ทัณฑ์กามเทพ บทที่1 (Yaoi/Boy's Love)

บทที่ 1

ภาพเด็กหนุ่มร่างสูงที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการตั้งใจเรียนในสิ่งที่อาจารย์สอนอยู่หน้าห้องเป็นภาพคุ้นตาที่วิศรุตเห็นอยู่บ่อยๆ แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่เกือบหลังห้องแต่ทว่าก็สามารถมองเห็นคนๆนั้นได้อย่างชัดเจน อาจเป็นเพราะนภัทรอยู่ในสายตาของเขามาตลอดก็เป็นได้ ห้าปีเต็มที่เขาแอบเฝ้ามองฝ่ายนั้นอยู่เงียบๆ บางครั้งเขาก็เคยนึกสงสัยว่าตัวเองจะต้องแอบมองแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่และนภัทรจะเคยเห็นเขาอยู่ในสายตาบ้างไหมนะ

นภัทรและเขาแตกต่างกันในเกือบทุกด้าน จะมีความเหมือนกันก็เพียงอย่างเดียว นั่นคือทั้งคู่อยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่มัธยมปีที่หนึ่ง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยทำให้เขาและนภัทรสนิทสนมกันเลย ด้วยเพราะบุคลิกที่ต่างกันจนเกินไปนั่นเอง

ถ้าจะพูดกันตามตรง นภัทรเรียกได้ว่าเป็นนักเรียนตัวอย่างเลยทีเดียว ฝ่ายนั้นดีเด่นทั้งเรื่องการเรียน กีฬาและความประพฤติ อีกทั้งยังได้รับเลือกให้เป็นกรรมการนักเรียนอีกด้วย ต่างจากเขาที่ถ้าไม่นับเรื่องฐานะที่เข้าขั้นเหลือกินเหลือใช้ของตระกูลทัดเทวาและใบหน้าหล่อเหลาที่จัดเข้าขั้นดูดีชนิดดึงดูดทั้งเพศเดียวกันและเพศตรงข้ามแล้ว แทบเรียกได้ว่าเขาไม่มีทางสู้อีกฝ่ายได้เลยจริงๆ

“เหม่ออะไรวะไอ้วิน” ภาณุถามเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยเสียงเบาจนเกือบกระซิบพลางเหล่ตามองไปหน้าห้องเพื่อดูว่าอาจารย์ป้ามหาโหดกำลังมองมาที่เขาสองคนหรือเปล่า โชคดีที่อาจารย์ป้ากำลังง่วนอยู่กับการอธิบายโมเดลทางชีววิทยาอยู่เลยไม่ได้สนใจมาจับผิดนักเรียนที่ชอบแอบคุยในห้องเรียนอย่างเขา

ภาณุมองตามสายตาของวิศรุตจึงได้พบกับคำตอบ เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ ห้าปีผ่านมาแล้ว แต่เพื่อนของเขาก็ยังไม่คิดตัดใจจากนภัทรเสียที ตอนรู้จักกันแรกๆเขาเคยสงสัยว่าทำไมวิศรุตถึงชอบแอบมองนภัทรบ่อยๆ พอเขาคาดคั้นถามก็ได้คำตอบว่าเพื่อนของตนแอบหลงรักฝ่ายนั้นอยู่และนั่นก็ทำให้เขาได้รู้ว่าวิศรุตไม่ได้ชอบผู้หญิง แต่ภาณุเองก็ไม่ได้คิดรังเกียจในข้อนี้เพราะถึงอย่างไรแล้ววิศรุตก็ยังคงเป็นเพื่อนที่เขารักมากอยู่ดี

“ตัดใจเหอะ มันไม่ได้เป็นเกย์ เอ่อ...ไม่ได้ชอบผู้ชาย” ท้ายประโยคถูกแก้อย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากให้วิศรุตรู้สึกไม่ดี

“รู้ได้ยังไง” วิศรุตหมายถึงเรื่องที่ว่านภัทรไม่ได้ชอบผู้ชาย

“ก็สืบมาจากไอ้พงศธรเพื่อนสนิทมันนั่นแหล่ะ เห็นว่าเคยคบผู้หญิงตอนอยู่ม.ต้นด้วย แต่ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว” คำตอบของภาณุทำให้วิศรุตเม้มปากน้อยๆ แต่ไม่ได้แสดงความรู้สึกออกมาทางสีหน้านั้นนอกจากแววตาที่หมองไปจนคนที่นั่งข้างๆรู้สึกได้ ภาณุถอนหายใจเฮือกก่อนเอื้อมมือมาตบไหล่เพื่อนสนิทเบาๆ

“กำลังคุยอะไรกันอยู่จ้ะ ภาณุ วิศรุต” เสียงสวรรค์ที่ดังมาจากด้านหน้าห้องทำให้ภาณุสะดุ้งสุดตัว เขาส่งยิ้มแห้งๆให้อาจารย์ป้าที่กำลังย่างก้าวมาหาเขาและวิศรุต ตอนนี้ทั้งคู่ได้กลายเป็นจุดสนใจของเพื่อนทั้งห้องไปเรียบร้อยแล้ว วิศรุตแอบถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายกับอาการชอบจับผิดนักเรียนของอาจารย์ป้าก่อนจะบังเอิญสบสายตาสีถ่านของนภัทรที่เหลือบมองมาทางด้านหลังตรงที่เขานั่งพอดี สายตาที่เสมือนว่าเขาและภาณุเป็นตัวปัญหาที่มาขัดจังหวะการเรียนวิชาที่ฝ่ายนั้นชื่นชอบอย่างชีววิทยา

“ดูท่าทางกำลังคุยอย่างออกรสออกชาติเลยทีเดียว ช่วยบอกให้อาจารย์รู้เรื่องด้วยคนสิ” อาจารย์ป้าใช้มือเหี่ยวย่นขยับแว่นตากรอบทองตามประสาคนเจ้าระเบียบก่อนจะเพ่งสายตามองมายังภาณุที่กำลังกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ เขายังไม่อยากโดนลงโทษให้อยู่ทำความสะอาดห้องแล็ปในเย็นวันนี้เพราะตัวเองมีนัดกับแฟนสาวไว้อยู่แล้ว

“คือว่าผมไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการหายใจระดับเซลล์น่ะครับอาจารย์ ภาณุก็เลยช่วยอธิบายให้ผมฟัง” วิศรุตหาทางรอดให้ตัวเองและเพื่อนสนิทด้วยการเอ่ยปดขึ้นมาเสียงเรียบ ใบหน้าหล่อเหลาพยายามปั้นแต่งให้ถึงที่สุดเพื่อให้ดูว่าตนกำลังสงสัยในบทเรียนอันแสนน่าเบื่อของวิชานี้จริงๆ ช่วยไม่ได้ เขาเองก็ไม่ได้จะอยากโดนทำโทษเหมือนกับภาณุนั่นแหล่ะ

ภาณุลอบมองเพื่อนตัวเองด้วยความทึ่ง เมื่อครู่วิศรุตยังเศร้าอยู่เลย แต่ทำไมตอนนี้กลับเปลี่ยนอารมณ์มาโกหกหน้าตายเหมือนกับสั่งได้เช่นนี้ อาจารย์ป้าเพ่งมองทั้งคู่อย่างจัดผิดอีกครั้งก่อนจะยอมเลิกราไปทำให้ทั้งคู่รอดตัวจากการถูกทำโทษไปได้อย่างหวุดหวิด หลังจากนั้นห้องเรียนก็กลับเข้าสู่บรรยากาศอันแสนน่าเบื่อในวิชาชีววิทยาอีกครั้งหนึ่ง



“ไอ้กานต์ แกจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า” เสียงพงศธรตะโกนถามนภัทรจากประตูหน้าห้องทำให้วิศรุตชะงักมือที่กำลังเก็บกระเป๋านักเรียนอยู่ทันที

“ยังหรอก เดี๋ยวจะไปห้องสมุดก่อน จะไปหาข้อมูลรายงานด้วยน่ะ” รายงานที่ว่าคงเป็นรายงานชีววิทยาที่อาจารย์ป้าเพิ่งจะสั่งเมื่อตอนคาบบ่ายนี้เอง ขยันสมกับเป็นนักเรียนตัวอย่างเสียจริง วิศรุตคิดในใจ เขามองดูฝ่ายนั้นเก็บกระเป๋าเงียบๆก่อนเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเบื้องหน้า

“เอ่อ  พี่วินครับ คือเพื่อนผมเค้าฝากไอ้นี่มาให้พี่” จดหมายฉบับหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้า เขาจึงต้องรับเอาไว้อย่างเสียไม่ได้ ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้ว่ามันเป็นจดหมายอะไร อันที่จริงเขาเคยได้รับจดหมายแบบนี้มาจนแทบนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะจากรุ่นน้องที่แอบคลั่งไคล้เขาหรือแม้แต่รุ่นพี่บางคนที่หวังจะสานสัมพันธ์กับเขาก็ตามที บางทีเขาก็เล่นด้วยซึ่งกับแต่ละคนก็จะตอบสนองให้ไม่เท่ากัน มีตั้งแต่ร่วมมีเซ็กส์กันแบบครั้งเดียวจบ หรือถ้าเขาถูกใจเพิ่มขึ้นมาหน่อยก็อาจจะถึงขั้นสานต่อคบเอาไว้เพื่อแก้เบื่อ หรืออย่างสุดๆก็คู่นอนแก้เหงายามที่เขาเกิดอารมณ์ต้องการความสุขทางกาย แต่ไม่มีใครที่เขาคบได้เกินหนึ่งเดือนสักคนเดียว และตัวเขาเองก็ไม่ได้คิดจริงจังอะไรมากนัก ใครก็ตามที่คนอย่างวิศรุต ทัดเทวาเลือกมาเป็นคู่นอนด้วยย่อมถือว่าคนๆนั้นได้รับเกียรติมากเกินพอแล้ว เพราะพอเมื่อเขาเบื่อ คนพวกนี้ก็จะถูกเขาทิ้งราวกับเศษขยะก็ไม่ปาน มีบ้างบางคนที่ไม่ยอมจบความสัมพันธ์แบบนี้ คนพวกนั้นเรียกร้องต้องการจะเป็นเจ้าของหัวใจของเขา แต่ในที่สุดอำนาจเงินของตระกูลทัดเทวาก็บันดาลให้เรื่องจบลงได้ด้วยดีตลอดทุกครั้งไป  วิศรุตรู้ดีว่าอะไรคือสิ่งที่ตนต้องการอย่างแท้จริง...เขาต้องการผู้ชายที่ชื่อ นภัทร อิสรีย์ เพียงคนเดียวเท่านั้น

เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกจ้องอยู่ วิศรุตจึงหันไปมองฝ่ายนั้น นภัทรกำลังมองมาที่เขา พูดให้ถูกก็คือกำลังจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชาดุจน้ำแข็ง สายตาสีดำสนิทราวถ่านคู่นั้นฉายแววที่วิศรุตอ่านความหมายได้ไม่ยาก  มันเป็นสายตาที่แสดงถึง ความสมเพช รังเกียจหรืออะไรซักอย่างที่เขาไม่ชอบเลย วิศรุตคิดในใจพลางสบตาฝ่ายนั้นด้วยแววตาท้าทาย ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหันมาพูดกับรุ่นน้องตรงหน้า

“ไปบอกเจ้าของจดหมายนี้ว่าตอนสี่โมงเย็นให้ไปเจอฉันที่ห้องสมุด” วิศรุตมองรุ่นน้องคนนั้นวิ่งออกไปบอกข่าวกับกลุ่มเพื่อนที่รออยู่ด้านนอกห้องเรียนด้วยความยินดี ก่อนที่เขาจะลงมือเก็บกระเป๋าต่อ พอหันไปมองที่โต๊ะของนภัทร อีกฝ่ายก็ไม่อยู่แล้ว

.....ยิ่งนายรังเกียจฉันมากเท่าไหร่  ฉันก็ยิ่งรักนายมากขึ้นเท่านั้น.....



ห้องสมุดในเวลานี้ไม่ค่อยมีนักเรียนมาใช้บริการเท่าไหร่นักด้วยเพราะตอนนี้ไม่ใช่ช่วงเทศกาลสอบ พวกนักเรียนที่มายึดโต๊ะอ่านหนังสือในตอนนี้ก็คงจะมีแต่พวกเด็กเรียนเท่านั้น วิศรุตกวาดตามองไปรอบตัว เขาไม่ได้มองหารุ่นน้องที่หาญกล้าส่งจดหมายรักนัดเขามาเจอ แต่เขามองหานภัทรต่างหาก หวังว่าฝ่ายนั้นคงจะยังอยู่ที่ห้องสมุดนี้ และเขาก็คาดการณ์ถูกจริงๆเมื่อสายตาเหลือบไปเจอคนที่เขาต้องการหากำลังก้มๆเงยๆอยู่แถวชั้นวางหนังสือหมวดวิชาชีววิทยาซึ่งไม่ไกลไปจากตรงที่เขากำลังยืนอยู่นัก

“เอ่อ พี่วินครับ พี่นัดผม...” น้ำเสียงเจืออาการประหม่าที่ดังขึ้นด้านหลังบอกให้วิศรุตรู้ตัวว่ารุ่นน้องคนนั้นมาถึงแล้ว แววตาของวิศรุตฉายแววเจ้าเล่ห์ก่อนจะดึงต้นแขนฝ่ายนั้นให้เดินตามเขาไปซึ่งฝ่ายที่ถูกชักนำก็เดินตามอย่างว่าง่าย วิศรุตดันรุ่นน้องที่เขาคาดว่าน่าจะอ่อนกว่าเขาประมาณปีหรือสองปีเข้าไปในซอกหลืบของห้องสมุด ใกล้ๆกับบริเวณชั้นวางหนังสือหมวดชีววิทยา ก่อนจะเพิ่งได้มีโอกาสมองเค้าหน้าของอีกฝ่ายอย่างเต็มตา หน้าตาดีใช้ได้เลยทีเดียว แบบนี้กระตุ้นอารมณ์ทางเพศเขาได้พอตัว วิศรุตคิดในใจก่อนจะแนบจูบไปที่กลีบปากบางของอีกฝ่ายอย่างรุนแรงไม่ให้คนถูกรุกรานได้ทันตั้งตัว ด้วยประสบการณ์ ความชำนาญและชั้นเชิงอันยอดเยี่ยมของวิศรุตก็ทำให้ฝ่ายนั้นเคลิ้มได้ไม่ยากเย็นจนเผลอหลุดปากครางเสียงแผ่วหวิว วิศรุตไซร้ซอกคอไล่ไปจนถึงแผ่นอกที่เกือบเปลือยเปล่าเพราะเสื้อนักเรียนถูกเขาปลดออกก่อนจะถอนจูบเสียอีก เขาตั้งใจเน้นเสียงเวลาทำรอยบนตัวของรุ่นน้องตรงหน้าเพื่อต้องการให้คนที่กำลังยืนค้นหนังสืออยู่ไม่ไกลนักได้ยิน ก่อนจะหยุดแล้วกระซิบถามคนที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนเขา

“ใช้ปากเป็นหรือเปล่า” อีกฝ่ายพยักหน้ารับอย่างอายๆแต่ก็ยอมทำให้อย่างโดยดีเมื่อวิศรุตปลดเข็มขัดปล่อยให้กางเกงและชั้นในหลุดลงไปกองกับพื้น

“อาาา....” เสียงครางที่จงใจให้ดังเป็นพิเศษของวิศรุตทำให้มือที่กำลังหอบตำราเล่มหนาหลายเล่มชะงักทันที เสียงแปลกๆที่ดังมาจากอีกฝั่งของชั้นหนังสือใกล้ๆกันทำให้เขานึกสงสัย นภัทรจึงหอบกองตำราแล้วสาวเท้าเดินเข้าไปมองดูใกล้ๆด้วยความอยากรู้

ปังงง!!

เสียงหนังสือเล่มหนาสามสี่เล่มตกกระทบพื้นเรียกสติของนภัทรให้กลับมาพร้อมๆกับอาการตกใจของคนที่กำลังใช้ลิ้นบรรจงสร้างความสุขให้กับรุ่นพี่คนที่เขาแอบหลงรักอยู่ แต่วิศรุตกลับไม่ได้มีท่าทางตกใจมากนัก แววตาคู่นั้นฉายแววสมใจที่ตัวเองสามารถแกล้งนภัทรได้สำเร็จ อยากรังเกียจดีนัก วันนี้เขาก็เลยจัดให้ดูเต็มๆตาเลยเป็นไง

ภาพตรงหน้าทำให้นภัทรตัวแข็งทื่อ ภาพเด็กหนุ่มสองคนกำลังกึ่งร่วมรักกันทางปากทำให้ลำคอเขาตีบตันไปชั่วขณะ คนหนึ่งที่กำลังใช้ลิ้นเลียน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าปากราวกลับมันเป็นของเอร็ดอร่อยนั้น เขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใครกัน แต่อีกคนหนึ่งที่ กำลังสำเร็จความใคร่ให้ตัวเองด้วยมืออีกรอบนั้น เขาย่อมรู้จักแน่เพราะเป็นเพื่อนร่วมห้องกันมาตั้งแต่ม.หนึ่ง คนที่โด่งดังในทุกด้านที่เป็นด้านแย่ๆและป๊อปปูล่าห์อย่างมากในหมู่พวกนิยมไม้ป่าเดียวกันในโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้ นายเองเหรอวิศรุต

“อ้าว นายนั่นเองนภัทร ฉันก็นึกว่าใคร” เขาจัดการหยิบเสื้อนักเรียนของรุ่นน้องคนนั้นที่ถอดทิ้งอยู่บนพื้นมาเช็ดคราบน้ำขาวขุ่นที่เลอะเต็มหว่างขาของเขาในขณะที่ปากก็พูดกับนภัทรไปด้วย

“ทุเรศ” นี่คือคำแรกที่ออกมาจากปากคนที่เขาแอบรักมาห้าปีเต็ม “นายนี่มันทุเรศจริงๆวิศรุต ที่นี่ห้องสมุดนะ ไม่ใช่โรงแรมมาดรูดที่นายกับ...เอ้อ คนของนายจะมาทำอะไรลามกได้อย่างหน้าไม่อายแบบนี้”

“มันเป็นเรื่องของฉัน ฉันไม่ได้เชิญให้นายมาดู ‘การร่วมรัก’ของฉันนี่นา นายมาของนายเอง” วิศรุตเถียงไปอย่างข้างๆคูๆ เขาเองก็รู้ดีว่ามันไม่สมควรจะมาทำอะไรแบบนี้ในห้องสมุดตามที่อีกฝ่ายบอกจริงๆ แต่คนอย่างนายวิศรุต ทัดเทวา ถ้าคิดจะทำอะไร ต่อให้จะผิดหรือถูกยังไงเขาก็ไม่สนเด็ดขาด

“วิศรุต” คู่สนทนาเรียกชื่อเขาด้วยอารมณ์ที่เริ่มขุ่นมัวมากขึ้น นภัทรไม่ถนัดไอ้เรื่องโต้คารมแบบนี้เลยให้ตายเถอะ ยิ่งคู่ต่อสู้เป็นคนตรงหน้าด้วยแล้ว

วิศรุตมองนภัทรด้วยสีหน้าแกมสะใจลึกๆ อีกใจหนึ่งก็นึกดีใจเงียบๆที่ตัวเองสามารถทำให้นภัทรเผยสีหน้าโกรธจนเริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่ออกมาได้ ไม่ใช่มัวแต่ปั้นหน้าเย็นชาใส่เขาอย่างที่ชอบทำเป็นประจำทุกครั้งเวลาที่เผชิญหน้ากัน หากว่าคนตรงหน้ารู้ว่าเขาแอบมีใจให้ ก็คงต้องยิ่งรังเกียจเขาแน่ๆ บางทีเขาก็นึกขำตัวเอง คนอย่างวิศรุต ทัดเทวากล้าในเกือบจะทุกเรื่อง ยกเว้นอย่างเดียวคือเรื่องบอกรักคนที่แอบชอบเนี่ยแหล่ะ

“ไม่พอใจฉันเหรอนภัทร ถึงจะไม่พอใจแต่นายจะทำอะไรได้นอกจากยืนหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ตรงนี้ หรือว่า...นายเองก็อยากจะลองมีอะไรกับฉันเหมือนกัน” ท้ายประโยคของวิศรุตทำเอานภัทรถึงกับหน้าแดงก่ำ ฝ่ายที่พูดยียวนหัวเราะในลำคอเล็กน้อยพร้อมๆกับจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่ดังเดิม

“นายคงลืมไปว่าฉันเป็นกรรมการนักเรียน ฉันมีสิทธิ์สั่งลงโทษและบันทึกความประพฤตินายได้นะ ยิ่งเป็นพฤติกรรมที่ไม่สมควรทำแบบนี้แล้วล่ะก็...”

“ก็เอาสิ นายเองก็คงลืมไปแล้วเหมือนกันว่าฉันนามสกุลทัดเทวา”

“ไม่ว่านายจะใหญ่มาจากไหนฉันไม่สน กฎก็ต้องเป็นกฎ ยิ่งเป็นความผิดที่เห็นกับตาแบบนี้แล้วฉันก็ยิ่งปล่อยไปไม่ได้” นภัทรขบกรามแน่น เขาไม่ยอมให้อีกฝ่ายอ้างนามสกุลของตระกูลดังที่รวยล้นฟ้าอย่างทัดเทวามาอยู่เหนือกฎของโรงเรียนได้อย่างเด็ดขาด

“ถึงเรื่องนี้นายไม่สน นายก็ควรสนใจอนาคตตัวเองบ้างนะนภัทร ไม่แน่พรุ่งนี้นายอาจจะต้องเปลี่ยนโรงเรียนใหม่ก็ได้ใครจะรู้ เปลี่ยนโรงเรียนกลางคันตอนม.ห้า ปีหน้าก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย แบบนี้มันก็คงไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่นัก” วิศรุตตอกกลับเสียงเย็นทันที แผนเรื่องที่เขาต้องการจะแกล้งนภัทรให้มาเห็นตอนเขามีอะไรกับรุ่นน้องเริ่มจะไปกันใหญ่แล้ว

ตอนนี้นภัทรโกรธจนหน้าเปลี่ยนสี  ผิวของเด็กหนุ่มจัดว่าขาวทีเดียว พอตัดกับใบหน้าที่ฉายแววหล่อคมที่ตอนนี้กำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำก็ชวนมองไม่น้อยในสายตาของวิศรุต

“พรุ่งนี้ตอนเที่ยงหลังจากกินข้าวเสร็จมาพบฉันที่ห้องกรรมการนักเรียน เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยทีเดียว” พูดจบนภัทรก็ก้มลงเก็บหนังสือที่หล่นกระจายอยู่บนพื้นก่อนจะเดินลิ่วออกไปเลย ปล่อยให้วิศรุตมองไล่หลังด้วยสายตาท้าทายไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“กลับไปได้แล้ว วันนี้ฉันหมดสนุกแล้ว” ลับหลังนภัทร วิศรุตก็ไล่คู่ขาที่เมื่อกี้เพิ่งจะสำเร็จความใคร่ให้เขาอย่างไม่ไยดี ไม่แม้แต่จะถามชื่อด้วยซ้ำเพราะเขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องเอามาใส่ใจนัก ก็แค่รุ่นน้องที่แอบปลื้มคนหน้าตาดีอย่างเขา แค่ยอมให้ฝ่ายนั้นได้มีโอกาสสัมผัสร่างกายอันสวยงามราวกับเทพเจ้าบรรจงสรรสร้างของเขาแค่นั้นก็เกินพอแล้ว มันก็เป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์แบบครั้งเดียวจบเท่านั้นเอง

เขาขี้เกียจมองดูรุ่นน้องคนนั้นบีบน้ำตาขอความเห็นใจก็เลยเลือกที่จะเดินห่างออกมาเอง ในใจก็พาลนึกไปถึงคำพูดของนภัทร ให้ฉันไปพบงั้นเหรอ ฉันเองก็ชักอยากจะรู้เหมือนกันว่านายจะมีปัญญาทำอะไรฉันได้พ่อกรรมการนักเรียนคนเก่ง

...มีคนบอกว่าคนเราจะจำกันได้เพราะผูกพันกันด้วยความรู้สึกสองอย่าง คือถ้าไม่รักก็เกลียดชัง ความรู้สึกระหว่างเราคงเป็นแบบหลังสินะ...

.....ถ้านายรักฉันไม่ได้ ก็เกลียดฉันเถอะ ยิ่งเกลียดฉันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ฉันจะได้อยู่ในความทรงจำของนายตลอดไป.....




Aislin : สวัสดีค่ะ ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นนิยายYaoiเรื่องแรกของเรา อ่านแล้วก็ฝากคอมเม้นต์ด้วยค่ะ จะได้นำไปปรับปรุงงานเขียนเรื่องอื่นๆต่อไป

           สำหรับเรื่องทัณฑ์กามเทพนี้มีทั้งหมด39ตอนค่ะ เราแต่งจบไปนานแล้ว เอาไว้จะค่อยๆทยอยเอาลงให้อ่านกันนะคะ ถ้ากระแสตอบรับดีก็จะมาอัพให้อย่างเร็วเลย อิอิ 4ตอนแรกจะเป็นเนื้อเรื่องสมัยตอนที่พระนายเรียนอยู่ม.ปลายนะคะ หลังจากนี้จะเป็นการดำเนินเรื่องในวัยที่ตัวละครอยู่ในช่วงการทำงานค่ะ รับรองว่าเนื้อหาเข้มข้นแน่นอน

           ขอฝากนิยายเรื่องนี้อีกครั้งนะคะ หากมีข้อผิดพลาดประการใดเราขอน้อมรับไว้แต่เพียงผู้เดียวค่ะ ^___^

ปล. เราเคยโพสเรื่องนี้ไว้ในเว็บเด็กดี (จนจบ) ใครอยากอ่านต่อก็ลองเข้าไปลองเสิร์จส์หาดูแล้วกันเน้อ

จากคุณ	: PC_KATE
เขียนเมื่อ	: 28 ก.พ. 55 21:36:57