|
4/2
วันที่ห้าของการเรียนรู้วิถีชีวิตชาวทิชกูเริ่มต้นด้วยการเฝ้าดูติลมาวิ่งวุ่นเตรียมอาหารเช้าเหมือนเคย แม่เฒ่าอาการดีขึ้นแล้วและรับปากจะสอนเธอทอผ้าวันนี้ เธอชอบผ้าทอขนแกะของที่นี่ มันไม่ฟูหนา แต่ใส่แล้วอบอุ่นดี
ทว่าก่อนจะเริ่มกิจกรรมอะไรก็แล้วแต่ ตอนนี้ลลิลดาคิดถึงอ่างน้ำร้อนที่สุด เป็นเพราะพอกลับมาถึงกระโจมเมื่อคืนเธอก็หัวถึงหมอนหลับใหล กระทั่งเพิ่งสังเกตถึงกลิ่นสาบอ่อนๆ ของเจ้าลูกม้าซึ่งติดตัวมาก็เวลานี้
อาหารพร้อมแล้วค่ะ ติลมาเอ่ยพลางประคองผู้เป็นยายไปนั่ง
นักท่องเที่ยวสาวมองหาบุรุษอีกคนอัตโนมัติ คนน้องลอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แสนซน แล้วจึงช่วยส่งข่าวคลายความกังวล
พี่คาชาลกำลังมาค่ะ เมื่อกี้หนูเห็นหยุดยืนคุยเรื่องลูกม้าอยู่ มิสทานเลยก็ได้ค่ะ
อ๋อ จ้ะ ลลิลดายิ้มแห้งเมื่อถูกรู้เท่าทัน เช้านี้ฉันอยากอาบน้ำ เดี๋ยวอิ่มแล้วติลมาไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะจ๊ะ
ค่ะ หนูจะชวนพี่คาชาลไปเป็นเพื่อนด้วยอีกคน
ติลมา... เสียงแหบแห้งเอ่ยปราม
แม้หญิงชราจะพูดภาษาอังกฤษได้น้อยเต็มที แต่แกก็พอจับใจความบทสนทนาของสองสาวได้ หลานสาวคิดทำสิ่งใดมีหรือคนเลี้ยงมากับมือจะไม่รู้ แกรู้ด้วยซ้ำไปว่าเมื่อคืนหลานชายได้กระทำอะไรลงไป...
หลังนอนซมเพราะพิษไข้มาตลอดทั้งวัน ตกดึกแม่เฒ่าจึงนอนไม่หลับ แกได้ยินเสียงประตูเปิดชัดเจน แล้วก็เห็นหลานตนก้าวไปหาหญิงสาวต่างชาติ ก่อนพากันหายออกไปสองนาน
แกเชื่อในความรักเกียรติรักศักดิ์ศรีของหลานชาย คาชาลไม่มีทางทำในสิ่งเสื่อมเสียถึงชาวทิชกู นอกจากต้องการช่วงเวลาลำพังประสาหนุ่มสาวซึ่งมีความรักคับใจ
โธ่เอ๋ย เจ้าคาชาล เจ้าพระอาทิตย์ซึ่งฉายแสงอย่างหยิ่งทะนง ดวงจันทร์หมุนเวียนสักกี่หน เจ้าไม่เคยเหลียวแล แต่ทำไมกับดวงจันทร์ในคืนก็องโกลันที่ผ่านมา กับเทพีจันทราที่รู้อยู่เต็มอกว่ายากจะหวนกลับมา เจ้าจึงได้สนใจ
ความห่วงกังวลของผู้เป็นยายคือแกไม่รู้เลยว่าหญิงสาวผู้นี้มีความรู้สึกนึกคิดต่อหลานชายตนเช่นไร เจ้าหล่อนเป็นคนน่ารัก มีอัธยาศัยอันดีก็จริง แต่ใช่ว่าจะหมายถึงเธอมีใจตรงกันกับคาชาล เออหนอ มะรืนนี้แล้วที่เธอต้องจากไป
ติลมากำลังจะอ้าปากโต้เถียงอัมมาว่าห้ามตนทำไม ทว่าพี่ชายซึ่งกลับมาพอดีนั้นเรียกความสนใจได้มากกว่า
พี่ข้า หากอิ่มแล้วพี่ช่วยไปเป็นเพื่อนข้ากับมิสไปห้องน้ำด้านหน้าหน่อยได้ไหม มิสอยากอาบน้ำ
ดวงตาคมกล้าแจ่มใสเป็นประกายแม้ไม่ได้นอนเต็มอิ่มมองสบคนตรงข้าม ลลิลดายิ้มเกรงใจเมื่อทราบว่าบทสนทนานั้นเกี่ยวกับตน
แต่ข้ามีเรื่องจะพูดกับพี่เจ้า ติลมา เจ้าชวนเพื่อนไปด้วยสักสองสามคนเถิด กลางวันเช่นนี้ไม่มีอันตรายหรอก
เรื่องอะไรหรือ อัมมา ไว้ก่อนไม่ได้หรือจ๊ะ
เรื่องสำคัญ
หลานสาวหน้าละห้อย เมื่อผู้เป็นยายเอ่ยถึงเพียงนี้เธอก็มิอาจคัดค้าน
คาชาลไม่กล้าสบตาแม่เฒ่าราวกับเด็กชายซึ่งซุกซ่อนความผิด ท่าทางของท่านเหมือนล่วงรู้ความเป็นไปของเขาดีทีเดียว
.................
ชาจีนหอมกรุ่นถูกรินเติมลงในถ้วยไม้เหลาเกลี้ยงเกลา หญิงชรายกขึ้นจิบนิดหนึ่ง แกกระแอมให้โล่งคอก่อนเอ่ยเรื่องสำคัญ เมื่อขณะนี้ได้อยู่กับหลานชายตามลำพัง
ลูกม้าตัวใหม่เป็นอย่างไรบ้างล่ะ
แข็งแรงดีครับ อัมมาก็รู้ว่าม้าของพวกเราแข็งแรงและทรหด ผมเห็นแววกระหายออกเดินทางไกลในสายตาพวกมันเสมอ
เหมือนกับเจ้า...อย่างนั้นซี
แพขนตาหนาหลุบลงอย่างเก็บซ่อนความรู้สึก ยายอ่านใจเขาออกเสมอ หาใช่เพียงแต่ม้าหรอกที่ปรารถนาจะผจญทุ่งกว้าง คนต่างหากที่ฝันไกล
ข้าเองก็แก่ขึ้นทุกวัน ห่วงแต่เจ้ากับติลมาเท่านั้น อยากเห็นพวกเจ้าแยกย้ายไปมีครอบครัวที่ดีกัน
อัมมา ทำไมท่านพูดแบบนั้น เขารวบมือเหี่ยวย่นมาจูบซ้ำบนปลายนิ้วหลายครั้งด้วยความเทิดทูน
มันคือความจริง ดูเจ้าซี คาชาล เจ้าโตเป็นหนุ่มป่านนี้ จะให้ข้าคงสภาพรอเจ้าแก่ชราเท่าย่อมเป็นไปไม่ได้ ว่าแต่เจ้าเถอะ เมียงมองใครไว้บ้างหรือไม่
ทำไมจู่ๆ ท่านถึงขับไล่ไสส่งข้า อ้อ หรือติลมายุท่าน ทั้งที่ข้าเคยบอกมันแล้วว่าจะแต่งใครเข้ามาก็ตามสบาย
ผู้เป็นยายโคลงศีรษะ พี่น้องคู่นี้มีนิสัยแตกต่าง แต่บทจะดื้อรั้นพี่ชายตัวโตก็ลดตัวลงมาโต้เถียงกับน้องได้
ไม่เกี่ยวกับน้องเจ้าหรอก ถ้าเจ้ายังไม่ได้เมียงมองใคร ข้าเห็นบุตรสาวของเม็งโพมีสายตาให้เจ้าเช่นกัน
อัมมา... ชายหนุ่มคราง
ยายไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องคู่ครองกับเขามาก่อน คาชาลสบายใจมาตลอดเมื่อยายไม่เร่งรัด แม้เขาจะเข้าสู่วัยแยกจากครอบครัวมาแล้วตั้งนาน ทว่าวันนี้ท่านกลับหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจัง
ท่านเคยบอกข้าว่าเรื่องพรรค์นี้เราไม่อาจฝืนลิขิตเทพีจันทราได้ไม่ใช่หรือ อัมมา ท่านสอนให้ข้าศรัทธาในทวิเทพของพวกเรา แล้วทำไมท่านจึงให้ข้าฝืนลิขิตนั้นเล่า
เพราะบางทีทวยเทพก็ทดสอบเรา บททดสอบที่มีแต่ความเจ็บปวด ผิดหวังเกินทานทนน่ะซี หลานข้า
ดวงตาฝ้าฟางมีน้ำตาคลอหน่วยจ้องมองหลานชายอย่างเว้าวอน ท่านทราบความเป็นไปของเขาทุกสิ่งอย่าง คาชาลแปลความได้จากสายตานั้น
แก้มชายหนุ่มร้อนซู่ด้วยความละอาย ความรู้สึกผิดต่อการกระทำของตนปนเปกับความอับอายอันเกิดจากความลับในใจถูกเปิดเผย เขารู้สึกเหมือนตนถูกเงาตัวเองไล่ต้อนให้จนมุม แล้วก็ให้ต่อต้านความรู้สึกนั้นด้วยการหุนหันออกไป
ร่างสูงโปร่งเฉียดปะทะหญิงสาวซึ่งเพิ่งกลับจากการทำความสะอาดร่างกาย กลิ่นหอมสดชื่นจากเครื่องประทินโฉมห้อมล้อมตัวเจ้าหล่อนส่งผลให้ใจบุรุษแกว่งไกว เขากลั้นใจก่อนรีบก้าวหนีห่างให้ไกลที่สุด
ติลมาฮึดฮัดเมื่อติดขัดระเบียบประเพณี...ไม่อาจร้องเรียกพี่ชายไว้ได้ ลลิลดามองตามท่าทีเร่งรีบนั้นอย่างฉงน พาลนึกเป็นห่วงเจ้าลูกม้าแรกคลอดขึ้นมา
.................
ความห่วงกังวลต่อทั้งคนและม้ากรุ่นอยู่ในใจเธอทั้งวัน ลลิลดาไม่มีสมาธิเรียนรู้การทอผ้ากับอัมมาเท่าที่ควร ประกอบกับตนไร้ความสามารถด้านงานฝีมืออยู่แต่เดิม ผ้าพันคอที่ได้จึงแลดูบางเบา ไม่แน่นหรืออบอุ่นเหมือนผู้เชี่ยวชาญถักทอ
สวยแล้วค่ะมิส หนูก็ไม่เก่งงานแบบนี้เหมือนกัน ติลมาปลอบใจคนที่นั่งเหม่อลอยจ้องมองลายผ้าของตน
เธอคิดว่ามิสไม่พอใจในผลงาน หากแท้จริงแล้วลลิลดากำลังถอดใจโบยบินไปยังคอกม้านั่นแล้ว
หนูไม่อยากแต่งงานก็เพราะไม่ชอบทำงานพวกนี้ อยู่กับอัมมาแบบนี้ดีที่สุดแล้วค่ะ
ทำไมจ๊ะ แต่งงานแล้วเป็นอย่างไร นักท่องเที่ยวสาวค่อยถามอย่างสนใจขึ้นมาบ้าง
แต่งงานแล้วก็ต้องดูแลคู่ชีวิตสิคะ ทั้งดูแลบ้าน อาหารการกิน เครื่องแต่งกาย ถ้ามีลูกก็ต้องทำให้อีก หนูทำไม่ไหวแน่
ลลิลดารับฟังด้วยความเหนื่อยอ่อนใจพอๆ กับผู้เล่าทีเดียว ไม่ว่าอยู่บนซีกโลกไหน หน้าที่ของผู้หญิงคือการปรนนิบัติดูแลทุกข์สุขของคนในครอบครัวด้วยหน้าที่ จิตสำนึก ความรัก ความเต็มใจ แม้ในสังคมที่บอกว่าเท่าเทียม ผู้หญิงยังต้องออกไปหางานทำเลี้ยงตัวเองอีกด้วย ต่างแต่ว่ามีเครื่องอำนวยความสะดวกภายในบ้านช่วยทุ่นแรงเท่านั้นเอง
ที่ไหนๆ ก็เหมือนกันแหละ ติลมา ถ้าเธอมีความรัก เธออาจได้คำตอบของคำถามนั้น
มิสพูดเหมือนคนมีความรัก
ฮื้อ! บ้าซี มัวแต่คุยเล่นกันอยู่อย่างนี้ ฉันไปดูอัมมาเตรียมอาหารข้างนอกดีกว่า
หญิงสาวเก็บผ้าลงในหีบสัมภาระ ก่อนกระโดดผลุงลงจากเตียง อากัปกิริยาเช่นนั้นยิ่งส่อพิรุธให้ติลมาคิดซุกซนไปไกล
โธ่เอ๋ย จะเป็นใครไปได้ที่สั่นคลอนหัวใจมิส ในเมื่อตลอดเวลาไม่กี่วันที่มิสอยู่กับพวกเธอ ผู้ชายคนเดียวซึ่งได้เข้ามาใกล้ชิดผูกพันคือพี่ชายของเธอ เด็กสาวแทบกระโดดกรีดร้อง เธอต้องบอกให้พี่รู้ตัวและหาทางรั้งมิสไว้ที่นี่ให้จงได้
.................
ฝูงสัตว์เลี้ยงนับร้อยยืนแทะเล็มหญ้าบนทุ่งหญ้าลาดต่ำลงไป มองดูคล้ายผืนพรมสีขาวทอดยาวทับผืนกำมะหยี่สีเขียวสด ติลมาไล่สายตาหาร่างสูงโปร่งของพี่ชายถ้วนทั่วหากก็ไม่พบ พลันเธอนึกถึงอีกสถานที่หนึ่งขึ้นมา
เด็กสาววิ่งเร็วไปยังกระโจมพยาบาลสัตว์ผ่านกลุ่มชายฉกรรจ์ซึ่งกำลังขะมักเขม้นกับการรีดนมแพะ บ้างก็ตัดขนแกะ เธอหลบตาพวกเขาเหล่านั้นเมื่อถูกมองอย่างจับผิดขณะก้าวเข้าไปในกระโจม
พี่ชายของเธออยู่ในนั้นพร้อมกับเด็กหนุ่มอีกคน ติลมาจำเด็กกำพร้ารุ่นราวคราวเดียวกับตนได้ดี นายนั่นเฝ้าส่งสายตาให้เธอมาพักหนึ่งแล้ว แต่เธอไม่เคยสนใจ เจ้าหล่อนตวัดสายตาไล่เขาออกไป
เจ้ามาที่นี่ทำไม ติลมา ชักเอาใหญ่แล้วนะ คาชาลเอ็ดเสียงกระซิบเมื่ออยู่กันลำพัง
ข้ามีเรื่องด่วนจะปรึกษาพี่ พี่ว่ามิสเปลี่ยนไปหรือไม่
ทำไม มิสเป็นอะไร ชายหนุ่มเชื่อสนิทใจ หลงคิดว่าลลิลดาอาจเจ็บไข้ขึ้นมา
ติลมาโล่งใจเปลาะหนึ่งที่ไม่ถูกต่อว่า ซ้ำพี่ชายยังมีท่าทีสนใจ เธอแกล้งไขสือเล่าสืบไป...
มิสใจลอยอย่างไรชอบกล พอฉันแซวว่าเหมือนคนมีความรัก มิสก็เอาแต่อายม้วนต้วนเลยล่ะพี่ น้องสาวใส่สีเกินจริง มิสมาอยู่กับเราตั้งหลายวัน ถ้ามิสกำลังมีความรักจริงก็ต้องเป็นพวกเราซีนะ พี่ว่าเขาคนนั้นคือใคร
คาชาลปรายตามองน้องเล็กอย่างจับผิด ใบหน้าผู้พูดตื่นเต้นจริงจัง พลอยให้เขาเผลอคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนวาน พลันคำเตือนของยายก็ดังสะท้อนในมโนสำนึก
ชายหนุ่มถอนใจพลางลูบหน้าเรียกสติ เขาจะหลงตามเกมติลมาไม่ได้เชียว
นี่หรือเรื่องสำคัญของเจ้า กลับไปได้แล้ว ติลมา
พี่ไม่อยากให้มิสเป็นพวกเราหรือ พี่คาชาล พวกเราถูกมองในแง่ลบมาตลอด ถ้าคนจากโลกตะวันตกอย่างมิสยอมรับพวกเราได้ เราก็จะเป็นที่ยอมรับของทุกคน เธอเอ่ยในเรื่องแทงใจดำของพี่
มันไม่เกี่ยวกัน เขาเค้นเสียงตอบ เจ้ากลับไปเดี๋ยวนี้ อย่าทำตัวให้บรรพชนดูแคลนไปกว่านี้เลย
ดวงตาเรียววาววับด้วยหยาดน้ำตา พี่ดูถูกเธอ!
ข้าไปก็ได้ บางทีข้าอาจมาปรึกษาผิดคน ใช่แต่พี่เท่านั้นหรอกที่มิสสนิทสนม มิสไปพบเม็งโพบ่อยๆ อาจเป็นบุตรชายคนใดคนหนึ่งของเม็งโพที่มิสแอบมีใจ ข้าจะไปบอกเขาเอง
ติลมาสะบัดหน้าพรืด เดินลงส้นออกไปอย่างสาแก่ใจ เออหนอ ผู้หญิงด้วยกันย่อมมองออกว่ามิสรู้สึกเช่นไร และในฐานะน้องของพี่ เธอรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของพี่ตนดีว่าทั้งสองคนมีใจให้กัน
ทว่าเธอเลือกประชดไปอย่างนั้น มิสรู้จักมักคุ้นเม็งโพก็จริง แต่มิได้สนิทสนมกับครอบครัวนั้นเลย คนใจร้าย เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่อย่างพี่เธอ สมควรแล้วที่ต้องเสียใจ
คาชาลยืนนิ่งกลางกระโจม เสียงของน้องยังคงก้องกังวาน บิดหัวใจเขาให้หลุดจากขั้วและตกลงสู่ตาตุ่มในวินาทีถัดมา
| จากคุณ |
:
ภาพิมล (thezircon)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 มี.ค. 55 11:34:12
|
|
|
|
ตราบแผ่นดิน...จรดผืนฟ้า บทที่ 4/2
