้จริง ผู้กำกับ ฟันธง ส่งบทแม่ แสดงแล กุลบุตร ผุดผาดยิ่ง บทละคร เลอะเทอะ บำเรออิง ชีวิตจริง ยอกย้อน กว่าละคร............ แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 55 17:56:13 จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 17:53:41

ความคิดเห็นที่ 2 อาจเป็นเพราะรูปร่างทางลักษณะ ไม่อาจจะเปลี่ยนทางได้บางช่วง บทที่เล่นเด่นดีมีเสริมดวง ไม่เคยร่วงจากฟ้าดาราดาว ท่านผู้ชมนิยมติดเพียงคิดหน้า ก็รู้ว่าเป็นเธอเสนอสาว บทของเธอบทนี้ที่ทุกคราว ปรบมือกราวยามเปิดฉากฝากลีลา หากเปลี่ยนบทอดกันคนฝันใฝ่ คนมีใจคอยลุ้นจักวุ่นหนา เกิดอาเพศเหตุใด..ใครสั่งมา ปวงเทวาคงร้อน..คนอ้อนคำ เถิด..บทนี้แหละดีที่สดับ ให้กระชับรับเล่นเฟ้นให้หนำ ใครไม่สู้ดูเองเปล่งลำนำ ถึงบทช้ำกรรมแช่...แค่ละคร. จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:14:04

ความคิดเห็นที่ 3 จบเรื่องราว ละคร  ย้อนดูตัว บทหูตา มืดมัว ถอนตัวเผ่น บทนางเอก ตลอด พ้อพรอดเน้น ซ้ำเลือกเฟ้น ตัวพระ สละตน ชีวิตจริง บทนี้ มีก็แปลก เพราะตีบท ไม่แตก แยกเหตุผล เพลินบทเด่น เล่นไป กรายหน้ามน วกเวิยนวน หลงเงา เย้ายืนยาว บทละคร เก่าเก็บ เจ็บสำนึก แม้นรู้สึก ผิดถูก ผูกธงขาว ไหลหลั่งริน น้ำตา ล้าทุกคราว เขาปวดร้าว หรือไม่ ใคร ? รู้จริง ผู้กำกับ ฟันธง ส่งบทแม่ แสดงแล กุลบุตร ผุดผาดยิ่ง บทละคร เลอะเทอะ บำเรออิง ชีวิตจริง ยอกย้อน กว่าละคร............ ลุงชิกง บทที่วาง สร้างซ้อน ละครเร่ ล้วนหักเห เทถ่าย คล้ายหลอกหลอน ต้องหม่นเศร้า เคล้าคลุก อยู่ทุกตอน ช่างร้าวร้อน ซ่อนซุก แต่ทุกข์ตรม ไม่อยากเป็น นางเอก เฉกเช่นนี้ อยากได้บท ฤดี มีสุขสม ห่างหายจาก หลากความ เงื่อนงำปม โศกระทม ถมทวี เป็นหนี้กรรม หากแม้บท วางวาด มิอาจเลือก เป็นแค่เปลือก จอมปลอม ยอมถลำ จบละคร ชีวิต ให้คิดจำ คงไม่ช้ำ เช่นนี้ ดังที่เป็น แต่เรื่องจริง อิงไว้ ให้ตระหนัก คงยากจัก ลบเลือน รอยเปื้อนเห็น เพราะมากมาย หลายอย่าง ต่างประเด็น สุดลำเค็ญ เช่นผ่าน...สะท้านทรวง........”สุนันยา” จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:54:36

ความคิดเห็นที่ 4 อาจเป็นเพราะรูปร่างทางลักษณะ ไม่อาจจะเปลี่ยนทางได้บางช่วง บทที่เล่นเด่นดีมีเสริมดวง ไม่เคยร่วงจากฟ้าดาราดาว ท่านผู้ชมนิยมติดเพียงคิดหน้า ก็รู้ว่าเป็นเธอเสนอสาว บทของเธอบทนี้ที่ทุกคราว ปรบมือกราวยามเปิดฉากฝากลีลา หากเปลี่ยนบทอดกันคนฝันใฝ่ คนมีใจคอยลุ้นจักวุ่นหนา เกิดอาเพศเหตุใด..ใครสั่งมา ปวงเทวาคงร้อน..คนอ้อนคำ เถิด..บทนี้แหละดีที่สดับ ให้กระชับรับเล่นเฟ้นให้หนำ ใครไม่สู้ดูเองเปล่งลำนำ ถึงบทช้ำกรรมแช่...แค่ละคร........ chanjit แม้นหากเป็น เพียงบท เขาปลดสร้าง บนเส้นทาง ระทม คมอักษร จบบทบาท ลีลา ภาษากลอน ฤๅ....จักต้อง อาวรณ์ ละครคน แต่บทที่ น้องรับ แสนอับโชค อยู่บนโรค เรรวน ชวนสับสน คนเคยบอก ห่วงหวง ดวงกมล ไม่ยินยล ผลพวง ในห้วงจินต์ โอ้ละคร ชีวิต ลิขิตฟ้า ยากหลีกเลี่ยงชะตา พาถวิล โศกกำสรวล ล้วนจัด มัดชีวิน ไม่สร่างสิ้น ภินท์พัง เหมือนดั่งเคย เบื่อเสียจริง บทนี้ มีแต่เศร้า ขอสุขเคล้า เย้าหยอก เช่นบอกเผย แบ่งไปบ้าง ปวดแปลบ แบบลงเอย ไม่บ่นเลย เปรยเปรียบ หากเทียบกัน..........สุนันยา ขอบคุณ มากค่ะพี่ chanjit แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 55 23:39:03 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:10:27

ความคิดเห็นที่ 5 ดูละครให้ย้อนไปในอดีต ความรู้สึกเหมือนมีดมากรีดเฉือน ให้ชีวิต ทั้งชีวิต มาบิดเบือน ว่าดูเหมือนมีสุขแต่ ทุกข์ทน หากย้อนรอยอดีตได้คงไม่หวั่น จะขอทำวันนั้นใหม่ให้ได้ผล เปลี่ยนใจใหม่คิดใหม่อย่างแยบยล เพื่อให้พ้นทางผิดที่คิดเดิน ดูละครย้อนไปให้รำลึก มาตรองตรึกนึถไปให้ขัดเขิน คงเป็นตัวละครซ่อนเร้นไม่เด่นเกิน จึงถูกเมินจากลิขิตนิมิตพรหม..... สวัสดึค่ะ คุณ สุ กิ่งมาขอแจมกลอนนิดหน่อยค่ะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:06:42

ความคิดเห็นที่ 6 ละครเร่ ลึกล้ำ ย้ำล้ำลึก ตกผลึก นางรำ นำวิถี ด้วยท่วงท่า อ่อนช้อย สร้อยอินทรีย์ มโหรี สังคีต ปราณีตงาม อ้าว! แล้วกัน ฉันย่าง ผิดทางนี่ เป็นละคร ชาตรี ฉันผลีผลาม ประทานโทษ ฉุกคิด เฝ้าติดตาม ฉายช่องสาม "ต้มยำลำซิ่ง"เด๋อนางเดอะ เด๋ออ้ายเดอะ ....... สวัสดีขอรับท่าน chanjit คุณสุฯ คุณกิ่งฯ ละครชีวิตทำเอาเครียดเนาะ  อิอิ ผมขอตัวหนีก่อนน้ำตาจะนองหน้า เหอๆๆๆๆๆ จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:41:33

ความคิดเห็นที่ 7 ดูละครให้ย้อนไปในอดีต ความรู้สึกเหมือนมีดมากรีดเฉือน ให้ชีวิต ทั้งชีวิต มาบิดเบือน ว่าดูเหมือนมีสุขแต่ ทุกข์ทน หากย้อนรอยอดีตได้คงไม่หวั่น จะขอทำวันนั้นใหม่ให้ได้ผล เปลี่ยนใจใหม่คิดใหม่อย่างแยบยล เพื่อให้พ้นทางผิดที่คิดเดิน ดูละครย้อนไปให้รำลึก มาตรองตรึกนึถไปให้ขัดเขิน คงเป็นตัวละครซ่อนเร้นไม่เด่นเกิน จึงถูกเมินจากลิขิตนิมิตพรหม..............กิ่งฟ้า เหมือเวที ละคร สะท้อนโลก ด้วยอับโชค โศกซับ รับชื่นขม บทแสดง แฝงความ ช้ำระทม ช่างโสมม มากพิษ หมดสิทธิ์ครวญ ชีวิตเรา เขาสร้าง อย่างยอกย้อน จิตอารณ์ รอนร้าว คราวไห้หวน เอาความเจ็บ เก็บโชว์ ผูกโซ่ตรวน ไร้ไออวล กลิ่นรัก เป็นหลักพิง มีก็แต่ น้ำตา เป็นยาแก้ ยามพ่ายแพ้ อ่อนล้า ชตาหญิง ใครหรือรู้ เท่าเรา คอยเข้าติง ในเรื่องจริง ยิ่งรันทด  ...(กว่า)บทละคร... ขอบคุณค่ะคุณกิ่ง จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 17:42:16

ความคิดเห็นที่ 8 ด้วยท่วงท่า อ่อนช้อย สร้อยอินทรีย์ มโหรี สังคีต ปราณีตงาม อ้าว! แล้วกัน ฉันย่าง ผิดทางนี่ เป็นละคร ชาตรี ฉันผลีผลาม ประทานโทษ ฉุกคิด เฝ้าติดตาม ฉายช่องสาม "ต้มยำลำซิ่ง"เด๋อนางเดอะ เด๋ออ้ายเดอะ ........................ลุงชิ ขออนุญาตไม่สัมผัสนะคะหมดปัญญาค่ะ ใครไม่เจอ กับตน ก็พ้นโศก อยู่บนโลก ฮาเฮ เฝ้าเสสรวล หรือจะรู้ ใครเขา ร้าวรัญจวน ที่คร่ำครวญ ใช่แสร้ง แกล้งกระทำ เปรียบชีวิต เหมือนละคร มิอ้อกล่าว เพราะปวดร้า ขุ่นเคือง ใช่เรื่องขำ พรหมลิขิต ปลิดปล่อย เป็นรอยกรรม ให้ต้องช้ำ เกินทน ก็คนนี่นา..........ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 18:10:35

ความคิดเห็นที่ 9 ละครชีวิต ๑. นางเอก   นางดั่งสวรรค์เสกเสน่หา ประหนึ่งมณีวาววับประดับมุกดา ดุจจันทรากระจ่างสว่างนวล ๒. นางร้าย มุ่งทำลายทำเล่ห์เสน่หวน ริษยาอาฆาตคือบทควร กระนั้นยังยียวนรัญจวนใจ ๓. ผู้ร้าย ผู้มุ่งหมายทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ธรรมอธรรมคืออะไร แสดงได้โดยสดับจับคู่กัน ๔. ผู้ส่งเสริมการแสดงแผลงฤทธิ์ เนรมิตอุปสรรคโศกศัลย์ ท้อแท้ทุกข์อรรถรสบทจาบัลย์ ไหวหวั่นวูบวาบกำซาบทรวง ๕. ผู้กำกับการแสดง สร้างสีแสงสดใสดั่งในสรวง สร้างนรกโลกียกลลวง สร้างทั้งปวงด้วยผลงานการประพันธ์ ๖. หากเราคือการแสดง จะเติมแต่งตัวละครตอนสุขสันต์ ฤๅตอนบทโศกเศร้าคละเคล้ากัน อยู่ที่ฝันกับการริน...จินตนา สวัสดีครับ  คุณสุนันยา และมิตรรักนักกลอนทุกท่านครับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 22:30:58 จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 20:47:01

ความคิดเห็นที่ 10 ใครไม่เจอ กับตน ก็พ้นโศก อยู่บนโลก ฮาเฮ เฝ้าเสสรวล หรือจะรู้ ใครเขา ร้าวรัญจวน ที่คร่ำครวญ ใช่แสร้ง แกล้งกระทำ เปรียบชีวิต เหมือนละคร มิอ้อกล่าว เพราะปวดร้า ขุ่นเคือง ใช่เรื่องขำ พรหมลิขิต ปลิดปล่อย เป็นรอยกรรม ให้ต้องช้ำ เกินทน ก็คนนี่นา..........ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนฮาเฮ เฮฮา ใช่ว่าสุข มากมายทุกข์ เก็บกด ประชดค่า- ของคนนั้น ยากยิ่ง พรรณนา ย่อมไม่กล้า เย้ยเยาะ เพราะห่วงน้อง เอาเลยขร้า เศร้าไป ให้หายอยาก ทุกข์ซ้ำซาก ฝังใจ ใครขัดข้อง น้องสาวเลือก มุกช้ำ น้ำตานอง ตรอมตรมหมอง สองปราง ทางไหลริน  ...... เศร้าขนาดนี้จะร้องเพลงไหวเหรอ ? จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 20:48:44

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ พนมวัลย์คะ พรุ่งนี้สุต่อนะคะ ขอบคุณ มากค่ะ .......... ลุงชิคะ พรุ่งนี้ สุมาต่อ เช่นกันนะคะ เรื่องเศร้า ทำไงให้หายน๊า........หุหุ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 21:16:54

ความคิดเห็นที่ 12 (๑)  เพียงบทบาทประกาศมอบ ความชื่นชอบตอบตาม ความหรรษา แต่ละครชีวิต ลิขิตมา เจ้าชะตา ชี้นำ ให้คร่ำครวญ (๒) เพราะมิใช่ เรื่องจริง สิ่งมองเห็น ถูกกำหนด ความเป็น เสสรวล ชีวิตจริง สิ่งวาง นั้นต่างล้วน อาจไห้หวน ชวนเศร้า ใครเล่ารู้ (๓) ถูกกำหนด ตามบท ยากปลดได้ แสดงไป ให้เห็น ความเป็นอยู่ ความสามรถ อาจเปรียบ เที่ยบชั้นครู ซ่อนอดสู เต็มที ไว้ที่ใจ (๔) ผู้เขียนบท คือผู้ รู้ชะตา กำหนดมา ยากเข็ญ เป็นไฉน วาดวางก่อ รอผล แห่งกลไก ลิขิตไข กำหนด ทุกบทตอน (๕) ผู้กำกับ รับงาน มาสานต่อ ในทุกข้อ ดั่งเป็น เช่นครู่สอน ชี้แนะบท กฏเกณฑ์ เช่นสงวรณ์ ดุจเขียนกลอย สัมผส จัดลงตัว (๖) นั่นเป็นเพียงตามบทกำหนดสร้าง จบละคร ก็ต่าง ห่างกันทั่ว รอบทใหม่ จ่ายงาน เข้าพันพัว ไม่ปวดหัว เพราะถูกคัด จัดแสดง... สวัสดีค่ะคุณพนมวัลย์ หายไปนานเลยนะคะ ขอบคุณ มากๆค่ะ...ที่มาร่วมแจมกระทู้ด้วยค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 04:27:27

ความคิดเห็นที่ 13 คนฮาเฮ เฮฮา ใช่ว่าสุข มากมายทุกข์ เก็บกด ประชดค่า- ของคนนั้น ยากยิ่ง พรรณนา ย่อมไม่กล้า เย้ยเยาะ เพราะห่วงน้อง เอาเลยขร้า เศร้าไป ให้หายอยาก ทุกข์ซ้ำซาก ฝังใจ ใครขัดข้อง น้องสาวเลือก มุกช้ำ น้ำตานอง ตรอมตรมหมอง สองปราง ทางไหลริน  .............ลุงชิกง ไม่ได้เลือก มุกนี้ ที่ซ้ำซาก เรื่องหลายหลาก เข้าแทรก คล้ายแบกหิน อยากชื่นบาน แจ่มใส อยู่ในจินต์ อยากโบยบิน ให้เท่ห์ อย่างเสรี ช่างประชด ประชัน ให้งานเข้า คนเค้าเศร้า ให้อยาก ลำบากนี่ ชีวิตคน บนโลก โศกโศกี ไม่รู้ ไม่ชี้ โชคชะตา มันบ้าบอ..... ร้องเพลง หรือร้องไห้ ไม่ใช่ปัญหาค่ะลุงชิสั่งมา สุจาจัดให้....หุหุ ..... แก้ไขเมื่อ 29 ก.พ. 55 04:48:21 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 04:37:31

ความคิดเห็นที่ 14 บทละครเรื่องยาวร้าวรันทด น้ำตาหยดไหลรินสะอื้นไห้ โอ้..ชีวิตดิ้นรนปนเปไป เปลี่ยนฉากใหม่เวียนวนจนชินชา สมมุตินามตามหัวโขนที่สวมใส่ บทร้องไห้ใครถนัดก็จัดหา เข้าหลังม่านสลัดเปลือกที่พอกทา เช็ดน้ำตาให้สิ้นอย่าอินเกิน .... จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 14:30:32

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณครับ คุณสุนันยา และ กิ๊ฟ น่ารักจากมิตรรักนักกลอนทุกท่าน คุณ(ลุงชิกง, สุนันยา, chanjit, กิ่งฟ้า) ละคร บางตอนประทับจับใจฝัน บางปมกระชับสายสัมพันธ์ ในบางขณะขีดคั่นกั้นกำแพง ละครชีวิต ศิลปะไพสิฐพรแสวง หัวโขน หน้ากาก นักแสดง เส้นแบ่ง เท็จ จริง ฤๅสิ่งลวง โลกละครชีวิต ฉากวิจิตรบรรจงลงเป็นช่วง ฉากสุดท้ายชีวิตผลิตผลพวง จะสุขทรวงหรือโศกเศร้าเราเล่นเอง จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 17:12:16

ความคิดเห็นที่ 16 ** เขาเขียนบท ละคร ไว้สอนจิต ไว้ให้คิด ตามทาง หว่างวิถี ชีวิตเดิน ตามนั้น วันเดือนปี ตอนจบมี ความสุข ทุกละคร ** เมื่อแรกเริ่ม เริงร่า ว่าจะสุข มีความรัก พันผูก มิหลอกหลอน ด้วยความหวัง ยิ่งใหญ่ ไม่แคลนคลอน บทละคร เขียนไป ให้สมจริง ** แล้วก็มี อุปสรรค์ สลักกั้น จากรักกัน ผันเปลี่ยน เพี้ยนผีสิง มีคนยุ คอยแหย่ คอยแต่ติง แล้วทุกสิ่ง ที่หวัง ก็พังคลืน ** แล้วก็บีบ ดวงใจใ ห้โศกเศร้า เขียนบทเร้า ฤทัย ให้สุดฝืน ทุกข์ระทม ขมใจ ไปทั้งคืน แล้วจะฝืน อยู่ใย ให้อายคน ** แล้วสุดท้าย ชายรัก ที่จากหาย ก็กลับกลาย มาคู่ ผู้สับสน เฝ้ามาง้อ ขอรัก จากหน้ามน ผู้มายล ก็สุขใจ ในละคร......เอย ** สวัสดีครับคุณสุ.ผู้เศ้ราสร้อย (เฉพาะบทกลอน) นานแล้วนะครับที่คุณสุ.ไม่ได้ตั้งกระทู้บทกลอนในห้องกวี  คิดถึงครับ จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:02:09

ความคิดเห็นที่ 17 บทละครเรื่องยาวร้าวรันทด น้ำตาหยดไหลรินสะอื้นไห้ โอ้..ชีวิตดิ้นรนปนเปไป เปลี่ยนฉากใหม่เวียนวนจนชินชา สมมุตินามตามหัวโขนที่สวมใส่ บทร้องไห้ใครถนัดก็จัดหา เข้าหลังม่านสลัดเปลือกที่พอกทา เช็ดน้ำตาให้สิ้นอย่าอินเกิน...............พี่ดีเจ ที่กล่าวมาล้วนหลาก มากเหตุผล ละครคน แสดงไว้ ไม่ขัดเขิน เขาเล่นดี เรานี้ ซิดูเพลิน สรรเสิญ เยินยอ ไม่รอติง ตีบทแตก แรกเงิน จำเริญหรู แล้วใครรู้ เรื่องเด็ด เผ็ดเหมือนขิง เรื่องสมมุติ ยากเทียบ เปรียบเรื่องจริง เพราะทุกสิ่ง ดำเนิน ยากเกินเดา.... ขอบคุณ ค่ะพี่ดีเจ. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:38:12

ความคิดเห็นที่ 18 ละคร บางตอนประทับจับใจฝัน บางปมกระชับสายสัมพันธ์ ในบางขณะขีดคั่นกั้นกำแพง ละครชีวิต ศิลปะไพสิฐพรแสวง หัวโขน หน้ากาก นักแสดง เส้นแบ่ง เท็จ จริง ฤๅสิ่งลวง โลกละครชีวิต ฉากวิจิตรบรรจงลงเป็นช่วง ฉากสุดท้ายชีวิตผลิตผลพวง จะสุขทรวงหรือโศกเศร้าเราเล่นเอง ..........คุณพนมวัลย์ เป็นหน้าที่ นักแสดงที่แต่งแต้ม ได้ยิ้มแย้ม หรือร่ำไห้ ใครข่ม บทส่งให้ เล่นเลย ไม่เคยเกรง สุดแจ๋วเจ๋ง เก่งจัง หลังม่านครวญ เห็นไหมคะ เขาว่าไว้ ใช่โกหก พวกตลก ร้องร่ำ โศกกำสรวล หน้าฉากเล่น ขำกลิ้ง เหมือนลิงกวน พูดเย้ายวน ชวนชื่น ดูรื่นรมย์ ไม่ได้เถียง เพียงเปรย เอ่ยมาเปรียบ ลองมาเทียบ เหตุผล ยลสุขสม การแสดง เเสร้งเส เสน่ห์พรม คนนิยม ชอชอบ มอบรางวัล.... ขอบคุณ อีกครั้งค่ะคุณ พนมวัลย์ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:47:16

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะคุณเป๋า พรุ่งนี้ สุมาตอบนะคะ ง่วงแล้ว ขอตัวก่อนค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ ทุกท่าน ฝันดีค่ะ.... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:48:29

ความคิดเห็นที่ 20 เพราะว่าเป็น ละคร ตอนเขาสร้าง สู่ปลายทาง สุขได้ ไม่หลอกหลอน รักคืนหวน ครวญคำ ย้ำอาวรณ์ สิ้นร้าวรอน อ้อนรัก ภักภิรมย์ จบเรื่องกัน พอดี ตอนมีสุข แต่ยามทุกข์ ยาวเหยียด เกลียดขื่นขม เป็นนางเอง รับงาม ล้วนซานซม อยู่กับรอย ระทม เป็นปมมาน พอได้รื่นอารมณ์ พรมสุขชื่น หมดแล้วบท หยิบยื่น ชื่นสนาน เปรียบเหมือนคน สิ้นทุกข์ สุขชื่นบาน ตอนวายปราณ หรือไร ให้ย้อนคิด ยามยังอยู่ พรหมสร้าง วางบทโศก อยู่บนโลก โสมม ตรมดวงจิต สิ้นดับไข มลายทุกข์ ทุกชีวิต ต้องอุทิศ วิญญาณ์ ....ลาโลกไป... ขอบคุณ มากค่ะ คุณเป๋า... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 09:55:37

ความคิดเห็นที่ 21 แม้นหากเป็น เพียงบท เขาปลดสร้าง บนเส้นทาง ระทม คมอักษร จบบทบาท ลีลา ภาษากลอน ฤๅ....จักต้อง อาวรณ์ ละครคน แต่บทที่ น้องรับ แสนอับโชค อยู่บนโรค เรรวน ชวนสับสน คนเคยบอก ห่วงหวง ดวงกมล ไม่ยินยล ผลพวง ในห้วงจินต์ โอ้ละคร ชีวิต ลิขิตฟ้า ยากหลีกเลี่ยงชะตา พาถวิล โศกกำสรวล ล้วนจัด มัดชีวิน ไม่สร่างสิ้น ภินท์พัง เหมือนดั่งเคย เบื่อเสียจริง บทนี้ มีแต่เศร้า ขอสุขเคล้า เย้าหยอก เช่นบอกเผย แบ่งไปบ้าง ปวดแปลบ แบบลงเอย ไม่บ่นเลย เปรยเปรียบ หากแทบกัน..........สุนันยา เพราะไม่อาจเลือกเกิดกำเนิดได้ จึงต้องใช้เส้นทางเขาสร้างสรรค์ เพราะไม่อาจเป็นได้หมายผูกพัน จึงต้องแล้วแต่สวรรค์จะบันดาล เดินตามทางชีวิตลิขิตให้ ถึงสุขทุกข์อย่างไรใครสงสาร ต้องก้าวตามบาทบทกำหนดการ ฝ่าทุกด่านด้วยตนคนแสดง แม้ละครตอนเล่นเน้นเนื้อเรื่อง ใช่จะเปลื้องบทวางกลางสีแสง ใช่จะเปลี่ยนตามใจไร้จัดแจง บทบาทแบ่งแต่งแล้ว..แนวละคร ต้องเล่นบทของตน..นั้นจนจบ สองมือปรบ ชมชื่นยื่นสลอน คนแซ่ซ้อง ด้วยสุขทุกบทตอน ต่างอวยพรต้อนรับ..กับดารา. ขอบคุณทุกท่านที่ทักทาย  ยังคิดถึงเสมอครับ ฝากอีกหนึ่งบทกลอนให้น้องสุนันยา. จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 19:21:05

ความคิดเห็นที่ 22 ยอมรับกับละคร ที่ซ่อนเจ็บ ร้อยรักเก็บ ในทรวง สิ้นห่วงหา ต้องดิ้นรน ทนรับ ซับน้ำตา แม้ปวดปร่า ล้าทรวง ทุกช่วงใจ เขาให้เล่น แบบนี้ จะมิฝืน บทกล้ำกลืน คืนหนาว เศร้าหวั่นไหว สิ้นสุขสม ห่มห้อม ถนอมใน เจ็บระกำ เพียงไร ให้รับมัน ไม่อาจเลือก บทแสดง ตำแหน่งอื่น เมื่อเขายื่น ร้าวรอน เพียงนอนฝัน รักที่รอ ห่างเหิน เมินสัมพันธ์ คือเนื้อเรื่อง ที่ฉัน ต้องหันมอง ขอขอบคุณ ท่านพี่ ชี้แนะให้ จะไม่สร้าง เงื่อนไข กลัวใครหมอง ยอมเป็นคน หม่นไหม้ ไร้เรืองรอง แสงสีส่อง  มองภาพ ฉาบน้ำตา.... ขอบคุณ มากค่ะ พี่chanjit .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 15:27:37