PANTIP.COM : W11779012 ตราบแผ่นดิน...จรดผืนฟ้า บทนำ [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 2

'ภาษาราชการของประเทศคาซาเนียคือภาษาทิชก้า-คาซาน ภาษาอันมีที่มาจากชนชาวเร่ร่อน ‘ทิชกู’ ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นบรรพบุรุษของผู้คนแถบนี้มานาน (รายละเอียดเพิ่มเติม หน้า 30) ขณะเดียวกันภาษารัสเซียและจีนก็เป็นที่แพร่หลายอย่างกว้างขวาง เพราะชาวคาซานบางส่วนนิยมเดินทางไปทำงานยังประเทศนั้นๆ

แต่เดิมชาวคาซานมักถูกมองว่าเป็นพวกไม่มีศาสนา จวบจนชนชั้นปกครองได้เปิดรับศาสนาพุทธนิกายวัชรยานเข้ามาภายหลังการปฏิรูปการปกครองครั้งใหญ่ (รายละเอียดเพิ่มเติม หน้า 21) เหลือเพียงชนชาวเร่ร่อนทิชกูเท่านั้นที่ยังคงนับถือบูชาดวงอาทิตย์และดวงจันทร์'

ชาว ‘ทิชกู’ หรือ คนพวกนี้ดูจะสำคัญในหน้าประวัติศาสตร์ของประเทศที่เธอกำลังจะไปเยือนไม่น้อย ลลิลดาไพล่นึกถึงชาวอินเดียนแดงซึ่งเป็นชนพื้นเมืองในประเทศสหรัฐอเมริกา แล้วชนชาวเร่ร่อนในประเทศอีกซีกโลกหนึ่งจะมีผิวสีทองแดงไหมนะ จะประดับขนนกไว้บนศีรษะหรือไม่

หญิงสาวมองรูปภาพในหนังสือซึ่งกินพื้นที่หน้ากระดาษส่วนใหญ่เพียงผ่านๆ เธอรีบพลิกไปหน้าสามสิบอย่างรวดเร็ว ทว่าเนื้อหาอันน้อยนิดและภาพประกอบที่มีเพียงกระโจมสีขาวเรียงรายบนทุ่งหญ้าก็ทำให้ผิดหวัง

...................

' ‘ทิชกู’ เป็นชื่อเรียกชนชาวพื้นเมืองซึ่งเร่ร่อนอยู่ในดินแดนแถบนี้หลายร้อยปี กลุ่มหนึ่งมีประชากรตั้งแต่หลักสิบถึงหลักร้อย พวกเขายึดอาชีพเลี้ยงสัตว์ อันได้แก่แพะและแกะ เพื่อเป็นอาหารและเครื่องนุ่งห่มประทังชีวิต พวกเขามีสายตายาวไกลเพื่อคอยสังเกตฝูงสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะ และมีม้าไว้สำหรับต้อนหรืออพยพไปยังที่ต่างๆ

ปีหนึ่งๆ ชาวทิชกูอาจย้ายถิ่นฐานได้ถึง 20 ครั้ง กระโจมซึ่งทำจากขนสัตว์ถูกรื้อถอนเพื่อนำไปปักหลักยังสถานที่ใหม่ ราวกับภารกิจที่ไม่มีวันจบสิ้น

แต่ปัจจุบันนี้ชาวทิชกูบางส่วนได้ล้มหายตายจาก บ้างก็เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตตัวเองตามความเจริญของเมืองหลวง เหลือเพียงชาวทิชกูกลุ่มหนึ่งในเขตสงวนที่รัฐบาลจัดไว้ให้นักท่องเที่ยวได้เยี่ยมชมวิถีชีวิตดั้งเดิม'

ประกายตาคนอ่านพราวระยับด้วยความสนใจ เธอคิดออกแล้วว่าระหว่างที่พี่ชายเตรียมตัวเริ่มงานใหม่ ตนจะไปเที่ยวที่ไหนดี ‘เขตสงวนทิชกู’ คือคำตอบ เธอหมายมาดจะถ่ายรูปกับชนพื้นเมืองกลุ่มนี้ให้จงได้ เหมือนที่ครั้งหนึ่งนายแพทย์ริชาร์ด สามีใหม่ของแม่เคยพาเธอไปดูชาวอินเดียนแดง

เออหนอ แต่ตอนนี้เธอควรพักผ่อนเอาแรงอย่างที่เจคบอกเสียที ลลิลดาหมดความสนใจกับหนังสือเสียแล้ว เมื่อเหลือเพียงหัวข้อการเมือง การปกครอง และเศรษฐกิจที่ไม่ได้สำคัญกับเธอ

หญิงสาวปรับเบาะเอนก่อนเลื่อนแถบผ้าลงปิดตา เสียงลมหายใจพี่ชายดังสม่ำเสมออยู่ข้างๆ ครู่หนึ่งน้องสาวก็ตามเข้าสู่ห้วงนิทรา

จากคุณ : ภาพิมล (thezircon)

เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 10:34:08