ความคิดเห็นที่ 1 “ก็พ่อ เป็นพ่อ” พอบิดาพูดจบ กรดาก็กลอกตาในใจก็คิดว่า...อ๋อใช่เลย อำนาจจ่าฝูง “เผด็จการ ฮึ” หญิงสาวเถียงสั้น ๆ แล้วกอดอก แล้วก็ต้องยิ้มมุมปากแบบไม่อยากจะเชื่อออกมา เมื่อได้ยินคำตอบของบิดาที่ว่า “นี่แหละวิถีแห่งลูกผู้ชาย” ตอนนี้พ่อของเธอหันมายิ้มเย็น ในขณะที่กำลังกดรีโมทเร่งเสียงโทรทัศน์ เมื่อถึงฉากการต่อสู้สำคัญระหว่างธรรมะและอธรรม “กรไม่ยอมให้ป๊ายึดคอมหรอก คอมอันนี้กรเก็บเงินซื้อมาเองนะ” หญิงสาวเถียงตั้งท่าแน่วแน่ ตั้งใจว่าถ้าไม่ข้อสรุปในเรื่องที่เลยเถิดมานี่จะไม่ยอมไปไหนเด็ดขาด บิดาวางรีโมทลง หันมามองเธอด้วยสายตาคาดคะเน เป็นท่าทางที่กรดาเห็นว่าถ้าแม่เธอมาเห็น ก็จะทำท่าเหนื่อยใจ ยักไหล่ แล้วก็บอกเธอเสียงต่ำ ๆ ว่า นี่แหละผู้ชาย เวลาผ่านไปราวครึ่งนาทีได้ ในที่สุดกรดาก็ได้ข้อสรุป “ก็ได้ ป๊าไม่ยึดของแกก็ได้” ซึ่งนับว่าเป็นคำตอบที่กรดาพอใจ หญิงสาวยิ้มกว้าง รู้สึกมีความสุขในชะตากรรมของตัวเองขึ้นมาเยอะ “น้อย ๆ” ทันทีที่ได้ยินเสียงบิดาเรียกแม่บ้านเก่าแก่ หญิงสาวก็ชักไม่แน่ใจว่าสถานการณ์ไว้วางใจได้แล้ว “มีอะไรเหรอคะ เฮีย” แม่บ้านวัยต้นสี่สิบที่ทำงานกับบ้านเธอมาตั้งแต่อายุยี่สิบ เดินมารับฟังคำสั่งของเจ้านาย “เดี๋ยวไปเรียกไอ้ขวดมาหน่อย บอกมันเอาเครื่องมือมาด้วยเฮียจะให้ไปรื้อปลั๊กไฟห้องอากร” กรดาฟังแล้วทำหน้าฉงน สาบานได้ว่าเวลาบิดาเรียกเธอแบบนี้ทีไร หญิงสาวก็คิดอยากจะไปลงสมัครรับเลือกตั้งทุกที เผื่อจะได้ทำตัวเป็นภาษีให้เป็นประโยชน์ต่อประชาชนบ้าง “รื้อปลั๊กไฟ” หญิงสาวทวนคำ “ใช่ ก็คอมของลื้อ อั๊วยึดไม่ได้ แต่ปลั๊กไฟ เต้าเสียบ หลอดไฟด้วย มันของอั๊ว อั๊วยึด” และแล้วแผนการเหนือเมฆก็ถูกเปิดเผยโดยบิดาของเธอเอง “เล่นแบบนี้ไม่แฟร์นี่” กรดาบ่น “เรื่องมากจริงๆ ตกลงจะใส่เสื้อหรือไม่ใส่ ไม่ใส่ก็ไปหาปลั๊กไฟที่อื่นทำงาน  ถ้าจะลงมาใช้ข้างล่างป๊าจะคิดแกเป็นชั่วโมง” “โห ป๊าเกินไปไหมเนี่ย” “ไม่เกิน ไฟนี่ก็ของอั๊ว ถ้าจะใช้ก็จ่ายมา” กรดากลอกตา ไม่ว่าคราใดจ่าฝูงก็ยังคงเป็นจ่าฝูงวันยังค่ำ นี่เป็นอีกข้อที่หญิงสาวได้เรียนรู้ว่า โลกนี้ทุกสังคมมีผู้นำ อย่าหาทางต่อต้านผู้นำ ถ้าไม่ได้มีเหตุผลและการวางแผนที่ดีพอ เอาล่ะเธอจะคิดดัง ๆ อีกครั้งว่า...ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้ “เขี้ยวจริงๆ” กรดาบ่นเบาๆ คว้าใบส่งของบนโต๊ะขึ้นมาแล้วหันไปหาที่เก็บกุญแจอีกด้าน คว้าเอากุญแจรถมอเตอร์ไซค์ออกมา พอหันกลับมาอีกทีนึงก็พบกับใบหน้ายิ้มกว้างของผู้เป็นพ่อ ทียกถ้วยชาขึ้นมาจิบทำท่าชื่นใจสุด ๆ “นี่แหละวิถีของผู้นำ” ว่าแล้วป๊ะป๋าเธอก็ขยิบตาให้ กรดาได้ยินเสียงมารดาขึ้นในหัวอีกครั้งว่า...นี่แหละผู้ชาย “ใส่ก็ได้ ช่วยไม่ได้นี่” เธอเอ่ย “ดีมาก ลูกรัก” บิดาตอบ พร้อมขยิบตาให้เธออีกครั้งหนึ่ง และแล้วกรดาก็เหวี่ยงขาข้ามมอเตอร์ไซค์คันเก่งของตัวเอง ด้านหลังเป็นลังขนาดใหญ่ ใส่เอกสารไว้เต็มทั้งสองลัง หญิงสาวใส่หมวกกันน็อกก่อนที่จะสวมเสื้อคลุม ซึ่งเป็นหลักการเดียวกับการเอาปี๊บคลุมหัว กรดาว่างั้นนะ...แต่ก็เอาเถอะ ยังไงวันนี้เธอก็ต้องไปส่งเอกสารการประชุมให้แก่บริษัทเจ้าประจำแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกค้าของบิดาตั้งแต่เป็นบริษัทเล็ก ๆ และตอนนี้ใหญ่โตกว้างขวางด้วยยูนิฟอร์มสีแสบตาและน่าอับอายเช่นนี้เป็นประจำทุกอาทิตย์ อันที่จริงกรดาแอบเลวแช่งให้ลูกค้าเจ้าใหญ่ๆ สองสามรายเลิกใช้บริการที่ร้าน เธอจะได้ไม่ต้องผจญเวรกรรมแบบนี้ แต่ก็เห็นจะยาก...เพราะว่าบิดาของเธอถึงภายนอกจะดูเหมือนอาแปะซดน้ำชา ดูหนังจีนกำลังภายใน และชี้หน้าเล้งลูกน้องไปมา แต่ก็มีเพื่อนฝูงรักใคร่กันพอสมควร เจ้าของบริษัทใหญ่ ๆ ที่ยังคงความเป็นลูกค้าที่บ้านเธออยู่ก็เช่นกัน เป็นเพื่อนบ้าน หรือรุ่นน้องที่เคยถูกคอนับถือกับบิดาของเธอมานาน ตั้งแต่สมัยตั้งตัวใหม่ ๆ ทั้งนั้น ซึ่งนั่นก็ทำให้กรดารู้ซึ้งดีว่าที่แท้จริงแล้วความดราม่าของบิดา และการสนับสนุนคำพูดของมารดา ที่ช่วยกันบอกให้เธอลาออกจากงาน เพื่อมาช่วยครอบครัวตอนที่พี่ชายหนีไปนั้นเป็นเรื่องที่...ไม่จริงเลยสักนิด เพราะว่าความจริงแล้วกิจการของที่บ้านไม่ได้ย่ำแย่ หรือขาดคนงานขนาดนั้น พ่อกับแม่ของเธอเพียงแค่ต้องการความมั่นใจว่า อาณาจักรที่สร้างมากับมือนั้นจะคงอยู่ต่อไปอย่างน้อยในช่วงชีวิตของเธอ แต่ก็นั่นแหละ...พอเข้าใจเหตุผลที่แท้จริง กรดาก็โกรธไม่ลงอีกนั่นแหละ เพราะเมื่อลองเก็บเอาใจเขามาใส่ใจเราแล้ว หญิงสาวก็เข้าใจว่าสิ่งที่สำคัญต่อคนๆ หนึ่งมันมีค่าเพียงใด และชีวิตก็แบบนี้ เวลาทำเพื่อคนอื่น ก็จะเกิดความไม่แฟร์ต่อตัวเองขึ้นอยู่เสมอ เพียงแต่เราจะคิดหรือเปล่านั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง และใช่จากวันนั้นถึงวันนี้มันก็หลายปีแล้ว เธอกลายเป็นอาเจ๊ลูกสาวเจ้าของร้าน ในสายตาลูกจ้างทั้งหลาย ปกติกรดาก็ไม่ต้องไปส่งของเองหรอกนะ เพียงแต่เมื่อเป็นลูกค้ารายใหญ่ หรือบริษัทใหญ่ ๆ บิดาเธอก็มักจะให้ความสำคัญ โดยการให้เกียรติไปส่งของเอง ซึ่งเมื่อตัวเองวางมือลงหน้าที่จึงตกเป็นของเธอไปโดยปริยาย.. เฮ้อ ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้แหละ...กรดาคิด หญิงสาวเร่งเพลงจากเครื่องพกพาตระกูลไอให้ดังขึ้น มันเป็นเพลงประกอบซีรีย์เกาหลีชื่อดังแสนน่ารัก คึกคักจนเป็นท่วงทำนองประจำที่ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ กรดากดสตาร์ทเครื่องและพาตัวเองออกจากความวุ่นวายในร้าน เพลงทำให้เธอลืมไปว่าตัวเองกำลังใส่ชุดอะไรอยู่ และช่วยให้หญิงสาวโฟกัสในเรื่องเส้นทางให้มากขึ้นเสียหน่อย หวังว่าวันนี้เธอจะขับขี่ปลอดภัย ไร้ด่านตำรวจให้กวนใจ และไร้ใบสั่งให้กวนเงินนะ… จากคุณ : เมเปิ้ลสีขาว เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 22:38:47

ความคิดเห็นที่ 2 ชนาเมธโฉบเบนซ์สปอร์ตสีดำปลาบ จอดหน้าสปาหรูแห่งหนึ่ง แน่นอนว่ารถเป็นจุดดึงดูดสายตา พอ ๆ กับคนขับซึ่งอยู่ในรูปลักษณ์ที่รับรองได้ว่าไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย ก็ต้องโดนสะกดสายตาให้ตรึงอยู่ที่เขาเป็นนาน แว่นตากันแดดรูปทรงทันสมัยรับกับใบหน้า ยิ่งเสริมบุคลิกของชนาเมธให้น่าค้นหามากยิ่งขึ้น หากไม่ได้อยู่ในสายตาสาธารณชนมากนัก และมีเพียงสายตาสักสิบหรือยี่สิบคู่กำลังมองตรงมา ชายหนุ่มก็ไม่สนใจนัก จะว่าไปแล้วเขาค่อนข้างคุ้นเคยต่อการตกเป็นเป้าสายตา ไม่นานนักก็มีหญิงสาวรูปร่างดี สูงในระดับที่เป็นนางแบบตามเกณฑ์ประเทศในแถบนี้ได้สบาย ออกจากสปาแล้วเดินอย่างมาดมั่นตรงมาที่รถของเขา เธอมีผมสีน้ำตาลทอง สวมหมวกปีกกว้าง ใส่ชุดวันพีซสีหวานลายดอกไม้ รองเท้าเข้าชุดกัน และแม้ใบหน้าจะอยู่ใต้แว่นดำขนาดใหญ่ แต่ริมฝีปากอิ่ม จมูกโด่งสวยแต่พองาม และผิวพรรณเนียนผ่อง เพียงแค่มองเห็นก็จินตนาการถึงความนุ่มยามสัมผัสได้เลย ทั้งหมดนี้ทำให้ไร้ข้อกังขาในรูปลักษณ์อันงดงามไร้ที่ติของของเธอ เรียวขาบนรองเท้าคู่สวยค่อนข้างเร่งรีบ ใช้เวลาเพียงไม่ถึงนาทีเท่านั้น นับจากหญิงสาวปรากฏตัวแล้วผลุบเข้ารถหรู ที่มีผู้ชายซึ่งคู่ควรกับเธอรออยู่ และทันทีที่ประตูรถปิดลงเรียบร้อย ชนาเมธก็เร่งเครื่องพาตัวเองและคนข้าง ๆ พุ่งทะยานไปตามเส้นทางสายอารมณ์ ความเร่าร้อนภายในกายและใจ “วันนี้เป็นไงบ้าง” เขาถามดวงตาคมยังคงมองตรงไปข้างหน้า “เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ เมื่อวานเดินแบบทั้งวันเลย” “แต่วันนี้คุณ ก็ว่างแล้ว” เขาเอ่ย เหลือบตามองใบหน้าสวยหลังจากถอดแว่นกันแดด เผยใบหน้าสวยหวาน รวมถึงวิกผมซึ่งปิดบังเรือนผมเงางามสีดำสลวยยาวตรงถึงกึ่งกลางหลัง อันเป็นสัญลักษณ์ความงามของพริมา นักแสดงและนางแบบชื่อดัง “สองสามวันนี้พริ้มว่างค่ะ แต่หลังจากนั้น ท่าทางเราคงจะไม่ได้เจอกันนาน” หญิงสาวหันมาทางเขายิ้มหวานให้ เป็นรอยยิ้มที่ชนาเมธจะได้เห็นเมื่ออยู่กันตามลำพังเท่านั้น และเช่นกันชายหนุ่มเองก็ผ่อนคลายลง ทั้งยังยอมคลี่ยิ้มสวยซึ่งไม่บ่อยนักที่เขาจะทำออกมา “คุณอยากไปไหนล่ะ” เขาถามเสียงนุ่มหันมาส่งสายตามีความนัยแก่เธอ “ที่ไหนก็ได้ค่ะ” พริมาตอบเสียงใส ทั้งยังเอื้อมมือไปวางไว้บนหลังมือของเขา “พริ้มแล้วแต่คุณค่ะ” เธอพูดอีก เอียงคอยิ้มหวานอย่างน่ารักเมื่อเห็นชนาเมธมองมา “แล้วแต่ผมแน่เหรอ”เขาถามในขณะที่พลิกฝ่ามือใหญ่ขึ้นมา กุมมือเล็กเอาไว้แล้วยกขึ้นมาประทับรอยจูบลงไป “ค่ะ” พริมาตอบ “ที่ไหนก็ได้” ชนาเมธถามพร้อมส่งสายตามีความนัย “ที่ได้ก็ได้ค่ะ” ชายหนุ่มเผยรอยยิ้มมุมปาก หากแต่มันไม่ได้แสดงถึงความรู้สึกสุขสมหวังแต่ประการใด ชนาเมธกำลังสมเพชตัวเองอยู่ เขาเป็นคนฉลาดพอที่จะรู้ว่า ทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับพริมา ถึงไม่ใช่เกมก็เหมือนเกม ยิ่งเขาพยายามเข้าใกล้เธอเท่าไหร่ พริมาก็ยิ่งห่างไกลขึ้นเท่านั้น ภายใต้อารมณ์และความรู้สึกที่สะท้อนออกมาจากแววตา ชนาเมธรู้ว่าที่หญิงสาวปฏิบัติต่อเขานั้นไม่ได้ลวงหลอก ทว่านอกปากที่เอื้อนเอ่ยคำว่ารักแก่เขาแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่รู้ว่าหัวใจของพริมาอยู่ที่ตรงจุดไหนในโลกใบนี้ ทั้ง ๆ ที่บอกว่ารัก แต่เธอ...ก็ยังพร้อมที่จะไปจากเขาทุกเมื่อ “เมฆรักพริ้มไหมคะ” เสียงหวานถามขึ้นมา ชนาเมธมีคำตอบในใจอยู่แล้ว แต่เขากลับไม่เอ่ยอะไรออกมา พริมาหันมามองเขาอย่างสงสัย ชายหนุ่มเร่งเครื่องยนต์ขึ้นอีก... เขาไม่อยากเป็นคนฉลาดในชีวิต แต่โง่เรื่องความรัก.... ................................................................................................... 1 # http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10965240/W10965240.html       2 # http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/09/W11031166/W11031166.html 3 # http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11894773/W11894773.html แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 55 22:41:53 แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 55 22:41:07 จากคุณ : เมเปิ้ลสีขาว เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 22:40:31

ความคิดเห็นที่ 3 ตกลงรู้จักกันแต่เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันเหรอเนี่ย จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 15:46:58

ความคิดเห็นที่ 4 เจอพิมพ์ตก 2 จุดค่ะ อ่านแล้วสะดุด คำตอบที่แสนจะแถและไม่แน??? แน่ใช่...ด้วยน้ำเสียงเย็นชา??? ชนาเมธกับพริมา คบกันแบบฝ่ายหญิงไม่ยอมให้เปิดเผย แปลก ทำไม หรือพริมาหวังสูงกว่านี้ จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 19:36:33

ความคิดเห็นที่ 5 รออ่านต่อครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 21:28:14

ความคิดเห็นที่ 6 จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 22:46:49