วัตถุลึกลับ (short short story 3)
|
 |
ข้าคือ ซี-โอ-อิ บันทึกไว้ ณ วันแรกแห่งฤดูฝุ่น ของปีที่เจ็ดสิบเจ็ดแห่งการปรากฏจุดดำที่สามบนลูกไฟยักษ์ อันเป็นการเวียนผ่านฤดูกาลทั้งห้าเป็นรอบที่สามสิบสามของข้าพอดี
วันนี้มีการค้นพบครั้งสำคัญเกิดขึ้น
คณะสำรวจของข้าได้ค้นพบถ้ำอันไม่เป็นธรรมชาติแห่งหนึ่ง ซึ่งถูกปิดไว้ด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ หลังจากผ่านความยากลำบากท่ามกลางสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย พายุฝุ่นของปีนี้มาถึงก่อนเวลา และฝุ่นที่มีอยู่ทุกที่ทำให้การทำงานล่าช้า
พวกข้าต้องหยุดพักเพื่อทำการล้างจมูกบ่อยครั้ง แม้แต่จมูกที่ใหญ่ถึงหนึ่งในสามบนใบหน้าที่ข้าภาคภูมิใจ ก็ยังไม่อาจช่วยอะไรได้มากนัก แต่ในที่สุดความพยายามของพวกข้าก็สำเร็จ
พวกข้าก้าวเข้าไปในทางเดินที่ถูกสร้างขึ้น และไม่ใช่วัสดุที่มีอยู่ตามธรรมชาติ พวกมันตรง เรียบ และไร้ชีวิต หลายคนในคณะของข้าเกิดความหวาดกลัว ไม่ว่าข้าจะหว่านล้อมอย่างไร ในที่สุดก็มีเพียงข้า กับเพื่อนอีกสองคนเท่านั้นที่กล้าเข้าไปสำรวจ
ข้าได้พบซากโครงกระดูกจำนวนมากมายในสถานที่แห่งนี้ แต่มันใม่ใช่กระดูกของคนอย่างพวกข้า แม้จะคล้ายกันมาก แต่จมูกนั้นไม่อาจหลอกกันได้ รูจมูกของพวกมันมีขนาดเล็กอย่างไม่น่าเชื่อ พวกมันคงมีใบหน้าที่แปลกประหลาดเหลือเกิน
พวกข้าเดินต่อไป หยุดสำรวจดูร่างที่นอนอยู่ใกล้ๆ บางร่าง ข้ายังไม่ได้ทำการนับอย่างเป็นทางการ แต่คาดว่าน่าจะมากกว่าสิบ สิบรอบ พวกข้าต่างมีความคิดเห็นเหมือนกันว่า ที่นี่คือสถานที่ฝังศพขนาดใหญ่ บางทีผู้คนเหล่านี้อาจเป็นผู้ที่เคยเดินบนผืนดินแห่งนี้ ก่อนที่พวกข้าจะก้าวเข้ามา
ร่างเหล่านี้ และสิ่งของต่างๆ ถูกเก็บรักษาไว้ได้เป็นอย่างดี บางทีอาจเป็นเพราะสุสานที่แปลกประหลาดนี้ ข้าเกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาว่า ร่างเหล่านี้ และพวกข้า อาจมีความเกี่ยวพันกันยิ่งกว่านั้น แต่จมูกทำให้ข้าไม่มั่นใจ
พวกเขาสร้างที่พำนักแห่งสุดท้ายในชีวิตด้วยเส้นตรง ไม่ว่าจะเป็นส่วนใด พวกข้าต่างแปลกใจในความหลงไหลในเส้นตรงของพวกเขา พวกข้ายังได้พบเจอวัตถุลึกลับบางอย่าง ที่มีอยู่ในซากทุกซาก บางทีมันอาจเป็นตัวแทนแห่งความเชื่อ เครื่องหมายที่เชื่อมโยงถึง ชีวิตที่สูงส่งกว่า เหมือนเช่น การยาออนหรีโน แห่งข้า
อา ข้าแต่ การยาออนหรีโน โปรดอภัยในความเขลาแห่งข้าด้วย ไม่มีสิ่งใดจะเหนือล้ำกว่านารีเช่นท่านในทั้งเจ็ดโลกนี้อีกแล้ว
พวกเขาทุกคนต่างถือวัตถุลึกลับนั้นไว้ด้วยท่วงท่าต่างๆ ซึ่งคงเป็นการถวายความเคารพให้กับชีวิตที่สูงส่งกว่านั้น บางร่างใช้มือทั้งสองถือมันเอาไว้ โดยมีนิ้วใหญ่กดอยู่บนสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายศักสิทธิ์ แต่ที่ข้าพบเจอมากที่สุด คือการนำวัตถุนั้นแนบไว้ที่ข้างแก้ม ระหว่าง หู กับ ปาก
ข้าให้ความเคารพร่างๆ หนึ่ง ก่อนหยิบวัตถุลึกลับของเขาขึ้นมา ข้าพลิกมันดู ด้านหลังมีเครื่องหมายศักสิทธิ์ขนาดใหญ่ มองดูคล้ายวงกลมที่เว้าแหว่ง ข้าแปลกใจนัก ด้วยเหตุที่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะชมชอบในเส้นตรงมากกว่า
ข้ายกมันขึ้นแนบใบหน้าเช่นเดียวกับที่พวกเขาทำ มันเบียดกับจมูกของข้า และข้ารู้สึกเหมือนได้กลิ่นจากอดีตอันไกลโพ้น ในหูนั้นแว่วเสียงของบางสิ่ง ข้าอ้าปากค้าง ไม่อาจส่งเสียงใดๆ ออกมาได้
อา ข้าแต่ การยาออนหรีโน โปรดให้อภัยในมือที่แปดเปื้อนของข้า แต่ดวงใจนี้ยังคงยืดมั่นในยอดนารีแห่งข้าเสมอ
| จากคุณ |
:
zoi  
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 มี.ค. 55 07:55:22
|
|
|
| 
