Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
วิกทิม (short short story 13) ติดต่อทีมงาน

ผมชื่อ วิกทิม ผมเป็น...เป็น...นั่นคือปัญหา ไม่มีสัตว์ตัวใดในป่าแห่งนี้ที่รู้ว่า ผมเป็นตัวอะไรกันแน่ ตอนที่คนหัวฟูๆ คนนั้นสร้างป่า และสัตว์ต่างๆ ขึ้นมา เขาคงเอาของเหลือๆ ที่ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว มารวมกันเป็นตัวผม หรือไม่ เขาก็สร้างผมขึ้นมาตอนที่กำลังพักผ่อน หลังจากดื่มฉลองจนเมาได้ที่

ผมมีแปดขา ซึ่งพวกมันไม่เหมือนกันเลยสักข้าง มีทั้งสั้น ทั้งยาว ทั้งอ้วน ทั้งผอม ทั้งขนยาว ขนเกรียน และจริงๆ แล้ว ผมก็ใช้อยู่เพียงแค่สี่ขาเท่านั้น สี่ขาที่มีความยาวใกล้เคียงกันมากที่สุด แต่มันก็ยังไม่เท่ากันอยู่ดี ผมจึงต้องเดินกระย่องกระแย่ง จนถูกล้อเลียนเป็นประจำ

ผมมีหู หาง เขา งา จมูก ติ่ง และอะไรต่างๆ อีกอย่างละนิดละหน่อย แต่ก็ยังนับว่าคนหัวฟูยังปราณี หรือยังพอมีสติหลงเหลืออยู่บ้าง เพราะผมมีแค่เพียงหัวเดียว ซึ่งนั่นก็มากเกินพอแล้ว มากพอให้ผมต้องใช้มันคิดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่า ผมเกิดมาทำไมกัน

ถ้าหากมีอีกหัวผมคงไม่ได้คิดอะไรกันพอดี เพราะต้องเถียงกับตัวเองทั้งวัน ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นมีสามหัวคงจะดีกว่า เอ่อ...ช่างมันเถอะ

หน้าร้อนปีนี้ ร้อนนาน นานมาก นานจนเกินไป แหล่งน้ำสำคัญๆ ในป่าต่างเหือดแห้งจนหมดสิ้น สรรพชีวิตทั้งมวลกำลังจะตาย โพลิติด นกฮูก ผู้เป็นสติปัญญาแห่งป่าจึงเสนอความคิดที่เลิศล้ำขึ้น

“เราต้องทำการบูชายัญ”

“...มันจะช่วยได้จริงหรือ”

สัตว์ที่ไม่ฉลาด และไม่พัฒนาหลายตัว ส่งเสียงพึมพำอย่างไม่แน่ใจ

“แน่นอน...”

นกฮูกตอบอย่างมั่นใจ ก่อนถามต่อไปอีกว่า

“...ใครจะลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นเครื่องสังเวยในครั้งนี้”

ทุกตัวต่างมองหน้ากันไปมา ไม่มีใครอยากได้รับเกียรตินี้ แล้วก็มีเสียงสัตว์ตัวหนึ่งดัดเสียงตะโกนขึ้นมา มันคงเป็นสัตว์ที่ขี้อาย จึงไม่อยากให้ใครรู้ว่ามันเป็นคนออกความเห็น

“...วิกทิมไงล่ะ”

ทุกตัวต่างพึมพำเห็นด้วย แต่นกฮูกยังคงไม่ยินยอม

“เนื่องจากเราเป็นสัตว์ผู้เจริญ เราจึงควรตัดสินด้วยวิธีการที่ยุติธรรม ตามวิถีแห่งประชาธิปไตย ใครต้องการให้วิกทิมเป็นเครื่องสังเวยยกมือขึ้น”

นกฮูกผงกหัว ทุกตัวต่างเห็นด้วย

“มติเป็นเอกฉันท์ ไปบอกข่าวแก่เขากัน”

การโหวดเสียงประชามติเป็นการตัดสินที่ยุติธรรมที่สุดในความเข้าใจของสัตว์ทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตนเองไม่ต้องกลายเป็นเครื่องสังเวยเช่นนี้ แต่อาจมีคนที่ไม่คิดเช่นนั้น อย่างเช่นวิกทิมเป็นต้น

“ผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง”

นกฮูกอดทำหน้าแปลกใจไม่ได้ แต่ก็รู้สึกยินดีที่ไม่ต้องพึ่งบริการของ หมี และหมาป่า ที่เตรียมมา แต่จริงๆ แล้วเขาก็รู้สึกเสียดายอยู่เหมือนกัน เพราะไม่บ่อยนักที่เขาจะได้ออกคำสั่งอะไรอย่าง ‘จับมัน’ หรือ ‘เอามันให้น่วม’ แบบนั้น

“อย่างน้อยผมก็ได้เกิดมาเพื่อเป็นอะไรสักอย่าง ดีกว่าไม่ได้เป็นอะไรเลย ถึงแม้มันจะหมายถึงช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิตก็ตามที รู้ไหมครับ การที่ไม่ได้เป็นอะไรเลยนั้น มันช่างไม่อาจทานทนได้จริงๆ ผมอยาก...”

นกฮูกหมุนคอกลับหัว เลิกใส่ใจคำพร่ำรำพรรณของวิกทิม หันไปสนใจการบริหารจัดการงานบูชายัญให้ยิ่งใหญ่แทน เหล่าสัตว์จากทั่วทั้งป่าต่างร่วมใจกันอย่างเต็มที่ โดยหวังว่าฝนจะตกลงมาจริงๆ และพวกมันทั้งหมดจะรอดพ้นจากความตาย อ้อ เกือบทั้งหมด อย่างน้อยก็มีเครื่องสังเวยที่ต้องตาย มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ

นกฮูกให้วิกทิมได้กล่าวคำพูดเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะตัดสินใจปิดปากเขา แล้วให้สิงโตรีบลงมือ เพราะเขาพูดไม่ยอมจบเสียที หลังการบูชายัญเสร็จสิ้น ฝนก็ตกลงมาในทันที ตามฤดูกาลที่หน้าฝนปีนี้มาถึงล่าช้าไปเล็กน้อย

ทุกชีวิตในป่าต่างรอดตาย ไม่ใช่สิ เกือบทุกชีวิตในป่าต่างรอดตาย แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงรบกวนจิตใจพวกมัน เปล่า ไม่มีใครเสียใจเรื่องวิกทิม ไม่มีใครสนใจด้วยซ้ำ วิกทิมเป็นใครกัน พวกมันต่างลืมไปหมดแล้ว แต่ที่รบกวนจิตใจพวกมันคือ หน้าฝนปีหน้าไม่ควรจะมาช้าอีก มันควรมาถึงในเวลาอันควร เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว...

คงมีสัตว์อยู่เพียงตัวเดียวเท่านั้นที่ไม่รู้สึกกังวลกับเรื่องนี้ เพราะมันคือสติปัญญาแห่งป่า เป็นผู้แก้ปัญหา คงไม่มีใครคิดที่จะบูชายัญด้วยมันแน่

จากคุณ : zoi
เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 55 08:31:58

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com