ความคิดเห็นที่ 1 เพื่อนคนแรกที่จะเอามาเม้าท์ เพื่อนคนนี้ชื่อ บัวผันค่ะ บัวผันเป็นเด็กที่เติบโตมาในครอบครัวชนชั้นกลาง พ่อแม่มีอาชีพค้าขาย ฐานะทางบ้านก็พอใช้ได้ แน่นอน พ่อแม่ของบัวผัน ต้องให้การอบรมเลี้ยงดู ส่งเสียลูกให้ได้รับโอกาสทางการศึกษาดีๆ เท่าที่คนเป็นพ่อแม่จะทำได้ บัวผันเหมือนเด็กทั่วไปนะคะ น่ารักสมวัยตามประสาเด็กกินดีอยู่ดีค่ะ เธอเริ่มงามเหมือนดอกไม้แสนสวยส่งกลิ่นหอมยั่วหมู่ภมรก็อีตอนอายุประมาณ 15-16 ปีนี่แหละ ตอนนั้นพ่อแม่ส่งเธอเรียนอาชีวะในตัวเมือง บ้านเธอก็อยู่ในตลาดตัวเมืองนั่นแหละ ที่วิทยาลัยนี้ล่ะ บัวผันมีเพื่อนฝูงวัยฮอร์โมนขับเคลื่อนเหมือนกัน เพื่อนคนหนึ่งที่บัวผันสนิทสนม เป็นเด็กสาวหน้าตาดี ฐานะดี พ่อแม่รับราชการ เธอคนนี้ชื่อเบอะค่ะ ไอ้ที่ไม่ดีคือ เบอะมีแฟน และรักแฟนคนนี้มาก เขาชื่อ อ่วม........... อ่วม หน้าตาดี มีรถมอไซค์แต่งหล่อขับเท่มากๆ มีเสื้อผ้า แก้วแหวนนาฬิกาครบเครื่อง เรื่องเหล่านี้คงไม่ร้าย หากอ่วมหาได้หรือมีเป็นของตัวเอง มันแย่ก็เพราะสิ่งที่อ่วมมีน่ะ คือเงินของเบอะที่หลอกมาจากพ่อแม่ เพื่อปรนเปรออ่วมทั้งนั้น สาวอื่นใด ไม่ใคร่มีใครรู้หรอกค่ะ ว่าเพ่อ่วม หุ้มทองมาจากไหน ผิดกับบัวผันที่นางพอรู้เลาๆ ว่าสิ่งทองที่ห่อตัวเดียวอันเดียว  เอร้ยยยย ตัวอ่วมนั้นมาจากเงินพ่อแม่เบอะส่วนใหญ่ เรียกได้ว่าเบอะ ปรนเปรอเงินทอง สนองตัณหาให้อ่วมเลยล่ะจ้า กระนั้น บัวผันก็ไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบางเกี่ยวกับอ่วมนะคะ เรื่องมันวุ่นวายก็ตรงที่ อีตาอ่วมเนี่ย มีส่งสายตาปิ๊งปั๊งถึงบัวผันบ้าง แต่บัวผันเกรงใจเบอะ จึงไม่สานสัมพันธ์ แต่แล้ว พายุก็โหมใส่บัวผัน ในวันหนึ่ง นั่นคือวันที่บัวผันไปกินข้าวเย็นกับอ่วมสองต่อสอง ไม่มีผองเพื่อน โดยที่บัวผันบอกเพื่อนๆว่าไม่ได้คิดอารายกับอ่วมนะจ้ะ ......ย่ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 15:11:52

ความคิดเห็นที่ 2 หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง ใช่ป่ะ โถ... กินข้าวกันกลางตลาด จะรอดหูรอดตาได้อย่างไร ความรู้ถึงหูเบอะค่ะ นางเต้นเป็นเจ้าเข้า โทร.หาอ่วมและเรียกตัวพบนางทันใด .... อ่วมก็ไปตามเสียงเพรียก พกเอาบัวผันไปด้วย  บัวผันบอกเพื่อนว่า เพราะบริสุทธิ์ใจจึงมา................... อ่าฮ้า  งานนี้ขามุงมันส์ค่ะ เพราะพอเบอะเห็นบัวผัน พลันนั้นเบอะก็สกายคิกส์ สลับกับใช้ทักษะนางรำ ฟ้อนเล็บใส่บัวผันเร็วพลัน จากนั้นก็ตะลุมบอน พอได้แผลกันทั้งคู่ ขามุงจับแยก เพราะดูแล้วจะหมดแรงทั้งสองฝ่าย ชักไม่มัน.........ฮ่าฮ่าฮ่า เรื่องวันนั้นจบตรงที่บัวผันกับเบอะ เลิกคบหากันไปตลอดกาล และบัวผันแก้แค้นเบอะ ด้วยการจับอ่วมทำปั๋ว  แทนที่เบอะแบบจัดหนัก............ พอเป็นปั๋วเมีย ก็ไม่มีความลับ... แต่... ลมแทบจับบัวผัน อ้ายที่ว่าหุ้มทองน่ะ มันของปลอมจ้า เพราะพอเลิกกับเบอะปั๊บ อ่วม ก็เหลือแต่ตัวล่อนจ้อน คราวนี้ล่ะเธอเอ๋ย............อันใดสิ่งใด ที่อ่วมเคยได้ เคยให้เบอะ พ่อก็จัดให้บัวผันเต็มพิกัด งัดไม้เด็ด ลีลาลูกอ้อนฉอเลาะ และความน่าสงสารหลายประการมาให้บัวผันรับประทานเป็นอาหารทั้งว่างและอาหารหลัก บัวผัน เมื่อรู้ความจริง อยากจะชิ่ง แต่วิ่งไม่ไหว เพราะไม่เค้ย ไม่เคยมาก่อน จึงยอมอ่อนให้อ่วม สองคนปั๋วเมีย นักศึกษา ก็คบหากันมาเรื่อย   โดยอ่วมมีทางบ้านของบัวผันส่งเสียอย่างลับๆ ลับดิ เพราะ กลายเป็นว่า บัวผันต้องเจียดเงินที่พ่อแม่ให้  มาเลี้ยงดูปู้จาย อีกหนึ่ง Door  เอร้ยยย ...แร๊งส์ จะบอกบุพการีได้ไง ตอนนี้หนูมีปั๋วแล้วนะคะ และยังเรียนอยู่  มัน จ๊น จน พ่อกับแม่ต้องช่วยทนส่งเสียด้วยน๊า จุ๊บๆ เวลาผ่านไป บัวผันชักจะฝืดเคือง เรื่องเริ่มเยอะ ค่าใช้จ่ายเริ่มบาน จากที่ทางบ้านส่งมาให้พออยู่สุขสบาย มันก็ไม่ง่ายแล้ว เพราะต้องส่งเสียปั๋วอีกคน บัวผันตรองแล้ว คิดอีก อยากหลีกหนีอ้ายเจ้าอ่วมใจจะขาด แต่...ตัดไม่ได้ ขายไม่ออก จำทนชอกช้ำ เหมือนซ้ำเติมตัวเอง จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 15:14:25

ความคิดเห็นที่ 3 ในที่สุดบัวผัน ตัดสินใจทำงานกลางคืน เพื่อหาเลี้ยงตัวเลี้ยงปั๋ววัยเรียน เฮ้ออออ เพื่อนชั้น มันควรมั้ยเนี่ย  ทำเพื่อเลี้ยงผู้ชายนี่อ่ะนะ....ไม่อยากบอกว่าเสียดาย... เพราะมันผ่านไปแล้ว ด้วยความหน้าตาดี มีรูปร่างชวนเสวนาภาษากาย บัวผันตัดใจทำงานนั่งดริ้งก์ เพราะเงินเยอะ งานสบาย พอต้องไปทำงานที่ชวนกระอักกระอ่วน  นางออกอาการรังเกียจปั๋วนอกมาตรฐานชัดเจน นั่งดริ๊งก์นะคุณ ไม่ได้ไปเป็นนางกวัก  คนจะได้มาเคารพบูชา ส่วนใหญ่ลูกค้า ก็หาทางล้วง ล่วงเกินเท่าที่ความหื่นจะพาไป........... บัวผันระหองระแหงกับอ่วมจนสุดท้ายเลิกลา  แบบที่เจ็บทั้งใจเจ็บทั้งกาย แต่ก็ผ่านผู้ชายกระโปรงมาได้ แล้วนางก็มีแฟนใหม่ คนนี้ชื่อจ่อย โอ้ย...จ่อยน่ะ หล่อล่ำ กำลังดี ลีลาเด็ด ได้ลองแล้วไม่มีเข็ด มีแต่ขอเฮ็ดอยู่บ่อยๆ บัวผันหลงรักปั๋วใหม่ ลูกคนพอมีเหมือนๆกัน แม้ไม่ขั้นเศรษฐี แต่ก็ดีกว่าอ้ายอ่วมหลายขุม แรกๆก็ลุ่มหลง ต่างฝ่ายต่างรัก ต่างโหยหา ตามประสาข้าวใหม่ปลาย่างกรุ่นกลิ่นกามา เวลาผ่านไป จ่อย สำแดงฤทธิ์ พ่อหนุ่มแสนดี มีเมียวัยเรียนอยู่แล้วอีกจังหวัด เรื่องก็พะรุงพะรัง คาราคาซัง ราวีกันไประหว่าง บัวผัน จ่อย และ น้องย้อยเมียกระเตาะของจ่อย แม่นางบัวผันเพื่อนรักของอิชั้น จัดเต็ม จัดหนัก อาละวาดเพราะหวงแท่งอ้อยอยู่หลายเพลา สุดท้ายก็ได้จ่อยมาครอบครองเพียงหนึ่งเดียว สมใจอยาก คิดย้อนกลับไป ให้สงสารน้องย้อย โดนปั๋วรักแรกทิ้งไม่ใยดี   ยังโดนบัวผันเมียใหม่ใส่ซะหลายสิ่ง แต่เมื่อมองกลับมา โชคดีของแม่ย้อยแล้วล่ะ ที่หลุดจากวังวนโลกีย์ ตบตีด้วยวาจา  หาดีไม่ได้นั่นมา (ตกลงเราเป็นเพื่อนใครกันแน่หว่า 555) เรื่องราวก็อาจผ่านไป สองหนุ่มสาว บัวผัน และ จ่อย รักกันชั่วนิรันดร์ มันไม่เป็นอย่างนั้นอ่ะสิยะ ไม่งั้นมันจะแซบเวอร์เหรอตัวเธอส์................. จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 15:16:42

ความคิดเห็นที่ 4 ดราม่าระหว่างเรื่องราวของจ่อยและบัวผัน มัน......มากจากตรงนี้ วันหนึ่ง จ่อยรูปก่อ (หล่อบ้าง ล่ำบ้าง อย่างที่อยากก่อไงยะ...) ไปพบเจออดีตแฟนพี่.............ก็เป็นที่ตื่นเต้น พี่ที่นับถือของจ่อยก็เผ่นมาหาแฟนเก๊าเก่า  ทั้งที่ตัวก็มีคู่ใจอยู่แล้ว ด้วยความที่พี่กอบ(พี่นับถือของจ่อย) แกมีรักซ้อนซ่อนรัก จึงไม่มีเวลาให้แฟนเก่า ที่หวนคืนมาใหม่ แต่ไฉไลด้วยรูป รส กลิ่นเ สียง ขอเรียกนางนี้ว่า น้องอาบ นะจ้ะ จึงให้น้องชายสุดเลิฟ คุณจ่อย ดูแลแฟนเก่า แต่มาก่อนและกลายเป็นรักซ้อนของพี่กอบไปพลาง หารู้ไม่ นางอาบของเรา ไวไฟเหลือใจ ในที่สุดก็งาบพ่อจ่อย ซะเต็มลำ เอร้ยยย เต็มคำ ไม่นานวัน บัวผัน ก็รู้ นางจะยอมล่ะหรือ ........ น้ำท่วมหลังเป็ดก่อนเถอะเธอ นางก็ตามราวี ตามประสาสตรีหวงแท่งทองคำ ประมาณน้านนนนนนนน น้องอาบ นางอาบของเรา มิได้อาบแค่น้ำเชื่อมหอมหวานอ่ะดิ นางอาบยาพิษมาด้วย ลีลาเด็ด เด่น ดัง นางอาบ ยวบยาบเข้าหาพ่อจ่อย สุดพลัง ท้ายแล้ว บัวผัน แพ้พ่ายแก่มารยาหญิงเหนือชั้นกว่าอย่างนางอาบ  หลุดลุ่ย ก็เพราะความโฉ่งฉ่าง ชอบใช้กำลัง ปากคอร้ายกาจ ของบัวผันนั่นแล ทำให้เสียแท่งสำคัญอย่างจ่อยไป ว่าใครก็ไม่ถนัด เพราะระหว่างทำมาหากิน เป็นนางกลางไฟ ทำให้บัวผัน ไม่ได้คบหากับคนเก็บกิริยาสักเท่าไหร่ พฤติกรรมก้าวร้าว ปากว่ามือถึง หัวใจอึงอลด้วยความแค้น  กรูดี กรูแน่ ผู้ชายแชแม้ต้องจ่ายเงินคุยกับกรู ตามอาชีพ มันคีบติดมาเป็นนิสัยปกติ โดยไม่รู้ตัว กว่าบัวผันจะรู้ ว่าต้องปล่อยจ่อยไป กว่าบัวผันจะรู้ ว่าตัวเองดูไร้ค่าในสายตาผู้ชายขนาดไหน ก็โดนเขากระทำย่ำยี ทั้งหัวใจร่างกาย จนเกือบตาย ก็ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ที่สุดแล้ว บัวผันกับจ่อย แยกทางกันเดินชัดเจน จากนั้นชีวิตของบัวผัน ก็ดูจะดิ่งลึกลงสู่ก้นเหว เหลวเป๋ว แหลกเละบ้าง ไปตามสติที่ไม่ค่อยมี ชายบ้าง หญิงบ้าง ผ่านมาช่วยบำบัดความเหงาชั่วคราว แล้วก็ผ่านไป ไม่ยืนยั่ง กำลังจะจบปริญญาตรี ให้ที่บ้านชื่นใจ ก็ต้องยืดเวลาออกไป อย่างไร้ทิศทาง แต่ในที่สุด สติพอจะหวนคืน บัวผันดิ้นรนอีกเฮือกจนเรียนสำเร็จได้ใบปริญญามากอด ??????????? มันไม่มีอะไรหรอก บัวผันแค่รู้สึกถึงสังขารล่วงโรย ที่โปรยให้กับเหล้า บุหรี่ อย่างไม่มียั้ง อีกทั้งเวลาผ่านไป วัยที่มากขึ้น บัวผันเองก็เต็มที่เต็มฝืน กับชีวิตหัวราน้ำ ซ้ำเติมตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า จนรู้สึกเบื่อ ..............มั้ง ถึงเวลาก็ต้องหยุด........เมื่อหยุดเอาเรื่องแย่เข้าตัว วันหนึ่งก็ต้องมีเรื่องดีๆจริงๆ จนได้ล่ะน่า ชีวิตคนเรา ตอนนี้ได้ข่าวว่ามีสามี มีลูกไปแล้ว ในฐานะเพื่อนที่ไม่รู้จักสนิทนัก ขออวยพรให้บัวผันโชคดีกับชีวิตครอบครัวนะจ้ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 15:21:31

ความคิดเห็นที่ 5 อยากบอกบัวผันว่า ที่ผ่านมานั้น มันไม่ใช่ตัวอย่างที่ดี มันมีสีสันจริง มันคือความจริงในสังคมนี้ สิ่งใดก็ตามที่บัวผันทำอยู่ จะเพื่ออะไรก็ไม่รู้ มันไม่อาจลบล้างบาดแผลในใจ ในความรู้สึกได้หรอกนะบัวผัน มันเป็นก้าวที่พลาด ที่ไม่น่าชื่นชม ก็ขอให้มันผ่านไป สิ่งที่เหลือไว้ขอให้เป็นบทเรียน ให้ชีวิตได้พัฒนาจากความผิดพลาด และไม่บังอาจซ้ำรอยเดิมอันหมองไหม้อีกต่อไป สิ่งหนึ่งที่คนอ่านเรื่องบัวผันน่าจะรับรู้ นั่นคือ บัวผันใช้ชีวิตตามความต้องการของตัวเอง จนเกินเลยขอบเขต มันเป็นการใช้ชีวิตที่เปล่าเปลือง เพราะไม่รู้จักใคร่ครวญ ไตร่ตรอง ไม่ยับยั้งชั่งใจ แม้ว่าจะอ้างว่าเป็นเพราะวัยที่อ่อนน้อย หรือสิ่งเร้าพาไป มันก็ฟังไม่ขึ้น.... การมีปั๋วทั้งที่อยู่วัยเรียน การต้องมาทำงานไร้เกียรติเพื่อเลี้ยงผู้ชาย สุดท้ายหลงใหลในราคะ จนแทบพาชีวิตพังไม่เป็นท่า แม้จะกลับตัวทันบ้าง แต่บาดแผลที่ตัวเองกรีดบันทึกด้วยเลือดด้วยน้ำตา ลงบนหัวใจตัวเอง มันจะเลือนหายได้หรือ??? ถามจริงๆ มันคุ้มจริงๆหรือ ที่ทำไปทั้งหมดนั่นน่ะ ปล. เห็นหลายท่าน หน้าดำคร่ำเครียดในการติดตามกระทู้ ซึ่งเราเป็นเองหนึ่งในนั้น ลุ้นยังไงก็ไม่จบ ทั้งที่ตอนจบ มันไม่น่าจะมีอะไรมากหรือน้อยกว่านี้สักเท่าไหร่ ปล. อีกนิด  จริงๆ มีเพื่อนอีกคนสองคน ที่อยากมาเล่าให้ฟังเหมือนกันนะ   แต่ตอนนี้ขอชิ่งก้อนหินก่อนดีกว่า         ฟิ้ววววววว (อย่าขว้างแรง เจ็บเป็นนะเฟ้ย 555) เครดิต.โครงเรื่อง จากกระทู้เรื่องเล่าประสบการณ์ชีวิตหลากหลายจากห้องชานเรือนจ้า จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 15:34:45

ความคิดเห็นที่ 6 สนุกดีครับ จากคุณ : ปฤษณะ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 15:52:41

ความคิดเห็นที่ 7 พฤติกรรมของ จขกท. ไม่น่ารักเลยนะคะ ถ้าคิดว่าคนที่คุณมิ้วเขียนถึงพฤติกรรมไม่ดี แต่การที่คุณจงใจเอาเรื่องเขามาแต่งเปรียบเปรยนี่มัน"ต่ำ"ค่ะ จากคุณ : ฮิเมโกะ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 20:06:46

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ ปฤษณะ   ขอบคุณค่ะ คุณ ฮิเมโกะ  เอิ่ม... เรื่องแต่งนะคะคุณ  เราทำอะไรที่ "ต่ำ" ยังไงเหรอ ??? เขียนไม่ดี ใช้ภาษาไม่น่าอ่าน หรือ ให้ร้ายบุคคลใด ........... กรุณาอธิบายด้วยค่ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 55 23:26:24

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วอย่างไหนที่คุณว่า สูง หรือ มีคุณค่าค่ะ กรุณาตอบเพื่อเป็นวิทยาทานบ้างเถิดค่ะ เผื่อเรา จะเอาไปใช้พัฒนางานเขียนได้บ้าง จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 00:03:12

ความคิดเห็นที่ 10 มีบางคนเป็นเอามาก เอามาตรฐานของตัวเองมาตัดสินคนอื่นว่า "ต่ำ" หรือ "สูง รู้จักไหม ความหมายของ "วรรณกรรม" หรือ "เรื่องเล่า"  หรือ "สัจจธรรม" อ่ะ เคยอ่านเรื่องสั้น นวนิยาย ความเรียง มาบ้างหรือเปล่า   งานของคุณรงค์ วงศ์สวรรค์ อย่าง "สนิมสร้อย" หรือ ของคุณอุษณา เพลิงธรรม อย่าง "จันดารา" เคยอ่านไหม   หากไม่เคยก็ไปเบิกเนตร เปิดสมองให้ตัวเองสักนิดหน่ะ  ขอบอกให้เอาบุญ โลกจะได้กว้างขึ้นบ้าง ไม่อยากลากไปเรื่องการเมือง แต่อดไม่ได้  หากทำได้อย่างข้างต้น ขั้วสี ในเมืองเรา ก็คงจะสลายได้  โลกนี้ไม่ใช่ไม่ได้เป็นสีดำ หรือ ขาว นะ  แต่มันเป็นสีเทา   เคยได้ยินมาบ้างหรือเปล่า จากคุณ : ปากจัดชะมัดยาด (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 09:45:33

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องราวแบบนี้มีให้เห็นอยู่ทั่วไปในสังคม  การนำเรื่องราวในสังคมมาเขียนเรื่องสั้นแนวล้อเลียนไม่ใช่ไม่เคยมีใครทำ นักเขียนดังๆที่เขียนเรื่องแนวนี้ก็มีอยู่มากาย ถ้าเช่นนั้นพวกเขาเหล่านั้นก็คงจะ"ต่ำ"กันหมด จขกท เองก็บอกแล้วว่าเป็นเรื่องแต่งที่อยากให้เพื่อนๆอ่านให้พอนั่งอมยิ้มแก้มตุยกันได้ ไม่ได้นำเรื่องราวมาใส่สีใส่ไข่จนน่าเกลียด หรือสอดแทรกการกระแนะกระแหนการกระทำของใครแต่อย่างใด  เราว่าดีกว่าคนที่จงใจเข้ามา"แต่งเรื่อง"ให้คนอื่นอ่านแล้วถูกจับได้อีกนะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 11:54:52

ความคิดเห็นที่ 12 จึงเก็บรวบรวมจากสิ่งที่อ่านผ่านตามาเป็นโครงเรื่อง แล้วยำใหม่ใส่สไตล์ของตัวเอง ^ ^ ^ ใจเย็น ๆ ครับ  นี่คือจุดประสงค์เจ้าของกระทู้น่ะ เขาไม่ได้เอาชีวิตใครโดยเฉพาะมาแฉ  แต่ยำหลาย ๆ เสี้ยวชีวิตคน ที่เคยอ่านผ่านตามาเป็นเรื่องเล่าใหม่เท่านั้นเอง ------- แต่เป็นเรื่องจริงของเพื่อน”สมาชิก”  เพราะเขาบอกมาอย่างนั้น... ^ ^ ส่วนข้อความนี้มีนัยเสียดสี "เรื่องจริง" ถ้ามีประสบการณ์กะเว็บบอร์ดสักหน่อย "เรื่องจริง"  แบบนี้มันก็มีหลายที่นะฮะ  ตั้งแต่จับ:-)ได้ง่ายจนถึงเนียนโคตร ๆ ก็มี แต่ที่จขกทเอามายำนี่ก็เนียนสุด ๆ ล่ะครับ  ดูชีวิตบัดซบมาก ------- ผมทำให้การตีความงานเขียนชิ้นนี้หมดสนุกหรือเปล่าเนี่ย?? จากคุณ : ปฤษณะ เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 14:17:38

ความคิดเห็นที่ 13 โอ๊ละพ่อ!!! ทำไม๊เข้ามาดูกะทู้นี้ช้าไป เลยอดดราม่ากะเค้าด้วย ผมชอบวิธีเล่าเรื่องของคุณมิ้วเค้านะ อดที่จะนึกถึงคนที่เป็นแบบบัวผันไม่ได้ เพราะคนแบบนี้มีอยู่จริงในสังคมยุค 3G ที่ดูว่าเลิศหรูในสังคม แต่โสมมในจิตรใจ ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณมิ้วนะครับ  อย่าเลิกที่อยากจะเขียนละ เพราะผมอยากอ่าน ปล.คุณฮิเมโกะ คุณอาจจะคิดว่าคุณอยู่สูง(จากที่ที่ใดก็ตาม) แต่หัดมองอะไรที่มันต้ำๆๆ ซะบ้างก็ดีนะ เพื่อที่คุณจะไม่ได้โดดเดี๊ยว จากคุณ : น้ำพรมหนำ (น้ำพรมหนำ) เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 11:09:10

ความคิดเห็นที่ 14 :P แอบตามมาจากชานเรือน ^^ จากคุณ : lovelymilk (lovelymilk) เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 14:02:53

ความคิดเห็นที่ 15 งงกะภาษา และสำนวนมาก ชื่อแต่ละคนก็นะ .... จากคุณ : เสียของ (เดินหน้าต่อไป) เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 03:35:46