~กว่าก้าวผ่านราตรีกาลสู่วันใหม่~

สายลมพลิ้วผิวผ่านม่านภูผา
เซาะศิลาแทรกผ่านกาลที่พลิ้วไหว
ระยับดาวพราวม่านแสงแฝงฟ้าไกล
มีมือใครเอื้อมคว้าดาวได้จีรัง

ชีวิตผ่านกาลล่วงให้ห่วงหา
โลกลวงตาสร้างภาพสวยอวยให้รั้ง
หลงคว้าไขว่ขวนขวายในภวังค์
ชีวิตยังต้องแลกแปลกที่ใจ

บนพรมแดงแฝงหนามคมทิ่มจมเท้า
มีเรื่องราวซ่อนมายาอย่าหวั่นไหว
โลกมิเคยเฉลยทุกข์สุขเพื่อใคร
เพียงแลกไปคว้าสุขลวงในบ่วงกาล

ภาพสวยหรูดูงามยามพินิจ
ลองย้อนพิศไปให้ไกลในวันผ่าน
ตะวันล่วงร้อนระโหยเคยร้าวราน
มิเนิ่นนานเพียงก้าวข้ามสู่ฟ้าไกล

ผ่านแดดฝนปนลมหนาวคราววิโยค
เคยซบโศกซ่อนหน้าน้ำตาไหล
กว้าก้าวผ่านราตรีกาลสู่วันใหม่
กว่าจะได้พบตะวันที่ฝันรอ


----------
แด่ผู้ย่างก้าวบนผืนพรมสีแดง

เคยมีคนบอกไอซ์ว่า มนุษย์มักมองแค่ความสำเร็จที่เห็น ไม่เคยย้อนไปมองหนทางที่เขาคนนั้นย่างผ่าน มันเป็นความทรงจำที่งดงามและอาจทรมานสำหรับใครที่ผ่านมา แต่ว่า...มันก็น่าภูมิใจและชวนให้ทระนง ว่าเราคือผู้อยู่รอดบนพรมแดงที่คลุมอยู่เหนือดงหนาม

ไม่เคยมีความสำเร็จใดได้มาโดยง่ายดาย

จากคุณ	: Argent
เขียนเมื่อ	: 2 เม.ย. 55 18:59:46