ความคิดเห็นที่ 1 อย่าได้กลัว การจาก หากจัดเลี้ยง อย่าได้เพียง แค่ย้ำ ยามไห้หวน อย่า ได้ห่างร้างจริง สิ่งไม่ควร อย่า ได้รวนเรรัก เมื่อปักใจ ลา  จากกัน คราใด ใจหวาดหวั่น ลา  จากกัน เพื่อเหตุ ด้วยเจตไหน ลา  แรมรอน อ่อนล้า จะโทษใคร ลา  ร้างไกล ใครตรม ระทมทรวง ไกล เพียงตัว หัวใจ มีใดกั้น ไกล เพียงคั่น ระยะทาง ใช่ห่างสรวง ไกล เพียงกาย ห่างคู่ สุดาดวง ไกล เพียงช่วง แต่ห่วงหา ทุกคราคอย เกิน  จะกล่าว เย้ายวน  จักครวญคร่ำ เกิน  จะพร่ำ คำใด เมือใจหงอย เกิน  จะเก็บ อาการ อันเลื่อนลอย เกิน  จะปล่อย ให้รอ เพราะท้อนาน ใจ  ยังคง รู้รับ ไม่กลับกลอก ใจ  ยังบอก คำเดิม เติมประสาน ใจ  ยังแคร์ แม้ท้อ ทรมาน ใจ  ยังรอ รสหวาน สมานจินต์ เรา ย่อมรู้  กว่าใคร ที่ไหนอื่น เรา ข่มขื่น หรือตรม สมถวิล เรา เลือกเอง เพลงชีวิต คิดโบยบิน เรา พังภินท์ หนาวเหน็บ...ใครเจ็บแทน... แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 06:35:26 แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 55 23:40:05 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 22:18:07

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบ...สุนันยา บางครั้งคราอารมณ์ที่ตรมเศร้า บีบรัดเราเจ่าจุกทุกข์เหลือแสน ไม่อยากพบหน้าใครในดินแดน ไม่อยากแม้นมองเงาของเราเอง ทำเหมือนกบจำศีลไร้กินอยู่ ด้วยหดหู่เหือดหายคลายแสงเปล่ง ไร้กาพย์กลอนหนอนกวีที่เลบง ไร้เสียงเพลงเร่งเร้าเหงาฤดี จึงห่างหายหมายกลบให้ลบชื่อ สิ่งใดคือตัวเราเฝ้าหลีกหนี อยากล้างคราบอาบเศร้าเนานานปี แต่ไมตรีที่เหลือสร้างเยื่อใย ตัดจากจิตคิดหนักเกินหักห้าม ตัดนิยามหวามหวั่นหยุดฝันใฝ่ ยากหลุดพ้นบนทรวงโอ้..ดวงใจ เหตุไฉน..ใดป่วน..ให้หวนคืน. จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 02:39:50

ความคิดเห็นที่ 3 หนีอะไร บางอย่าง อาจห่างพ้น หนีใจตน เจ็บช้ำ ระกำฝืน แล้วจะหนี ทำไม ให้กล้ำกลืน สู้ยิ้มรื่น ชื่นจินต์ ในถิ่นเคย มีคนคอย ถ้อยขาน สาส์นเสนาะ ใช่จำเพาะ น้องยา ที่มาเผย ทรมานใจล้วน ไม่ควรเลย ทุกสิ่งเอ่ย ออกมา ด้วยอาลัย แวะเวียนไป คงได้ ประจักษ์แล้ว โอ้พี่แก้ว แนวหวาน ใครขานไข กี่บทกลอน อ้อนกานท์ สะท้านใจ ไม่มีใคร ไหนเปรียบ จะเทียบทัน ทิ้งคู่กลอน ป้อนคำ ลำนำฝืด ดูจืดชืด สิ้นรส หมดความฝัน พี่ก็รู้ อักษรา พาผูกพัน อย่าเหหัน หักใจ โปรดใคร่ครวญ.... แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 08:16:12 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 07:08:05 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:06:58

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าไม่คิดจักได้ไกลนานนาน คิดฟุ้งซ่านไหวหวั่นไม่ทันห่าง- แค่ขยับก็ยับไม่มีทาง เกิดช่องว่างใครนะน่าระแวง   ถ้าคิดจะอยู่ห่างก็สร้างเรื่อง ทำใจเคืองรานรุกเสียทุกแหล่ง ทางสังคมที่ลับและที่แจ้ง มีนัยแฝงเท่านี้ก็ลี้ไกล แท้จริงแล้วไม่แจวแค่อยากหลบ ดอดไปพบกิ๊กิ๊กก็หลอกได้ นี่วันนี้ฉันไม่รู้เป็นอะไร ไม่กลับบ่ายจะกลับเช้าก็เท่านั้น อีกฝ่ายหนึ่งคงซึ้งอึ้งกิมกี่ ได้แฟนดีมีจิตคิดถึงกัน ไม่กลับบ่ายกลับก่อนเช้ากว่านั้น โชคของฉันบังตาน่าอิจฉา .........จริงจริง เพิ่มเติม..สุนันยาเปี๋ยนไป่ เปี๋ยนไป่ เหอเหอ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 09:43:26 จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 09:41:28

ความคิดเห็นที่ 5 แว่วสำเนียงเสียงใครหนอพ้อและเศร้า หัวใจเจ้าไยโศกาพากำศรวล แว่วเสียงพ้อท้อเหลือใจใครหนอครวญ เสียงนั้นชวนให้เห็นใจเมื่อได้ฟัง... ชืวิตหนึ่งซึ่งได้เกิดตามวิถี ย่อมต้องมีสุข.. เศร้า..เคล้าทุกขัง ขอเพียงแต่ใช้สติที่ยืนยัง เอาจิตตั้งใจแน่วแน่อย่าแพ้ใจ บางครั้งโศกบางครั้งเศร้าเราทนได้ ทำเหมือนใจได้วัคซีนฉีดดีไหม.... พอเจ็บแล้วก็ปล่อยวางให้แล้วไป อย่าปล่อยให้ใจหมองเศร้าร้าวอีกเลย...... คงยากเย็นแสนเข็ญใช่เลยล่ะ.... ใครเล่าจะลืมรักได้ให้วางเฉย ถูกต้องแล้ว ย่อมทุกข์ยากอย่างที่เคย ความเจ็บเอย...ท่องไว้ให้ใจจำ.... ย้ำให้หนักรักที่ทำให้ช้ำเศร้า พอหนักเข้าจะชินชาแล้วพาขำ แล้วดวงจิตจะปล่อยวางอย่างหมดกรรม ธรรมน้อมนำให้สดใสใหม่อีกครา............ สวัสดีค่ะคุณ chanjit   กิ่งขออนุญาตต่อกลอนนะคะ ปลอบใจให้ค่ะ แหะ แหะ ขอบคุณค่ะคุณสุที่ไปตามกิ่งมาปลอบใจคนเศร้าๆ ค่ะ...... . จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 18:25:26

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีครับคุณ กิ่งฟ้า ต้องลำบากคุณกิ่ง..วิ่งมาตอบ มีใจมอบปลอบขวัญวันผวา มีคำโอ๋..โอบเอื้อเผื่อเมตตา มีพรรณนา..อยากตาย  เพราะชายตรม..(อันนี้พากลอนไปเอง อิ อิ) ต้องขอบคุณ กิ่งฟ้า วาจาอ้าง มากแนวทาง ล้างทุกข์ ปลุกสุขสม หลากวจีที่ห่วง ชื่นทรวงชม มากนิยมบ่มมอบ..ขอขอบคุณ ความทุกข์เศร้าเหงาหงอยร้อยเรื่องเล่า กล้ำกรายเข้ามาเบียดเคียดเคืองขุ่น เกิดจากจิตคิดไปไร้สมดุล ปาดเอาฝุ่นดุนเศร้าเคล้าตัวเอง กว่ารู้ตัวมัวมอมผอมอนาถ มีชีวาตม์ขาดชีวาพล่าข่มเหง โลกสดใสไร้สีมีวังเวง สิ้นบรรเลงเพลงหวานสานอารมณ์ จึงปล่อยใจให้เศร้าเข้าสุดสุด จนถึงจุดหยุดยั้งเข้าสั่งสม หากยังฟื้นคืนกลับมารับลม ใดไหนตรมไม่กลัวแล้ว..แนวอาวรณ์ ขอขอบคุณด้วยใจ..ในไมตรี เอื้ออารีมีมากยากถอดถอน ยังมีอีก สุนันยา ผู้อาทร ขอยอกรก้มกราบ..ซึ้งซาบทรวง. จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 20:54:47

ความคิดเห็นที่ 7 ขอขอบคุณด้วยใจ..ในไมตรี เอื้ออารีมีมากยากถอดถอน ยังมีอีก สุนันยา ผู้อาทร ขอยอกรก้มกราบ..ซึ้งซาบทรวง...............คุณchanji ขอให้กายและใจเข้มแข็งเถิด ทุกเรื่องเกิดแก่ใจใครย่อมห่วง มิตรไมตรีมีให้จากในทรวง ทุกทุกช่วงเวลาอย่าได้เกรง.... กิ่งรู้ดี...ว่าสิ่งนี้..ที่ได้รับ คงถึงกับซึมเซา....เขาข่มเหง จึงชอกช้ำร่ำร้อง...ออกเป็นเพลง และบรรเลงบทกวี...ที่อาวรณ์....... ณ บัดนี้ขอให้มี...กายและจิต ทั้งชีวิตที่หม่นเศร้าเฝ้าทอดถอน ขอให้หายผ่อนคลาย...กายร้าวรอน อย่าบั่นทอนให้อุรา...พาโศกเลย..... ขอจงมองไปข้างหน้า...ดีกว่าไหม.... อาจมีคนที่ใช่...ยังไม่เผย.... อาจจะรอเวลา...มาชื่นเชย... เคียงเขนย...เป็นคู่....ที่รู้ใจ...... กิ่งขอให้  ได้สมใจในสิ่งหวัง ทุกข์ประดังให้ผ่านพ้นจนผ่องใส ความเข้มแข็งเข้าปลุกปลอบและย้อมใจ จนกลับกลายเป็นคนใหม่ในอีกวัน............. ขอให้มีความสุขและทุกข์คลายนะคะ กิ่งส่งกำลังใจมาให้ค่ะ สู้ๆๆๆๆค่ะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 23:31:22

ความคิดเห็นที่ 8 ส่งดอกไม้มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 23:40:59

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ  chanjit  คะ ขอโทษด้วยนะคะ  กิ่งส่งดอกไม้ก็ไม่ออก ส่งคลิบเพลงกำลังใจให้เธอก็ไม่ออก ยอมแพ้แล้วค่ะ เอาเป็นว่ากิ่งส่งกำลังใจมาให้นะคะ  แหะ แหะ... แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 55 00:23:33 จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 00:20:00

ความคิดเห็นที่ 11 กิ่งขอให้  ได้สมใจในสิ่งหวัง ทุกข์ประดังให้ผ่านพ้นจนผ่องใส ความเข้มแข็งเข้าปลุกปลอบและย้อมใจ จนกลับกลายเป็นคนใหม่ในอีกวัน.............(คุณกิ่ง) คุณกิ่งจ๋า อย่าให้เป้นคนใหม่ ขอคนเดิม คืนไว้ ได้ร่วมฝัน ขวัญกวี คืนกลับ รับสุนันฯ ให้เราร่วม ฝ่าฟัน รำพันกลอน มีคนปลอบ ชอบจัง เรานั่งยิ้ม ชวนลุชิ มาจิ้ม(คีย์บอร์ด)พิมพ์อักษร ปลอบคนเหงา ด้วยรส บทสุนทร อย่าเพิ่งงอน น้องสุ ระบุความ... ลุงชิจ๋า..คราวหน้า ขอเพลงใหม่ จะได้ไหม? เพลงที่ มีคำถาม หรือมองจันทร์ ริมโขง ตรงฟ้าคราม หรือเพลงตาม หาใจ ใครล่องลอย สุมาเย้า หยอกเอิน ให้เพลินจิต ไล่ตรอมตรม ขมติด พิษเหงาหงอย ให้ห่างหาย ไกลหน้า ไม่มาคอย เหลือเพียงถ้อย คำหวาน ลานกวิน.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 00:47:33

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ  chanjit  คะ ขอโทษด้วยนะคะ  กิ่งส่งดอกไม้ก็ไม่ออก ส่งคลิบเพลงกำลังใจให้เธอก็ไม่ออก ยอมแพ้แล้วค่ะ เอาเป็นว่ากิ่งส่งกำลังใจมาให้นะคะ ........................................ เป็นเพลงทิพย์ชโลมฝากจากแดนสรวง เป็นภาพดวงมาลีที่สดสวย มาพร้อมพรั่งกำลังใจให้อำนวย รื่นระรวยด้วยสมนิยมคำ สุนันยา เจ้านี้ ก็ดีนัก กลัวจะหักจะเปลี่ยนเขียนให้ขำ ใครจะล้างจะลบจบความจำ เพียงจากเช้าถึงค่ำ..ทำได้ไง ยังคงเป็นคนเดิม คอยเติมแต่ง คอยยุแยงแกล้งคนล้นรับไหว เป็นเพื่อน-พี่ มีพร้อมน้อมดวงใจ ยามเจ็บไข้ ได้จองวัด ช่วยจัดงาน ขอบคุณเหลือเมื่อกลิ่นกวินสม สุดชื่นชมคมคำนำสมาน ทั้งคุณกิ่ง-สุนัน ขยันการ ลุงชิกง..ก็ขาน สานไมตรี.. ขอบคุณครับ จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 04:21:27

ความคิดเห็นที่ 13 ยังคงเป็นคนเดิม คอยเติมแต่ง คอยยุแยงแกล้งคนล้นรับไหว เป็นเพื่อน-พี่ มีพร้อมน้อมดวงใจ ยามเจ็บไข้ ได้จองวัด ช่วยจัดงาน..........พี่chanjit เชื่อแล้วล่ะ ว่าเป็น เช่นคนเก่า คารมเก๋า เย้ายวน กวนจริงท่าน ขอขอบคุณ พี่เอย อย่าเฉยนาน ช่วยประสาน จัดเตรียม เลี่ยมเรไร จองกระฐิน ผ้าป่า เร่งหาวัด มิข้องขัด งานบุญ หนุนเอื้อใหญ่ เจ็บป่วยไข้ เริ่มสร่าง ห่างหายไป จองวัดให้ ทำบุญ ขอบคุณจร้า.....(ปากดีจังนะพี่ฉัน) แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 55 12:32:17 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 11:13:29

ความคิดเห็นที่ 14 ส่งบทกลอนก่อนค่ำมาพร่ำว่า อย่า่หนีหน้าคราเหงาเข้ารุมบ่ม ท้อยามใดให้ถอยห่างพรางอารมณ์ ใช่ท้อถอยทับถมจักตรมใจ จึงยามนี้มีเพื่อนมาเยื้อนยิ้ม ให้เอมอิ่มอุราคราหวั่นไหว เป็นแรงส่งยามซึ้งถึงคนไกล ให้อาลัยหวนกลับรับขวัญคืน.. เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านค่ะ.. เลื่อนลงมาเห็นชื่อคนเขียนแล้วนั่งยิ้มคนเดียว ชอบนะ..ฟังผู้ชายรำพันพิลาปเนี่ย..อิอิ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 17:27:29

ความคิดเห็นที่ 15 ส่งบทกลอนก่อนค่ำมาพร่ำว่า อย่า่หนีหน้าคราเหงาเข้ารุมบ่ม ท้อยามใดให้ถอยห่างพรางอารมณ์ ใช่ท้อถอยทับถมจักตรมใจ จึงยามนี้มีเพื่อนมาเยื้อนยิ้ม ให้เอมอิ่มอุราคราหวั่นไหว เป็นแรงส่งยามซึ้งถึงคนไกล ให้อาลัยหวนกลับรับขวัญคืน.. เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านค่ะ.. เลื่อนลงมาเห็นชื่อคนเขียนแล้วนั่งยิ้มคนเดียว ชอบนะ..ฟังผู้ชายรำพันพิลาปเนี่ย..อิอิ.. คุณแม่ใจดี เข้ามาชมหรือขย่มให้ตรมซ้ำ เข้ามาขำหรือค่อนตอนขมขื่น เข้ามาย้อนค่อนว่าครากล้ำกลืน หรือมาตื่นตกใจในรำพัน ชายก็คนหม่นเศร้าเหมือนเขาบ้าง ร้อนเย็นต่างรู้รับกับสุขสันต์ ส่วนคุณแม่-ใจดี ทุกวี่วัน ใดไหนกันจะหมาย..เหมือนชายเป็น ดีใจด้วยกล้วยทอดยอดคุณแม่ ที่สุขแท้ยามนี้ที่แลเห็น คนบุญหนักศักดิ์สูงพุ่งกระเด็น ขอให้อยู่ร่มเย็นเป็นพันปี ชายต่ำต้อยด้อยค่าน้ำตาตก ยากจะยกทุกข์ซ่อนก่อนหน่ายหนี จำต้องเกี่ยวกอดก่ายแม้ร้ายดี เป็นฉะนี้..จะไฉน..ใจยังตรม. จริงๆ นะครับคุณแม่.. ขอบคุณครับคุณแม่ใจดี มีน้ำใจ จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 21:05:50

ความคิดเห็นที่ 16 ^ ^ ไหงงั้นล่ะคะ ? ก็คนเขาเอาใจอยากให้สู้ ที่หดหู่เหือดหายรักกลายขม กลับระแวงแสร้งว่าเหมือนปรารมภ์ นี่หรือชมใจดีมีน้ำใจ แม่มองออกบอกใบ้ให้ใครเขา เห็นหม่นเศร้าครางฮือหรือมิใช่ นับหลายคนเยี่ยมหาน่าเห็นใจ ตกกระไดพลอยกระโจนโหนสลิง หรือเศร้าหายกลายกลับมาขับร้อง เป็นทำนองกะริบกะร่อยคอยสุงสิง เอ้อระเหยลอยชายหมายท้วงติง อย่าประวิงวอนเว้าเข้าเจรจา มาเถิดขวัญวันคืนจะชื่นขวัญ ซับจาบัลย์หมองหม่นให้พ้นหน้า โอบอ้อมแขนแฟนใครเขาไม่มา เถอะพ่อมา..มาเถอะพ่อ..ขอโอบแทน.. อยู่ร่มเย็นเป็นพันปี อืมมม น่าคิด.. ถึงตอนนั้นอาจจะมีผ้าหลายสีพันหลายรอบแล้วล่ะค่ะ อิอิ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 55 00:55:21

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านกลอนจบพบซึ้งถึงคำ “แม่” ความหมายแท้ คือ “ห่วง” สุดหวงแหน อบอุ่นทั่ว กายใจ ไกลกว่าแฟน อิ่มสุขแสนแดนล้ำคำ “พระคุณ” ไม่กี่คำทำคนที่จนตรอก ลุกขึ้นบอกสู้ไหวไร้ใดขุ่น ดังมนต์เป่าเข้าถึงตรึงการุณ เป็นต้นทุนความกล้าได้ฝ่าไป ขอบคุณจากเมตตาอารีผ่าน ตราบเท่านานขอจำรำลึกให้ บทกวี ที่หวัง กำลังใจ ด้วยฤทัย ซึมซาบ..กราบขอบคุณ จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 55 04:02:18

ความคิดเห็นที่ 18 จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 55 17:22:53