~กว่าก้าวผ่านราตรีกาลสู่วันใหม่~
|
 |
สายลมพลิ้วผิวผ่านม่านภูผา เซาะศิลาแทรกผ่านกาลที่พลิ้วไหว ระยับดาวพราวม่านแสงแฝงฟ้าไกล มีมือใครเอื้อมคว้าดาวได้จีรัง
ชีวิตผ่านกาลล่วงให้ห่วงหา โลกลวงตาสร้างภาพสวยอวยให้รั้ง หลงคว้าไขว่ขวนขวายในภวังค์ ชีวิตยังต้องแลกแปลกที่ใจ
บนพรมแดงแฝงหนามคมทิ่มจมเท้า มีเรื่องราวซ่อนมายาอย่าหวั่นไหว โลกมิเคยเฉลยทุกข์สุขเพื่อใคร เพียงแลกไปคว้าสุขลวงในบ่วงกาล
ภาพสวยหรูดูงามยามพินิจ ลองย้อนพิศไปให้ไกลในวันผ่าน ตะวันล่วงร้อนระโหยเคยร้าวราน มิเนิ่นนานเพียงก้าวข้ามสู่ฟ้าไกล
ผ่านแดดฝนปนลมหนาวคราววิโยค เคยซบโศกซ่อนหน้าน้ำตาไหล กว้าก้าวผ่านราตรีกาลสู่วันใหม่ กว่าจะได้พบตะวันที่ฝันรอ
---------- แด่ผู้ย่างก้าวบนผืนพรมสีแดง
เคยมีคนบอกไอซ์ว่า มนุษย์มักมองแค่ความสำเร็จที่เห็น ไม่เคยย้อนไปมองหนทางที่เขาคนนั้นย่างผ่าน มันเป็นความทรงจำที่งดงามและอาจทรมานสำหรับใครที่ผ่านมา แต่ว่า...มันก็น่าภูมิใจและชวนให้ทระนง ว่าเราคือผู้อยู่รอดบนพรมแดงที่คลุมอยู่เหนือดงหนาม
ไม่เคยมีความสำเร็จใดได้มาโดยง่ายดาย
จากคุณ |
:
Argent
|
เขียนเมื่อ |
:
2 เม.ย. 55 18:59:46
|
|
|
|