อันดามันเดินตัวปลิวกลับมาที่รถซึ่งอยู่ในลานหน้ากระทรวงฯ ด้วยอารมณ์ปลอดโปร่ง เธอปลดล็อกก้าวเข้าไปนั่งในรถตามความเคยชิน หลังจากติดเครื่องรถยนต์ และแง้มกระจกลงเล็กน้อยเพื่อระบายอากาศแล้ว จึงเปิดเครื่องทำความเย็นช่วยลดอุณหภูมิให้ต่ำลงเร็วขึ้น
หญิงสาวเปิดกระเป๋าถือ หยิบเครื่องอัดเสียงขนาดเล็กออกมา เปิดฟังข้อความทั้งหมดเพื่อทบทวนอีกครั้ง แล้วดวงหน้างามก็ส่ายน้อยๆ มือทุบพวงมาลัยเพื่อระบายความไม่พอใจ
บ้าชะมัด! เจ้าแก่นั่นมันนกรู้หรือยังไง ดันพูดออกมาเต็มปากเต็มคำว่าไม่ต้องการคอรัปชั่น ผิดแผนหมด! คนพูดดึงทิชชูมาเช็ดมือแรงๆ ห่อไหล่ทำท่าขนลุกขนพอง ริมฝีปากบิดเบ้อย่างรังเกียจ อี๋! นึกแล้วยังขยะแขยงไม่หาย คนอะไรสร้างภาพเก่งชะมัด! ทำเสียงเมตตา ทำท่าใจดี เชอะ! คนอื่นอาจเชื่อภาพลวงตาที่เห็น แต่แกหลอกฉันไม่ได้หรอกนะ ไอ้คนปลิ้นปล้อน!
หญิงสาวขยำทิชชูทิ้งลงถังผง แล้วถอดตลับม้วนเทปเก็บใส่กล่อง เขียนฉลากติดวันที่ไว้ข้างๆ พร้อมเครื่องหมายกากบาทซึ่งบอกให้รู้ว่าเป็นข้อมูลที่ใช้ไม่ได้ ก่อนหย่อนใส่กระเป๋าสะพายเพื่อนำไปเก็บไว้ในที่ปลอดภัยต่อไป งึมงำกับตัวเอง
เอาเหอะ! ถึงจะพลาดเรื่องที่ตั้งใจไปบ้าง แต่ท้ายที่สุดบริษัทก็ยังได้งาน ได้ผลประโยชน์อยู่ดี มันก็ต้องมีกันบ้างแหละ กระสุนนัดที่ยิงแล้วได้นกแค่ตัวเดียวน่ะ ขอแค่มันเป็นนกตัวใหญ่ๆ ก็พอละ!
อันดามันชั่งใจอยู่พักใหญ่ แล้วค่อยหยิบโทรศัพท์จากซอกลับในกระเป๋าออกมาเรียกไปยังเลขหมายที่บันทึกไว้ภายใต้ชื่อ...คุณนักข่าว!
สวัสดีค่ะคุณวิมล เมื่ออีกฝ่ายรับสาย เธอก็ทักทาย
นับตั้งแต่ตัดสินใจจะ เล่นงาน คีรี หญิงสาวก็ค้นชื่อของนักข่าวการเมืองจากอินเทอร์เน็ต เลือกคนที่ใครๆ ก็ร่ำลือกันว่า กัดคนในข่าวไม่ปล่อย ทั้งขุดและคุ้ยจนคนผิดไม่มีโอกาสผุดเกิดอีกแน่นอน
ต้องขอบคุณเทคโนโลยี เพราะกูเกิ้ลให้ชื่อวิมล นักข่าวสาวจากหนังสือพิมพ์ข่าวสยาม พร้อมหมายเลขโทรศัพท์และข้อมูลทุกชนิดที่ติดต่อได้มาอย่างรวดเร็ว
เสียดายนิดเดียว...ไม่ยักมีรูปของนักข่าวคนนั้นให้เธอเห็น
แต่อันดามันก็ไม่สนใจ เธอไม่ได้อยากรู้จักผู้หญิงคนนั้นมากไปกว่าแค่ต้องการฝีมือในเชิงข่าวหรอก หญิงสาวใช้หมายเลขโทรศัพท์ชนิดเติมเงินติดต่อหาวิมล แจ้งความจำนงว่ามีข่าวจะขาย โดยเล่าให้ฟังว่าเธอกำลังจะได้งานประมูลที่กระทรวงฯ แห่งหนึ่ง ที่รัฐมนตรีเจ้ากระทรวงฯ ยกให้ด้วยความเสน่หา หญิงสาวจึงหมายจะใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อเพื่อเข้าไปบันทึกทั้งภาพและเสียงไว้เป็นหลักฐาน โดยเธอจะส่งมอบหลักฐานทั้งหมดให้วิมล เพื่อแลกกับการที่นักข่าวสาวจะกันเธอไว้เป็นแหล่งข่าวและพยาน ซึ่งนักข่าวหัวเห็ดก็รับปากเป็นอย่างดี
สวัสดีค่ะคุณแหล่งข่าว หายไปนานเลยนะคะ ดิฉันพยายามโทร.หาตั้งหลายหนแต่ก็ติดต่อไม่ได้ ปลายสายคงจะบันทึกหมายเลขของเธอเก็บไว้ เพราะทักทายราวกับจำกันได้กระนั้น ตกลงว่าข่าวที่คุณจะขายให้ดิฉัน วันนี้พร้อมจะส่งมอบหรือยังคะ
ปกติฉันปิดเครื่องนี้ไว้น่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่ขาดการติดต่อไปเลย ส่วนเรื่องที่เราเคยนัดกันไว้คราวก่อน บังเอิญว่ามีเหตุขัดข้องเล็กน้อย หลักฐานมันยังไม่ชัดเจนนัก เอาเป็นว่าดิฉันแค่โทร.มาเพื่อส่งข่าวแจ้งความคืบหน้าเท่านั้น คอยอีกไม่นานหรอกค่ะ รับรองว่าคุณจะได้ทำข่าวที่ดังที่สุดในประเทศไทยแน่นอน
แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไง ว่าข่าวของคุณมันเป็นของจริง ในเมื่อฉันยังไม่รู้เลยว่าคุณเป็นใครน่ะ คุณอาจจะกุข่าวขึ้นมาหลอกขายให้ฉันก็ได้
ก็อย่างที่บอกตั้งแต่แรกแหละค่ะ ว่าฉันไม่สะดวกที่จะเปิดเผยตัว เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะคะ เพื่อให้คุณสบายใจว่าฉันมีข้อมูลเชิงลึกจริง พรุ่งนี้บนโต๊ะคุณจะมีสเป็คอุปกรณ์ของงานประมูลที่กระทรวงป้องกันสาธารณภัยกำลังจะเปิดประกวดราคา ดิฉันส่งสำเนาชุดแรกให้คุณ ซึ่งมันจะเป็นเอกสารชุดเดียวกันเป๊ะที่กระทรวงฯจะประกาศใช้ นั่น...น่าจะยืนยันให้คุณมั่นใจได้นะคะ ว่าฉันคือคนใกล้ชิดท่านรัฐมนตรีในระดับที่สามารถเข้าถึงข้อมูลทุกชนิดของท่านได้น่ะ
นี่รัฐมนตรีที่คุณว่าจะคอรัปชั่นคือท่านคีรี ศิวกรณ์หรือคะ! ปลายสายตื่นเต้น ท่านใจซื่อมือสะอาดจะตาย แน่ใจหรือคะว่าคุณไม่ได้เต้าข่าวขึ้นมาเองน่ะ น้ำเสียงของวิมลบอกชัดว่าปลาติดเหยื่อแล้ว!
เอาเป็นว่าเราคอยดูกันต่อไปก็แล้วฉัน แล้วคุณจะรู้เองว่าฉันไม่ได้กุเรื่องนี้ขึ้นมา เอาอย่างนี้นะคะฉันจะติดต่อไปอีกที เมื่อพร้อมค่ะ อันดามันตัดบท เมื่อวางสายแล้วก็ปิดเครื่องแล้วสอดโทรศัพท์เครื่องเล็กเก็บไว้ในช่องเก็บของในกระเป๋าดังเดิม
รายการต่อไปหญิงสาวหยิบโทรศัพท์เครื่องที่ใช้ประจำขึ้นมาเรียกไปยังเลขหมายของวิศวกรระบบคอมพิวเตอร์ของบริษัท เพียงสันติรับสาย เธอก็ออกคำสั่ง
เอ็มเพิ่งออกจากห้องท่านรัฐมนตรีคีรีที่กระทรวงป้องกันสาธารณภัยเมื่อกี้นี้เอง ที่นี่จะมีงานยกระดับระบบคอมพิวเตอร์ในตึก งบ ๗๘ ล้าน ท่านให้เอ็มล็อกสเป็คได้ พี่สันเขียนทีโออาร์ให้หน่อยสิ ขอร่างแรกพรุ่งนี้นะ
นี่เราไปทำอีท่าไหน ถึงได้เอางานนี้มาได้เนี่ย ใครเขาก็รู้ว่าท่านคีรีเกลียดการคอรัปชั่นเข้ากระดูกดำ สันติถามด้วยความข้องใจ
เอ็มมีวิธีของเอ็มก็แล้วกัน
ปลายสายมีเสียงถอนหายใจลอดมาเบาๆ หวังว่าคงไม่ใช่ วิธีนั้น หรอกนะ!
โอ๊ย! เกิดเป็นผู้หญิงทั้งที ถ้าไม่รู้จักใช้มารยาเสียบ้าง แล้วจะเกิดมาทำไมให้เสียชาติเกิดล่ะพี่ อันดามันพูดปนหัวเราะ พลางดึงที่บังแดดลงมาเปิดกระจกสำรวจความเรียบร้อยของเครื่องสำอางบนใบหน้า
ไม่เอาล่ะพี่สัน ไว้ค่อยคุยกันนะ เอ็มจะ... หญิงสาวชะงักเมื่อเงาสะท้อนจากกระจกบานเล็กเผยให้เห็นผู้ชายสวมเสื้อแจ็คเก็ตท่าทางลับๆ ล่อๆ กำลังจ้องมาที่รถของเธอแทบตาไม่กะพริบ พี่สัน...ไม่รู้ว่าเอ็มคิดไปเองหรือเปล่า แต่เอ็มรู้สึกว่ามีผู้ชายใส่แจ็คเก็ตอยู่ตรงมุมตึกคนหนึ่งเขามองตามเอ็มแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้
เอ็มบุกไปล้วงคองูเห่าขนาดนั้น คิดหรือว่าเจ้าถิ่นเขาจะไม่ส่งคนไปคอยจับตาดูเอ็มน่ะ คนอายุมากกว่าไม่สบายใจ
อยากดู...ก็ให้มันดูไป หญิงสาวไม่แยแส จากนั้นพูดคุยจิปาถะอีกสองสามคำก็ขอตัววางสาย เธอตวัดตามองคนแปลกหน้าที่มุมตึก พร้อมกับยักไหล่ บอกชัดว่าไม่ใส่ใจเลยสักนิด
จากนั้นจึงติดเครื่องรถเบนซ์มือสองสีขาวมุกคันจิ๋วที่เธอกัดฟันเจียดเงินเดือนผ่อนด้วยค่าใช้จ่ายสูงลิ่ว พารถเคลื่อนออกจากที่จอดช้าๆ ดวงตาคมมองกระจกส่องหลังแล้วยิ้มหมายมาด
ขู่ได้ขู่ไป จ้างให้คนอย่างอันดามันก็ไม่มีวันกลัวอิทธิพลมืดจากใครหน้าไหนหรอก เชอะ!
: + : + : + : เ อื้ อ ม วิ ม า น : + : + : + : [ตอนที่ ๒] แผนร้าย (หรือจะ) กลายรัก?
