ความคิดเห็นที่ 1 เศร้าได้อี๊กกกก.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 13:25:02

ความคิดเห็นที่ 2 จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 14:40:12

ความคิดเห็นที่ 3 เสียงสะอื้นตื่นตระหนกอกอีแป้น สาวคับแค้นเรื่องไรใคร่ถามหา เป็นไรฤา........สาวเจ้าสุนันยา... ......ถูกใครผ่าหัวใจไปทำแกง บอกปี้มาป้ามีเพิ้นชี้ช่วย ทางสวยสวยเดินคล่องบ่ต้องแหยง แม้ทางตันบ่ยั่น...นั่นกำแพง พุ่งแรงแรงเข้าชนสนทำไม ?? ทั้งชีวิตจิตตกหมกไหม้ถี่ ทุกนาทีโศกศัลย์ไห้หวั่นไหว เป็นโศลกบทเศร้าเคล้านิยาย เบื่อชิบ...าย..ช่วยเช็ดแก้มแอ้มไม่ยอม แม่นงเยาว์เบ้าตาดำน่าเกลียด มัวคร่ำเครียดสารรูปจูบไม่หอม เพิ่งเข้าใจเคล็ดแผนรอแตนตอม เตี้ยอุ้มค่อม.....ต่อกรอย่างปอนปอน เจ้าแม่แห่เศร้า เหอเหอเหอ จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 16:02:48

ความคิดเห็นที่ 4 ไปเล่นซนหม่นใจจนได้แผล จะบอกแม่ตีซ้ำได้จำว่า.. ห้ามชิงสุกก่อนห่ามตามตำรา สม น.น. กล้านัก ไม่ยักจำ.. ดีไม่ตายตามตกยังปรกเปลี้ย แค่อ่อนเพลียละเหี่ยใจไม่ถลำ ยังเหลือแรงบ่นเพ้อละเมอคำ ฟังเสียงบ่นงึมงำ..นั่งขำมอง ยังไม่เข็ดซิท่า..ทำหน้ายั่ว ยังยิ้มหัวต่อกระซิกเย้าหยิกสอง คราบน้ำตาเพิ่งแห้งประแป้งปอง ฟังทำนองหัวใจเต้นไหวรัว สนุกหรือถือรักไว้หนักอก เกินหยิบยกถ่ายถอนอ้อนวอนทั่ว อยากหาใหม่ไม่เหงาเช่นเงามัว คอยดูตัว ดูแผล..แก้อาการ.. มาตีรวน ชวนวิวาท ไม่อาจผ่าน   แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 55 18:41:27 แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 55 17:52:22 จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 17:51:25

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ คุณแม่ฯ สวัสดีพี่ดีเจค่ะ ไม่มีอะไรในก่อไผ่สักหน่อย.... ขอบคุณมากค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 06:41:09

ความคิดเห็นที่ 6 แม่นงเยาว์เบ้าตาดำน่าเกลียด มัวคร่ำเครียดสารรูปจูบไม่หอม เพิ่งเข้าใจเคล็ดแผนรอแตนตอม เตี้ยอุ้มค่อม.....ต่อกรอย่างปอนปอน เจ้าแม่แห่เศร้า เหอเหอเหอ ..........ลุงชิกง   ดูกระไร หรือนี่ พี่ใจร้าย ยังดูดาย ไม่ห่วง ดวงสมร น้องเจ็บช้ำน้ำใจ ร่ายเป็นกลอน หมายจะอ้อน ให้มอบ ปลอบกลับมา กลับมายั่ว เย้าให้ ใจเจ็บนัก คนน่ารัก อย่างนี้ (ลุง)ชิยังกล้า ไม่ปลอบเลยสักคำ ช้ำอุรา ยิ่งโศกา เพราะเจ็บ จะเก็บตุน จำไว้เลย วันนี้ มีงอนแหละ อยากค่อนแคะ ดีนัก จักหัวหมุน ต้องชดเชยด้วยมื้อใหญ่ ให้สมดุล ไม่อย่างนั้น จะจุ้น ให้วุ่นวาย คนเค้าเศร้า แท้แท้ แหมมาว่า ใช้วาจา ไม่ดี มีชิบ...าย.. เบื่ออะไรนักหนาล่ะพี่ชาย ก็ฟูมฟาย ตั้งหลายครา น่าจะชิน......... ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 06:44:18

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกหรือถือรักไว้หนักอก เกินหยิบยกถ่ายถอนอ้อนวอนทั่ว อยากหาใหม่ไม่เหงาเช่นเงามัว คอยดูตัว ดูแผล..แก้อาการ.. มาตีรวน ชวนวิวาท ไม่อาจผ่าน   .............chanjit   มาตีรวน ชวนวิวาห์ ซะล่ะม๊าง ทำมาอ้าง โน่นนี่ วจีขาน ไม่ต้องแสร้ง พี่เอยเร่งเผยมาน ทำเป็นหว่าน วาจา วางท่าที คนมีแผลที่ใจ ร่ำไห้เจ็บ ไม่อยากเก็บอาการ ซมซานหนี ต้องยอมทน หม่นไหม้ ร่ายกวี คนเคยรัก ภักดี เขาหนีไกล ก็ยอมเจ็บ เก็บกด ไม่ปลดออก เก็บเป็นหอก ข้างแคร่ เช่นแผลใหญ่ เก็บไว้เป็นเสมือนเครื่องเตือนใจ จะรักใคร อีกครั้ง ระวังตน คงไม่เข็ดหรอกหนา ยังกล้ารัก ให้เป็นหลัก พึ่งพา คราสับสน ก็รักมี ดีหลายอย่างวางเจือปน ยากหลุดพ้น ในเมื่อใจ ยังใฝ่ปอง..... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 06:46:21

ความคิดเห็นที่ 8 มิอาจเหมือน ยอดหญ้าคราลมไหว เพราะไม่ใช่ คนพาล ตามสานบ่วง ให้เขาหยาม -ให้หนำ แค่คำลวง คงเพียงช่วง ที่ต้องฉาบ คราบน้ำตา...สุนันยา ระกำใจใส่จิตด้วยผิดหวัง ระกำขังฝังเล่ห์เสน่หา ระกำลวงบ่วงรัดมัดวิญญาณ์ ระกำพร่าฆ่าสวาทแทบขาดใจ จงหมั่นจำซ้ำซักตระหนักคิด อย่าลองฤทธิ์เล่ห์รักอย่างหลงใหล จะช้ำชอกยอกระกำซ้ำซ้ำไป เจ็บหทัยใดปานรักรานลวง... มาร่วมตอบปลอบใจ..อย่าให้ช้ำ สวัสดีครับ..คุณสุนันยา และ ผองเพื่อน แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 55 09:18:20 แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 55 08:15:03 จากคุณ : TuMan เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 08:02:27

ความคิดเห็นที่ 9 หน้ายิ้มแย้ม คล้ายสุข สนุกสนาน ในสะอื้น สะท้านลึก ซ่อนไหวหวั่น ยิ้มทักทาย ผู้คน ถ้วนทั่วกัน อกอัดอั้น เศร้าซ้อน ซ่อนอารมณ์ สวัสดียามเช้า ครับ คุณสุนันยา และ เพื่อนๆทุกท่าน .. สุข สดชื่น แจ่มใส ตลอดวันนะครับ                                                  จากคุณ : sarasiri เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 08:11:14

ความคิดเห็นที่ 10 จงหมั่นจำซ้ำซักตระหนักคิด อย่าลองฤทธิ์เล่ห์รักอย่างหลงใหล จะช้ำชอกยอกระกำซ้ำซ้ำไป เจ็บหทัยใดปานรักรานลวง... มาร่วมตอบปลอบใจ..อย่าให้ช้ำ สวัสดีครับ..คุณสุนันยา และ ผองเพื่อน ......... คุณTuMan ขอขอบคุณ คำปลอบที่มอบให้ ซึ้งน้ำใจ ปราณี นี้ใหญ่หลวง เจ็บมานาน รานแหลก แทรกในทรวง น้ำตาร่วง ไหลหยด สลดจินต์ เจ็บระกำ ช้ำอยู่ ไม่รู้ห่าง เจ็บระกำ ช้ำอย่าง ร้างถวิล เจ็บระกำ ช้ำกว่า น้ำตาริน เจ็บระกำ ชีวิน ด้วยสิ้นรัก.... สวัสดีค่ะ คุณ  TuMan   ขอบคุณค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 10:47:38

ความคิดเห็นที่ 11 หน้ายิ้มแย้ม คล้ายสุข สนุกสนาน ในสะอื้น สะท้านลึก ซ่อนไหวหวั่น ยิ้มทักทาย ผู้คน ถ้วนทั่วกัน อกอัดอั้น เศร้าซ้อน ซ่อนอารมณ์.......sarasiri ซ่อนความเจ็บ เก็บกด เหมือนหมดสิ้น เล่นลมลิ้น หวานคำ นำผสม ทั้งที่ใจปวดร้าว เศร้าระทม ด้วยเกิดปม แผลเก่า จึงเศร้ามาน......... สวัสดีค่ะ คุณ  sarasiri ขอบคุณ มากค่ะ ........... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 19:09:32

ความคิดเห็นที่ 12 อันทุกข์ใดในห้วงมหรรณพ ล้วนแต่จบด้วยเจ็บเกินเก็บหมด แม้นน้ำตาบ่าล้างจนจางลด สะเก็ดกดยังเก็บกำไว้ย้ำเตือน หากรักนี้ที่พังลงคือดงดาบ ถึงยอมใช้ใจปราบ รอยกลาดเกลื่อน เพียงแค่หวังรั้งคนทนแชเชือน ก็มิอาจขับเคลื่อน รักคืนมา ยอมทนเจ็บแล้วเก็บกำความช้ำชอก เทเหล้ากรอกล้างแผลใจให้ปวดปร่า ถึงจะแฮงค์แ...่งก็กินให้ชินชา เพิ่มความหมายของน้ำตา จนขมเกิน เมื่อตื่นมาจงลืมสิ้นกลิ่นความเศร้า อย่าสนใจคนเก่า มันห่างเหิน เก็บน้ำตาที่พร่างพราวแล้วก้าวเดิน พร้อมเผชิญรักครั้งใหม่อย่างใจเย็น ....จากคนเคยเจ็บครับ..... แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 55 21:52:13 จากคุณ : คุณชายต้วน เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 21:49:43

ความคิดเห็นที่ 13 .. ด้วย.. ยอมเจ็บ เก็บซ่อน ความอ่อนไหว เพราะหัวใจ ไกวแกว่ง เกินแสร้งฝืน ด้วยเพราะรัก มากมาย คล้ายกล้ำกลืน ต้องเหยียดยืน ขืนข่ม ความตรมตรอม .. กระซิบบอก หมอกลม พรมยอดหญ้า ฝากภูผา ฟ้าไกล ให้โอบอ้อม- ปลอบประโลม ห่มพร่ำ แม้นช้ำ.. ยอม จะเก็บกรอม ถนอมใจ ไว้ทรงจำ....................... มาร่วมแจมสักสองบทนะคะพี่สาว หากร่ายยาวไปกว่านี้ กลัวน้ำตาหนุ่ยเลอะกระทู้เจ้าค่ะ จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 22:05:27

ความคิดเห็นที่ 14 ยอมทนเจ็บแล้วเก็บกำความช้ำชอก เทเหล้ากรอกล้างแผลใจให้ปวดปร่า ถึงจะแฮงค์แ...่งก็กินให้ชินชา เพิ่มความหมายของน้ำตา จนขมเกิน เมื่อตื่นมาจงลืมสิ้นกลิ่นความเศร้า อย่าสนใจคนเก่า มันห่างเหิน เก็บน้ำตาที่พร่างพราวแล้วก้าวเดิน พร้อมเผชิญรักครั้งใหม่อย่างใจเย็น ....จากคนเคยเจ็บครับ.....  คุณชายต้วน   เมื่ออาการ เกิดเจ็บ จำเก็บซ่อน ยอมร้าวรอน อ่อนไหว อย่าให้เห็น ของมึนเมา เขาห้าม ไม่จำเป็น ตรงประเด็น คือเก็บ เจ็บที่ใจ เมื่อเคยเจ็บมาก่อน อย่าอ่อนล้า ใช้น้ำตา เป็นเพื่อน เตือนแก้ไข ซ่อนระทม ขมช้ำ ย้ำภายใน อย่าให้ใคร สมเพช เวทนา ฉันยอมเจ็บ เพียงหน เพื่อทนต่อ ไม่ร้องขอ เขาคืน ชื่นปรารถนา เจ็บใช้เตือน อย่าเหมือนเก่า คราวผ่านมา ไม่ขอทวง รักลา กลับมาเติม ฉันยอมเจ็บ เก็บกด เป็นบทสอน แม้นอาวรณ์ จำตัด ไม่อาจเสริม ให้น้ำตาตกใน ไว้ที่เดิม แล้วมาเริ่ม ต้นใหม่ ....อย่าได้กลัว.... ก็ว่าไปตามน้ำน่ะค่ะ คุณชาย จริงๆแล้ว พูดง่ายแต่ทำยากมากค่ะ ขอบคุณ ที่มาแบ่งปัน ประสบการณ์ นะคะ ........ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 08:14:42

ความคิดเห็นที่ 15 .. ด้วย.. ยอมเจ็บ เก็บซ่อน ความอ่อนไหว เพราะหัวใจ ไกวแกว่ง เกินแสร้งฝืน ด้วยเพราะรัก มากมาย คล้ายกล้ำกลืน ต้องเหยียดยืน ขืนข่ม ความตรมตรอม .. กระซิบบอก หมอกลม พรมยอดหญ้า ฝากภูผา ฟ้าไกล ให้โอบอ้อม- ปลอบประโลม ห่มพร่ำ แม้นช้ำ.. ยอม จะเก็บกรอม ถนอมใจ ไว้ทรงจำ....................... มาร่วมแจมสักสองบทนะคะพี่สาว หากร่ายยาวไปกว่านี้ กลัวน้ำตาหนุ่ยเลอะกระทู้เจ้าค่ะ .........คุณหนุ่ย เป็นรสชาติ ชีวิต ที่ปลิดเปลี่ยน คงหมุเวียน เจียนจบ คล้าพลบค่ำ รอรุ่งสาง วางบท ปลดระกำ อดีตทำ ร้าวรอ ตอนวันวาน รอยเจ็บยัง คงตรึก ฝังลึกอยู่ แต่ยังสู้ รอลิ้ม ชิมรสหวาน ผ่านมาแล้ว ยอมเจ็บ เก็บร้าวราน ต่อนี้มาน สานรอย คอยภิรมย์..... สวัสดีค่ะคุณหนุ่ย เก็บความเจ็บซ่อนไว้แล้วค่ะ รอ วันพรุ่งนี้ ที่อาจจะดีกว่าที่ผ่านมาค่ะ.... ขอบคุณนะคะ แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 55 13:10:56 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 08:21:57

ความคิดเห็นที่ 16 **เพราะทุ่มเท  หัวใจ  ให้เขาหมด         จึงต้องอยู่  กับหยด  น้ำตาไหล    เก็บความรัก  ไว้บ้าง  ช่างกระไร        ปล่อยให้เผา  ฤทัย  ไฉนเลย **รักมิใช่  สิ่งของ  ให้จองจับ               จะระงับ  จิตใคร  ให้เมินเฉย    ต่างก็หา  ถูกใจ  ไว้ชมเชย                ด่วนเฉลย  ความรัก  มักช้ำใน **เก็บความรัก  ซ่อนไว้  ในใจก่อน        เมื่อเขาวอน  รักแท้  มีแค่ไหน    เขาเห็นค่า   ของเรา   นั้นเท่าไร         จึงค่อยมอบ   ตอบไป  ให้จับจอง **ก็จะมี   แต่สุข   ที่สดใส                   โลกวิไล  ให้เรา  ไม่เศร้าหมอง    รัศมี   แห่งรัก   จักเรืองรอง               สาดแสงส่อง  สดใส  ไปนิรันดร์ จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 06:28:03

ความคิดเห็นที่ 17 ก็มันผ่านมาแล้ว ต้องแห้วรัก ยอมเจ็บหนัก หักหาย เมื่อกลายผัน อยากจะย้อน อดีด ปิดคืนวัน คงจะไม่โศกศัลย์เหมือนผ่านมา จะไม่ทุ่มเทใจ ให้ใครหมด รักทอนลด ปลดความ ไม่ถามหา อยู่อย่าหยิ่ง ไม่อิงชาย ในมารยา จะรักษา หัวใจ ไม่ให้ช้ำ แต่นี่แสน จนใจ จะได้ย้อน เฝ้าแต่นอม ระทม ขมกลืนกล้ำ เมื่อพบรัก ปักทรวง เหมือนบ่วงกรรม คนใจดำ ทำร้าย ให้ตรอมตรม ก็ต้องเจ็บแบบนี้อย่างที่เห็น รอยแผลเป็น ตอกย้ำ ทำขื่นขม ยากรบเลือน รอนไหม้ ในกมล อยู่อย่างคน แพ้พ่าย ในชะตา.... สวัสดีค่ะคุณเป๋า สุต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทักทายช้าไปค่ะ กลอนเพราะมากเลยขอบคุณ นะคะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 22:23:00