ความคิดเห็นที่ 1 หนึ่งใน ‘ลูกแหง่’ ตามคำสบประมาทของธนัชย์กึ่งเดิน กึ่งวิ่งนำเสื้อสูทมายื่นตรงหน้าเขา หากพระเอกละครกลับ หันหลัง ยื่นแขนออกมาเป็นเชิงรู้กันว่าเธอจะต้องสวมให้ด้วย หากเป็นคนอื่นคงทำตามโดยไม่อิดออด หากกันยาวีร์ยืนนิ่ง มองแผ่นหลังกว้างตาค้าง ผิวแก้มเนียนใสแดงก่ำ จนไม่แน่ใจ ว่าเป็นเพราะแดดบนพื้นคอนกรีตหน้าอาคารซึ่งเป็นสถานที่ ถ่ายทำค่อนข้างแรง หรือเพราะเหตุผลแอบแฝงอื่นใด “เร็วสิครับ” ธนัชย์เอี้ยวตัวมาเร่ง “เดี๋ยวผู้กำกับก็ถาม หรอก ว่าทำไมนักแสดงใส่สูทนานนัก วันนี้ยิ่งอารมณ์ไม่ ค่อยดีอยู่” อานนท์หงุดหงิดอย่างไร้สาเหตุตั้งแต่เช้า กระทั่งปานเกล้า และสารัชยังเข้าหน้าไม่ค่อยจะติด กันยาวีร์จึงรีบหลับหูหลับตา สวมเสื้อนอกให้ธนัชย์ ไม่เห็นว่าใบหน้าหล่อคมยิ้มกริ่ม การได้เห็นกันยาวีร์หน้างอเป็นจวัก กับได้ยินเสียงถอนหายใจ พรืดอย่างไม่ปิดบัง สร้างความสุนทรีย์อย่างเหลือเชื่อ อมรสินีวิ่งลงจากตึก โยนรองเท้าส้นสูงลงตรงหน้ากันยาวีร์ ร่างบางจึงจำใจก้มลงไปเก็บ ไม่วายหันไปแจกค้นแจก ตะปูให้นางร้ายในละครยกใหญ่ “โอ๋ว่าวันนี้อากาศร้อนๆ นะคะพี่ฮาร์ท สงสัยฝนจะตก” ธนัชย์พยักหน้า พอดีกับที่อานนท์ผละจากมอนิเตอร์จอเล็ก ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากหน้าฉาก เดินมาเพื่อจัดตำแหน่งการยืน และให้นักแสดงซักซ้อมบทให้ดูอย่างละเอียดเหมือนกับ กำลังถ่ายทำจริง ระหว่างที่กราฟเฟอร์ซึ่งเป็นชาย ร่างผอมซูบซีดเดินไปมาเพื่อจัดไฟให้แสงพอดิบพอดี พร้อมเดินกล้อง ผู้ช่วยผู้กำกับอย่างเมธินและนกร หยิบวอร์กกี้ ทอล์คกี้มา กระชับไว้ในอุ้งมือแน่น คล้อยหลังอานนท์ ทั้งคู่จะต้องรับ หน้าที่ควบคุมการกล่าวบท สีหน้า ท่าทาง รวมถึงอารมณ์ ผู้แสดง ไม่ให้ขาดตกบกพร่องขณะถ่ายทำ จากคุณ : zjoyz เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:45:49

ความคิดเห็นที่ 2 ศุภชีพซึ่งเป็นผู้กำกับภาพเดินไปคุยกับช่างกล้องหนึ่ง ในสามคนอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะกดวอร์กกี้ ทอล์คกี้ เอ่ยดังๆ “กำลังวิ่งไปที่รถโอ.บี.  นะครับคุณอา” โดยมีพรฉวี ถือสมุดเล่มใหญ่สำหรับจดความต่อเนื่องวิ่งตามไปติดๆ อมรสินีเดินมาหยุดยืนหน้ากันยาวีร์ ระหว่างที่ช่างแต่งหน้า เข้ามาเติมแป้งให้ เธอถอดรองเท้าแทะออก สะบัดใส่อีกฝ่าย อย่างไม่เกรงใจ กันยาวีร์จึงโยนรองเท้าส้นสูงลงกับพื้น โชคยังดีที่กิติภณวิ่งโร่เข้ามาห้ามทัพได้ทัน สงครามจึงยัง ไม่เกิด ชายร่างใหญ่ใจหญิงก้มเก็บรองเท้าแตะคีบของ อมรสินีมาถือไว้ คว้าแขนกันยาวีร์ออกจากรัศมีกล้องทั้งสามตัว สาวน่ารักกึ่งหมวยแทบจะเลือดขึ้นหน้า เห็นอมรสินีเบะปาก ยิ้มเยาะยิ่งโมโห ลลนาว่าร้ายนักหนา เจออมรสินีเข้าไปอีก คนกันยาวีร์ปานจะยกให้ลลนาเป็นผู้ดีขึ้นมาทีเดียว! คนอะไรแบบนี้ เด่นดังมาจากไหน เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น ธนัชย์มองเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น เขาโคลงศีรษะไปมา ไม่ได้ แสดงความเห็นใจกันยาวีร์หรือตำหนิอมรสินี ใกล้จะเข้า ฉากแล้ว กล้องทั้งสามตัวที่อยู่ตามจุดต่างๆ เปิดไว้พร้อม บันทึกภาพ การเผยสีหน้าท่าทางให้ใครต่อใครเห็นโดย เฉพาะอานนท์  ว่าเขากำลังรู้สึกนึกคิดอย่างไร คงไม่ใช่ เรื่องที่เหมาะสมนัก [รถโอ.บี. (OB) คือ รถที่ใช้สำหรับบันทึกเทปโทรทัศน์ หรือเพื่อการกระจายภาพและเสียงนอกสถานที่ โดย OB ย่อมาจาก Outside Broadcasting ภายในตัวรถจะประกอบด้วยหลายส่วน ทั้งส่วนของการ ควบคุมเสียง ซึ่งจะควบคุมไปถึงไมโครโฟนขนาดเล็กที่ นักแสดงใส่ติดตัวเวลาเข้าฉาก ส่วนควบคุมการผลิต ส่วนบันทึกเทปโทรทัศน์และเก็บข้อมูล ส่วนการส่งสัญญาณ กระจายภาพและเสียง(สำหรับการออกอากาศสด) ส่วนควบคุมการถ่ายทำ มุมกล้อง การสลับมุมกล้องหรือ ที่เรียกกันว่า ส่วนกำกับภาพ (Switching)เป็นต้น] “ซ้อมครั้งที่หนึ่งนะครับ” เมธินกรอกเสียงลง ในวอร์กกี้ ทอล์กกี้ เมื่อทุกฝ่ายเงียบเตรียมพร้อม กิติภณจึงพาร่างบอบบาง ออกมาให้ห่างกว่าเดิม เอ่ยเบาๆ เพราะกลัวจะรบกวน หน้าฉาก “น้องโยๆๆ...พี่จะทำยังไงกับหนูดีจ๊ะเนี่ย” “โยทำให้พี่กิ๊บเก๋ลำบากใจเหรอคะ” กันยาวีร์หน้ามุ่ย เธอไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย อมรสินีต่างหากที่สมควรถูกดุ “โยไม่รู้ตัวเลย น้องโอ๋ไม่มีมารยาทกับโยก่อน ทำไมอยู่กัน เป็นมิตร ไม่ทำตัวเชิดแล้วก็ข่มเหงคนอื่น...ไม่ได้เหรอคะ” “พี่ก็เห็นว่าใครๆ ก็นิสัยดีหมด ยกเว้นลีน่ากับน้องโอ๋ แต่พวกหล่อนน่ะ จ้องเล่นงานหนูเป็นพิเศษเลยนะโยโย่” “เห็นมั้ยคะ โยอยู่ของโยดีๆ” “เอางี้ดีมั้ย พี่จะให้หนูสลับหน้าที่กับใครสักคน หนูจะได้อยู่แต่ในห้องแต่งตัว ไม่ต้องตามมาหน้าเซ็ต” ไม่ดีค่ะ โยก็อดดูพี่ฮาร์ททำงานน่ะสิคะพี่กิ๊บเก๋ เซ็งตายเลยค่ะ ไม่เอาหรอก “อย่าลงโทษโยแบบนั้นเลยนะคะพี่กิ๊บเก๋” กันยาวีร์อ้อน เสียงอ่อนเสียงหวาน เล่นเอากิติภณร้อนๆ หนาวๆ “โยจะ พยายามไม่ให้เกิดเรื่องวุ่นวายอีก โยจะอดทนค่ะ” “ก็ได้ๆ จ้ะ” ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีที่เห็นกันยาวีร์กระโดด จนตัวแทบลอย ก่อนจะโผเข้าหาเขา กอดแน่นปาน เด็กได้ตุ๊กตาถูกใจ กิติภณดันอ้อมเข็นเล็กๆ ที่ปฏิเสธ ไม่ได้เลยว่าอบอุ่นออกจากกาย เก้อกระดากทำอะไร ไม่ถูกอยู่หลายวินาที “พี่จะคอยอยู่ใกล้ๆ น้องโยแล้วกันนะ ไม่ค่อยอยาก จะไว้ใจจริงจริ๊ง!” ถึงเขาจะไม่ไว้ใจดังที่กล่าว หากกันยาวีร์ทำหน้าเหมือน ไม่รับรู้อะไรอีก ยิ้มแก้มปริบิดไปบิดมาพลางจินตนาการ เลื่อนลอย เผลอไผลมองธนัชย์ซึ่งกำลังเข้าฉากกับอมรสินี คิดเป็นตุเป็นตะว่าเธอต่างหากที่อยู่ในอ้อมแขนเขา ไม่ใช่นางร้ายทั้งนอกจอและในจอคนนั้น! ไม่ทันสังเกตว่ากิติภณกำลังลอบถอนหายใจอย่างหนักอก เห็นทีเขาจะต้องตามประกบกันยาวีร์ชนิดเป็นเงาตามตัว! จากคุณ : zjoyz เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:46:48

ความคิดเห็นที่ 3 กันยาวีร์จำต้องกลายเป็นเบ๊ประจำตัวของลลนาและ อมรสินีพร้อมกัน เนื่องจากการถ่ายทำส่วนมากอยู่ ภายนอกอาคาร ไหนจะต้องคอยบริการถือรองเท้า ซับหน้า ก้มๆ เงยๆ อยู่กลางแดดที่ร้อนจัด ไหนจะ ต้องวิ่งหาน้ำเพราะถูกกลั่นแกล้งให้ยกน้ำเปล่ามา บริการบ้าง ให้นำไปเปลี่ยนเป็นน้ำอัดลมบ้าง ไม่กี่นาที ต่อมา ทั้งนางเอกและนางร้ายยังพร้อมอกพร้อมใจกัน อยากดื่มกาแฟเย็น ส่วนฝ่ายสวัสดิการไม่รู้หายไปไหน กิติภณกดวอล์กกี้ ทอร์คกี้เรียกอยู่หลายครั้ง กลับไม่มี เสียงตอบรับ เบ๊จำเป็นจึงต้องรับหน้าที่ทั้งขึ้นทั้งล่อง วิ่งขาขวิดจน แทบจะพลาดรับประทานอาหารกลางวัน โชคยังดีที่ นิจนรีแอบตักข้าวสวยใส่จาน ราดกับข้าวไว้ให้ ไม่เช่นนั้นกันยาวีร์คงไม่มีอาหารตกถึงท้อง หลังจากพักครบชั่วโมง อานนท์จึงเดินหน้าถ่ายทำ อย่างต่อเนื่อง ร่างบางจึงต้องกลับมาวิ่งเข้าวิ่งออก ตัวอาคาร เดินตามนักแสดงต้อยๆ จนธนัชย์อดเหลือบ มองดวงหน้าใสๆ แก้มแดงเรื่อ กับเหงื่อที่ซึมออกมา ตามไรผมนั้นไม่ได้ หลายทีที่เขาสังเกตว่านิจนรีออก จากห้องแต่งตัวมาช่วยรุ่นน้อง เพราะกันยาวีร์ต้อง การหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับลลนาและอมรสินี หากดารัตน์ยังคงปักหลักรีดเสื้อผ้าและตระเตรียม ชุดอยู่ในห้องแต่งตัว กิติภณยุ่งวุ่นวายกับการช่วย เหลือช่างแต่งหน้า คอยถือกล่องกระดาษซับหน้าไว้ ในมือ พร้อมสำหรับจัดการกับเหงื่อของนักแสดง จนเขาอยากจะเดินไปกระซิบบอกให้หญิงในร่างชาย เข้าไปซับหน้าให้กันยาวีร์บ้าง นัยน์ตาเรียวเล็กยังคงฉายแววมุ่งมั่น แม้กำลังร่างกายจะ อ่อนล้าเต็มทน เนื้อตัวมอมแมม หน้ามันไปหมด ทว่าธนัชย์ไม่เห็นเธอปริปากบ่นหรือออดอ้อนกิติภณ ขอลดภาระแต่อย่างใด ไม่รู้คนตัวเล็กๆ เท่านั้น ไปหาเรี่ยวหาแรงมาจากไหนนักหนา เห็นแดดเปรี้ยงๆ ที่สาดมาแล้วเขาอยากจะเป็นลมแทนเธอไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ นึกสงสารอยู่ไม่น้อยทีเดียว ธนัชย์เห็นลลนากำลังหันรีหันขวางหากิติภณ เนื่องจาก เขาเป็นคนคอยซับเหงื่อให้ เมื่อไม่เจอ เธอจึงเรียก กันยาวีร์แทน “โยโย่! ไม่เห็นรึไงว่าเหงื่ออกเต็มหน้า เต็มคอฉันไปหมดแล้ว พี่กิ๊บเก๋อยู่ไหน เอาทิชชูมา” “รอแป๊บนะคะ” กันยาวีร์ปล่อยรองเท้าแตะของ อมรสินีที่ถือไว้ลงพื้นชั่วคราว ก่อนจะวิ่งหายเข้าไป ในตัวตึกเพื่อตามกิติภณ ลับหลังร่างบาง ธนัชย์สังเกตเห็นว่านิจนรีหยิบรองเท้า แตะซึ่งวางอยู่บนพื้นมาดูแลเอง พร้อมกับคอยพัดให้ อมรสินี ไม่นานเท่าไรนัก กันยาวีร์จึงกลับออกมาพร้อม กับกล่องกระดาษกล่องเดิมซึ่งกิติภณเคยถือเดินนวยนารถ ไปมา ลลนาดึงกระดาษมาซับหน้าเอง เธอไม่ชอบกันยาวีร์ รู้สึกไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกพบ หากอึดใจเดียว หญิงสาวกลับแผดเสียงลั่นกองถ่าย สารัชถึงกับวิ่งหน้า ตั้งมาหา “เกิดอะไรขึ้นครับลีน่า” เขาถามอย่างเกรงกลัวมาก กว่าจะห่วงใย ท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของทุกคน ไม่เว้นแม้กระทั่งธนัชย์ซึ่งยืนสังเกตการณ์ทุกอย่างอยู่ก่อนหน้า จากคุณ : zjoyz เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:47:38

ความคิดเห็นที่ 4 “แป้งค่ะ แป้งติดกระดาษทิชชูออกมาเต็มเลย ตายแล้ว! หน้าลีน่าต้องด่างไปหมดแน่ๆ ไม่ได้แล้วค่ะ ลีน่าต้อง ไปแต่งหน้าใหม่ บ้าที่สุดเลย! เพราะโยโย่คนเดียว ไปหา กระดาษทิชชูอะไนตั้งนานสองนาน แล้วทำไมไม่เอามาถือ ไว้ซะเลย ถ้ารู้ว่าตัวเองต้องประจำที่อยู่หน้าเซ็ตตลอด ก็เอา ทิชชูมาเตรียมไว้กับตัวด้วย เห็นมั้ย หน้าฉันพังหมดแล้ว” กันยาวีร์หน้าตึง เธออุตส่าห์วิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อไปตาม หาสิ่งที่ลลนาต้องการ กลับกลายเป็นจำเลยโดยไม่รู้อิโหน่ อิเหน่ไปเสียได้ นางเอกเรื่องลมรัตติกาล...เป็นนางมารของแท้! “โยโย่จงใจจะแกล้งแน่ๆ เลยค่ะ” อมรสินีเดินเข้ามา ร่วมวงทันทีโดยไม่มีใครต้องเชิญ ยิ้มเยาะกันยาวีร์ ก่อนจะสะบัดหน้าหนีเมื่ออีกฝ่ายตวัดสายตาใส่   คนถูกโยนความผิดโกรธจนเลือดแทบขึ้นหน้า กัดริมฝีปากจนห้อเลือด พยายามสะกดกลั้นคำพูด นานาที่ต้องการจะแก้ตัวเอาไว้ จะพูดจะเถียงอะไรไป รังแต่จะเพิ่มข้อหาให้มากกว่าจะช่วย มนุษย์หญิงสาว ตรงหน้าทั้งสะสวย ทั้งรวยมารยา ซ้ำร้ายยังเป็นนักแสดง นางฟ้านางสวรรค์ที่เหล่าบริวารต้องพินอบพินเทา ต่อให้ลูกจ้างอย่างเธอเอ่ยอะไรไปให้คอแหบคอแห้ง คงสู้ไม่ได้แม้แต่เสี้ยวเดียว เก็บแรงเอาไว้คงจะดีกว่า ธนัชย์ถึงกับถอนหายใจอย่างเอือมระอา อากาศที่ว่า ร้อนระอุ ยังไม่เท่าเพลิงที่อมรสินีและลลนาจงใจจะก่อ จะสุมให้มอดไหม้กันไปข้างหนึ่ง ไม่รู้ว่ากันยาวีร์ ไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ ถึงได้โดนจ้องจะเล่นงาน ไม่เว้นแต่ละวัน สารัชเห็นท่าไม่ดี จึงรีบไกล่เกลี่ยก่อนที่อานนท์จะ สังเกตว่ามีความผิดปกติเกิดขึ้น “เชิญลีน่าทางนี้ดี กว่าครับ ไปครับ ไปแต่งหน้าใหม่ในห้องแอร์เย็นๆ ดีกว่า” ว่ายังไม่ทันจบประโยคดี ตรงเข้ามาจับจูง ให้ลลนาเดินไปพร้อมกับเขาด้วย ลลนาเห็นว่าหลายสายตาเริ่มจ้องมองมา พร้อมกับ งานที่หยุดเดิน จึงยอมตามสารัชไปแต่โดยดี ไม่ลืมขยิบตาให้อมรสินีก่อนผละจากไป “อุ๊ยพี่กิ๊บเก๋คะ ช่วยโอ๋หน่อยสิคะ พอดีโอ๋ลืม กระเป๋าบัตรไว้ที่ดาดฟ้าค่ะ ให้โยโย่ช่วงวิ่งขึ้น ไปหยิบทีนะคะ แหม...โอ๋เพิ่งได้บัตรสมาชิก ห้องเสื้อของคุณหญิงป้ามา ว่าจะเอามาให้พี่ฮาร์ท เจ้าตัวเขาก็อยู่ตรงนี้เอง” คนถูกใช้ถึงกับอ้าปากค้าง อมรสินีเปลี่ยนเรื่อง และน้ำเสียงได้รวดเร็วราวกับกิ้งก่าเปลี่ยนสี ออเซาะกิติภณหวานหยดจนอีกฝ่ายปฏิเสธไม่ลง “ไปหยิบมาหน่อยนะหนูโยโย่ รีบไปรีบมาล่ะ” กิติภณตบบ่ากันยาวีร์ เห็นใจหญิงสาวเหลือคณา วิ่งขึ้นลงห้องแต่งตัวกับหน้าฉากว่าไกลกันแค่ไม่ กี่ชั้นยังเหนื่อยหอบ ครั้งนี้ร่างบางต้องวิ่งขึ้นไป ถึงดาดฟ้าตึก... กันยาวีร์ค้อนขวับใส่อมรสินี แต่ให้เธอเป็นเด็กไม่ รู้ประสีประสา ยังเดาได้ว่าอีกฝ่ายจงใจกลั่นแกล้งกัน ชัดๆ คนสติดีที่ไหนจะลืมกระเป๋าใส่บัตรไว้ที่ดาดฟ้าตึก เป็นกระเป๋าสะพายทั้งใบ หรือโทรศัพท์เคลื่อนที่สักเครื่อง ยังจะน่าเชื่อถือกว่า ถ้าไม่ใช่จงใจลืม อมรสินีคง ฟั่นเฟือนไปแล้วแน่ๆ ที่เผลอหยิบกระเป๋าใส่บัตรขึ้น ไปบนดาดฟ้าด้วย แล้วลืมทิ้งไว้โดดๆ ใบเดียว แถมยังนึกขึ้นได้ในเวลาที่แดดกำลังร้อนจัดพอดิบพอดี จากคุณ : zjoyz เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:50:15

ความคิดเห็นที่ 5 เรียวขาเพรียวสมส่วนก้าวขึ้นบันใดทีละขึ้นจนมาถึงดาดฟ้า หอบถี่กระชั้นราวกับจะขาดใจ เธอไม่แน่ใจว่าอาคารมี ทั้งหมดกี่ชั้น แต่ความสูงที่ไม่เบาและไม่มีลิฟต์ เล่นเอา คนตัวเล็กถึงกับเซหน้ามืดเมื่อปะทะกับแสงอาทิตย์แรง จัดด้านบนซึ่งไม่มีหลังคา เมื่อรวบรวมสติและปรับสายตาสู้แสงได้ หญิงสาวจึง เหลือบเห็นกระเป๋าหนังใบเล็กวางอยู่ที่พื้น กันยาวีร์ รู้สึกเหมือนเท้าหนักอึ้งยามก้าวเข้าไปก้มเก็บมากำไว้ ในมือแน่น พาตัวกลับมาที่บันไดอย่างยากเย็น ร่างบางทรุดกายลงนั่งที่ขั้นบันได หน้ามืดจนมอง ไม่เห็นสรรพสิ่งใดรอบกาย หากสติสัมปชัญญะยังอยู่ครบ เธอพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกที่สุด ผ่อนออกช้าๆ ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองผนังคอนกรีต โล่งอกที่ทุกอย่างกลับ มาชัดเจน เธอคงเผชิญแสงแดดมากไป โทรศัพท์เคลื่อนที่ในกระเป๋ากางเกงสั่น ปรากฏชื่อวรมณ กันยาวีร์จึงไม่ลังเลเลยที่จะรับสาย “เพื่อนแกกำลังจะ ได้ลงนรกของแท้” วรมณขมวดคิ้วนิ่วหน้า ส่งเสียงถามงงๆ “อะไรของแก ขยายความหน่อยสิยะ” กันยาวีร์เล่าให้เพื่อนสนิทฟังคร่าวๆ ก่อนจะเอ่ยอย่าง อ่อนแรง “แกว่าฉันจะตายมั้ยเหมียว” “อย่าไปยอมแพ้พวกมารนั่นนะ เลิกกองกี่โมง เดี๋ยวไ ปรับ อยากเห็นหน้าพวกโรคจิตจริงๆ” “ใกล้ๆ เลิกแล้วจะโทรไปบอกนะ” กันยาวีร์ผ่อนลม หายใจออกทางปาก แค่คิดว่าจะได้พบวรมณ ใจค่อย ชื้นขึ้นมาได้สักหน่อย “ตามนั้น แกไปพักเถอะ เสียงฟังดูแย่” คนอยากพักใจจะขาดค่อยๆ ยืดตัวตรง เอ่ยเบาหวิว “จะได้พักรึเปล่าก็ไม่รู้ คงต้องวางก่อนแล้ว เดี๋ยวจะ เอากระเป๋าบ้าๆ นี่ไปให้เจ้าของ” “ระวังด้วยนะ เดี๋ยวจะหน้ามืดอีก” แม้ต้องการปลอบใจกันยาวีร์แค่ไหน วรมณทำ ได้เพียงภาวนาให้โชคดี เจ็บใจที่รับรู้ว่าเพื่อนถูก กลั่นแกล้งแต่ไม่สามารถช่วยเหลือใดๆ ได้เลย นิ้วเรียวสวยกดตัดสาย พลางเคาะลงที่หน้าจอ โทรศัพท์เคลื่อนที่บนโต๊ะอย่างครุ่นคิด โยโย่ไม่ใช่ของเล่น ฉันจะทำยังไงดีให้คนพวกนั้น รู้ว่าจะแหยมกับโยไม่ได้อีก?!? จากคุณ : zjoyz เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:52:41

ความคิดเห็นที่ 6 ทางด้านกันยาวีร์ ร่างเล็กกำลังพยายามเกาะ ราวบันไดลงไปอย่างเชื่องช้า อาการเวียนหัว ซึ่งไม่รู้มาจากไหนจู่โจมเธออย่างต่อเนื่องและ มีทีท่าว่าจะรุนแรงขึ้น หญิงสาวไม่เคยคิดเลยว่า ในชีวิตจะต้องการยาดมหรือแอมโมเนียมากเท่า วินาทีนี้ ใจหนึ่งเธออยากโทรศัพท์หากิติภณ แต่ เธอตระหนักดีว่าหากลลนาหรืออมรสินีรู้เข้า คำถากทางคงจะแวะเวียนมาหาเธอทุกวันตราบ ใดที่กันยาวีร์ยังคงเป็นพนักงานคนหนึ่งของ ‘The Most’ เธอรู้สึกว่าตัวอาคารเริ่มหมุนติ้ว โคลงเคลง โอนเอนเหมือนกำลังอยู่ในภาพยนตร์ที่เกิด แผ่นดินไหว ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ขึ้นบันได เข้ามาใกล้ กันยาวีร์จึงเอ่ยปากร้องเรียก หากน้ำเสียงนั้นอ่อนแรงผะแผ่วเต็มที ไม่กี่อึดใจ ถัดมาธนัชย์จึงปรากฏกายตรงหน้า หญิงสาวคิด ว่าตนกำลังฝัน นัยน์ตาเรียวรีหรี่ลงคล้ายจะ ปรับการมองเห็น เพราะภาพเขาพร่าเลือนเต็มที... จบบทที่ 6 ค่ะ ฝากติดตามต่อในบทที่ 7 นะคะ ขอขอบคุณ คุณ scottie และคุณ :::อาราเร่::: มากๆนะคะ แล้วพบกันใหม่บทหน้าค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : zjoyz เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:58:13

ความคิดเห็นที่ 7 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 23:36:09

ความคิดเห็นที่ 8 รออ่านต่อครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 14:14:46

ความคิดเห็นที่ 9 ติดตามอ่านอยู่นะคะ^^ จากคุณ : Satohara Miki เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 16:11:56

ความคิดเห็นที่ 10 ผู้ช่วยนางเอกกำลังจะมาแล้วทนไปก่อนนะ..อย่าเพิ่งตาย >< จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 21:35:13

ความคิดเห็นที่ 11 บทที่ 7-8 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11997794/W11997794.html จากคุณ : zjoyz เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 15:56:54