คุณหนูสงสัยกับคุณแม่สุดสวย
^______^!
หนูสงสัยกำลังไปตลาดกับคุณแม่สุดสวย ระหว่างทางเขาเห็นกำแพงมหึมาที่เรียงตัวเป็นแนวยาว ด้วยความอยากรู้ หนูสงสัยจึงถามคุณแม่สุดสวย
......................................................
หนูสงสัย: แม่ฮับ... ทำไมเราต้องสร้างกำแพงด้วยล่ะครับ
คุณแม่: เอาไว้ป้องกันโจรน่ะจ้ะ
หนูสงสัย: ทำไมเราต้องป้องกันโจรด้วยล่ะฮับ
คุณแม่: เพราะพวกเขาจะเข้ามาขโมยของไงจ๊ะ
หนูสงสัย: ทำไมพวกเขาต้องขโมยของด้วยฮับ
คุณแม่: เพราะพวกเขาอยากได้น่ะจ้ะ
หนูสงสัย: ทำไมพวกเขาถึงอยากได้ล่ะฮับ
คุณแม่: เพราะพวกเขาไม่มี หรือ มี แต่ไม่รู้จักพอไงจ๊ะ
หนูสงสัย: ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้จักพอล่ะฮับ
คุณแม่: เพราะพวกเขาอยากครอบครองทุกอย่าง
หนูสงสัย: ทำไมพวกเขาอยากครอบครองทุกอย่างล่ะฮับ
คุณแม่: เพราะพวกเขาคิดว่าการครอบครองจะช่วยเติมเต็มหัวใจพวกเขาได้น่ะจ้ะ
หนูสงสัย: ทำไมพวกเขาถึงคิดว่าการครอบครองช่วยเติมเต็มหัวใจได้ล่ะฮับ
คุณแม่: เพราะพวกเขาเข้าใจผิด อันที่จริง หัวใจจะเต็มได้เราต้องรู้จักให้
หนูสงสัย: ทำไมคนที่รู้จักให้ถึงมีหัวใจที่เต็มล่ะฮับ
คุณแม่: เพราะ คนที่จะให้อะไรสักอย่างแก่คนอื่นได้ จะต้องเป็นคนที่มีพร้อมอยู่ในใจ ก็เหมือนกับคนที่มีขนมกับคนที่ไม่มีขนม คนที่มีขนมก็สามารถให้ขนมได้ แต่คนที่ไม่มีขนม ก็ไม่สามารถให้ขนมได้ ฉะนั้นถ้าเราสามารถให้อะไรก็ตามแก่คนอื่นได้ ก็หมายความว่าเราต้องมีสิ่งนั้นพร้อมอยู่แล้ว
หนูสงสัย: แล้วอะไรที่เราต้องให้แก่คนอื่นล่ะฮับ
คุณแม่: สิ่งนั้นก็คือความรักไงจ๊ะ
หนูสงสัย: อะไรคือความรักฮะ
คุณแม่: ความรักไม่มีกรอบจำกัดจ้ะ แต่ความรู้สึกของความรักต้องอบอุ่น อ่อนโยนมีความหวัง แข็งแรง มั่นคง พร้อมรองรับ อ่อนน้อมถ่อมตน อุดมสมบูรณ์ จริงใจ เย็นสบาย กว้างขวาง และไม่มีที่สิ้นสุด
หนูสงสัย: ทำไมคนเราต้องให้ความรักคนอื่นด้วยฮับ
คุณแม่: เพราะเมื่อใดก็ตามที่โลกเราปราศจากความรัก โลกเราก็จะเต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัว
หนูสงสัย: ความเห็นแก่ตัวคืออะไรฮะ
คุณแม่: ความเห็นแก่ตัวคือความรู้สึกที่ต้องการทุกอย่างมาเป็นของตัวเองหรือก็คือ การได้ครอบครอง บางคนจึงมักแยกไม่ออก ระหว่างการเห็นแก่ตัวกับการรักตัวเอง
หนูสงสัย: ทำไมคนเราถึงแยกไม่ออกระหว่างการเห็นแก่ตัวและการรักตัวเองล่ะฮับ
คุณแม่: เพราะเราไปนิยาย ให้ความหมาย ของคำว่ารักไงจ๊ะ โดยลืมเลือนไปว่าสิ่งสำคัญไม่ใช่การให้กรอบจำกัด แต่ต้องเป็นความรู้สึกที่มาจากหัวใจ การรักตัวเองที่แท้จริงคือ เราต้องเป็นอิสระจากพันธะทั้งปวง
หนูสงสัย: พันธะทั้งปวงคืออะไรฮับ
คุณแม่: พันธะเหล่านั้นก็คือ กรอบความคิด ประเพณี และความเชื่อผิดๆพันธะคือการขาดความศรัทธา ความไม่จริงใจ ความหลอกลวง ความปรารถนาที่ไม่เผื่อแผ่ไปยังบุคคลรอบข้าง ความรุ่มร้อน ความกลัว ความหวั่นไหว ความไม่มั่นคง ความคับแคบ และการสิ้นสุด พันธะเหล่านั้นคือสิ่งที่ทำให้คนเราจมดิ่งลงสู่ความมืดไงจ๊ะ
หนูสงสัย: แล้วทำไมเราต้องรู้จักรักตัวเองด้วยล่ะฮับ
คุณแม่: ก็เพื่อที่ว่า เราจะได้รู้และเข้าใจว่า เราเกิดมาเพื่ออะไรน่ะสิจ๊ะ
หนูสงสัย: คนเราเกิดมาเพื่ออะไรเหรอฮะ
คุณแม่: คำตอบนี้ เราจะรู้ได้เฉพาะตัวเอง เมื่อเราขัดเกลาความคิดและจิตใจของเราจนกระจ่างแล้ว ไม่มีคำตอบที่ชัดเจนแน่แท้และเป็นสิ่งที่ไม่ควรหาคำตอบ แต่เมื่อถึงเวลาที่คำตอบนั้นโผล่ขึ้นมาเราจะรู้สึกถึงมัน
หนูสงสัย: แล้วการขัดเกลาความคิดและจิตใจต้องทำยังไงฮับ
คุณแม่: การเลิกคิดถึงเรื่องนอกตัว และคิดเข้าไปข้างในตัวเป็นส่วนหนึ่งในการขัดเกลา แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดหรอกนะ
หนูสงสัย: แล้วทำไมเราถึงไม่ควรคิดถึงเรื่องนอกตัวฮับ
คุณแม่: เพราะ เมื่อเราคิดถึงเรื่องนอกตัว เราก็อดไม่ได้ที่จะไปจับผิดสิ่งต่างๆวิพากษ์วิจารณ์ หรือนินทาผู้อื่น การตำหนิคนอื่นก็เท่ากับเรามีความคิดไม่ดี ยิ่งเรามีความคิดไม่ดีไปเรื่อยๆ ความคิดนั้นก็จะบดบังความดีงามในจิตใจ
หนูสงสัย: ความดีงามในจิตใจหรือฮะ
คุณแม่: ใช่ จ้ะ... มนุษย์ทุกคนล้วนเป็นคนดี ไม่มีใครเลวร้ายมาตั้งแต่เกิด ธรรมชาติของมนุษย์คือการเป็นคนดี แต่สิ่งแวดล้อม การอบรมสั่งสอน การหล่อหลอมทำให้เรามองความดีงามและความเพียบพร้อม
ของตัวเองนั้นไม่เห็น แล้วที่แม่ตอบคำถามหนูไป หนูเข้าใจบ้างไหมจ๊ะ
หนูสงสัย: ไม่เข้าใจฮับ
คุณแม่: ดีมากจ้ะ... คนเราไม่ต้องใช้สมองและความคิดในการเข้าใจหรอกจ้ะแค่รู้สึกให้ได้ก็พอ
^_____^!
แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 10:48:41
แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 10:47:13
แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 10:28:43