
.... " สังคมคนเมือง " ....
สังคม..........คนเมือง
ฟูเฟื่อง........สับสน
สุข-ทุกข์.......ปะปน
ผู้คน............มากมี
รถรา...........วิ่งขวักไขว่
ใกล้ไกล.......นั่งไปนี่
เวลา...........ล้วนค่ามี
เร่งรี่..........เดินทางกัน
ตึกใหญ่น้อย.........ป่าคอนกรีต
ไร้ขอบขีด............สลัมกั้น
ความ มี-จน .........แบ่งชนชั้น
เป็น สวรรค์.........นรก รวม
ความรุ่งเรือง แผ่กว้าง อาณาเขต
ช่างวิเศษ แดนดิน สวรรค์ร่วม
ความทรุดโทรม หมักหมม เดือดร้อนท่วม
คนจนอ่วม ยากเข็ญ ในมุมเงา
สังคมเมือง สังคมคน สังคมไข้
ตึกน้อยใหญ่ เห็นตระหง่าน น่าเยือนเย้า
ดูสดใส ดูหม่นหมอง สุข-ทุกข์ เคล้า
ร้อนรุ่มเร่า วิญญาณเมือง .. วังเวงนัย
.... " เสียงรำพึง " ....
