ความคิดเห็นที่ 1 เพียงขวัญขึ้นลิฟต์กลับเข้าสำนักงาน เมื่อมาถึงแผนกของตนก็เจออู๊ดยืนเต๊ะท่าอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ “เพื่อนแกมาเหรอขม” เพียงขวัญพยักหน้าเป็นคำตอบ ขณะเดินผ่านอู๊ดเข้าไปนั่ง อู๊ดหันหลังมานั่งบนขอบโต๊ะทำงานของเธอและซักต่อ “เพื่อนคนนี้ที่อยู่กับแกตอนนี้ใช่เปล่า” “ใช่... เฮ้ย! นี่แกรู้ได้ไง ฉันเคยบอกแกเหรอว่าตอนนี้ฉันมีเพื่อนมาอยู่ด้วย” เพียงขวัญคาดคั้นถาม “ก็ฉันเก่ง” หนุ่มหัวหยิกยักไหล่แบบกวนๆ “สอดรู้สอดเห็นเก่งน่ะสิ” “ฉันแค่สนใจคนรอบข้าง เพื่อเก็บเกี่ยวไอเดียและแนวคิดใหม่ๆ ใส่หัวต่างหาก ยิ่งเป็นเรื่องของเพื่อนคู่หูอย่างแกด้วยแล้ว งานของเราจะต้องเอื้ออำนวยต่อกัน แกคิดเรื่อง ฉันคิดคำ มันเกี่ยวข้องกันใช่ไหม เพราะฉะนั้นฉันจึงต้องสนใจเรื่องของแกเป็นพิเศษหน่อยยังไงละ” “แกอยากรู้อะไร ถามมาเลยมา” เพียงขวัญดักคออู๊ดที่เอาแต่พล่ามยาว เธอสรุปได้ตั้งแต่ประโยคแรกแล้วว่าอยากรู้ อู๊ดยิ้มเผล่น่าเตะ มันก็แค่คำอนุญาตให้ถามได้นี่แหละที่เขาต้องการ “เดี๋ยวนี้แกมีเพื่อนมาอยู่ด้วยแล้วเหรอ สรุปแกเป็นทอมใช่เปล่า?” เพียงขวัญตาเหลือกแทบถลนออกมานอกเบ้าที่เจอคำถามนี้ “แค่ฉันมีเพื่อนผู้หญิงมาอยู่ด้วย แกหาว่าฉันเป็นทอมเลยเรอะ!” เพียงขวัญว้ากใส่เสียงดังจนหันมามองกันทั้งฝ่าย อู๊ดยักไหล่อีกทีแบบไม่กลัวเกรง ก็คนสนิทกัน ชินแล้วกับเสียงแบบนี้ “แกเคยบอกว่าไม่มีเพื่อนสนิทไม่ใช่เหรอ แถมแกก็เคยบอกว่าอยู่กับผู้หญิงด้วยกันมันน่ารำคาญ แล้วนี่ทำไมถึงเอาเพื่อนมาอยู่ด้วย” “ก็แค่เอาเพื่อนมาอยู่ด้วยทำไมต้องสงสัยขนาดนี้ ถ้าแกเช่าห้องอยู่แบบฉันแล้วมีเพื่อนมาอยู่ มาแชร์ค่าห้องด้วยอีกคนไม่ดีหรือไง” อู๊ดเอียงคอฟังแล้วก็นิ่ง เออ...ก็จริงของมัน อยู่กับเพื่อนก็จะได้ช่วยกันออกค่าเช่า เพราะตอนนี้เขาก็อยู่กับเพื่อนเหมือนกัน ก็ไม่เห็นมีใครมาหาว่าเขาเป็นเกย์เลย “ก็จริง” อู๊ดเริ่มเห็นด้วย “แกน่ะมองว่าฉันเป็นทอม เป็นผู้หญิงกะโหลกกะลามาตลอดเลยใช่ไหมล่ะ ถึงได้คิดอย่างนี้” เพียงขวัญดักคอถามกลับบ้าง อู๊ดเห็นเพื่อนทำตาเขียวปั้ดมองมาที่เขาก็หัวเราะร่วน “ฉันรู้ว่าแกไม่ใช่ทอม แต่มันก็แอบไขว้เขวนิดหน่อย ถ้าแกไม่อยากให้คนอื่นมองว่าเป็นทอม ก็ลดความห้าวลงหน่อย แล้วก็ควงผู้ชายมาให้ดูบ้างสิวะ ฉันจะได้เลิกคิด” อู๊ดเสนอทางออกให้ เพียงขวัญค้อนใส่ด้วยท่าทางแบบผู้ญิ้งผู้หญิง จนธนัชเห็นแล้วยังต้องแอบคิดเลยว่า ‘เลิกคิดเรื่องเพียงขวัญเป็นทอมได้เลย ค้อนได้แบบนั้นน่ะ ผู้หญิงแน่ๆ...’ “เออ เอาไว้ว่างๆ จะควงมา” เพียงขวัญตัดบทห้วนๆ อู๊ดจะได้เลิกพูดเรื่องนี้เสียที “จะมีเร้อ” เสียงปรามาสลอยมาตามลม เพียงขวัญหันขวับไปตามต้นเสียงทันที ธนัชกำลังก้มหน้าเขียนหนังสือพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากเหมือนเยาะๆ เธอกัดริมฝีปากเคืองคนพูด เผลอเมื่อไหร่ต้องส่งเสียงมาให้รำคาญใจเสียทุกที “อุ๊ยต๊าย! เพียงขวัญ เมื่อกี้เห็นผู้หญิงมาหาถึงที่เลยนี่จ๊ะ ก็น่าอยู่หรอกนะ อย่างเธอจะมีผู้ชายมาหาได้ยังไง ในที่สุดก็เปิดเผยแล้วใช่ไหมว่าเป็นทอมจริงๆ” เสียงแปร๋นๆ ของแคนดี้ดังแทรกขึ้นมา แก๊งขนมหวานเดินนวยนาดมาถึงที่ฝ่ายพร้อมหน้า ที่จริงเดินผ่านกลับไปฝ่ายตัวเองเลย บริษัทคิดซี่คงสงบสุขกว่านี้ แต่ขึ้นชื่อว่าไม่ถูกกันแล้ว เดินผ่านเฉยๆ ก็ไม่ใช่แก๊งขนมหวานน่ะสิ เพียงขวัญถอนหายใจระอา มาอีกแล้วสามคนนี้ นี่คงเห็นตอนแมนนี่มาหาเธอเหมือนที่อู๊ดเห็นแน่ๆ แต่เรื่องอะไรเธอจะต้องไปอธิบายให้มากความ ฉะกันเลยดีกว่า! เป๊ง! ยกที่หนึ่ง เริ่มได้... “มีผู้หญิงมาหาแล้วไงล่ะ ก็ยังดีกว่าไม่มีใครมาหาเลยอย่างเธอ” “โฮะๆๆ” แคนดี้ป้องปากหัวเราะขำทำเสียงอย่างกับพวกตัวร้ายติ๊งต๊อง ก่อนจะลอยหน้าตอบ “เธอไม่เห็นไม่ได้หมายความว่าไม่มีนะ ฉันสวยขนาดนี้มีหรือจะไม่มีใครมาหา แล้วคนมาหาก็ไม่ใช่ผู้หญิงด้วย” “ก็ดีแล้วนี่ ยินดีด้วยที่มีผู้ชายมาหาไม่ขาดสาย” เพียงขวัญเอ่ยชม แต่ฟังแล้วเหมือนประชดมากกว่า แล้วมีหรือที่แคนดี้จะฟังไม่ออก “อิจฉาก็ยอมรับมาเถอะย่ะ ฉันกับหล่อนน่ะมันคนละชั้นกัน” เพียงขวัญถอนหายใจเบื่อๆ ยายหัวหยิกหยอยคนนี้นี่คิดอะไรไร้สาระชะมัด เธอคงต้องรีบจบบทสนทนาที่ไร้แก่นสารนี่เสียทีแล้ว “เอ...ตำแหน่งเออีมันก็ยุ่งน่าดูอยู่แล้วนี่นา เธอยังมีเวลามาพูดมาก แถมยังเหลือเวลาไปสอดเรื่องคนอื่นได้อีกด้วยรึไง น่าอิจฉาเนอะ มีเวลาว่างมากจัง” “นี่หล่อนหาว่าฉันอู้งานเหรอยะ?” “คิดเอาเองสิ” “พี่แคนดี้อย่าไปสนใจเลย ทอมมันก็อย่างนี้แหละ อารมณ์แปรปรวน ปากก็ร้าย” พายป้องมือกระซิบบอกข้างหูแคนดี้ แต่ตั้งใจให้ทุกคนในฝ่ายครีเอทีฟได้ยิน เพียงขวัญวางดินสอและกำมือขึ้น พลิกดูกำปั้นของตัวเอง “เข้าใจถูกแล้วล่ะ นอกจากจะปากร้ายแล้ว หมัดก็หนักด้วยนะ อยากลองไหมล่ะ?” เพียงขวัญเชิดหน้าย้อนถาม เพราะชักจะรำคาญเต็มทนแล้วกับสามคนนี้ มาแขวะมาว่าเป็นระยะไม่ว่ากัน แต่อย่ามาปักหลักให้เห็นหน้านานๆ มันชักจะอารมณ์เสีย “พอเถอะน่า จะมาทะเลาะกันทำไม” คนอาวุโสที่สุดในฝ่ายปรามขึ้น เพราะชักรำคาญเสียงแปร๋นๆ ของแคนดี้ขึ้นมาบ้างเหมือนกัน “พี่เจ๋งก็ ก็เขาด่าแคนดี้ก่อนนี่” แคนดี้สะบัดหน้าหันไปหาเจ๋งอย่างไม่พอใจ “เธอเองก็มาหาเรื่องขมก่อนเหมือนกัน ทีหลังเดินมาแล้วเดินไปเลย ถ้าไม่มีธุระเรื่องงานก็ไม่ต้องแวะที่ฝ่ายนี้ ” ธนัชพูดขึ้นบ้าง เพียงขวัญหันไปมองอย่างอึ้งๆ ‘ไม่น่าเชื่อ ไอ้หมอนี่มันช่วยเราเหรอเนี่ย!’ “จะด่ากันก็ไปด่ากันแค่สองคนไม่ได้หรือไง คนอื่นเขารำคาญ” อ้าว...เพียงขวัญเหวอไปเลยเมื่อธนัชพูดต่อ ‘บ้าเอ๊ย...ที่แท้ก็เห็นแก่ตัวเอง’ ยังไม่ทันที่จะได้ต่อปากต่อคำกันต่อ คมคิดก็เดินมาพอดีพร้อมกุกกุ๊ก อู๊ดที่ยืนอยู่ใกล้โต๊ะของเพียงขวัญขยับตัวมีปฏิกิริยาเมื่อเจ้านายเดินมา ทำให้คนอื่นๆ ที่นั่งพิงพนักสบาย หรือที่ยืนกอดอกเชิดๆ พลอยขยับตัวอย่างกระตือรือร้นตามไปด้วย ถึงแม้เจ้านายจะใจดีเป็นกันเอง แต่ก็ควรทำตัวให้พร้อมทำงานตลอดเวลา “อยู่กันพร้อมหน้าเลย ดีๆ จะได้พูดทีเดียว” คมคิดเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ แคนดี้ ทุกคนจึงพร้อมใจหันหน้าไปหาเจ้านายกันหมด “พี่คิดไปไหนมาเหรอคะ” เค้กรีบถามเสียงหวานอย่างประจบ “ไปประชุมมา” เขาบอกเสียงห้วน “เอาล่ะจะพูดสั้นๆ นะ ในตึกนี้มีทั้งหมดเจ็ดบริษัทที่เช่าอยู่ สถิติการใช้ไฟฟ้าของทุกบริษัทในละแวกนี้ ตึกของเราใช้ไฟเปลืองที่สุด เราก็เลยมีโครงการจะช่วยกันลดการใช้ทรัพยากร เพื่อลดภาวะโลกร้อนกันด้วยการประหยัดไฟ และภายในหนึ่งเดือนถ้าบริษัทไหนประหยัดไฟได้มากที่สุด จะมีรางวัลเป็นทริปเที่ยวเกาะเสม็ดสามวันสองคืนฟรี” คมคิดย่อการประชุมที่ยาวนานกว่าชั่วโมงให้เหลือเพียงแค่นี้ มีเสียงงึมงำพึมพำเมื่อได้ยินว่าคำว่าเสม็ด แต่แล้วอู๊ดก็โพล่งขึ้นมา “เราแพ้แน่พี่คิด ออฟฟิศเราใช้ไฟโคตรเปลืองเลย เลิกงานดึกๆ กันทุกวัน” เสียงของธนัชและเจ๋งตอบรับอย่างเห็นด้วย โดยเฉพาะฝ่ายของเขานี่แหละที่กลับกันค่ำมืดดึกดื่นเป็นประจำ “ก็ถึงได้บอกให้ประหยัดอยู่นี่ไง ถึงต้องทำงานดึกก็ไม่เป็นไร แต่ต้องประหยัดทุกทางเท่าที่จะทำได้ เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป พี่จะไปดูที่มิเตอร์ทุกวัน ถ้ามันเพิ่มขึ้นผิดปกติ พี่จะเอาเรื่อง งานนี้ห้ามแพ้เด็ดขาด อย่างน้อยๆ ต้องติดอันดับหนึ่งในสาม ไม่งั้นพี่จะตัดโบนัส เข้าใจนะ” คมคิดประกาศโช๊ะลงมาแค่นั้น แล้วก็หันหลังเดินจากไปเลย โดยไม่สนใจเสียงอื้ออึงของลูกน้องทั้งหลายที่ดังตามหลังมา “ทำไมพี่คิดต้องจริงจังขนาดนั้นด้วยล่ะ พี่เขาอยากไปเสม็ดมากเลยหรือไง” พายตั้งข้อสงสัย “ไม่ใช่หรอก เพราะว่าบริษัทเราใช้ไฟมากที่สุดต่างหาก เลยโดนบริษัทอื่นเขาเขม่นเอา พี่คิดเขากลัวเสียหน้าเลยโม้ไปว่าจะเอาที่หนึ่งมาให้ได้” เลขาฯ ที่ไปประชุมมาด้วยไขข้อสงสัยให้ “อ๋อออออ” ทั้งหมดลากเสียงยาวพยักหน้าหงึกๆ เข้าใจกันเป็นแถวๆ “ความซวยเลยมาตกที่พวกเรา” อู๊ดบ่น “ซวยอะไร ก็แค่ต้องประหยัดไฟ” เพียงขวัญแย้ง “งั้นฝ่ายที่ทำงานกันดึกๆ ก็ช่วยประหยัดไฟหน่อยก็แล้วกัน ไม่งั้นจะพลอยซวย ชวดโบนัสไปกันหมด” แคนดี้ได้ทีรีบแขวะอีกยก แล้วพาพรรคพวกย้ายขบวนกันกลับไปโดยไม่รอให้ใครมาแขวะกลับ เพียงขวัญได้แต่ส่ายหน้ากับพฤติกรรมของพวกนี้ หาว่าเป็นความผิดของฝ่ายเธอจนได้ ทั้งๆ ที่เออีก็กลับบ้านกันดึกๆ ประจำ แผนกอื่นๆ ก็ใช้ไฟเปลืองพอกันนั่นแหละ เมื่อสามสาวไปแล้ว ตรงนั้นเลยเงียบลง จากนั้นเลขาฯ ก็ไปอีกคน ฝ่ายครีเอทีฟก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ เรื่องทอมก็เคลียร์แล้ว อู๊ดเลยกลับไปนั่งประจำที่เพื่อทำงานต่อ เพียงขวัญผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ วันทั้งวันมีแต่เรื่องไม่ได้หยุดหย่อน อยู่ๆ ก็โดนคู่หูหาว่าเป็นทอม ถึงจะโดนแก๊งขนมหวานกล่าวหาว่าเธอเป็นทอมประจำอยู่แล้ว แต่ก็ใช่ว่าเธอจะชอบ แล้วยังเพื่อนร่วมงานบางคน (ที่นั่งตรงข้าม) ก็ดันไม่มีน้ำใจเอาเสียเลย ไหนจะมีเรื่องลดโลกร้อนอะไรนี่อีก เธอไม่เห็นแววเลยว่าบริษัทเธอจะทำได้ เพียงขวัญรู้สึกปวดหัวข้างซ้ายขึ้นมาตุบๆ เมื่อไหร่โลกในบริษัทของเธอจะสงบสุขเหมือนตอนอยู่ที่คอนโดฯ บ้างหนอ จากคุณ : inmost เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:35:34

ความคิดเห็นที่ 2 รออ่านนะคะ. จากคุณ : ปุ๊กกุย เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:52:29

ความคิดเห็นที่ 3 รู้ว่าผู้หญิงมาอยู่ด้วยก็ว่าเป็นทอม แล้วถ้ารู้ว่าเป็นเพศที่สามนี่ นางเอกจะเป็นอะไรหว่า .. ตามลุ้นคร่า จากคุณ : ปันฝัน เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 15:25:14

ความคิดเห็นที่ 4 สนุกดีคะ จากคุณ : dot_face เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 13:37:13