ความคิดเห็นที่ 1 ...ติ๊กติ๊กติ๊ก...ติ๊กติ๊กติ๊ก... เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในยามเช้า หญิงสาวผมสั้นประบ่าค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากเตียง มือเรียวเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาตั้งโต๊ะที่อยู่บนหัวเตียง ก่อนจะบิดตัวไปมาอย่างขี้เกียจ “อื้ม...อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานดีกว่า” พูดจบ หญิงสาวก็ลุกออกจากเตียง เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดทำงานที่จัดเป็นชุดและแขวนไว้เรียบร้อยแล้วออกมา ก่อนเดินหายตัว เข้าไปในห้องน้ำ ญิณรา นันทบูรณ์ สาวชาวเหนืออายุ 26 ปี เป็นพนักงานของบริษัทชื่อดังของประเทศไทย และยังมีตำแหน่งเป็นถึงเลขาของประธานบริษัท เมื่อสองปีก่อนเธอขยันทำงานอย่างหนักจนได้รับการเลื่อนตำแหน่งมาเป็นเลขาของประธานบริษัทในที่สุด ‘ยังฝันถึงเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอเรา’ ญิณราคิดพลางถูสบู่ไปมา ฝันที่มันเคยเกิดขึ้นจริงเมื่อสองปีก่อน เธอนึกว่าจะลืมมันไปได้แล้ว หลังจากเจอกันคราวนั้นเธอกับอดีตแฟนหนุ่มก็ไม่เคยติดต่อหรือพบเจอกันอีกเลย เธอตัดขาดจากเขาโดยสิ้นเชิง เธอเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์และย้ายออกจากที่อยู่เดิมมาอยู่ใกล้ที่ทำงานมากขึ้น ‘เฮ้อ เมื่อไหร่เราจะลืมได้ซักทีนะ เรื่องก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว ป่านนี้นนท์คงจะมีความสุขกับลูกกับภรรยาตามประสาครอบครัว อาจจะลืมเราไปแล้วก็ได้มั้ง’ “สวัสดีหยิน สวัสดีคะ/สวัสดีครับพี่หยิน” เสียงทักทายจากบรรดาพนักงานคนอื่นๆดังขึ้นเมื่อญิณราเดินเข้ามาในบริษัท หญิงสาวหันไปส่งยิ้มให้และพยักหน้า ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ว่าก็ได้รับการนับหน้าถือตาเป็นอย่างมาก และยังเป็นที่ชื่นชมของบรรดารุ่นน้องที่เอาเธอเป็นแบบอย่าง “อ้าวสวัสดีคะพี่บุ๋ม มาทำอะไรแต่เช้าคะเนี่ย” หญิงสาวยกมือขึ้นสวัสดีเมื่อเจอรุ่นพี่ที่สนิทมายืนรออยู่หน้าห้อง พี่บุ๋มหรือทัศพรเป็นผู้จัดการอยู่แผนกการบัญชี สมัยก่อนจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเธอเคยเป็นพนักงานในแผนกของหญิงสาวรุ่นพี่คนนี้ ก่อนที่รุ่นพี่จะเห็นแววและเห็นถึงความขยัน มุ่งมันตั้งใจทำงาน ผลักดันเธอจนได้รับตำแหน่งเลขาประธานบริษัทในที่สุด “อ๋อ พอดีพี่เอาเอกสารมายื่นนะ เห็นประตูหน้าห้องยังไม่เปิดเลยคิดว่าหยินคงกำลังจะมา” หญิงสาวรุ่นพี่เอ่ย “ขอโทษคะ พอดีหยินมาช้าไปหน่อย” ญิณราเอ่ยขอโทษก่อนจะก้มหัวลงให้กับอีกฝ่าย ทัศพรส่ายหน้าเบาๆ “ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่เองที่มาแต่เช้า พอดีเพิ่งทำเสร็จเมื่อคืน เป็นเรื่องต้องรีบเร่งอนุมัติภายในวันนี้ ก็เลยมาแต่เช้า กะจะให้ท่านประธานรีบพิจารณา นี่จ๊ะเอกสาร ยังไงก็ฝากหยินด้วยนะจ๊ะ” ทัศพรพูดก่อนจะยื่นแฟ้มเอกสารสีดำให้กับรุ่นน้องสาวสวย ญิณราขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือรับเอกสารจากรุ่นพี่ “คะ แล้วหยินจะยื่นให้ท่านประธานคะ เฮ้อ” พูดก็หญิงสาวก็ถอนหายใจเบาๆ ทัศพรเห็นสีหน้าที่ดูเป็นกังวลของหญิงสาวรุ่นน้องก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะหยิน ดูซิถอนหายใจยังกับคนแก่ไปได้ เดี๋ยวหน้าสวยๆจะแก่ก่อนวัยอันสมควรนะจ๊ะ” เมื่อทัศพรพูดจบ ญิณราเงยหน้าจากแฟ้มเอกสารขึ้นมองหญิงสาวรุ่นพี่ “ก็ท่านประธานเนี่ยซิคะ ไม่มาทำงานเกือบสองวันแล้ว วันก่อนไปร่วมเปิดงานโครงการที่ทำร่วมกับตำรวจ แล้วก็หายไปเลย เมื่อวานก็ไม่มาทำงานอีก หยินติดต่อเท่าไหร่ก็ติดต่อไม่ได้ โทรไปที่บ้าน แม่บ้านก็บอกว่าออกจากบ้านไปแต่เช้า” ญิณราพูดพลางทำสีหน้าเหนื่อยเต็มประดา ทัศพรขำเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของรุ่นน้อง เพราะสมัยก่อนตอนที่ญิณราทำงานเป็นลูกน้องอยู่แผนกของเธอ ญิณราไม่เคยบ่นหรือว่าทำสีหน้าเหนื่อยหน่ายใจเลยแม้ว่างานจะหนักซักแค่ไหน ไม่เคยท้อแท้เลยแม้แต่น้อย “แหม แต่หยินก็น่าจะชินแล้วนี่จ๊ะ ท่านประธานแกก็เป็นแบบนี้บ่อยๆไม่ใช่เหรอ” “บ่อยไปนะซิคะ หยินปวดหัวมาก ไม่รู้จะทำยังไงบ่อยๆ ลูกค้าก็เร่ง เส้นยาแดงผ่าแปดเกือบทุกงาน” หญิงสาวบ่นพลางเปิดหยิบกุญแจขึ้นมาไขประตูห้อง ก่อนจะเปิดและเดินตรงเข้าไปยังโต๊ะทำงานของตนเองที่ตั้งอยู่หน้าประตูท่านเข้าห้องที่เขียนว่าประธานบริษัท วางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะ หันหน้ามาคุยกับหญิงสาวรุ่นพี่ต่อ “เนี่ย วันนี้หยินก็ไม่รู้ว่าท่านประธานจะมาหรือเปล่า ถ้าไม่มาหยินก็ไม่รู้จะทำยังไงดี” “ไม่เป็นไรจ๊ะ ถ้าท่านประธานไม่มา หยินก็เอาไปให้ท่านรอง คุณพัฒนาเซ็นแทนก็ได้จ๊ะ” ทัศพรพูด ญิณราเมื่อได้ยินหญิงสาวรุ่นพี่เอ่ยชื่อของรองประธานบริษัทอีกคนหนึ่งขึ้นก็ทำหน้าแหยๆ “โหย ท่านรองนี่หนักยิ่งกว่าท่านประธานอีกนะคะ หยินโดนแกล้งทุกรอบเลย” ทัศพรฟังอย่างขำๆ อันที่จริงทุกคนในบริษัทเองก็รู้ว่าท่านประธานและรองประธานบริษัทนั้นแสบยิ่งกว่าใครๆ แต่ก็เพราะความแสบสันนี่แหละที่ทำให้ป็อปปูล่ามากในหมู่พนักงานสาวๆและลูกค้า เพราะนอกจากความแสบแล้วทั้งคู่ยังพกพาความหล่อมาด้วยอีก เธอเองก็ปลื้มทั้งสองคน แต่ไม่ได้ปลื้มในฐานะชู้สาว เพียงแต่ปลื้มในฐานะพนักงานที่มีต่อเจ้านายเท่านั้น แต่เธอไม่เคยคิดว่าความแสบของทั้งคู่นั้นจะทำให้ญิณรา พนักงานรุ่นน้องของเธอถึงกับปวดหัวได้ เพราะสมัยก่อนที่ญิณรายังทำงานอยู่แผนกของเธอ ไม่ว่าเรื่องอะไร ปัญหาจะใหญ่แค่ไหน ญิณราก็สามารถแก้ไขได้หมด ไม่เคยต้องเป็นกังวล “แหม ดูพูดเข้าซิ” “จริงๆนะคะพี่บุ๋ม บางวันหยินปวดหัวจะแตกอยู่แล้ว ทั้งพี่ทั้งน้อง แสบด้วยกันทั้งคู่ หยินหล่ะสงสารคนที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนทั้งคู่มาก ถ้าไม่บ้าก็โชคร้ายสุดๆ” เมื่อจบคำพูดของญิณรา คราวนี้ทัศพรปล่อยกร๊ากออกมาอย่างขำสุดๆ “ฮ่าๆๆ หยินพูดซะพี่เห็นภาพเลย” “จริงคะพี่บุ๋ม หยินขอรับประกัน” หญิงสาวทำยกมือขึ้นมากำแน่นเป็นการรับรอง เธอทำงานกับประธานและรองประธานมาได้สองปี เธอรู้ดีว่าพวกเขาทั้งคู่เป็นคนยังไง โดยเฉพาะรองประธาน นั้นแสบสุดๆ “จ้าๆ แต่ระวังน้าคนโชคร้ายคนนั้นจะเป็นหยินเองนะ” ทัศพรพูดทีเล่นทีจริงหยอกหญิงสาวรุ่นน้อง ญิณราได้ฟังก็ส่ายหัวแรงๆเป็นการปฏิเสธ “ไม่มีทางคะพี่บุ๋ม ต่อให้ตาย หยินก็ไม่เอาเด็ดขาด ขอเป็นโสดไปตลอดชีวิตเลย ถึงชาติหน้าเลยดีกว่า” ทัศพรยิ้มเมื่อได้ฟังคำของญิณรา “จ้าๆ ไม่เอาก็ไม่เอา พี่ไปก่อนนะ ยังมีงานอื่นๆค้างอยู่” “คะพี่บุ๋ม แล้ววันหลังแวะมาคุยกันอีกนะคะ” ทัศพรพยักหน้าเป็นการตอบรับ หันหลังเดินกลับไปยังประตูตัวเดิมที่เดินเข้ามา แต่ว่ายังไม่ทันจะเดินออกไป ก็หันหน้ามามองหญิงสาวรุ่นน้องสาวสวย ก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างมีเลศนัย “แต่ว่าหยินจ๊ะ” “คะพี่บุ๋ม” “โบราณเค้าว่าไว้ ไม่ชอบอย่างไหน จะได้อย่างนั้น ระวังตัวไว้นะจ๊ะ หึหึ” พูดจบทัศพรก็เดินออกไปจากห้องทันที ปล่อยให้พนักงานรุ่นน้องสาวสวยทำหน้าเหมือนกำลังแบกโลกทั้งใบไว้คนเดียว ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งยังโต๊ะทำงานของตัวเอง “ถ้าเป็นยังงั้นจริง เราคงจะโชคร้ายสุดๆแน่ โดยเฉพาะคุณพัฒนา นอกจากโชคร้ายแล้ว เราคงจะทั้งโง่ทั้งบ้าด้วยแน่ๆ สมองคงจะกระทบกระเทือนไปสิบรอบ เหอะๆ แค่นึกถึงก็สยองหล่ะ บรึ๋ย” หญิงสาวแค่นหัวเราะเบาๆก่อนจะทำท่าขนลุกเมื่อนึกถึงรองประธานบริษัทผู้ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับประธานบริษัทเจ้านายของเธอ เธอไม่เคยเข้าใจพนักงานสาวๆคนอื่นๆเลยว่าทำไมถึงได้หลงเสน่ห์ของทั้งสองคนไปได้ เธอยอมรับว่าทั้งสองคนนั้นหล่อและเก่งมาก แต่ว่าเรื่องนิสัยเธอนั้นขอผ่านเป็นรายแรก แสบซ่าบ้าระห่ำเกินมนุษย์ปกติจริงๆ ยังมีต่อคะ แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 55 20:47:44 แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 55 08:27:19 แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 55 03:05:27 แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 55 03:01:38 จากคุณ : mollaly (mollaly) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 02:51:14

ความคิดเห็นที่ 2 ตื๊ดตื๊ดตื๊ด...ตื๊ดตื๊ดตื๊ด... ในขณะที่หญิงสาวกำลังจะเปิดแฟ้มเอกสารเพื่อดูงานอยู่นั้น จู่ๆเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น หญิงสาวยกขึ้นรับก่อนจะกรอกเสียงหวานใสผ่านสายโทรศัพท์ “สวัสดีค่ะ” “กู้ดมอร์นิ่งคุณเหยิน เอ้ย! คุณหยิน” เสียงปลายสายพูดอย่างอารมณ์อารมณ์ดีเมื่อได้แกล้งหยอกอีกฝั่งเล่น ญิณราเมื่อได้ฟังเสียงก็รู้ทันทีว่าปลายสายนั่นคือใคร หญิงสาวทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะกรอกเสียงลงไปตามปกติ “สวัสดีค่ะท่านรองประธาน ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรให้ดิชั้นรับใช้คะ” “แหมคุณหยิน ดูทำเสียงซิ เหมือนไม่อยากจะคุยกับผมยังงั้นหล่ะ” ก็แหงนะซิ ญิณราคิด กรอกตาไปมาเมื่อได้ยินอีกฝ่ายแกล้งทำเสียงน้อยใจ แต่ไม่ได้พูดออกไป “เปล่าค่ะท่านรอง แล้วไม่ทราบว่ามีธุระอะไรให้ดิชั้นรับใช้คะ” ชายหนุ่มปลายสายขำเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวเหมือนจะเบื่อเต็มทน แต่ถึงยังงั้นเขาก็ชอบแกล้งเธอ “ช่วยชงกาแฟมาให้ผมแก้วนึงซิ” “คะ?” หญิงสาวอุทานอย่างสงสัย “เอากาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลนะคุณหยิน แค่นี้หล่ะ” “เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนนะคะท่านรอง” หญิงสาวพูดพลางทำเสียงสงสัย เธอเป็นเลขาของท่านประธานก็จริง แต่ท่านรองประธานเองก็มีเลขาส่วนตัวเองเช่นเดียวกัน แต่ทำไมถึงต้องโทรแต่เช้าเพื่อเรียกให้เธอไปชงกาแฟให้เขาด้วยเนี่ย ไม่เข้าใจ “อะไรเหรอคุณหยิน” “ดิฉันเป็นเลขาของท่านประธาน แล้วท่านรองเองก็มีจิตต์เป็นเลขาส่วนตัวอยู่แล้วนี่คะ ทำไมไม่เรียกจิตต์ชงให้หล่ะคะ” “ก็แหมคุณหยิน ผมอ่ะนั่งอยู่ในห้อง แต่จิตต์นั่งอยู่ตั้งหน้าห้อง ผมขี้เกี๊ยจขี้เกียจเดินออกไปนะซิ โทรจะสะดวกกว่า ก็เลยโทรเรียกคุณนี่ไง” เมื่อชายหนุ่มพูดจบ ญิณรากำมือแน่นเป็นการระงับการโมโห ชายหนุ่มมักจะแกล้งเธอแบบนี้อยู่เสมอๆ คราวก่อนก็โทรให้เธอไปเอาเอกสารจากในห้อง คราวก่อนโน้นก็โทรให้เธอเข้าไปเสริฟน้ำแขก เธอจะว่าหรือทำท่าไม่พอใจก็ไม่ได้เพราะชายหนุ่มเป็นถึงรองประธานบริษัท และยังเป็นลูกพี่ลูกน้องกับประธานบริษัทอีกด้วย “ค่ะรองประธาน” ญิณรากัดฟันตอบ ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนจะวางสายไป ญิณรามองโทรศัพท์ในมืออย่างอาฆาตแค้น เหอะ ให้ตายซิ เมื่อคืนก็ฝันร้าย เช้ามาทำงานยังโดนแกล้งอีก แถมตั้งแต่เมื่อวานซืนประธานก็หายตัว ไม่ยอมมาทำงาน เอกสารเก่าก็กองเป็นภูเขา แล้วไหนจะเอกสารใหม่ที่เพิ่งได้มาอีก โอ๊ยให้มันได้อย่างนี้ซิชีวิต ตื๊ดตื๊ดตื๊ด...ตื๊ดตื๊ดตื๊ด... จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกรอบ หญิงสาวสะดุ้งตกใจ ก่อนจะกดรับ และยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูอีกครั้ง “ค่ะ?” “เร็วๆนะคุณหยิน อย่ามัวแต่นั่งบ่นผมหล่ะ ผมรู้นะคุณกำลังบ่นผมอยู่” พูดจบชายหนุ่มก็วางสายไปในทันที หญิงสาวได้แต่อึ้ง แต่เมื่อได้สติก็วางโทรศัพท์ลงก่อนจะเกาหัวอย่างงงๆ “เข้าทรงรึไงนะถึงได้รู้ว่าเรากำลังบ่นอยู่เนี่ย” พูดเสร็จหญิงสาวก็ลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปชงกาแฟให้กับรองประธานหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ห้องไม่ใกล้ไม่ไกลจากเธอทันที ติดตามตอนต่อไปคะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ ขอบคุณมากๆคะ ^^ แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 55 08:30:34 จากคุณ : เด็กน้อยMN (mollaly) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 02:57:00

ความคิดเห็นที่ 3 หนูหยินปราชัยรักตั้งแต่บทแรกเลย จะมาปราชัยรอบสองกับรองประธานอีกไหมนี่ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 05:21:24

ความคิดเห็นที่ 4 ชื่อเรื่องภาษาอังกฤษอยากให้หมายความว่ายังไงแน่คะ พิจารณา ตก ร ไปค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 20:11:39

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงคุณ scottie ขอบคุณมากๆคะ ตอนนี้แก้ไขเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณจริงๆคะ defeat love อยู่ในระหว่างสองแง่สองง่ามคะ เพราะดำเนินเรื่องมาแบบนางเอกเคยยอมแพ้ไปกับความรักมาก่อน และกำลังจะถูกชนะใจด้วยพระเอก? อันที่จริงภาษาอังกฤษของหนูเองก็ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่คะ (มาจีนไม่ได้ใช้เลยคะ จีนก็ไม่ได้ อังกฤษก็ย่ำแย่) ขอบคุณมากๆเลยคะ มีอะไรติชมได้เสมอคะ ^^ จากคุณ : เด็กน้อยMN (mollaly) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 21:00:36