ความคิดเห็นที่ 1 *ขอขอบคุณ* เพียงสามคำซ้ำซ้ำคือคำตอบ ใคร่ขอมอบด้วยยินดีไมตรีหนุน ดั่งนภาฟ้าหลั่งพรั่งพิรุณ เป็นผลบุญผลิเพี้ยงเลี้ยงชีพชนม์ เพียงสามคำดำรงนิจมิตรภาพ ให้ซ่านซาบอาบวิญญาณ์ดุจห่าฝน พร้อมกระหน่ำซ้ำซัดในบัดดล ชุ่มกมลจนชื่นระรื่นทรวง.../ เที่ยงสวัสดิ์ครับ..คุณกานต์กัลรวีส์ มาขอร่วมด้วยแทนอาหารมื้อเที่ยงครับ..^_^ จากคุณ : TuMan เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 55 12:36:35

ความคิดเห็นที่ 2 ธรรมดา ธรรมชาติ เป็นเกณท์กฎ ธรรมบท เกิดอยู่ดับ สลับผ่าน มีงานเลี้ยง ถึงคราวเลิก ไปตามกาล ไร้สิ่งใด จะอยู่ทาน นานนิรันดร์   ขอขอบคุณ อดีตกาล ที่ผ่านพ้น สุขทุกข์ปน ละคนเคล้า เนาผ่านผัน ทั้งดีใจ และเสียใจ พบพานกัน สุดท้ายนั่น ถึงวันลา  .. ไปตามธรรม สวัสดียามค่ำครับ คุณ           กานต์กัลรวีส์  คุณ : TuMan       จากคุณ : sarasiri เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 55 20:27:01

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่ได้เขียนกลอนแบบนี้มานานมากกกก ฮ่าๆๆ ถ้าผิดพลาด ขออภยด้วยประการทั้งปวงนะจ๊ะ  ...จขกท.. ^_____^ นี่ก็กลอนสุภาพธรรมด้าธรรมดา ไยบอกมาว่าห่างเกินทางหนุน ให้สงสัยก่อนห่างจางเจือจุน ไขข้องขุ่นครุ่นวอนกลอนใดกัน เขียนกลอนรักกลอนใคร่ใส่รู้สึก เขียนกลอนคึกกลอนขับรับสนั่น เขียนกลอนสดจรดคำพร่ำรำพัน เขียนกลอนฝันกลอนใฝ่ในลีลา หรือกลอนใจใส่ขังตั้งแบบบท ตราเป็นกฎห้ามห่างทางห่วงหา ห้ามรักใครไหนอีกปลีกเวลา ให้เห็นหน้าทุกครั้งดังต้องการ ทั้งไม่มีข้อแม้มาแก้เกี้ยว หน้าที่เดียวเดี่ยวผสมชมชื่นหวาน เฉพาะที่มีให้ได้เบิกบาน เล่นให้นานการแสดงห้ามแฝงนัย..   ขอแวะมาป่วนครับ   แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 55 20:55:54 จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 55 20:54:22

ความคิดเห็นที่ 4 บทกวี ลีลา ภาษาศิลป์ สุขในจินต์ กลิ่นอักษร กลอนไสว ก็เรารัก ของเรา จะเอาไง ไม่รักใครเท่ากวี ที่ฉันรัก เป็นอย่างนี้ มานานกาลสมัย พอเรื่อมเรียน ภาษาไทย อาขยาน หัดท่องอยู่ ในห้องเรียน เพียรกับกานท์ ชอบกลอนหวาน คละเคล้า เศร้าระทม ฉันเขียนกลอน อ้อนออดพลอดคำรัก พอสักพัก ก็เวียน เปลี่ยนขื่นขม อยู่อย่านี้ ประจำ ตามอารมณ์ ทั้งสุขสม เศร้าสร้อย ร้อยเป็นกลอน....... มั่วๆไปนะคะ จับต้นชนปลายไม่ได้ ไม่รู้เข้ากักระทู้หรือเปล่า แต่อยากป่วนบ้างค่ะ อย่าถือสานะคะขอบคุณ  มากค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 55 06:00:06