|
.... " สิ้นค่าคง " ....
ซากใบไม้ ผุบนดิน ที่ปลายเท้า
เชิงชายเขา ในวัดป่า ใกล้ผาถ้ำ
สีน้ำตาล แก่กร่อนแห้ง จุดเจือดำ
ผุกร่อนคล้ำ ดูไร้ค่า .. ซากบนดิน
จากเมล็ด ผลิต้นกล้า แตกใบเลี้ยง
สีอ่อนเรียง เขียวใบ งามถวิล
กลางแสงแดด สายลม รื่นรวยริน
เป็นทรัพย์สิน ธรรมชาติ ละลานตา
จากใบอ่อน ค่อยเติบใหญ่ ใบเข้มเขียว
ทรงรูปเรียว ขยายใหญ่ แผ่นใบหนา
เป็นพุ่มใบ สดขจี รับนกกา
ได้เพิ่งพา อาศัยอยู่ อู่เรือนนอน
รับร้อนหนาว ลมฝน ฤดูเวียน
ใบค่อยเปลี่ยน สีตามกาล มิย่อหย่อน
จากเขียวอ่อน เป็นเขียวเข้ม มิเกี่ยงงอน
ปรับโอนอ่อน รับสมัย มิรอนราน
ใบแตกชอน ซ้อนใบพุ่ม ร่มเงาไล้
สัตว์น้อยใหญ่ ได้อาศัย พักพิงฐาน
แหล่งหลบแดด หลบลมฝน หนาวร้อนนาน
แล้วลุกาล ใบแก่หลุด ร่วงลงดิน
ซากใบไม้ ผุบนดิน ที่ปลายเท้า
เชิงชายเขา เหลือค่าใด ให้ถวิล
รอผุกร่อน เป็นปุ๋ยผง ฝากธรนินทร์
รับสายลม ระรวยริน .. สิ้นค่าคง
.... " เสียงรำพึง " ....
| จากคุณ |
:
sarasiri 
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 มี.ค. 55 07:47:01
|
|
|
| 
.... " สิ้นค่าคง " ....
