Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ที่ผ่านมา...ฉันพลาดไปซะแล้ว ติดต่อทีมงาน

ที่ผ่านมา…ฉันพลาดไปซะแล้ว

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO


อากาศร้อนอบอ้าว ผสมกับไอแดดในช่วงบ่ายแก่ๆ  ทำเอาฉันถึงกับหน้ามืด  เงยหน้าปาดเหงื่อครั้งแล้วครั้งเล่า “มันจะร้อนอะไรนักหนา” ฉันแอบบ่นในใจ…ชีพจรลงเท้าตลอดเวลาแทบไม่มีเวลาหายใจ   ตั้งแต่ต้นเดือน ไม่ว่าบริษัทไหนที่เขารับสมัครพนักงานนั่นคือ”เป้าหมาย”ของฉัน


หลังจากที่เรียนจบ เพื่อนๆทุกคนมีงานทำ และฉันก็มีงานทำเหมือนกัน แต่ความอดทนของฉันมันต่ำกว่ามาตฐาน  แต่ละที่ทำอยู่ไม่ถึงสองปีฉันก็ต้องระเห็จออกมาหางานใหม่ทุกครั้ง…ชีวิตวนเวียนอยู่อย่างนั้น จนมาบัดนี้อายุของฉันเริ่มเข้าสู่เลขสามมาได้ไม่กี่วัน


ในขณะที่เพื่อนบางคนแต่งงานมีลูกไปแล้ว  บางคนก็มีตำแหน่งในหน้าที่ …ฉันล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนล้า  ผิวของฉันยังคงแสบร้อนจากไอแดด “ได้งานที่ใหม่แล้วค่อยลาออกจากที่เก่าดีไหม ตอนนี้อดทนไปก่อน” ประโยคนี้จะออกจากปากของแม่ทุกครั้ง ทันทีที่แม่รู้ว่าฉันกำลังจะออกจากงาน  แต่ฉันเป็นคนที่มีนิสัยดื้อรั้น  มันถึงส่งผลให้ฉันต้องลำบากอยู่ในทุกวันนี้


สองปีที่แล้วฉันมีคนที่ฉันแอบหลงใหลได้ปลื้ม  ฉันยอมทุ่มเททุกสิ่งอย่างเพื่อเขา เพื่อจะให้เขารู้ว่าฉันรักเขามากแค่ไหน  ในบางครั้งฉันยอมลาและขาดงานหลายวันเพื่อไปอยู่กับเขา  ในตอนนั้นฉันทิ้งทุกอย่าง ทิ้งเพื่อน ทิ้งครอบครัว คิดแค่เพียงว่า อยากอยู่ใกล้  อยากมีเวลาให้กับเขา


สุดท้าย…ฉันคิดอยู่ฝ่ายเดียว ฉันหลอกตัวเอง พอนานวันเข้าเขาเริ่มอึดอัด  อยากเป็นตัวของตัวเอง ไม่อยากให้มีใครมาตามติดอยู่ตลอดเวลา…ฉันยอมแพ้  หันหลังกลับมาทุกอย่างสายไปเสียแล้ว  โดนพักงาน….ไม่กล้าติดต่อกับเพื่อนๆ มีเพียงแม่เท่านั้นที่บอกว่า”ลุกขึ้นมา ทุกอย่างแพ้ได้ แต่อย่าแพ้ใจตัวเอง…คนจะมีค่าก็ต่อเมื่อมีงานทำ เลี้ยงตัวเองได้ อย่าคิดที่จะฝากชีวิตไว้กับใคร…อย่าทำตัวไร้ค่า  ขนาดใบไม้ที่ร่วงหล่นบนพื้นดินมันยังสามารถเอาไปทำปุ๋ยได้…นับประสาอะไรกับคนที่มีทั้งสมองและสองมือ”


หลังจากที่โดนแม่จัดชุดใหญ่…ฉันกลับมาครุ่นคิดถึงอดีตที่ผ่านมา  ฉันพลาดอะไรหลายๆอย่างไปอย่างน่าเสียดาย  ถ้าฉันอดทนอีกสักนิดกับงานที่ทำในครั้งแรก ป่านนี้ฉันคงได้เป็นหัวหน้าฝ่ายไปแล้ว…เมื่อสองปีที่แล้วถ้าฉันแบ่งเวลาให้กับเพื่อนๆบ้างป่านนี้ฉันก็ไม่ต้องมานั่งเหงาอยู่คนเดียว…และถ้าฉันไม่ดื้อ แม่คงไม่ต้องมาออกแรงจัดชุดใหญ่ให้ฉันเหมือนอย่างวันนี้


“เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้” แล้วปัจจุบันล่ะ ฉันหยิบสมุดบัญชีเงินฝากขึ้นมาดู  ตัวเลขในบัญชี…กับบัญชีรายจ่ายของฉันมันช่างประจวบเหมาะกันอะไรปานนั้น …ก่อนจะล้มตัวลงนอนฉันหยิบมือถือเครื่องจิ๋ว ไล่หาเบอร์ของเพื่อนสนิทก่อนจะกดโทรออก…


”แกหายไปไหนมา…เพื่อนๆทุกคนถามหาแกกันเซ็งแซ่ ไม่ได้นะแกห้ามเบี้ยว ปลายเดือนเรามีนัดกันแกต้องไปให้ได้” ฉันหัวเราะขืนๆก่อนจะวางสายในคืนนั้น


“อดทน….นะอดทน” ฉันบอกตัวเองหลังจากที่ตระเวณหางานมาหลายวัน  หิวข้าว ตากแดด แสบผิว โหนรถเมล์ทั้งวัน รองเท้ากัดเท้า ฯลฯ


“โอกาส…ไม่ได้เข้ามาหาเราได้ง่ายๆ  มันต้องอาศัยจังหวะด้วย  บางคนมีแล้วแต่ไม่ไขว่ขว้า  อะไรที่ได้มาง่ายก็ไปง่าย แต่บางอย่างได้มายากก็มีโอกาสหลุดมือไปง่ายเหมือนกัน ถ้าเราไม่พยายามรักษามันไว้ให้ดี” ประโยคสุดท้ายของแม่ในคืนนี้ ก่อนที่ฉันจะเข้าสู่นิทรา…


OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

จากคุณ : ใยไหมกะใบม่อน
เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:42:20




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com