Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
กระบี่รันทด ภาคพิเศษ....3(หลุดโลก) ติดต่อทีมงาน

=====================
กระบี่รันทด ภาคพิเศษ....3(หลุดโลก)
=====================



ความเดิม
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11878246/W11878246.html

*****




แสดงว่าตอนนี้เราปลอมตัวเรียบร้อยแล้ว”

ปุ้ยยี้เอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ

“ถูกต้อง เราปลอมตัวเรียบร้อยแล้ว”

“ประกันได้ว่าไม่มีใครรู้ว่าเราปลอมตัว”

“รับรองไม่มีใครรู้ ต่อให้วิกลจริตขนาดไหนก็ยากจะรู้ความลับนี้”

ปลอมตัวเป็นตัวเอง..ยังจะมีใครรู้ได้ ...ดังนั้นทั้งสองยืดตัวตรงก้าวเท้าเข้าไปในโรงเตี๊ยมอย่างมั่นใจและเต็มเปี่ยมด้วยพลังใจพลังกายในระดับสูงสุด เมื่อปลอมตัวก็มีความมั่นใจขึ้นมากมาย

ทั้งสองก้าวเข้าไปในโรงเตี๊ยมอย่างมาดมั่น เห็นห้องโถงกว้าง ผู้คนมากมาย โคมไฟแกว่งไกล ท่าทางราตรีนี้ยังยาวไกล



******************

ด้านซ้ายมือมีชุ้มไม้วางขวดโหลรายเรียง หลังซุ้มไม้มีสตรีชุดแดงเจิดจ้ายิ่งกว่าบุปฝา พวกนางย่อมเดาได้ว่านี่จะต้องเป็นบุคคลระดับยอดเยี่ยมของยุทธภพอย่างไม่ต้องสงสัย

ผู้มาใหม่หันหน้ายิ้มให้กัน พากันเดินตรงไปยังแถวโหลสุราดอง ปุ้ยยี้ตบแผ่นไม้ดังฉาดแล้วบอกเสียงดังๆว่า

“น้ำชา สองจอก”

โฉมสะคราญจับจ้องมองผู้มาเยือนรายใหม่ตั้งแต่เดินเข้ามาประตูทางเข้าแล้ว เอียงคอมองสองตัวปลอมอย่างเชางเชิงพลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ปุ้ยยี้เห็นดังนั้นเลยตบแผ่นไม้อีกฉาดหนึ่ง บอกย้ำอีกครั้ง

“น้ำชา สองจอก”

“อยากดื่มน้ำชา เข้าไปนั่งโต๊ะ ตรงนี้ไม่มีน้ำชา มีแต่น้ำใบเตย คิดจะสั่งน้ำใบเตยสมควรสั่งสุราดอง ไม่สั่งสุราดองไม่ควรสั่งน้ำใบเตย แต่ท่านสองคนเป็นสตรีไม่ควรสั่งสุราดอง เมื่อไม่ควรสั่งสุราดองย่อมไม่ควรสั่งน้ำใบเตย”

คำอธิบายของโฉมสะคราญโรงเตี๊ยม ทำให้สองผู้มาเยือนขมวดคิ้วทันที ไม่ทราบไฉนการสั่งน้ำใบเตยมุ่งยากมากความขนาดนั้น จอมมารคอหอยหันมามองอย่างสนใจตั้งแต่แรกพลันแผดเสียงหัวร่อขึ้น พลางร้องขึ้นดังๆว่า

“สั่งน้ำชาจากร้านขายสุราดอง เหมือนสั่ง เปรี้ยวมัจฉาเล็ก(ส้มปลาน้อย) จากรถเข็นขายหอยทอด  อย่างไรก็ไม่เข้ากัน ม่าทางพวกเจ้าสองคนเป็นเด็กบ้านนอกคอกนาไม่รู้กระทั่งขนบธรรมเนียมการดื่มสุราดอง”

กระบี่หรรษาได้ทีแผดเสียงหัวร่อขึ้นบ้างทันที

“เด็กบ้านนอก ออกนอกบ้าน..มาขำอยู่นอกบ้าน ขำแบบบ้านนอก ฮา.....ไม่ว่าจะบ้านนอกหรือนอกบ้านก็ขำทั้งนั้น ฮา..”


“คนพวกนี้ว่าพวกเราเป็นเด็กบ้านนอก”

ปอมมี่กระซิบ หากปุ้ยยี้กระซิบตอบอย่างมั่นใจว่า

“เห็นไหม พวกมันดูผิด นี่ล่ะฝีมือการปลอมตัวของพวกเราล่ะ”


กระบี่แสนหล่อฉวยจังหวะซึ่งรอคอยมานานลงมือทันที ตะเกียบคู่ของมันฉกวูบลงไปยังแมงจินูนคั่วในจานทันทีด้วยความรวดเร็วปานประกายไฟ ทั้งทิศทางและความแม่นยำสอดคล้องลงตัวถูกต้องสมบูรณ์แบบที่สุด ในเสี้ยวของเศษส่วนพริบตาก็คีบแมงจินูนตัวหนึ่งขึ้นมาใส่ปากทันที นี่เป็นจังหวะลงมือหาได้ยากยิ่ง เพราะจอมมารคอหอยกำลังหันไปสนใจกับผู้มาใหม่ ลงมือตอนนี้ย่อมเหมาะสมที่สุด

ปากของกระบี่แสนหล่ออ้าขึ้นเพื่อรับแมงจินูนคั่วในปริมาณอ้าที่พอเหมาะพอควรที่สุด อ้ามากกว่านี้ก็จะดูน่าเกลียดน่ากลัว อ้าน้อยกว่านี้ก็จะดูอ่อนล้าเสื่อมเสียบุคลิกภาพของปากหล่อ ทอดตาไปในแผ่นดิน ประกันได้ว่ามีคนสามารถอ้าปากได้ในระดับเดินสายกลางปากหล่อสุดยอดขนาดนี้มีไม่เกินสามแสนคน

แมงจินูนคั่วของโรงเตี๊ยมแห่งนี้หอมกรุ่นนุ่มนวล ฟังว่าเป็นสูตรลับของ อากิยามะ จาง ดังนั้นทั้งหอมทั้งมันสุดบรรยาย แมงจินูนแต่ละตัวผ่านการคัดเลือกอย่างพิถีพิถัน ทั้งเพศ น้ำหนักและส่วนสูง  จนมีบทร้องขับขาน..แมงจินูนคั่วเช่นนี้ เคยมีแต่แดนสวรรค์ แดนมนุษย์นั้น ไหนเลย เคยมี....”


แต่ทันใดนั้น ปากของกระบี่แสนหล่อก็หล่อค้างชะงักงัน

แมงจินูนคั่วตัวนั้นพลันคล้ายหายลับดับสูญ คล้ายกรวดทรายถาโถมลงทะเล ให้ความรู้สึกเวิ้งว้างใจหายจนน่าขนลุกและสิ้นหวัง

แมงจินูนคั่วตัวนั้นคีบหยิบใส่ปากของกระบี่แสนหล่อชัดๆ แต่ไฉนจึงกลับกลายเป็นคีบใส่ปากของจอมมารคอหอย ไม่ทราบว่าจอมมารผู้นี้ใช้ท่าร่างใดพลิ้วกายวูบมานั่งด้านข้าง แล้วยื่นหน้ายื่นปากมางับแมงจินูนคั่วห่างจากปากของกระบี่แสนหล่อไปเพียงนิดเดียว สมกับฉายาจอมมารคอหอยสุดแสน

“โอ..อร่อยเหลือล้ำ”

พูดพลางเริ่มต้นเคี้ยวแมงจินูนในปากด้วยสีหน้าเปี่ยมสุขสมหวัง ก่อนล่าถอยกลับมานั่งเก้าอี้ของตัวเอง ตามด้วยสุราดองหนึ่งจอก

“บังอาจมาก..”

กระบี่แสนหล่อเดือดดาลจนความหล่อทะลักทลาย  การถูกแย่งกินอาหารกำลังจะเข้าปาก เป็นการหยามหยันเกินกว่าจะทนทาน ต่อให้หล่อระดับใดก็ไม่อาจทนทานมันคว้าใส่ด้ามกระบี่ทันที

แต่แล้วท่วงท่าหล่อก็ชะงักค้าง กระบี่ซึ่งวางบนตักของมันอันตรทานไปแล้ว

ในขณะกำลังมึนงงสงสัย จอมมารคอหอยก็หัวร่อแล้วหยิบกระบี่เล่มหนึ่งขึ้นมาวางบนโต๊ะเบื้องหน้าพลางหัวร่อเสียงเสียดประสาทผู้คนพลางพูดว่า

“เจ้าหากระบี่เล่มนี้.....?”

เมื่อครู่มันไม่เพียงไปแย่งกินแมงจินูนเท่านั้น ยังฉวยโอกาสหยิบกระบี่ออกจากตักของคนอื่นด้วย นับว่าทั้งร้ายกาจและหน้าศิลา(หน้าด้าน)สุดแสน

กระบี่หรรษาฉวยโอกาสลงมือ

มันก้มลงงับใส่ลูกชิ้นผิวเปล่งปลั่งราบลื่นมีน้ำมีนวลเป็นประกายราวผลิผิวดรุณีแรกรุ่นสะคราญ  มันไม่ยอมใช้ตะเกียบเพราะเห็นระดับความเร็วของวิชามารคอหอยแล้ว ขั้นตอนการใช้ตะเกียบยุ่งยากซับซ้อนเกินไป กว่าจะง้างอ้าขา

ตะเกียบ..กว่าจะคีบ....กว่าจะยกขึ้นมา...กว่าจะอ้าปาก....กว่าจะเอาใส่ปาก..มีช่องว่างมากมายให้ฝ่ายตรงกันข้ามลงมือ

ทวนค้ำฟ้าก็ฉวยโอกาสลงมือเช่นกัน มันใช้ทวนคู่ใจแทงลอดใต้โต๊ะใส่จอมมารคอหอย เป็นวิธีการไม่เหมาะสมถูกต้องกับคู่ต่อสู้ แต่ไม่มีเวลาขบคิดแล้ว


จอมมารคอหอยขยับกายวูบมาทางกระบี่หรรษา เอื้อมมือมาดึงจานลูกชิ้นออกไปราวสายฟ้า มันไม่มีจังหวะกินลูกชิ้นแต่ก็ยับว่าขัดขวางยับยั้งการงับใส่ลูกชิ้นของอีกฝ่ายได้ การเคลื่อนตัวของมันบังเอิญหลบพ้นคมทวนอันแหลมคมไปได้อย่างหวุดหวิด

กระบี่หรรษางับใส่อากาศ

กระบี่แสนหล่อคล้ายหมายตาถ้วยอาหารบนโต๊ะไว้ก่อนหน้านั้น พลิกข้อมือจับขอบถ้วยดังกล่าวขึ้นมาจะยกซด

จอมมารคอหอยมือขวายังถือจานลูกชื้น มือซ้ายพุ่งออกแย่งชิงถ้วยอาหารจากมือกระบี่แสนหล่อมาได้แล้วยืดคออ้าปากเทอาหารใส่ปากตัวเองทันที ไม่ยอมให้ใครในโต๊ะกินได้แบบปลอดโปร่งโล่งใจเด็ดขาด

ทุกท่วงท่าทุกคนชะงักค้าง

เหตุการณ์ทั้งหมดเมื่อครู่แม้บรรยายยืดยาว แต่ความจริงเกิดขึ้นในเสี้ยวพริบตาเท่านั้น แทบถ้วนทั่วทุกตัวคนล้วนพากันตื่นเต้นจนลืมหายใจกับการประลองยุทธ์ของยอดฝีมือทั้งสี่ ซึ่งหาชมดูได้ยากยิ่งแล้ว

เนิ่นนาน...มีเสียงดังเคล้งคราหนึ่ง เป็นทวนของทวนค้ำฟ้า หล่นลงบนพื้น

เนื่องเพราะมันถือทวนในท่วงท่านี้นานเกินไป นานจนเมื่อยมือ  งานถือทวนย่อมมีวันเลิกรา ดังนั้นข้อมือหมดแรงปล่อยทวนหล่นลง ทวนหล่นลงแต่หัวใจของมันคล้ายพุ่งขึ้นจนพองโตสบายใจ เพราะไม่ต้องทำเป็นนิ่งในท่วงท่าอันชะงักค้างนั้น

กระบี่หรรษา ค่อยๆ ยืดตัวขึ้นมาทีละน้อย มันเองก็งับใส่อากาศและนิ่งค้างในท่วงท่านั้นจนเมื่อยคอแล้ว จนรู้สึกขำแบบเมื่อยๆ

จอมมารคอคอยเริ่มเคี้ยวอาหารในปากอย่างช้าๆ คล้ายควายเคี้ยวเอื้อง  พลางเริ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่แล้วรอยยิ้มพลันชะงักค้างอีกครา

กระบี่แสนหล่อเริ่มยิ้มทีละน้อย มันไม่ยิ้มค้างคา เพราะมันสมควรยิ้ม

ในขณะสีหน้าของจอมมารคอหอยเริ่มแปรเปลี่ยนไปอย่างสุดคาดคิด กระบี่แสนหล่อพลันหัวร่อดังๆ เป็นครั้งแรก มันไม่ได้หัวร่อแบบนี้มานานแล้ว เพราะความหล่อบังคับให้ไม่อาจหัวร่อฟุ่มเฟือย

“พริกเม็ด 7 ก้าวอร่อยหรือไม่..เกรงใจจริงๆ”

พริกเม็ด 7 ก้าว เป็นวิขาของแม่เฒ่าส้มตำ มิคาดว่ากระบี่แสนหล่อจะนำมาใช้ได้ ความจริงในถ้วยใบเล็กซึ่งจอมมารคอหอยเทใส่ปากไม่ใช่อาหารธรรมดา แต่เป็นพริกเม็ด 7 ก้าว ซึ่งมีความเผ็ดเร่าร้อนรุนแรงมากกว่าพริกธรรมดามากมายหลายเท่า คนที่กินพริกชนิดนี้จะเผ็ดเต็มที่เมื่อเดินครบ 7 ก้าว ตอนนี้จอมมารยังไม่ทันเดินก็คล้ายมีภูเขาไฟปะทุอยู่ภายในปาก มันตั้งหน้าตั้งตาเป็นมารคอหอยผู้คนมากเกินไป จนลืมตรวจดูให้แน่ชัด

มีเสียงล้มโครมคราม คนผู้หนึ่งลืมหายใจนานเกินไป จนเป็นลมหมดสติล้มฟาดลงกับพื้น


ใบหน้าของจอมมารผู้ยิ่งใหญ่บิดเบี้ยวไปมาไม่หยุดยั้ง เหงื่อโซมกายดั่งฝนซัด กล้ามเนื้อสั่นระริกทั่วร่างเพราะความเผ็ดแบบมหาวินาศ คิดลุกขึ้นแต่พลันคิดได้ว่าเดินเกิน 7 ก้าวจะต้องเผ็ดมากกว่านี้จึงได้แต่นั่งไม่ติดราวอยู่ท่ามกลางเปลวเพลิง

กระบี่หรรษา เริ่มหัวร่ออกมาได้เมื่อเห็นสภาพของจอมมาร หัวร่อพลางพูดพลางแล้วลุกขึ้นยืนแสยะหน้าล้อเลียนจิมมารไปมาอย่างไม่เกรงใจ

“ฮา....ท่านเผ็ดได้ใจหรือไม่  ขอเตือนว่าอย่าขยับมาก ไม่อย่างนั้นพริกจะกำเริบ ท่านต้องเผ็ดจนตามทั้งเป็น นี่ล่ะ....เขาว่ากรรมสนองเวร...อยากเป็นมารคอหอยดีนัก มิเห็นโลงศพมิหยั่งน้ำลาย..โอย ขำแทบตาย....ขำจนน้ำลายไหลพราก ฮา..เอ้า แต่ช้าแต่.. เขาแห่ยายมา พอถึงศาลาเขาก็โยนยายลง กิ้วๆๆๆ ฮา....”

จอมมารชำเลืองกระบี่หรรษาซึ่งลอยหน้าลอยต

าอยู่ใกล้ๆอย่างขุ่นเคือง แต่ไม่อาจอาละวาดออกไปได้ เพราะรู้ว่าถ้าอาละวาดพริกจะกำเริบทันที

กระบี่แสนหล่อ มีสีหน้าผ่อนคลายลง ยกจอกสุราดองขึ้นจรดปาก ดื่มจนหมดจอก แล้วหันไปมองที่ว่างเปล่าเบื้องหน้า พลางพูดว่า

“การดี่มสุรา...ทำให้สมรรถภาพการขับขี่.ลดลง เด็กและสตรีไม่ควรรับประทาน”

“อะไรนะ”


กระบี่หรรษาหันมาถาม แต่ยังไม่ยอมหยุดเซิ้งรอบๆตัวของจอมมารคอหอย

“เราต้องมีความรับผิดชอบต่อสังคม....เกรงใจจริงๆ”

กระบี่แสนหล่อบอกด้วยสีหน้าจริงจัง

“อย่าไปคิดว่าเราเป็นเพียงตัวละครที่ใครจะจับปั่นหัวก็ได้...พวกเราต้องรับผิดชอบต่อสังคม...ถึงจะเล่นฝ่ายมารก็ตาม”


กระบี่หรรษามีสีหน้าเข้าใจทันที

ดังนั้น..มันเริ่มเต้น ไปรอบๆโต๊ะ บทเพลงบางอย่างที่ไม่เคยได้ยินได้ฟัง แว่วเข้า “ใจ” ชองมัน ดังนั้น กระบี่หรรษาจึงเริ่มขับขานบทเพลงแบบหน้าไม่อายใคร....เพราะมันไม่จำเป็นต้องอายใคร.....ถึงมันจะวิกลจริตผิดเพี้ยนมากมาย เท่าใด..แต่มันไม่เคยทำร้ายใคร


ดังนั้น มันจึงเริ่มร้องเพลง




*****************















“

แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 55 03:53:22

แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 55 21:51:35

จากคุณ : GTW
เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 55 21:25:53

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com