เป็นเพียงเห็บ ตัวกลม นอนชมดาว 
ที่วับวาว บนฟ้า น่าเวียนหัว
เห็บนับไป นับมา ว้า . . . ลืมตัว
เพราะเห็บมัว เกาพุง ยุงรังแก 
ดาวไม่เคย หยุดนิ่ง ซิ่งไปเรื่อย
เห็บล่ะเหนื่อย ซบตัก ทัก ดวงแข
หวัง จัททร์ งาม สง่า ชายตาแล
เห็บชะแง้ แต่ ศศี ที่ห่างไกล
เห็บรู้ตัว รูปชั่ว กลัวที่สูง 
เห็บใช่ยูง กระยางขาว ราวแพรไหม
เห็บคือเห็บ วันนี้ ตลอดไป
เห็บจริงใจ ในรัก ฟูมฟักนาน 
หากแต่ความ ในใจ ใครรับรู้
เมื่อนิ่งอยู่ จนปัญญา กล้ากล่าวขาน
ความรักนี้ จะไม่มอด ตลอดกาล 
จากวันวาน ตราบพ้น จนวันตาย
................................................................ จบบทซึ้ง 
................................................................. เริ่มบทกิน 
ไยเหมันต์ วันนี้ จึงมีฝน
ที่ร่วงหล่น จากฟ้า มาเป็นสาย
ตกกระหน่ำ เห็บป่า เริ่มตาลาย
วิ่งตะกาย มาเก็บผ้า คราฝนพร่ำ 
เห็บน้อยตาก มุ้ง - ผ้านวม อ่วมเลยเจ้า
น้องเห็บเศร้า วายุ พัดกระหน่ำ
ยามเมื่อฝน ร่วงหล่น ปน เมฆดำ
สุดชอกช้ำ ผ้าแห้งได้ อย่างไรกัน 
นอนคืนนี้ ไม่มี แล้วผ้าห่ม
เจ้าเห็บตรม ขาดมุ้ง ยุงคงหยัน
เห็บนั่งหาว เฝ้ารอ ดวงตะวัน
ตัวก็สั้น เอ๊ย ตัวก็สั่น กอดหมอน นอนตากยุง 
เห็บมองซ้าย มองหา ซึ่งอาหาร
แบบตระการ ข้าวกล้อง เห็บต้องหุง
ยำตะไคร้ สนไหม เช็คเครื่องปรุง
ขิชะยุง ยังมา ตามราวี
เปิดตู้เย็น ของแห้ง มีอะไร
กุ้งแห้งไง แล้วยัง มี เส้นหมี่
ค้นกุกกัก นั่งพัก ดื่ม NEST TEA 
................ เปล่าได้ค่าโฆษณาจ้า
ลมเย็นดี ขอนอนพัก สักชั่วยาม 
..................................................... ตกลงยังไม่ไปถึงไหน
กิ้งก่า เอ๊ย เห็บง่วงแล้วง่ะ
******************************************************
กลอนบางบทพี่ๆเพื่อนๆ อาจคุ้นๆ เพราะดัดแปลงเอามาเก็บเล็กผสมน้อย
อ่านเพลินๆ นะจ๊ะ คงหาสาระอันใดไม่ได้ . . . แต่แต่งด้วยความรัก . . . ของกิ้งก่า ตัวอวบๆง่ะ
มีม้านั่งในสวน . . . ชวนนอนเล่นลมเย็นๆด้วยกันจ้า
เ ห็ บ ห า ว
