ความคิดเห็นที่ 1 คนทุกคนมีคุณค่าคณานับ บางคนกลับมองไม่เห็นที่เป็นอยู่ อาจข้ามผ่่านในสายตาครามองดู สำนึกรู้มาเสียดายก็สายไป สวัสดีค่ะคุณสุ (^_^) จากคุณ : น้ำมิตร เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 23:04:53

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับคุณสุนันยา เมื่อรักไร้คุณค่าอย่ารินรัก ค่อยค่อยหักห้ามจิตหยุดคิดถึง ทิ้งห่วงหาอาวรณ์ถอนคำนึง ไม่อาจพึ่งพารักได้สักคราว ... จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 23:39:34

ความคิดเห็นที่ 3   ดูอาการคล้ายขมยามลมขึ้น เห็นแล้วมึนมองหมายคล้ายสังหรณ์ ลมจะไป..ไฟจะมา..ให้อาวรณ์ เมื่อถึงตอนวัยทอง..เข้าครองตน หรือไม่ชินกินยาผิดขนาน ส่งอาการกำเริบเปิบปี้ป่น เก่าไม่หายใหม่แทรกแหวกลมบน ทำให้คนหงุดหงิดผิดสำแดง เมื่อคิดผิดคิดใหม่ก็ไม่สาย ว่ามันง่ายไปไหมใจแสลง มาฟึดฟัดกัดฝาพาระแวง รักสีแดงแปลงดำ..ให้หนำใจ ปล่อยเย็นลงปลงบ้างวางสติ มองดูสิมองบ้าง..ต่างไฉน ทุกคนผ่านรานรุมสุมทรวงใน กว่าผ่านได้ต้องฝ่าทุกอารมณ์ เรื่องความรักมักใครไหนบังคับ เกินบีบจับนับเค้นเน้นให้สม อยู่ที่จิตคิดมั่นสรรสร้างพรหม จะชื่นชมหรือไม่..ใครบันดาล เมื่อมีรักดีแล้ว..น้องแก้วเอ๋ย เพียงชื่นเชยยามเหงาเฝ้าสนาน ไม่หวังมากฝากใฝ่ในต้องการ คนขึ้นคานหวานรัก..มากนักมี.. จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 04:24:11

ความคิดเห็นที่ 4 คนทุกคนมีคุณค่าคณานับ บางคนกลับมองไม่เห็นที่เป็นอยู่ อาจข้ามผ่่านในสายตาครามองดู สำนึกรู้มาเสียดายก็สายไป.............คุณน้ำมิตร ช่วงเวลา ผ่านหาย เสียดายนัก อุตส่าห์ภักดิ์ เพียงหนึ่ง ซึ้งกว่าไหน ยังร่วมเดิน ให้ถึง ซึ่งเส้นชัย กลับเปลี่ยนไป คล้ายหลัก รักโลเล.. สวัสดีค่ะคุณน้ำมิตร ขอบคุณมากค่ะ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 07:18:03

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับคุณสุนันยา เมื่อรักไร้คุณค่าอย่ารินรัก ค่อยค่อยหักห้ามจิตหยุดคิดถึง ทิ้งห่วงหาอาวรณ์ถอนคำนึง ไม่อาจพึ่งพารักได้สักคราว................... พนมวัลย์   สวัสดีค่ะ คุณ พนมวัลย์ หักห้ามจิต คิดครวญ ไม่หวนไห้ จำตัดใจ แม้นเจ็บ ทั้งเหน็บหนาว เมื่อรักเปลี่ยน แปรไปไม่ยืดยาว เก็บปวดร้าว ซุกซ่อน แม้นอนซม... ขอบคุณากค่ะ........... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 07:22:47

ความคิดเห็นที่ 6 หนีเราแล้วแก้วตานิจจาเอ๋ย เก่าก่อนเคยเชยแนบแอบสมร เหตุไฉนไยหนีลี้จากจร ไร้อาวรณ์ทอนขาดสวาทวาย มองดาวเดือนเลือนหมองดั่งร้องไห้ เหมือนหม่นไหม้ไร้แสงนวลชวนใจหาย พระพายเงียบเซียบสงัดไม่พัดกราย ไร้ซึ่งอายวายกลิ่นกลั่นสุคันธา แม้หริ่งหรีดกรีดเสียงสำเนียงร้อง ยามขาดน้องพ้องเพียงจำเรียงหา เสมอเหมือนเคลื่อนวจีจากพี่ยา คร่ำครวญมาอุราลึกยามนึกตรอง เย็นน้ำค้างพร่างพรมพาขมขื่น ดั่งว่ายืนตื่นเหงายิ่งเศร้าหมอง จากน้ำสังข์หลั่งรินสมจินต์ปอง กลับมามองน้ำค้างต่างน้ำมนตร์... จากคุณ : TuMan เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 07:37:01

ความคิดเห็นที่ 7 ฉันมีเพื่อน หนึ่งตน เธอบ่นเหงา ตั้งแต่เช้า จรดบ่าย คล้ายโรคจิต พอหัวค่ำ หิวจัด กระฟัดกระฟิด ทุจริต ทางอารมณ์ ปมลุกลาม หนึ่งซีฟู๊ด มาล่อ พอหยุดปาก สองของฝาก มากได้ น้อยไถ่ถาม คาราโอเกะ โป๊ะเช๊ะ สามเนื้อความ สี่เธอห้าม ขาดนัด หรือปัดลืม  ............. เหอเหอเพื่อนอย่างนี้น่าคบไหม??? จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 11:01:23

ความคิดเห็นที่ 8 ความรักเธอ ความรักฉัน ความรักใคร ความรักใด ก็ไม่เคย จะไร้ค่า ทุกความรัก ล้วนก่อร่าง สร้างชีวา ทุกความรัก ทรงคุณค่า เหลือประมาณ ต่อได้แค่นี้ล่ะจ้า สมองตัน ฮ่าๆๆ ^____^ จากคุณ : กานต์กัลรวีส์ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 13:35:23

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องความรักมักใครไหนบังคับ เกินบีบจับนับเค้นเน้นให้สม อยู่ที่จิตคิดมั่นสรรสร้างพรหม จะชื่นชมหรือไม่..ใครบันดาล เมื่อมีรักดีแล้ว..น้องแก้วเอ๋ย เพียงชื่นเชยยามเหงาเฝ้าสนาน ไม่หวังมากฝากใฝ่ในต้องการ คนขึ้นคานหวานรัก..มากนักมี........พี่chanjit คงเคยมี อาการนี้สิท่า จึงรู้ว่า  แสนหน่าย คล้ายอยากหนี ลมจะไป หรือไฟ พี่ไม่มี ถึงตอนที่วัยทองเริ่มข้องใจ ไม่รู้โรคอะไร้ใครเป็นอยู่ อย่ามาตู่แสร้งว่า พาหวั่นไหว น้องของพี่ ยังผ่องเป็นยองใย ทั้งนอกในใสสด งดวัยทอง รักคนผิด คิดว่า ต้องหาใหม่ แต่ไม่รู้ ทำไม ใจหม่นหมอง ที่ฟึดฟัด เพราะไร ใครจับจอง ได้แต่มอง คนอื่น ชื่นฤดี ยอมปล่อยวาง ทั้งที่ มีปวดปร่า รอยน้ำตา อาบปราง ยังล้นปรี่ ก็คนเค้า เศร้าขม ตรมชีวี หรือจะมี รอยยิ้ม ปริ่มอารมณ์ เรื่องความรัก มักผิด บิดเบือนได้ จะมีใคร รู้ก่อน ตอนขื่นขม เมื่อแรกรัก หวานรื่น น่าชื่นชม กลับมาตรม เหลือหลาย เมื่อปลายทาง รักดีแท้ แน่นอนตอนเริ่มต้น กลับวกวน สุดท้าย กลายเมินหมาง เมื่อรักลา พาใจ ให้ปล่อยวาง เหมือนฝันค้าง คราตื่น สะอื้นตาม.... แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 55 16:49:28 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 15:33:32

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับ หักห้ามจิต คิดครวญ ไม่หวนไห้ จำตัดใจ แม้นเจ็บ ทั้งเหน็บหนาว เมื่อรักเปลี่ยน แปรไปไม่ยืดยาว เก็บปวดร้าว ซุกซ่อน แม้นอนซม... จากคุณ : สุนันยา   เคยลองลิ้มรสหวามของความหวาน ย่อมพบพานรสไหม้ในรักขม ออกจากเหตุทุกข์โศกของโลกกลม ประพฤติพรหมพิสุทธิ์ผ่องผุดเอย แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 55 19:39:27 จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 17:06:06

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อความรัก สิ้นค่า หมดความหมาย จะฟุมฟาย ก็เท่านั้น นะใจเอ๋ย ตั้งสติ สงบจิต ปล่อยตามเลย คนคุ้นเคย กลับแปลกหน้า .. เลิกอาวรณ์   จากคุณ : sarasiri เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 20:30:08

ความคิดเห็นที่ 12 อาจมิใช่ประเด็นไม่เห็นค่า อาจเพียงเพราะมิกล้าตีค่าคู่ และไม่มีเพื่อนใจไหนชื่นชู เพราะใจรู้เสมอรักเธอจริง แต่เมื่อถึงเวลาใจกล้ารัก กลับอกหักปวดเจ็บหนักเหน็บยิ่ง เหมือนยื่นใจแล้วโดนโยนใจทิ้ง รักถูกชิงไปต่อหน้าเพราะช้าเกิน จากคุณ : เซ่อและซื่อ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 21:00:38 A:118.172.78.10 X: TicketID:353326

ความคิดเห็นที่ 13 เขาไม่รัก   ก็อย่ารัก    ให้หนักโหม้ง เขาก็โมง    เราก็วาน     บานกันดีหวา. เป็นกลอนหนังตะลุงครับ จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 22:55:22

ความคิดเห็นที่ 14 เย็นน้ำค้างพร่างพรมพาขมขื่น ดั่งว่ายืนตื่นเหงายิ่งเศร้าหมอง จากน้ำสังข์หลั่งรินสมจินต์ปอง กลับมามองน้ำค้างต่างน้ำมนตร์... ...คุณTuMan เมื่อรักไร้คุณค่า จำลาจาก ไร้ใดฝาก มากความ เมื่อยามหม่น จากความฝัน ผันผาย กลายวกวน รักเล่นกล บนทาง เหมือนสร้างปม เป็นลิขิต หรือไร ใจจึงเปลี่ยน ไม่อาจเวียน วอนไหว้ เมื่อใจขม หักใจลา คราจิต ติระทม ล้างตรอมตรม คราคร่ำ ด้วยน้ำตา ยามรักหมดรสหวาน ขอหันจาก เพราะไม่อยาก ร้าวรอน นอนผวา จบเสียที วันก่อนไม่ยอ้นมา วาสนา ฉันน้อย ต้องถอยไกล...... ขอบคุณมากค่ะ. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 06:45:13

ความคิดเห็นที่ 15 อย่ามัวถอยลอยชายจะหงายหลัง ควรยับยั้งชั่งจิตสักนิดไหม? ยื่นมือมาหาฉันอย่าครรไล ก้าวเดินไปใจเรียงแนบเคียงกัน หากว่าหนาวผ่าวผิวสยิวเยือก ให้กลิ้งเกลือกอกละมุนหนุนหลับฝัน ยามร้อนเร่าเข้าพัดสะบัดพลัน ให้นิ่มเนื้อเจือจันทร์นั้นสบาย โปรดตรองตรึกนึกคิดพินิจเถอะ ใช่เปื้อนเปรอะลามเลียทำเสียหาย อันความรักมักทำฤทธิ์ช่วยจิตคลาย หากชีพวายเสียดายนักรักไม่เป็น... มาคืนดีกันเถอะนะ.นะ..อย่าจากพรากไปเลย.. อุษาสวัสดิ์ครับคุณสุนันยา และเพื่อน ๆ ทุกท่าน.. จากคุณ : TuMan เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 07:29:19

ความคิดเห็นที่ 16 หนึ่งซีฟู๊ด มาล่อ พอหยุดปาก สองของฝาก มากได้ น้อยไถ่ถาม คาราโอเกะ โป๊ะเช๊ะ สามเนื้อความ สี่เธอห้าม ขาดนัด หรือปัดลืม  ....................คุณลงชิกง แม้เพือนพี่แสนดี ซะยิ่งนัก อีกน่ารัก ด้วยนะ โถน่าปลื้ม คบไว้เถอะ น่านะ อย่าได้ลืม บางทีอาจ ได้ยืม ทั้งเงินตรา แค่อาหาร รับทาน กันนิดหน่อย ของฝากก็ ไม่บ่อบ เท่าไหร่หนา แค่เจ็ดวัน หนึ่งครั้งอย่าระอา ของฝากหิ้วเอามา อย่าละเลย... หุหุ ...เพื่อนน่ารักแบบนี้ น่าคบดีออก ...อิอิ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 08:21:46

ความคิดเห็นที่ 17 ความรักเธอ ความรักฉัน ความรักใคร ความรักใด ก็ไม่เคย จะไร้ค่า ทุกความรัก ล้วนก่อร่าง สร้างชีวา ทุกความรัก ทรงคุณค่า เหลือประมาณ ต่อได้แค่นี้ล่ะจ้า สมองตัน ฮ่าๆๆ .........คุณกานต์กัลรวีส์   เมื่อรักคลาย สลายหมด สิ้นรสรัก สิ่งประจักษ์ คือขม พรมประสาน รินร้อยคำ โอบเอื้อ เคยเจือจาร กลับเป็นมาร ผลาญผล่า อุราตรม....... ขอบคุณค่ะ... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 09:49:45

ความคิดเห็นที่ 18 *ชมดอกไม้ใบเฟิร์นเพลินในสวน           หอมอบอวล ชวนให้ ใจถวิล เถาวัลย์ดอก บุหงา หอมอาจินต์           รื่นรวยกลิ่น จำปา มากับลม *ลมเย็นพลิ้ว  ปลิวโยก  ดอกโมกไหว   ส่งกลิ่นไกล ใจชื้น รื่นนาสา ยามค่ำคืน  ราตรี  มีกลิ่นมา                   คิดถึงหน้า  แก้มหอม เคยดอมดม *มีดอกไม้ หลายดอก มาบอกฝาก         ล้วนหลายหลาก มากสี ที่สวยสม เห็นคนรับ หน้าชื่น แต่อกตรม             มีแววขม นัยน์ตา อยู่พร่าพราย *เขาอกหัก จากใคร ที่ไหนหนอ           น้ำตาคลอ ไหลบ่า มาเป็นสาย ใยมองข้าม คนนี้ นี่ก็ชาย                     พร้อมเป็นที่ ระบาย ให้หายตรม ... สวัสดีครับคุณสุ. คิดถึงเสมอครับ จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 16:11:36

ความคิดเห็นที่ 19 เคยลองลิ้มรสหวามของความหวาน ย่อมพบพานรสไหม้ในรักขม ออกจากเหตุทุกข์โศกของโลกกลม ประพฤติพรหมพิสุทธิ์ผ่องผุดเอย ............... พนมวัลย์   ด้วยมิรู้ อาการ ก่อนวันหมาย แม้นเสียดาย ยากยั้ง อย่างนิ่งเฉย ไม่อาจย้อน วานวัน อันคุ้นเคย รักก็เลย ปลิดปลง อย่างลงตัว........ สวัสดีค่ะคุณพนมวัลย์   ขอบคุณมากค่ะ.... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 17:58:14

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อความรัก สิ้นค่า หมดความหมาย จะฟุมฟาย ก็เท่านั้น นะใจเอ๋ย ตั้งสติ สงบจิต ปล่อยตามเลย คนคุ้นเคย กลับแปลกหน้า .. เลิกอาวรณ์............คุณ sarasiri ทำใจไว้ แล้วล่ะ ก่อนผละจาก ไม่มีเยื่อใยฝาก เมื่อรักถอน เก็บรอยหม่น กลบเศร้า คราวต้องจร เลิกร้าวรอน นอนหนาว พร้อมก้าว้ดิน..... สวัสดีค่ะ คุณ  sarasiri ขอบคุณมากค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 18:01:54

ความคิดเห็นที่ 21 แต่เมื่อถึงเวลาใจกล้ารัก กลับอกหักปวดเจ็บหนักเหน็บยิ่ง เหมือนยื่นใจแล้วโดนโยนใจทิ้ง รักถูกชิงไปต่อหน้าเพราะช้าเกิน.............คุณเซ่อและซื่อ ไม่รู้ซื่อ หรือเซ่อ หรือเผลอแน่ หรือเธอแย่ เพราะมัว แต่เคอะเขิน รักมอบมา เพียงแต่ แค่บังเอิญ จึงเผชิญ ช้ำชอก  มาบอกกัน หรือเพราะฉัน ไร้ค่า กว่าจะรัก เธอจึงแกล้ง ท้วงทัก เพื่อจากฉัน ทำเป็นซื่อ จนเซ่อ เพ้อจาบัลย์ ที่จริงนั้น ซ่อนปม ถมทำลาย.... ขอบคุณ ที่มาร่วม ต่อกลอนค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 18:10:15

ความคิดเห็นที่ 22 เขาไม่รัก   ก็อย่ารัก    ให้หนักโหม้ง เขาก็โมง    เราก็วาน     บานกันดีหวา. เป็นกลอนหนังตะลุงครับ ....... ลมหัวด้วน   ... สวัสดีค่ะ....กลอนหนังตะลุง ต่อไม่เป็นอ่ะ ไงก็ ขอบคุณนะคะ........ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 18:14:45

ความคิดเห็นที่ 23 โปรดตรองตรึกนึกคิดพินิจเถอะ ใช่เปื้อนเปรอะลามเลียทำเสียหาย อันความรักมักทำฤทธิ์ช่วยจิตคลาย หากชีพวายเสียดายนักรักไม่เป็น...........คุณTuMan คงจะซด น้ำตาล จึงหวานหนัก ร้อยคำรัก ทักทาย มาให้เห็น กลัวเหลือเกิน ผิดหมาย หลายประเด็น กลับมาเข็ญใจหนัก ด้วยรักลวง อกพี่กว้าง แค่ไหน ให้เกลือกกลิ้ง พูดเรื่องจริง แค่ไหน ว่าใจหวง กลัวต้องเจ็บซ้ำซ้ำ ทำเศร้าทรวง เผลอติดบ่วง คารม ต้องตรมใจ ไม่ล่ะไม่ คืนดี ปีนี้หรอก แต่ไม่บอก ว่ารอ ถึงปีไหน หากแพ้รัก หนักหน่วง ร้าวทรวงใน ต้องหม่นไหม้ ในชะตา ฟ้าลงทันฑ์ สวัสดียามค่ำค่ะ คุณTuMan ชอบคุณมากค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 18:34:15

ความคิดเห็นที่ 24 *เขาอกหัก จากใคร ที่ไหนหนอ           น้ำตาคลอ ไหลบ่า มาเป็นสาย ใยมองข้าม คนนี้ นี่ก็ชาย                     พร้อมเป็นที่ ระบาย ให้หายตรม .............คุณตาเป๋า *อกหักมา จากชาย ที่หลายรัก สู้อุตส่าห์ ฟูมฟัก หวังรักสม แต่พอนาน หวานเอยเคยรื่นรมย์ กลายระทม ถมถา จนล้าทรวง *จึงหันหลัง กลับมา หาซบไหล่ กลับคนที่ มีใจ หมายห่วงหวง ช่วยปลอบเหงา ให้หาย ไกลแดดวง และซับโศก ทั้งปวง ให้ล่วงเลย *ขอขอบคุณ พี่ชาย ช่วยคลายหม่น ยอมเป็นคน ปลอบขวัญ มั่นเฉลย ช่วยซับปรางน้องยา พาชื่นเชย โอ้อกเอ๋ย เผยชื่น คืนอุรา *รับดอกไม้ จากใจ พี่ชายมอบ ด้วยคำปลอบ รวยรื่น ชื่นจริงหนา ขอฝากใจ แนบเคียงเพียงพี่ยา ต่อแต่นี้ ซับน้ำตา เลิกล้าทรวง......... ขอบคุณมากค่ะคุณตาเป๋า คิดถึงเช่นกันค่ะ... แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 55 06:28:55 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 55 11:55:22