ความคิดเห็นที่ 1 เพียงภิรมย์สมใจดังใฝ่ฝัน กำซาบทรวงดวงชีวันพลันสุขศรี ได้เขียนกานท์งานกลอนอ้อนวลี ดึงฤดีขจีชุ่มชอุ่มอวล ดุจเริงร่าฝ่าลมชมสวรรค์ ฟังทิพย์ธรรม์บรรเลงวังเวงหวน ดับฤทธิ์ร้อนผ่อนถวิลสิ้นรัญจวน มาร่วมครวญเพลงคลอพะนอใจ จินตนาพร่าพิษดวงจิตล้าง ให้สะอางพร่างพิศพิสิฐใส ดุจรับทิพย์หยิบต้องละอองไอ อาบฤทัยไหวหวานสำราญชนม์... อุษาสวัสดิ์ครับ...คุณ chanjit มาร่วมเปิดโลกสมมติด้วยคนครับ แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 55 08:54:43 จากคุณ : TuMan เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 06:09:22

ความคิดเห็นที่ 2 โลกสมมติฉุดเราเข้าวังวน รักเหลือล้นซุกซนชอบกลไหม นั่นแสนดีนี่สุดสวยเอออวยไป โน่นแน่ใช่เอวคดมดตะนอย คนมุมซ้ายภูเขาไฟใกล้ระเบิด มุมขวาเปิดหลังว่างห่างไม่ถอย มองตรงหน้าร้องเฮ.ฮายายจอย คนหลังปล่อยไว้ก่อนหล่อนของตาย ...... คริคริ โลกสมมติหน่ายลึงค์พึ่งหมอช่วย หมอตัดสวยเข้าท่าหางหน้าหาย ลืมอดีตกรี๊ดไปเลยเสบยกาย อนาคตท้องไม่ลายอายไม่เป็น เข้าประกวดนางงามโรคโชคเข้าข้าง สปอนเซอร์ถือหางถ่างตาเห็น ประกาศปลดสาวทรีเคยมีเอ็น เรื่องสมมติทุกประเด็นโลกเป็นจริง...... อาจารย์อย่าโกรธผมนา อิอิ จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 12:28:59

ความคิดเห็นที่ 3 โลกสมมุติพิสุทธิ์ใสในใจฉัน วาจานั้นหวานล้ำฉ่ำเพียงไหน ใช้คารมคมคายบรรยายไป แทบหลงใหลสเน่หาห่วงอาวรณ์ ต้องยื้อยุดฉุดใจให้ฉุกคิด อย่ามีจิตใจอ่อนนะจะสั่งสอน โลกออนไลน์ใช่จริงทุกสิ่งตอน เพียงคำอ้อนวอนไปให้เห็นงาม ตามติดได้แต่ใจอย่าได้เผลอ น้ำคำเธอและฉันนั้นไหวหวาม ฟังเพียงปลอบคลายทุกข์เศร้าเฝ้าติดตาม ให้พองามอย่าตามติดให้จิตตรม..................... สวัสดีค่ะคุณ chanjit  กิ่งมาร่วมแจมกลอนด้วยค่ะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 20:56:55

ความคิดเห็นที่ 4 บนโลกจริง อิงอยู่ คู่ความเหงา ทั้งเปลี่ยวเปล่าเคล้าคลุกสิ้นสุขศรี อยู่บนโลก ออนไลน์ ใจเปรมปรีดิ์ สุขทุกข์มี ระบายบอก ออกเป็นกลอน ไม่รู้จัก หน้าตา ว่าหนุ่มแก่ เป็นหญิงแน่ หรือชาย หมายมาหลอน ก็ยิ้มได้ ด้วยรส บทสุนทร มียอกย้อน หยอกเย้า ดุจเข้าใจ บนโลกจริง ฉันไร้ ใครเคียงข้าง แสนอ้างว้างเกินปรับ รับให้ไหว มีแต่ความ หม่นหมอง ครองเรื่อยไป ยากบอกใครให้รู้ เฝ้าสู้ทน ฉันมีเพียงโลกนี้ ที่ช่วยไว้ ยามออนไลน์ ระบายเศร้าเข้าถาถม มีบางคราว เขียนกลอน อ้อนระทม รอคำคม ปลอบขวัญ ผ่านกวิน ไม่รู้หน้า กลับรู้ใจ หมายกูลเกื้อ ได้เอื้อเฟื้อ ด้วยรัก จากษรศิลป์ ดุจน้ำใส พร่างพรม ชะโลมจินต์ คืออยู่ถิ่น ออนไลน์ ระบายตรม..... เป็นความรู้สึก ดีๆที่ได้รับค่ะ ส่วนไม่ดีก็มี แต่น้อยมาก สำหรับสุค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 55 16:08:06 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 22:12:02

ความคิดเห็นที่ 5 แม้นจะรู้ดูไปไร้สาระ ไม่อาจจะแน่ใจในอักษร แตกต่างกันหลากรสทุกบทตอน ทั้งคำวอนหวานปลอบตอบกลับมา แต่ตื้นใจทุกครั้งที่ได้อ่าน ดังอาหารคนอดโซที่โหยหา หลังลองลิ้มชิมชอบตอบอุรา ก็คุ้มค่ามากพอที่ขอลอง ออกจากโลกเสมือนเยือนโลกเก่า เป็นตัวเราเพียงหนึ่งไม่มีสอง ลำพังยืนหยัดอยู่สู้ประคอง แม้จะต้องหวาดหวั่นจะมั่นใจ สวัสดีทุกๆ ท่าน ค่ะ (^_^) จากคุณ : น้ำมิตร เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 02:11:03

ความคิดเห็นที่ 6 ตอบท่าน TuMan โลกของฉันจินตนานั้นพาหมุน หนาวร้อนอุ่นวุ่นวายคล้ายสับสน ล้วนแต่จิตคิดหาเข้ามาปน หลากมากล้นบนอารมณ์หมื่นปมปอง อยากปรับเปลี่ยนเขียนทับกับที่เห็น ร้อยเรื่องเป็นคิดต่างสร้างสนอง ปัจเจกชนบนจิตคิดครอบครอง หวังแต่ต้องเพื่อตนเกิดผลตาม โลกของฉัน อยากล้างให้จางจบ โลกของฉัน อยากกลบลบคำหยาม โลกของฉัน วันนี้ที่เอ่ยนาม โลกของฉัน นั้นงามสยาม..สามัคคี ขอบคุณมากครับ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 55 04:48:25 จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 03:06:39

ความคิดเห็นที่ 7 ตอบลุงชิกง ครับ นั้นเป็นโลกก้าวหน้าทันตาเห็น เนรมิตเป็นดั่งใจได้ทุกสิ่ง จึงทันทีโลกไหลไวเหมือนลิง ยามมองยิ่งฉาบฉวยด้วยต้องการ โลกสมมติผุดจากจิตคล้ายคิดฝัน หล่อเลี้ยงกันเพียงตนคนสมาน ไร้ผลเกิดกับใครไปแผ้วพาล สำเริงราญขานไขเพียงใจตน...นะขอรับ ขอบคุณมากครับ   จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 04:31:26

ความคิดเห็นที่ 8 ตอบคุณกิ่ง ครับ หนึ่งบริบทสดสวยด้วยแนวคิด คอยสะกิดเตือนตนอย่าหม่นขม โลกออนไลน์คล้ายสมมติฉุดอารมณ์ ซึ่งต้องข่มด้วยสตินำตริตรอง เหมือนทุกสิ่ง ดีล้วนให้ชวนหลง เหมือนทุกสิ่ง ประสงค์ตรงสนอง เหมือนทุกสิ่ง รู้รับกับสมปอง เหมือนทุกสิ่ง นั้นต้องเป็นของเรา แต่จริงแท้แค่ภาษานำมาอ้อน ตามบทตอนอารมณ์ที่บ่มเหงา เหมือนโลกนี้ที่เห็นเช่นซึมเซา ทุกคนเข้ามาอ้อนด้วยร้อนรน จึงได้มีบางใครที่ใจคด ใช้บริบทท่วงท่าอันน่าสน ร้อยเรียงคำนำวางอย่างแยบยล เพื่อหวังผลบนจิตคิดแผนการ.. ขอบคุณ คุณกิ่งฟ้าครับ   จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 04:34:16

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบน้องสุนันยา ครับ รับรู้ได้ในรู้สึกสำนึกนั้น เพื่อนในฝันนั้นสุขปลอบปลุกสม เหมือนเอื้อมคว้าดาวเดือนเป็นเพื่อนชม แล้วไม่สมก็ตรมซ้ำระกำทรวง หากโลกจริงนั้นไม่ใส่ใจหา อย่ามองฝ่าโลกอื่นให้คืนห่วง มองโลกจริงให้รู้..ใครคู่ควง จึงทุกช่วงตั้งมั่นอย่าฝันไกล แล้วหยิบคว้าความจริงอย่านิ่งหลับ รู้ด้วยรับจับถือคืออันไหน จริงหรือเท็จเท็จหรือจริงคือสิ่งใด ยามเคียงใกล้ได้รู้ผู้คู่ควร แต่หากยังมั่นหมาย..ออนไลน์..สุข ก็ได้เงาเข้าคลุกปลุกสงวน หมดสิทธิร้องหมองหม่นบนชื่นชวน ทุกสิ่งล้วน..ออนไลน์..ไร้ตัวตน.. ขอบคุณครับ นี่แหละคือต้องการ  อยากดึงกลับเข้าไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง เมื่อสุขทุกข์ เราหนีไม่พ้น จึงต้องหันกลับมาตั้งหลักสู้กับมันซึ่ง ๆ หน้า.. จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 04:39:59

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบคุณ น้ำมิตรครับ เป็นความสุขของคนบนมิติ เริ่มแรกผลิที่ตนหม่น-สุกใส แล้วแต่จิตสัมผัสวัดข้างใน แล้วแต่ใครรู้ทันใช้ปัญญา โลกเสมือนเตือนตนบนวิถี รู้วิธีปรับตนบนปัญหา รู้ใดแท้ใดเทียมเหลี่ยมคูคา รู้รักษาใจตนไม่ล้นเลย จึงสมมติโลกสวยด้วยตัวบ้าง จะจัดวางอย่างไรให้เฉลย อยากมีสุขสุขอย่างไรให้เปรียบเปรย ดีไหมเอ่ยสร้างโลกเรา..ไว้เฝ้ามอง.. ขอบคุณครับ   จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 04:43:53

ความคิดเห็นที่ 11 แต่หากยังมั่นหมาย..ออนไลน์..สุข ก็ได้เงาเข้าคลุกปลุกสงวน หมดสิทธิร้องหมองหม่นบนชื่นชวน ทุกสิ่งล้วน..ออนไลน์..ไร้ตัวตน.................พี่ chanjit โลกเสมือน เพื่อนมิตร ทุกทิศา แม้นไม่รู้ ดูว่าน่าสับสน ไร้ซึ่งเงา เข้าครอบ ดูชอบกล ถ้อยคำคน ผ่านศิลป์ น่ายินดี แต่โลกจริง โหดร้าย เสียยิ่งกว่า บางครั้งอยาก อำลา ดับวิถี ต้องถูกหยาม เย้ยหยัน ทุกวันมี ปั้นหน้าชื่น เปรมปรีดิ์ (ใจ)มีน้ำตา ไม่สามารถบอกใคร ในรู้สึก ส่วนเร้นลึก ตรึกห้วง เป็นบ่วงหนา โลกออนไลน์ กลับกลาย คล้ายเยียวยา ได้ผ่อนคลาย อ่อนล้า ระอาทรวง แม้มิได้รู้จัก บอกรักได้ ผสานใย โอบเอื้อ เจือห่วงหวง เก็บอารมณ์ ตรมแต้ม แจมกลอนกลวง ไม่ต้องทวง ท้วงทัก จากความจริง เมื่อปิดจอ ท้อนัก จนยากฝืน หลับหลับตื่น กลืนเก็บเจ็บใจหญิง ลุกมาเปิด ออนไลน์ ไล่ความจริง สมมุติสิ่ง สุดสวย ด้วยไอที.... แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 55 16:25:48 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 16:24:20

ความคิดเห็นที่ 12 จะออฟไลน์ออนไลน์ก็ไม่ต่าง โลกสมมุติทุกอย่างสร้างดั่งฝัน สวมหัวโขนบทบาทเล่นฟาดฟัน แต่ละวันเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน เก็บเอาความรู้สึกดีที่พานพบ มากเรื่องราวที่ประสบสโมสร หลอมรวมเป็นพลังใจหลายขั้นตอน ยามชีวิตยอกย้อนค่อยไตร่ตรอง สร้างเป็นภูมิคุ้มกันในวันเศร้า คราหงอยเหงาหัวใจไหม้หม่นหมอง ฟ้ามีมืดมีสว่างตามครรลอง ไม่ร่ำร้องครวญคร่ำให้ช้ำทรวง โลกสมมุติของเราก็เท่านั้น ถึงยึดมั่นถือมั่นอย่างแหนหวง เมื่อพลั้งพลาดสูญเสียก็กลายกลวง เหมือนภาพลวงหลอกตา...ลาลับไกล ... จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 11:39:17

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อปิดจอ ท้อนัก จนยากฝืน หลับหลับตื่น กลืนเก็บเจ็บใจหญิง ลุกมาเปิด ออนไลน์ ไล่ความจริง สมมุติสิ่ง สุดสวย ด้วยไอที.....................สุนันยา ความต้องการของตนเป็นคนเลือก สุขจากเปลือกใช่แก่นแสนสุขี อารมณ์ก่อรอหวังตั้งฤดี เพียงเท่านี้ที่หมายบนปลายทาง โลกสมมติผุดขึ้นในคืนเศร้า ความเงียบเหงาเข้าแทรกแยกให้ห่าง จินตนาพาไปไร้ครวญคราง ปล่อยจิตว่างวาดฝันแสนรัญจวน ดุจดั่งฝันยามตื่นในคืนหม่น สายลมบนแปรไปสื่อให้หวน โลกความจริงโหดร้ายคล้ายก่อกวน ทุกทั่วถ้วนจินตนาพาดำรง จึงเหมือนมีชีพยังฝั่งสมมติ ใสวิสุทธิด้วยตนบนประสงค์ หลบความจริงหลีกเร้นเป็นจำนง คอยนั่งปลงส่งเสริมเติมเต็มตน. คือรู้สึกที่นึกได้คล้ายเช่นนี้....หุ หุ  ขอบคุณครับ จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 21:36:17

ความคิดเห็นที่ 14 โลกสมมุติของเราก็เท่านั้น ถึงยึดมั่นถือมั่นอย่างแหนหวง เมื่อพลั้งพลาดสูญเสียก็กลายกลวง เหมือนภาพลวงหลอกตา...ลาลับไกล................ลำน้ำ C ............................. โลกสมมติเพียงตนคนที่เห็น หลายเรื่องเป็นเช่นเงาเฝ้าหวั่นไหว เกินจะนำสมอ้างวางอวดใคร ทุกอย่างไซร้ไม่สมมีปมคา สุขเพียงตนคนสร้างวางสำนึก รับรู้สึกเพียงช่วงตนห่วงหา แล้วเลยผ่านสานต่อรอเวลา เกิดความจริงอิงค่า..ค่อยลาโรย ขอบคุณมากครับ   จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 21:39:58