ความคิดเห็นที่ 1 ราวกับว่าเรื่องราวทั้งหมดจะจบลงด้วยดี แต่แท้จริงแล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่ หลังจากนั้น... สุบินเทพ หวนระลึกถึงภาพการอภิรมย์รักแห่งมูรตีเทพและฉกรรณเทพแล้ว ก็สุดจะหักห้ามใจอันใดได้ เนื่องจากเพราะตนเองก็พิสมัยในรสพิศวาสเช่นนี้อยู่เช่นกัน แต่มิกล้าเผยความปรารถนาเบื้องลึกให้ผู้ใดได้ล่วงรู้มาก่อนเก่า         ดังนั้น...         ในวันหนึ่ง สุบินเทพผู้สง่า จึงได้เหาะมายังภูผาอันเป็นสถานที่บำเพ็ญเพียรภาวนาของมูรตีเทพและฉกรรณเทพ ก่อนจะแอบลักลอบมีสัมพันธ์รักอย่างดูดดื่มหวานชื่นกับเทพบุตรทั้งสองอยู่ถึงเจ็ดทิวาราตรีกาลติดต่อกัน         ความทราบถึงองค์อนุสรติยเทวาอัสอิทธีร์ เทพเจ้าเบื้องสูง จึงทรงมีพระบัญชาให้เรียกหาเทพบุตรทั้งสามมาสอบถามเอาความ เมื่อกาลเป็นจริงดังนั้นแล องค์เทวาจึงทรงลงทัณฑ์ โดบอัปเปหิเทพบุตรทั้งสามออกจากสรวงสวรรค์ในทันใด แลให้กลับลงไปจุติยังโลกมนุษย์อีกคราเพื่อบำเพ็ญเพียรภาวนาใหม่         ในขณะที่เทพบุตรทั้งสามลงสู่โลกมนุษย์นั้น ผิวกายได้ต้องอากาศธาตุบังเกิดเป็นอนูเพลิงส่องประกายแสงสีรุ้งออกมาอย่างมหาศาล ก่อนพลังแสงจะแตกออกเป็นสามสายแล้วพุ่งลงสู่สามราชอาณาจักรบนแผ่นพื้นพสุธาเกวลทวีปอันลี้ลับและกว้างใหญ่ในทันที         อนึ่ง... เกวลทวีปในครานั้น เป็นผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาล อยู่โดดเดี่ยวกลางมหาสมุทรอันลี้ลับที่ไม่สามารถรุบุได้แน่ชัดว่าอยู่หนใดในโลกา         บนเกวลทวีปแห่งนี้มีอาณาจักรแลนครรัฐอยู่มากมาย หากแต่มีเพียงสามราชอาณาจักรใหญ่ที่โดดเด่นเสมอกันอันได้แก่ อนันตา ละวิรัฐ และเถมรู         มาตรว่า มูรตีเทพ นั้น ได้มาประสูติเป็นพระราชโอรสพระเจ้ากรุงอนันตา ส่วนฉกรรณเทพ ได้มาประสูติเป็นพระราชโอรสพระเจ้ากรุงละวิรัฐ และสุบินเทพ ได้มาประสูติเป็นพระราชธิดาพระเจ้ากรุงเถมรูกระนั้นแล         จากผลกรรมที่ได้กระทำร่วมกันมาเมื่อครั้งอยู่บนสรวงสวรรค์ จึงดลบันดาลให้เทพทั้งสามผู้จุติเป็นมนุษย์ ต้องดำเนินชีวิตไปตามครรลองพระลิขิตแห่งองค์อนุสรติยเทวาอัสอิทธีร์ นับแต่บัดนั้น * * * * * * * * *  จากคุณ : ด๋ง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 07:14:06 A:27.55.12.247 X: TicketID:351782

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ 1                  ชานกรุงอนันตา...         กระบวนพยุหยาตราทางสถลมารคอันตระการตาได้ยุรยาตรอย่างสง่างามมาตามลำเนาป่าละเมาะอย่างช้าๆ ท่ามกลางเหล่าสิงสาราสัตว์นานานับที่กรูกันมาแอบชำเลืองมองอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้สองข้างทาง         กวางน้อยตัวหนึ่งชูคอไสวพลางกลอกกลิ้งนัยน์ตาอันเป็นมันระยับจ้องไปยังเหล่ามนุษย์แปลกๆเหล่านั้น แม้นว่ามันจะหาเข้าใจถึงกิจกรรมที่ได้ประสบพบไม่ แต่ประสาทสัมผัสของมันก็สั่งการให้เท้าทั้งคู่ขยับเขยื้อนเข้าไปดูให้ถนัดตา         โหมง..ง..ง..ง... หง่าง..ง..ง         เสียงฆ้อง กลองมโหระทึก ดังกึกก้องกังวาลจนสรรพสัตว์บนดินพากันกระโจนหนีไปสิ้น...         อีกทั้งเหล่าปักษิณก็โผผินบินกระจายกันไปคนละทิศคนละทาง ราวกับมหันตภัยร้ายมาเยี่ยมเยือน         มโหรีนำกระบวนขับประโคมบรรเลงท่วงทำนองอันไพเราะเสนาะโสต ประกอบพยุหยาตราในครานั้นอันประกอบไปด้วยเหล่าข้าราชบริพารทั้งชายหญิงในชุดเครื่องแต่งกายและเครื่องประดับทั้งทอง เงิน นาค และอัญมณีอันแปลกประหลาดละลานตาน่าชมพิสมัยเป็นยิ่งนัก         เหล่านางกำนัลสวยสะคราญแลอ้อนแอ้นอรชร สวมผ้านุ่งที่ยาวแลปล่อยชายผ้าด้านหลังให้ยาวระพื้นเดินอัญเชิญเครื่องประกอบพระราชอิสริยยศแห่งองค์พระมหากษัตริย์นำหน้า และตามหลังพระเสลี่ยงทองคำอันตระการตาอันเป็นที่ประทับแห่งพระเจ้ากรุงเถมรูผู้มากด้วยพระชนมายุ         ไกลออกไปในป่านั้น...         พลันปรากฏทหารอนันตาผู้ห้าวหาญ ควบอาชาตะบึงตรงมายังกระบวนพยุหยาตราที่ยุรยาตรมาตามทาง จนนางกำนัลผู้หนึ่งถึงกับตกประหวั่นรีบสืบบาทถลาฉับไวเข้าประชิดพระเสลี่ยงที่ประทับก่อนกราบบังคมทูลด้วยเสียงอันดัง         " ขอเดชะ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทปกเกล้าชาวเถมรู ณ บัดนี้ มีทหารอนันตาควบอาชาตรงมายังกระบวนพยุหะเพคะ "         " จะติกะวะนาจิ ราชครูหญิงแห่งเราอยู่หนใด "         สิ้นพระสุรเสียงอันแหบพร่าแห่งพระเจ้ากรุงเถมรูซึ่งลอดผ่านพระวิสูตรที่กางกั้นนั้นออกมา         ฉบัดนั้นเอง ปรากฏร่างอิสตรีผู้สูงวัยในชุดเครื่องแต่งกายอันสูงศักดิ์สุดอลังการ ขยับเข้ามาใกล้พระเสลี่ยงพลางน้อมเศียรลง         " เพคะ พระอยู่หัวเจ้า "         " จงสานสรรพสิ่งอย่าได้ช้า "         " น้อมเหนือเศียรเพคะ "         จะติกะวะนาจิ ราชครูหญิงวัยหกสิบชันษาถลาไปยังอาชาอนันตาพลันเอาร่างเข้าขวางพลางตวาด         " ช้าก่อน... เจ้าทหาร มิไยจึงบังอาจควบตะบึงฝ่าเข้าหากระบวนพยุหพระเจ้าอยู่หัวแห่งเรา ฤ อยากถูกปลิดชีวีให้อาสัญ "         ทหารหนุ่มหยุดอาชาแน่นิ่งอึงจึงถาม         " มิทราบว่าเป็นกระบวนจากแห่งหนใด ข้าจักได้ทูลสนององค์พระอยู่หัวเจ้าอนันตาแห่งข้าให้แจ้งชัด "         " พระเจ้าแผ่นดินกรุงเถมรูและพระราชินี เสด็จพร้อมองค์หญิงสุบินสวรรค์พระราชธิดา หมายเจริญพระราชไมตรีสองพระหน่อราชอาณาจักรให้กระเดื่องแดนดิน "         " ถวิลหวัง ขออัญเชิญเสด็จที่ท้องพระโรงใหญ่ในพระบรมมหาราชวังในบัดดล "         จบพจนารถ ทหารหนุ่มตวัดกายควบอาชานำหน้ากระบวนพยุหยาตราอย่างกระวีกระวาด - - - - - - - - -  จากคุณ : ด๋ง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 07:21:53 A:27.55.12.247 X: TicketID:351782

ความคิดเห็นที่ 3 ณ ท้องพระโรงพระบรมมหาราชวังอนันตาอันโอ่อ่าอลังการ         เพลานั้น กำลังเป็นมหาสมาคมแห่งบรรดาขุนนาง อำมาตย์ แลข้าราชบริพารทั้งน้อยใหญ่ที่เรียงรายหมอบราบกราบถวายบังคมอยู่เบื้องพระพักตร์พระเจ้าแผ่นดินผู้ผ่านพิภพไอศูรย์สมบัติพิพัฒน์ผล         เบื้องในสุดแห่งท้องพระโรงแห่งนี้เป็นบุษบกบัลลังก์ทองมยุรามหากายีศรีโกมุทสมุทรวิมาน อันสูงค่าและศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางทรัพย์สมบัติพัสถานอันล้ำค่าและเครื่องมหาราชูปโภคบรมราชกกุฏภัณฑ์แห่งพระมหากษัตริย์         ข้างแท่นพระบรมราชบัลลังก์ทองมยุรามหากายีศรีโกมุทสมุทรวิมานนั้น เหล่านางพัดวีโบกปัดพัดทองอยู่เนืองๆ ภายใต้ร่มมหาสุวรรณฉัตรแปดสิบเจ็ดชั้น อันหมายถึงพระเจ้าแผ่นดินอนันตาองค์ปัจจุบัน อันเป็นองค์ที่แปดสิบเจ็ดแห่งพระราชวงศ์         ฉับพลันทันใด มหาดเล็กถลาเข้าสู่ท้องพระโรง ฝ่าเหล่าขุนนาง อำมาตย์ และข้าราชบริพารก่อนคุกเข่าลงกราบถวายบังคมทูลแถลง         " ขอเดชะ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทปกเกล้าปกกระหม่อม ณ บัดนี้ กระบวนพยุหยาตราทางสถลมารค แห่งพระเจ้าแผ่นดินกรุงเถมรู ได้เสด็จพร้อมพระราชินีและพระราชธิดา ถึงพระทวารพระราชวังแล้ว พระพุทธเจ้าข้าขอรับ "         " เชิญเสด็จที่อุทยาน "         พระเจ้ากรุงอนันตาพระดำรัสจบ มหาดเล็กถอยกลับออกไป ในขณะที่มหาอำมาตย์เอกเบี่ยงกายเข้ามาใกล้องค์พลางทูลกระซิบ         " มิแคล้วจะทรงปรึกษาหารือเรื่องงานอภิเษกพระราชธิดาเป็นแม่นมั่น "         " ดูกระนั้นอยู่ "         ตรัสจบ โหราจารย์ขยับกายเข้ามาบ้างพลางทูลสนอง         " แต่ดวงพระราชธิดาเถมรูอาจฉุดรั้งพระทูลกระหม่อมแห่งอนันตาให้หม่นมัวสลัวมืดตะพึดตะพือได้นะพระเจ้าข้า "         " น่าตรองตริได้ต้องใจเรานัก พระโอรสเราก็เป็นหน่อเนื้อเชื้อองค์เทวามาแต่ก่อน ครั้นจะให้ผูกสมัครสมานไมตรีเป็นหนึ่งเดียวกับพระราชธิดาแห่งเจ้ากรุงเถมรูเห็นจะไม่เหมาะ อาจทำให้องค์เทวาบนเบื้องสรวงทรงเคืองขัดกระนั้นได้ "         ปุโรหิตรีบสอดถ้อยแถลงพลางทำตามีเลศนัย         " มิไยไม่ถวายพระราชทรัพย์แล้วส่งเสด็จให้ระเห็จกลับเถมรูราชธานีไปเล่าพระเจ้าข้า "         บัดดล... มโหรีประจำท้องพระโรงวังหลวงรัวฉาบดังสนั่นลั่นไปถึงมหาปราสาท พระเจ้ากรุงอนันตา มหาอำมาตย์ และโหราจารย์ต่างสานสรรพเสียงเป็นทำนองตามลำดับชั้น         " กระไรได้ ปุโรหิตข้า "         " วาจาช่างร้ายนัก "         " หักด้ามฆ้อนด้วยขา ครานี้จะเกิดศึก "         " นึกไม่ถึง นึกไม่ถึง ขอกราบอภัย "         ปุโรหิตซุกหน้าลงพื้นในทันที ในขณะที่โหราจารย์กลับเงยหน้าสลอนพร้อมทำสีหน้ากรุ้มกริ่มพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย         " ทางที่ถูก เราน่าจะเก็บเหล่านางกำนัลอันสวยสะคราญเอาไว้ใช้สอยในพระราชสำนักจะเหมาะกว่า "         " โหราจารย์.. ??? "         ทุกผู้หันมามองท่านเป็นจุดเดียวพลางตวาดใส่ จนโหราจารย์ทนอับอายมิได้ ต้องซุกหน้าลงกับพื้น         " ตื่นเถิดพวกเรา "         มหาอำมาตย์กล่าวด้วยน้ำเสียงขรึมพลางลุกขึ้นยืนแล้วยกหัตถ์ขวาชูขึ้นเหนือเศียร จนบุคคลที่เหลือหน้าตาฉงนกันสิ้น         " กาลจะเป็นเช่นไร องค์อนุสรติยเทวาอัสอิทธีร์ เท่านั้นที่จะเป็นผู้ชี้แนะหนทางสว่าง พวกเราจงริอย่าไปตื่นตระหนกจนเกินกาลเลย " - - - - - - - - - จากคุณ : ด๋ง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 07:27:14 A:27.55.12.247 X: TicketID:351782

ความคิดเห็นที่ 4 ภายในพระราชอุทยานอันร่มรื่นชื่นตาแห่งอนันตานคร         พระเจ้ากรุงเถมรูและพระราชินี เสด็จประทับอยู่ในพลับพลา ทอดพระเนตรองค์หญิงสุบินสวรรค์ พระราชธิดาวัย 7 พระชันษา กำลังทรงวิ่งเล่นอยู่ในแปลงดอกไม้นานาพันธุ์         ครากระนั้น พระเจ้ากรุงอนันตา เสด็จยังพระราชอุทยานแห่งนั้นพร้อมด้วยพระโอรสวัย 9 พระชันษาผู้องอาจสง่างามทรงพระนามว่า องค์ชายมูรตี         องค์ชายมูรตีทรงเงยพระพักตร์มองพระราชบิดาครู่หนึ่งจึ่งตรัส         " ทูลกระหม่อมพ่อ ลูกขอไปเล่นกับพระน้องนางสุบินสวรรค์จะได้หรือไม่พระเจ้าค่ะ "         " ไปสิลูก "         พระเจ้ากรุงอนันตาทรงทอดพระเนตรองค์ชายมูรตีเสด็จพระดำเนินไปยังองค์หญิงสุบินสวรรค์ก่อนจะทรงผินพระพักตร์มายังพระเจ้ากรุงเถมรูและพระราชินี ซึ่งประทับอยู่ในพลับพลาริมสระใหญ่กลางอุทยาน         พระเจ้ากรุงอนันตาค่อยๆเสด็จพระดำเนินไปยังพลับพลาแห่งนั้น นางกำนัลสองนางรีบอัญเชิญเครื่องประกอบพระอิสริยยศตามติดจนชิดพระองค์         พระราชินีในพระเจ้ากรุงเถมรูทรงลุกขึ้นจากพระที่ก่อนน้อมองค์ลงถวายบังคม         " ทรงพระเจริญเพคะ "         " ตามสบายเถิดพระนาง "         พระเจ้ากรุงอนันตาทรงประทับนั่งเคียงข้างพระเจ้ากรุงเถมรู เหล่านางกำนัลต่างหมอบคลานเข้าถวายอยู่งานรับใช้ บ้างก็อยู่งานพระแส้ปัด บ้างก็อยู่งานพระวาลวิชนี บ้างก็อยู่งานพระสุพรรณศรี บ้างก็อยู่งานพระสุพรรณราช         " องค์ชายมูรตีทรงงดงามองอาจดุจพญาสีหราช เช่นนี้เป็นบุญอันมหาศาลแก่อนันตาประเทศ "         พระเจ้ากรุงเถมรูตรัสพลางทรงยิ้มก่อนจะทรงยื่นพระหัตถาไปหยิบถ้วยพระสุธารสที่นางกำนัลผู้หนึ่งทูลเสนอ         ฝ่ายพระเจ้ากรุงอนันตาทรงพระสรวลคราหนึ่งจึ่งตรัสตอบ         " กระนั้นอยู่... แต่ก็ยังดูเยาว์วัยเกินกว่าจะรับผิดชอบการงานบ้านเมืองอันใดได้ แม้กระทั่งเรื่องความรักก็ตาม "         พระเจ้ากรุงเถมรูทรงจิบพระสุธารสพลางหยุดชะงักก่อนมีพระดำรัสขึ้น         " ลูกหญิงสุบินสวรรค์ของหม่อมฉันก็เช่นกัน "         ทันใด         โหราจารย์แห่งเถมรูผู้นิ่งเงียบอยู่นานก็ทูลสวนขึ้นทันควันในครานั้นว่า         " หากแต่ดวงพระชะตาของพระหน่อเนื้อทองทั้งสองพระองค์นั้นต้องกัน มาตรแม้นเทพบุตรคู่เทพธิดาก็มิปาน เช่นนี้ ในภายภาคหน้าเมื่อทรงเคียงคู่สมัครสมานไมตรีแล้วไซร้ คงไม่แคล้วจะช่วยเสริมสร้างพระบุญญาธิการแห่งสองพระราชอาณาจักรให้เชิดชูโชติช่วงไปทั่วดินแดนเกวลทวีปเป็นแม่นมั่น "         พระเจ้ากรุงอนันตาทรงพระสรวลคราใหญ่จึงทรงหันมาทางพระเจ้ากรุงเถมรูพลางตรัสขึ้น         " หากแม้นโหราจารย์แห่งอนันตาได้สักครึ่งหนึ่งของโหราจารย์แห่งเถมรู บัดนั้น เราคงจะอิ่มเอมสุขฤทัยทุกทิวาราตรีกาลเป็นแม่นมั่น"         พระเจ้ากรุงอนันตาตรัสจบ พระเจ้ากรุงเถมรูทรงวางพระสุธารสที่ทรงถือนั้นลง ก่อนจะทรงหันไปทางโหราจารย์พลางทรงทำพระเนตรเขม็ง โหราจารย์ดั่งรู้ตน จึ่งรีบผลุบถอยห่างไปในทันที จากคุณ : ด๋ง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 07:32:59 A:27.55.12.247 X: TicketID:351782

ความคิดเห็นที่ 5 เหล่าพระบรมราชวงศ์ทั้งหลายต่างผินพระพักตร์ไปยังองค์ชายมูรตีและองค์หญิงสุบินสวรรค์ สองเชื้อพระวงศ์อันงามสง่าซึ่งกำลังประทับนั่งสนทนากันอยู่ท่ามกลางหมู่มวลพฤกษาชาติ โดยมีเหล่านางพระกำนัลมากมายคอยถวายการปรนนิบัติอยู่ไม่ห่าง         ณ ที่นั้น องค์ชายมูรตีผู้องอาจทรงเอื้อมพระหัตถาไปยังดอกไม้สีแดงชาด ก่อนจะทรงปลิดดอกนั้นลงมาแล้วพระราชทานเสียบไว้บนพระเกศาขององค์หญิงสุบินสวรรค์จึ่งตรัส         " เราให้เจ้า "         " ขอบพระทัยเพคะเจ้าพี่ "         ทันใดกันนั้นเอง         บรรดานางกำนัลทั้งมวลที่นั่งอยู่งานบนพื้นหญ้ารอบๆองค์ชายมูรตีและองค์หญิงสุบินสวรรค์ก็พลันกระโจนลุกขึ้นกันหมด         " กรี๊ดดดดดดดดดดดด !! ว๊ายยยยยยยยยยย !!"         เหล่านางกำนัลร้องก้องก่อนจะฉวยเครื่องราชูปโภคอาทิ พระวาลวิชนี พระแส้หางจามรี วิ่งไปรอบๆอุทยานจนเป็นที่ขบขันแก่สองเชื้อพระวงศ์วัยเยาว์เป็นยิ่งนัก         พระเจ้ากรุงเถมรูแลพระเจ้ากรุงอนันตาทรงตกพระทัยกับเหตุการณ์วุ่นวายดังกล่าว พระเจ้ากรุงอนันตาทรงพระดำรัสขึ้น         " เหตุอันใด ไฉนนางกำนัลวิ่งพล่าน ? "         นางกำนัลผู้หนึ่งถลามาทูลว่า         " ขอเดชะ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท นางกำนัลบังเกิดอุบัติวิบากแมลงร้ายกล้ำกลายเนื้อนวลสงวนเพคะ "         " แล้วองค์ชายกับองค์หญิง เป็นเช่นไร "         " หาเป็นเช่นไรไม่เพคะ ทรงวิ่งไล่เหล่านางกำนัลเป็นที่สำราญพระองค์ "         จบคำกราบทูล เหล่าพระบรมราชวงศ์ทั้งมวลต่างก็ทรงพระสรวลหฤหรรษ์กันเป็นที่ครึกครื้น พลางทอดพระเนตรเหล่ากำนัลน้อยวิ่งหนีองค์ชายมูรตีและองค์หญิงสุบินสวรรค์ซึ่งทรงใช้พระสุพรรณศรีแลพระสุพรรณราชกวาดเก็บหมู่มดแมลงมากมายโยนเข้าใส่นางกำนัลเหล่านั้น         " อ๊าย... อย่าเพคะ ฝ่าบาท ฝ่าบาท อย่าเพคะ "         นางกำนัลร้องพลางใช้มือไม้ปัดป้องผิวกายมิให้บรรดาแมลงหลากหลายมากลายกล้ำ         ฝ่ายองค์ชายมูรตีและองค์หญิงสุบินสวรรค์เอง เมื่อทรงเห็นดังนั้นก็เป็นการสนุก จึงทรงสำราญพระอุรากับการวิ่งไล่โยนแมลงใส่นางกำนัลต่อไป องค์ชายมูรตีตรัสขึ้นว่า         " อย่าช้าไย น้องหญิงสุบินสวรรค์ มิไยไม่รีบโยนแมลง "         " พอฤทัยยิ่งเพคะ เจ้าพี่ "         องค์หญิงสุบินสวรรค์ตรัสตอบพลางติดตามองค์ชายมูรตีไปโดยไม่ชักช้า         วงเครื่องสายผสมที่ตั้งวงอยู่ข้าวพลับพลาบรรเลงเพลงสะอิ้งเนื้อนวลนาง แสดงถึงการหลบหลีกปัดป้องนวลเนื้อจากการกล้ำกลายของบางสิ่งที่มิพึงประสงค์ - - - - - - - - - จากคุณ : ด๋ง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 07:37:07 A:27.55.12.247 X: TicketID:351782

ความคิดเห็นที่ 6 พระเจ้ากรุงอนันตา ทรงมิมีพระประสงค์ที่จะอภิเษกองค์ชายมูรตีกับองค์หญิงสุบินสวรรค์ พระธิดาในพระเจ้ากรุงเถมรู ทั้งนี้ด้วยเหตุที่ทรงเล็งเห็นว่ากรุงเถมรูนั้นด้อยกว่าอนันตาเป็นอันมาก อีกทั้งยังเป็นกุศโลบายอันแยบยลแห่งเถมรูที่หมายปองจะใช้การอภิเษกนั้นเป็นการเชื่อมสัมพันธไมตรีอันแนบแน่น และเพื่อเป็นการปกป้องคุ้มภัยจากการรุกรานจากอาณาจักรใกล้เคียง         ครั้นพระเจ้ากรุงอนันตาจะทรงตัดเยื่อขาดใยแล้วตอบปฏิเสธพระราชประสงค์จำนงหมายแห่งพระเจ้ากรุงเถมรูไปก็เกรงว่าจะเป็นการสร้างความขัดเคืองและเมินหมางระหว่างกันโดยใช่ที่         ด้วยเหตุนี้ พระเจ้ากรุงอนันตาจึงทรงใช้ความสุขุมคัมภีรภาพกราบทูลพระเจ้ากรุงเถมรูไปว่า องค์ชายมูรตีผู้เป็นพระโอรสนั้นเล่าก็ยังเยาว์วัยนัก การจะอภิเษกสมรสในเพลานี้นั้นเห็นทีจะหนักอยู่ จึงขอชะลอเวลาออกไปอีกสักระยะหนึ่งเพื่อให้องค์ชายมูรตีทรงเจริญพระชันษารับรู้เรื่องราวงานการบ้านเมืองเป็นที่แจ้งชัดได้แล้วกระนั้นค่อยหันมาปรึกษาหารือกันอีกคราคงมิชักช้าเนิ่นนาน         พระเจ้ากรุงเถมรูทรงเห็นชอบอย่างไม่เต็มพระราชหฤทัยเท่าใดนัก แต่ก็สุดจะทัดทานหักหาญพระราชประสงค์แห่งพระเจ้าแผ่นดินอนันตากระไรได้ ดังนั้น ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทกรุงเถมรูจึงต้องเสด็จพระราชดำเนินกลับสู่กรุงด้วยผิดหวังในพระหทัยสุดประมาณ         ท่ามกลางกระบวนพยุหยาตราทางสถลมารคแห่งพระเจ้ากรุงเถมรูซึ่งเสด็จกลับพระนคร         พระวิสูตรสีทองอร่ามตาแห่งพระเสลี่ยงมีหลังคาองค์หนึ่งนั้นได้ถูกเผยออกโดยพระหัตถาอันเรียวระหงขององค์หญิงสุบินสวรรค์ซึ่งประทับอยู่ในพระเสลี่ยง ดวงพระเนตรทั้งคู่ขององค์หญิงวัย 7 พระชันษา ทอดไกลไปยังพระมหามณเฑียรปราสาท พระสุวรรณเจดีย์ แลกำแพงพระบรมมหาราชวังหลวงอนันตาอันสง่างามเปล่งรัศมีเจิดจรัสยามเมื่อต้องแสงสุริยาในยามรุ่งอรุณด้วยพระหฤทัยระทึก         พระองค์หญิงทรงหวลระลึกถึงคืนวันอันสนุกสนานภิรมย์ชื่นระหว่างพระองค์กับองค์ชายมูรตีเมื่อยามที่ได้ทรงวิ่งเล่นและหยอกเย้ากันตามประสาเด็ก ความผูกพันดังกล่าวนั้นเริ่มแนบแน่นขึ้นทุกขณะ ซึ่งในพระหทัยขององค์หญิงเองนั้นก็ทรงมีจิตปฏิพัทธ์ในพระมูรตีอยู่เป็นพื้น ถึงแม้องค์ชายมูรตีจะทรงถือว่าองค์หญิงทรงเป็นเพียงแค่พระขนิษฐาก็ตาม * * * * * * * * * จบบทที่ 1 โปรดติดตามต่อบทที่ 2 จากคุณ : ด๋ง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 07:40:35 A:27.55.12.247 X: TicketID:351782