|
เพียงเธอเพ่งไป ถ้วยใบนั้นก็ลอยได้
"อย่า วิกกี้" เพียงได้ยินเท่านั้น ถ้วยก็ตกลงมาแตก เหมือนแพรรีบวิ่งเข้าไปโอบกอดวิกกี้ "อย่าทำอย่างนั้นอีกนะ พี่กลัว"
ตอนนั้นวิกกี้เพิ่งจะ 6 ขวบ ส่วนเหมือนแพรก็ประมาณ 12 แต่มาวันนี้วิกกี้ใกล้จะอายุครบ 16 เหมือนแพรก็เรียนปีสุดท้ายแล้ว เพียงแต่เธออยู่หอซะนาน ทำให้การมาที่บ้านเด็กกำพร้าในวันนี้ ทำให้เธอตื่นเต้นเหมือนกับวันแรก
วันนี้วิกกี้จะจากทุกคนที่นี่ไปด้วยวัยเพียง 16 ปี ถึงจะแก่กว่าเด็กกำพร้าคนอื่นตอนที่มีผู้ใจบุญมารับตัวไปอยู่ด้วย แต่วิกกี้ก็ดูเด็กและยังน่ารัก น่ารักเหมือนกับเมื่อตอนที่ยังเด็กๆ เด็กผู้หญิงลุกครึ่งฝรั่ง ดูจะเป็นที่คลั่งไคล้กับเศรษฐินีจอมโอหังเป็นอย่างมาก
มาดามแอนมาแจ้งคุณหญิงมีเรียมว่าเธอต้องการรับวิกกี้เป็นบุตรบุญธรรมและจะพาไปอยู่ที่วิลล่า คุณหญิงมีเรียมไม่ขัดข้อง เพียงแต่แปลกใจเพราะวิกกี้ไม่เคยแสดงให้เห็นเลยว่าชอบวิลล่าและอยากไปอยู่กับมาดามแอน คุณหญิงมีเรียมยังแปลกใจจนทุกวันนี้ที่วิกกี้ไม่ปฏิเสธ ถึงเด็กกำพร้าเกือบทุกคนของที่นี่จะอยากไปอยู่ที่วิลล่าซึ่งงดงามราวกับปราสาทในเทพนิยาย
แต่วิกกี้ไม่เคยพูด ไม่เคยเปรยให้ฟังเลยว่าเธออยากจะไปอยู่ที่วิลล่า ส่วนทางมาดามแอนเองก็แปลกที่เลือกวิกกี้ เพราะมาดามไม่เคยให้ความสนใจใยดีวิกกี้เลย ดูเหมือนเธอจะเกลียดลูกครึ่ง การมาที่เวราโดมแห่งนี้นับพันครั้ง เธอก็ไม่เคยแยแสวิกกี้เลย แล้วทำไมเธอจึงตัดสินใจแบบนี้
นอกจากคุณหญิงมีเรียมแล้ว คนที่แปลกใจที่สุดน่าจะเป็นเหมือนแพร ถึงเหมือนแพรจะไม่เคยไปอยู่ที่วิลล่า แต่จากปากคำของคนนับร้อย วิลล่าเป็นปราสาทที่น่ากลัว ไหนจะข่าวลือถึงเรื่องภูติผีปีศาจที่หลายคนได้พบเจอมา และที่แน่ๆ เหมือนแพรเคยแน่ใจว่าวิกกี้เกลียดวิลล่ามาก แต่เธอก็ยังตัดสินใจจะไปที่นั่น มันเพราะอะไรกันแน่
เหมือนแพรรีบนั่งรถแท็กซี่มา ขณะรถแล่นใกล้เวราโดม เหมือนแพรเห็นขบวนรถสุดหรูจากวิลล่านับรวมได้ 15 คัน เหมือนเพรคิดในใจว่าจะบ้ารึเปล่า การมารับผู้หญิงอายุ 16 ไปวิลล่าไม่เห็นจำเป็นจะต้องเอารถมารับมากขนาดนี้เลย
สายตาเจ้ากรรมของเหมือนแพรเหลือบไปเห็นเซเบียง หนุ่มหล่อที่หนีจากเวราโดมไปอยู่ที่วิลล่า น่าแปลกที่มาดามแอนยอมให้เซเบียงมารับวิกกี้ไปที่วิลล่า เมื่อเหมือนแพรลงจากรถ เซเบียงหันมามองเห็นเธอพอดี เขายิ้มให้พร้อมกับเดินตรงเข้ามา
"หวัดดีสาวน้อย เราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ" ถึงเหมือนแพรจะหมั่นไส้เขา แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เซเบียงเป็นหนุ่มลูกครึ่งที่หล่อมาก และเป็นคนที่เธอเคยหลงใหลมาก่อน ตอนนี้ก็น่าจะยังเป็นอย่างนั้น
"มาดามแอนไม่น่าให้เธอมารับวิกกี้เลยนะ"เหมือนแพรถามออกไป
"เธอไม่น่าถามเรื่องของคนอื่นก่อนเลยนะ น่าจะถามเรื่องของเรา" เซเบียงตอบแบบกวนๆ เขายิ้มกวนๆทำให้หน้าตาของเขาดูหล่อและมีเสน่ห์มากขึ้น
เหมือนแพรทำเป็นไม่สนใจ ยังคงถามคำถามที่อยากรู้คำตอบอยู่ต่อไป "มาดามแอนเกลียดวิกกี้ และน่าจะเกลียดเธอด้วย แต่ทำไม ทำไม"
"เธอไม่จำเป็นต้องรู้ทุกอย่างก็ได้นะเหมือนแพร มันไม่จำเป็นเลย"
ก่อนที่ทั้งสองจะปะทะคารมกันมากขึ้น ที่หน้าเวราโดม คุณหญิงมีเรียมเดินมากับวิกกี้พร้อมด้วยเด็กกำพร้าอีกนับร้อย เหมือนแพรกับวิกกี้วิ่งเข้าหากัน และกอดกันด้วยความคิดถึง เหมือนแพรกระซิบข้างหูว่า "อย่าให้ใครรู้นะว่าฌะอทำอะไรได้บ้าง" วิกกี้ผละออกมาแล้วมองหน้าเหมือนแพร วิกกี้น้ำตาไหล
เหมือนแพรถามวิกกี้ว่า "เธอไม่อยากไปวิลล่าใช่ไหม" วิกกี้ไม่ตอบ น้ำตายังคงไหล
"หมดเวลากับฉากสำคัญฉากนี้แล้วล่ะ" เซเบียงตะโกนขึ้นมาเหมือนกับทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก
"ถึงเวลาที่เราต้องพาวิกกี้ไปที่วิลล่าแล้ว"
ผู้ติดตามเซเบียงอีก 50 คน นำทางพาวิกกี้มาขึ้นรถหรูคันที่สามที่มีราคาถึง 70 ล้าน เพื่อนำวิกกี้ออกจากเวราโดมไปยังวิลล่า
ก่อนเดินไปขึ้นรถคันแรก เซเบียงนึกในใจว่า "ฉันเกลียดเวราโดมพอๆกับวิลล่า รอให้เหมันต์กลับมาก่อนเถอะแล้วเราจะได้เห็นดีกัน"
ก่อนเขาจะเดินขึ้นรถ เขาหันมองเมือนแพร ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขายอมอ่อนข้อให้ แล้วเขาก็ขึ้นรถนำขบวน พาวิกกี้ไปสู่วิลล่า มหาปราสาทริมทะเล
| จากคุณ |
:
สายน้ำ
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 มี.ค. 55 00:22:53
A:202.28.62.245 X: TicketID:351433
|
|
|
| 
วีฟวา วิคตอเรีย ตอนที่ 1
