อยากมาให้กำลังใจค่ะและก็พยายามอ่านงานของคุณกล่องฝันด้วย เพราะเข้าใจดีว่าเพียงแค่ได้รู้ว่ามีนักอ่านให้ความเมตตามาอ่านงานของเรานั้นเป็นแรงผลักดันในการสร้างสรรค์งานต่อไปของนัก(อยาก)เขียนมากขนาดไหน
สำหรับโครงเรื่องในบทนำน่าสนใจมากทีเดียวค่ะ แต่...แต่...แต่ ต้องขอสารภาพตามตรงว่า ในครั้งแรกที่เห็นชื่อตอนก็ไม่คิดเฉียดไปอ่าน แต่เมื่อคุณกล่องฝันขอโอกาสก็เลยคิดว่าจะลองดูสักตั้ง อ่านเนื้อเรื่องไปได้ไม่กี่บรรทัดก็เกิดความสงสัยเรื่อยมาและสุดท้ายก็ทำให้ล้มเลิกที่จะอ่านเมื่อพ้นไปไม่ถึงสองย่อหน้า กาแฟฯสงสัยค่ะว่าการใช้คำสบถ คำด่า ในบทบรรยาย ถือเป็นส่วนหนึ่งในวรรณกรรมของผู้เขียนจริงๆ เหรอคะ? มันมีความจำเป็นในการใช้ขนาดนั้นเลยเหรอคะ? กาแฟฯอาจจะไม่เคยพบกับงานประพันธ์ประเภทนี้ แต่เคยเจอจากภาพยนต์บ้างที่ตัวละครจะพูดคุยกันชนิดที่จะมีเสียง"ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด" จากการเซ็นเซอร์ ซึ่งภาพยนต์ประเภทนั้นก็จะจำเพาะกลุ่มและเป็นภาพยนต์ที่ไม่เหมาะสำหรับเยาวชน
ส่วนตัวของกาแฟฯแล้ว สำหรับบทสนทนาของตัวละครจะหยาบคายเพียงใดก็ไม่ติดใจเพราะเป็นการบ่งบอกบุคลิกของตัวละครในเรื่องได้อย่างหนึ่ง เพียงแต่ในบทบรรยายกาแฟฯรู้สึกแปลกๆจริงๆค่ะ แปลกจนทำให้รู้สึกไม่อยากอ่านอีกเลย เพราะอย่างไรเสียกาแฟฯก็อยากอ่านงานเขียนที่อ่านลื่นไม่รู้สึกขุ่นมัวในอารมณ์ประหนึ่งว่ากำลังถูกใครสักคนด่าทออยู่ (กาแฟฯมองว่าบทบรรยายคือส่วนที่นักเขียนเล่าเรื่องราวให้นักอ่านได้รู้เรื่องราวค่ะ)
ทั้งนี้ทั้งนั้นนี่คือความคิดเห็นของสมาชิกเล็กๆคนหนึ่งในห้องถนนนักเขียนแห่งนี้ คุณกล่องฝันอาจมีความคิดเห็นที่แตกต่างย่อมเป็นเรื่องธรรมดา และต้องขออภัยด้วยหากความคิดเห็นของกาแฟฯสร้างความขุ่นเคืองให้กับคุณเจ้าของกระทู้นะคะ
จากคุณ |
:
กาแฟเย็นเพิ่มช็อต
|
เขียนเมื่อ |
:
22 มี.ค. 55 16:26:55
|
|
|
|