โจ-นาธาน ลิฟวิงสตั้น (short short story 12)
|
 |
ผมชื่อ โจ-นาธาน ลิฟวิงสตั้น ผมเป็น เพนกวิน แต่ผมไม่ชอบเดินต้วมเตี้ยม หรือเต้นระบำ หรือร้องเพลง หรือเป็นดาราในหนังสารคดี หรือแม้แต่หนังอนิเมชั่น ผมไม่ชอบอะไรที่เป็นเพนกวิน ยกเว้นเพนกวินตัวเมีย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ที่สำคัญคือ ผมไม่ชอบทำตัวเป็นเพนกวิน
ในแต่ละวันเพนกวินต้องออกหาอาหารเพื่อสะสมไขมันไว้ต่อสู้กับความหนาวเย็น อีกทั้งต้องคอยหลบหลีกการไล่ล่าจากศัตรูมากมาย ทั้งนกสารพัดชนิด แมวน้ำ และปลาวาฬเพชฌฆาต เพื่อไม่ให้ต้องกลายไปเป็นไขมันสะสมให้หนึ่งในพวกเหล่านี้ ผมเบื่อ และอยากให้มันจบลงเสียที
ผม โจ-นาธาน ลิฟวิงสตั้น จะกลายเป็นเพนกวินตัวแรกที่หลุดพ้นจากวังวนอันแสนเบื่อหน่ายนี้ ผมยืนอยู่ที่ยอดเขาน้ำแข็ง เหม่อมองไปยังขอบฟ้า แสงออโรร่ากำลังสั่นพลิ้วอยู่ในอากาศ มันเป็นวันที่ดี และผมพร้อมแล้ว
ผมค่อยๆ ขยับปีกน้อยๆ ที่ติดอยู่ข้างกาย ปีกที่ธรรมชาติได้มอบให้กับเพนกวินทุกตัว ปีกที่ถูกใช้ในการว่ายน้ำ แต่มันเคยทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่มาแต่โบราณ หน้าที่อันแท้จริงของพวกมัน ผมขยับปีกอย่างเริงร่า และต้วมเตี้ยม ไม่ใช่สิ และพุ่งตัวไปข้างหน้า
ผม โจ-นาธาน ลิฟวิงสตั้น ผมคือเพนกวินที่จะกลับคืนสู่ท้องฟ้ากว้าง ผมเป็นเพนกวินที่จะโบยบินไปจากปัญหาซ้ำซากที่ไม่มีวันจบสิ้น และผมบินไป ได้เท่ากับความสูงของผาน้ำแข็ง ก่อนร่างจะกระแทกพื้น ไขมันที่สะสมเอาไว้สาดกระจายไปทั่วแผ่นน้ำแข็งเบื้องล่าง
นิทานเรื่องนี้สอนอะไรเราบ้าง
เพนกวินนักเล่านิทานเอ่ยถามเพนกวินน้อยที่กำลังยืนหลบลมหนาวอยู่เหนืออุ้งเท้าของแม่ ซึ่งยืนเบียดเสียดกันแน่นจนเกิดเป็นความอบอุ่น ในยามน่าเบื่อเช่นนี้คงไม่มีอะไรดีไปกว่านิทานสนุกๆ สักเรื่องสองเรื่อง
เพนกวินน้อยตัวหนึ่งลองเดา
อย่าให้ใครมาตั้งชื่อเราว่า โจ-นาธาน
เพนกวินน้อยอีกตัวพยายามคิดอย่างเต็มที่
อย่าทำอะไรที่ฝืนธรรมชาติใช่ไหม
เกือบถูก แต่ยังไม่ใช่...
นักเล่านิทานส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม(ลองนึกภาพเพนกวินส่ายหน้าประกอบไปด้วยนะครับ จะรู้สึกน่ารักมาก)
...ที่ถูกคือ อย่าทดลองบินจากหน้าผาที่สูงมาก เพราะหากไม่สำเร็จ เราก็จะไม่ต้องเสียไขมันทั้งหมดไปในทันที
เพนกวินน้อยมองหน้ากันอย่างงุนงง ตัวหนึ่งรวบรวมความกล้าถามออกมาเบาๆ
...แต่...แต่...เพนกวินอย่างเราบินไม่ได้นี่นา
นั่นก็ใช่...แต่...สักวัน พวกเราอาจจะบินได้ก็ได้ ใครจะรู้ จริงไหม
| จากคุณ |
:
zoi  
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 มี.ค. 55 08:22:14
|
|
|
| 
