 |
: กานต์กัลรวีส์, chanjit, ravio, GTW, moonpeace, กิ่งฟ้า, นกโก๊ก: GTW คุณ : น้ำมิตร
ท่านข้างบนทั้งหมดนี้ ทั้งมากด ดวงใจให้กิ๊ฟท์ ทั้งมาวิพากย์วิจารณ์ ทั้งมาวางกานท์กลอน
ข้าพเจ้านี้แสนจะยินดีนัก
แต่ เมื่อคืนรู้สึกจะวน ๆ หากลอนเก่า เลยตกหลุมกลอนตัวเองไปหลายหลุม กู่ไม่ขึ้นไม่มีใครจะมาช่วยอุ้มขึ้นจากหลุมหล่มกลอนเลยค่ะ
วันนี้ ก็มาเปิดไปเปิดมาหลายหน แต่มีเรื่องต้อง งง ต้องคิด ต้องทำ ต้องออกไปโน่นนี่ เพิ่งได้มีเวลา
มาเปิดดู นาน ๆ และ อ่าน อย่าง ให้ เข้า ไป ใน ใจ ดูอีกหลายครั้ง
บางที สิ่งที่เราบันทึกไว้ คนอาจไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ตนเอง บันทึกกลอนนั้นไว้ ด้วยความ"ตกใจ" ก็มีค่ะ ตกใจว่า "โอ้ โห ท่านนักกลอนลือนามอย่างเขา ทำไมปรากฎกายชะโงกหน้าดูมาจากหัวเตียงเราได้อย่างไร ? " คือ ไม่ได้คิด ไม่ได้ฝัน ไม่ได้ คาด มาก่อน แถม แต่ละวัน ช่วงนั้น ก็ ยุ่งกับภาระกิจชีวิตบัดซบ เอ๊ย ขีวิตรันทดของตนเหลือเกิน มิมีปัญญาจะไปฝันรักฝันหลงอะไรกับใครเขา
แต่พอความฝันนั้นเกิดขึ้นกับเรา เลย อึ้ง เลย แค่น หึ หึ หุ หุ ออกมาเป็นกลอนอย่างที่ยกสามสี่ปีก่อนมาให้ดูค่ะ
... และ อีกเช่นกัน คืนนั้น เรายกNoteBook ไปตั้งไว้ปลายเตียง เสียบแอร์คาร์ด เปิดดูอะไรต่อมิอะไร ไปจนหนังเกาหลี ก็มี ฯลฯ เกมบ้าง อะไรบ้าง แล้วหลับคาหน้าจอ ชนิดที่ว่า หัวไปทางข้างเตียงด้านทิศใต้ เท้าโผล่ ข้างเตียงด้านทิศเหนืออะไรปานนั้น
สาบานได้ ว่าไม่ได้ เข้าพันทิป ไม่ได้เข้าไทยโพม ไม่มี "อารมณ์กลอน" มานานเป็นเดือน ๆเลยค่ะ
ดังนั้น เมื่อจู่ ๆ ก็ฝัน
ก็เกิดอาการ "สังเวช" ตัวเอง แบบว่า ตูจะละเมอเพ้อพกหาสวรรค์อะไรให้เจ็บ ให้ปวด ดังที่คุณ น้ำมิตร เขียนมา ก็จริงแท้อย่างยิ่งค่ะ
แต่เมื่อหล่นทะร่อทะแร่กระโดดข้ามที่พื้นแต่ดันตกไปในน้ำจ่อมจมหาย แล้วมีอ้อมแขนของเขาที่
มุ่งมั่น เข้ามาช่วยด้วย เวทนา หรือ สงสาร หรือ ห่วงอะไรก็แล้วแต่ ลากเราโซซัดโซเซ(ในฝัน) เข้าไปถึง
ห้อง กระท่อม อะไรที่เป็นที่พักพิง เป็นอาการของคนที่เขา "อภัยให้เรา" ด้วยอภัยทาน
ดังนั้น ยามเช้าซึ่งยังงุนงงว่า ตูเป็นไร ตื่นมาหน้าจอยังเปิดเกม ฯลฯ อะไรเละเทะอยู่ ซึ่งไม่สามารถ
บรรยายเป็นถ้อยคำได้ แต่เกิดความ อบอุ่นในหัวใจ ขึ้นมาอย่าง"เจียมตัวเจียมใจ" ว่าเธอ ช่างดีกระไร มา
ช่วยฉันให้มีชีวิตอยู่ต่อมาได้อีก ขอบคุณค่ะ
ดังนัั้น จึงมุ่งมั่นที่จะเขียนออกมาเป็นกลอน อย่างน้อยก็บันทึก ความรู้สึก อันแปลกประหลาดพิสดาร
นี้ออกมาให้เป็นอนุสรณ์แห่งภพชาตินี้ไว้ค่ะ (น้ำตาซึม ๆ )
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกท่านที่เข้าใจ หรือไม่เข้าใจก็ตาม
บทกลอนของคุณ คุณ : น้ำมิตร และ คุณ กานต์กัลรวีส์ เป็นเสมือน วิตามิน ชโลมใจคนคนนี้ค่ะ
| จากคุณ |
:
tiki_ทิกิ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 มี.ค. 55 21:53:50
|
|
|
|
|
ขอบคุณน้ำใจ เธอ ในฝัน
