Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เป่ายิ้งฉุบ......ตอนเดียวจบ ติดต่อทีมงาน

===========
เป่า...ยิ้ง....ฉุบ
===========



เป่า.......ยิ้ง.....ฉุบ

เสียงเด็กๆ ในบ้านยังพากันหัวเราะอย่างร่าเริง ทั้งที่เป็นเวลาดึกมากแล้ว แต่เด็กบ้าพวกนี้ยังไม่ยอมนอน เขาคิดอย่างหงุดหงิดเพราะรอเวลามานานแล้ว ยุงก็เยอะ กัดก็เจ็บ


ถ้าข่าวที่ได้จากเพื่อนในวงเสพยาไม่ผิด บ้านใหญ่หลังนี้ มีเด็กๆ อยู่กันสามคน เป็นพี่น้องกัน ผู้ปกครองไปต่างจังหวัดหลายวัน  ทิ้งเด็กไว้กับแม่บ้านสูงอายุ มันเป็นโอกาสเหมาะในการย่องขึ้นไปขโมยข้าวของมีค่า ซึ่งข่าวว่ามีเพื่อนหลายคน เคยได้แก้วแหวนเงินทองมาแล้ว

“ในห้องนอนชั้นสามทางขวามือของบันใดเป็นห้องเก็บของมีค่าสำคัญของบ้าน”

นั่นเป็นคำบอกเล่าของเพื่อนร่วมก๊วนหน้าใหม่ ขณะพากันเสพยาบ้าอยู่ในตรอกเล็กๆท้ายหมู่บ้าน ยาบ้าหาซื้อได้ไม่ยากถ้ารู้จักแหล่ง เพราะมันระบาดแทรกซึมไปทุกหย่อมหญ้า บางทีก็ตำรวจนอกคอกบางคนบางกลุ่มก็เป็นคนดูแลการขายเสียเอง

“แกรู้ได้อย่างไร”

เขาถามอย่างสงสัย ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงทำไมไม่ขนมาเสียให้หมด

“ฉันเคยไปมาแล้ว..มันอยู่ในกล่องใหญ่ ต้องใช้กุญแจผีเปิดทีละใบ ใบเดียวฉันก็เสียเวลาแทบทั้งคืนขืนแบกกล่องมาคนก็รู้กันพอดี แต่มืออาชีพอย่างแกคงกวาดมาได้หมดในเวลาไม่นาน....เอางี้...ฉันเป็นต้นทางให้ แล้วแกต้องแบ่งให้ฉันบ้าง ค่าที่บอก”

เขามองหน้าซูบซีดของเพื่อนใหม่อย่างจะหาความแน่ใจ  แต่ก็แน่ใจว่าถ้าเป็นจริงเขาก็จะบุกขึ้นไปคืนนี้ เรื่องกุญแจผีเขาศึกษาฝึกมาในคุกและนอกคุกจนช่ำชอง เรื่องความเลวไม่เคยแพ้ใครอยู่แล้ว

“ได้..ฉันสามแกหนึ่ง”

เพื่อนคนนั้นท่าทางลังเลกับอัตราส่วนแบ่ง แต่ในที่สุดตกลง เพราะอย่างไรก็เป็นเพียงคนดูต้นทาง การใช้ฝีมือเป็นหน้าที่ของเขา


เดือนเคลื่อนคล้อย แต่เสียงเด็กๆ ยังพากันหัวเราะ และเล่นเป่ายิ้งฉุบกันไม่ยอมเลิก เขากับเพื่อนเลยตกลงกันเข้าทางหลังบ้าน โดยมีเพื่อนคอยดูต้นทางอยู่นอกรั้ว ให้ตายเถอะ หนักเราคนเดียว เห็นทีต้องลดส่วนแบ่งแล้วล่ะแบบนี้ เหลือ สี่ต่อหนึ่งก็พอแล้ว

ประตูหลังบ้านล็อค แต่กับมืออาชีพอย่างเขาไม่เป็นปัญหาเพราะไม่ได้ล็อคด้วยกลอนจากด้านใน ลำพังล็อคด้วยลูกบิดมันของหมูๆ ซึ่งเจ้าของบ้านมักชะล่าใจ หารู้ไม่ว่าสำคัญมืออาชีพเขาใช้เวลาเปิดไม่ถึงนาที

ด้านหลังหน้าจะเป็นห้องครัว เพราะได้กลิ่นเหมือนเป็นน้ำยาทำความสะอาด และกลิ่นของผักและเครื่องปรุง แสงไฟจากห้องอื่นสาดส่องเข้ามาพอให้มองเห็นรางๆ เขาพยายามทำตัวนิ่งที่สุดและปรับสายตาให้เขากับสภาพของแสงอันน้อยนิดภายในบ้าน

เป่า...ยิ้ง....ฉุบ

เป่า...ยิ้ง....ฉุบ

เสียงเด็กๆ ดังมาจากห้องนั่งเล่นบริเวณหน้าบ้าน เสียงหัวเราะใสๆ ดังเป็นระยะ ทำให้รู้สึกรำคาญอย่างบอกไม่ถูก แม่บ้านก็คงจะนอนหลับไปแล้ว ตอนนี้งานของเขาคือขึ้นไปยังชั้นสามของบ้าน ซึ่งต้องผ่านห้องนั่งเล่น ถ้าเด็กเห็นแล้วโวยวายเขาจะทำอย่างไร จะฆ่าปิดปากทั้งสามคนจะทันไหม มีดเล่มยาวยังเหน็บไว้บริเวณเอว จะเด็กหรือผู้ใหญ่ก็จะฆ่าทั้งนั้นถ้ามาขัดขวาง โดยเฉพาะเวลาเงินขาดมือ และเริ่มหิวยาอีกแล้ว

เขาสะกดอารมณ์ ย่องอย่างเงียบกริบไปยังห้องนั่งเล่นอย่างระมัดระวังไม่ให้เกิดเสียง ห้องนั่งเล่นกว้างและสว่าง ทีวีเปิดทิ้งเอาไว้โดยไม่มีใครสนใจดู พวกเด็กๆ นั่งบนโซฟาเห็นแค่ศีรษะโผล่มา พวกนั้นไม่สนใจอะไรนอกจาก

เป่า...ยิ้ง....ฉุบ

แบบนี้ก็สบาย เขาก้มลงให้พ้นรัศมีการมองข้ามโซฟาอย่างแผ่วเบาเงียบกริบ พอถึงขั้นบันไดก็กระโจนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

โล่งอก

พวกเด็กๆ ไม่ทันสังเกต

เขาไม่สนใจชั้นสอง รีบเผ่นต่อไปยังขั้นที่สาม ห้องทางขวามือของบันได นั่นไง..เจอแล้ว เขาหยุดพักเพื่อความแน่ใจ แม่บ้านคงไม่ขึ้นมานอนบนห้องแถวนี้ แม่บ้านปกติก็ต้องนอนชั้นล่าง

มีห้องอยู่ทางขวามืออย่างที่เพื่อนบอก ประตูล็อค แต่ไม่มีปัญหา เขาใช้เวลาไม่ถึงสองนาทีก็เปิดลูกบิดออกมาได้และเปิดเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ในห้องไม่ได้เปิดไฟ แต่ยังพอมองเห็นแบบสลัวเพราะแสงไฟจากถนนสาดมาทางกระจกหน้าต่าง ม่านหน้าต่างถูกรูดให้แสงภายนอกเข้ามาได้เต็มที่  สภาพในห้องกว้างกว่าห้องธรรมดา มีกล่องหลายใบวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะซึ่งน่าจะเป็นไม้สักพื้นโต๊ะวางทับด้วยกระจกหนา

เขาลองจับกล่องพวกนั้นดู มันทำมาจากโลหะสูงประมาณครึ่งฟุตกว้างยาวประมาณฟุตครึ่ง ผิวกล่องสลักลวดลายที่ดูไม่ออกเพราะแสงไม่พอ แต่พอจะรู้ว่าเป็นลายงดงามทีเดียว  แต่ละกล่องน้ำหนักมากคาดว่าไม่ต่ำกว่ายี่สิบกิโลกรัม มิน่า...เจ้าเพื่อนคนนั้นถึงไม่แบกเอาไปด้วย

ระบบล็อคของกล่องคล้ายระบบล็อคของกุญแจรถยนต์ เขายิ้มในใจ แบบนี้ก็หวานคอคนล่ะ

เขาเริ่มทดลองใช้กุญแจผี มันอาจจะยากกับคนอื่นแต่กับเขาใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็เปิดออกมาได้ เขารู้สึกหัวใจเต้นแรงขณะแง้มฝาออกมาอย่างช้าๆ......

กล่องใบแรกมีเหรียญเก่าๆอยู่เป็นจำนวนมาก เขารู้สึกผิดหวัง แต่เมื่อดูให้ดีแล้วก็รู้สึกได้ว่าเหรียญพวกนี้น่าจะราคาดีทีเดียวถ้าเอาไปขายร้านรับซื้อของโบราณ เอาล่ะน่า..อย่างไรก็ไม่เสียเปล่า เพราะยังมีกล่องอีกหลายใบให้เขาสนุกกับการลุ้น

กล่องใบที่สองเขาพบว่ามีทองคำแท่งใหญ่ น่าจะไม่ต่ำกว่าสิบบาท เขาหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง แกรวยแล้ว..เขาร้องในใจ  เจ้าคนขี้ยามหาโจรคนชั่วๆอย่างข้าก็มีสิทธิ์รวยได้ โดยไม่ต้องไปชิงร้อยชิงล้าน..ทำเลวครั้งนี้คุ้มค่าเหลือเกิน จะเอาเงินไปซื้อยาบ้า ยาอี ยาสารพัดยาที่ชั่วๆมาให้กองท่วมหัว  หารถแพงๆสักคันเอาไว้ปล้นชาวบ้าน ปืนสักกระบอกไว้ยิงสู้กับตำรวจ บ้านสักหลังเอาไว้ซ่อนตัว

และยังมีกล่องอีกหลายใบ

เขาเปิดใบที่สาม คราวนี้จะมีอะไร


ใบที่สามไม่มีอะไรนอกจากกลิ่นฉุนจัด กลิ่นที่ทำให้เขาหน้ามืดสลบลงในเสี้ยววินาที สลบโดยไม่มีแม้แต่โอกาสจะตกใจ



*******

เป่ายิ้งฉุบ

เป่ายิ้งฉุบ


เสียงอันน่ารำคาญของเด็กๆ ดังมาอีกแล้ว เขาเริ่มได้สติและรู้สึกรำคาญกับเสียง เป่ายิ้งฉุบ มันก็แค่เกมเด็กๆ ไม่รู้จะเล่นกันไปทำไม ว่าแต่ตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน ลองขยับตัวดูก็ใจหายวาบเพราะรู้สึกเหมือนถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา ลืมตามองก็เห็นเพดานสีขาวและแสงไฟจัดจ้าแสบตา

นี่มันบ้าอะไรกัน

เขาพยายามสะบัดหัวมองซ้ายทีขวาที ห้องนี้น่าจะเป็นห้องครัว เขาถูกมัดไว้โต๊ะขนาดใหญ่ด้วยสายรัดอันแน่นหนาทั้งมือทั้งลำตัว เขาเริ่มรู้สึกตกใจกลัวมากขึ้นทุกที เขาจะถูกส่งเข้ากรงขังอีกแล้วหรือ ก็เพิ่งออกมาได้ไม่ถึงเดือน ยังทำชั่วได้ไม่ครบเซตเลย

จู่ๆ ใบหน้าของหญิงชราคนหนึ่งก็ชะโงกมาจากด้านเหนือหัวพร้อมกับรอยยิ้มมีเมตตา ทำให้เขาร้องลั่นด้วยความตกใจ

“เป็นไงจ๊ะ หนุ่มน้อย”  

น้ำเสียงทักทายอย่างอ่อนโยน นี่คงเป็นแม่บ้านคนนั้น เขาคิดในใจ

“ปล่อยกะรูออกไปเดี๋ยวนี้ อิแก่.....”

เขาร้องด่าและเริ่มดิ้นรน ไม่มีทางที่คนอย่างเขาจะอ้อนวอนขอร้องใคร ในชีวิตนี้มีแต่ทำให้คนอื่นขอร้องวิงวอน

“น่ารักน่าเอ็นดูจัง”

คุณป้ายังคงยิ้มอ่อนโยน ก่อนหันไปทางประตู ตะโกนบอกเสียงดังอันนุ่มนวลว่า

“มากันได้แล้วเด็กๆ”

เป่ายิ้งฉุบ

เป่ายิ้งฉุบ


เสียงบ้าๆ นั่นดังขึ้นอีกแล้ว และดังใกล้เข้ามาทุกที

เป่า..ยิ้ง...ฉุบ

เป่า...ยิ้ง..ฉุบ

ค้อน.....กรรไกร........กระดาษ

ค้อน.....กรรไกร........กระดาษ

พวกเด็กเข้ามาในห้องอย่างกระตือรือร้น ไม่มีแววง่วงเหงาหาวนอนเลยสักนิด ประกายตาแจ่มใสและรอยยิ้ม

หนูมีค้อนล่ะป้าขา

ผมมีกระดาษ

ผมมีกรรไกร

ให้หนูเป็นคนทุบนะคะคุณป้า.....รับรองหนูจะค่อยๆ ทุบจากปลายนิ้ว ทีละนิ้ว..ทีละนิ้ว..ทุบไปตามแขนตามขาอย่างนุ่มนวลเลยค่ะ

ผมจะเอากรรไกรค่อยๆเลอะหนังเลาะเนื้อเลาะเส้นเอ็นออกจากกระดูก รับรองว่าเขายังไม่ตายหรอกครับ ตอนที่เลาะเพราะพวกเราเรียนรู้วิธีมาเป็นอย่างดีครับ
ผมจะเอากระดาษหนาๆ รองเลือดซับเลือดไม่ให้เลอะเทอะห้องนะครับ จะเอากระดาษอุดปากเขาด้วยไม่ให้ร้อง เพราะถ้าร้องคุณป้าปากว่าจะทำให้เนื้อเสียรสไม่อร่อยครับ


โว๊ย..นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน เขาไม่ได้ฝันไป นี่มันเป็นความจริง คนพวกนี้กำลังจะทำอะไรกันแน่ เขาดิ้นสุดฤทธิ์แต่ไร้ผล สองหูได้ยินเสียงขยับของกรรไกร เสียงกรอบแกรบของกระดาษ และเสียงของค้อนกระทบขอบเตียง

หญิงชราโผล่หน้ามามองอีกแล้ว ใบหน้ายังคงยิ้มอย่างนิ่มนวลเปี่ยมเมตตา น้ำเสียงก็อบอุ่นเป็นกันเอง

“พวกเราไม่กินคนดีๆหรอกจ๊ะพ่อหนุ่มน้อย คนดีไม่อร่อยและเป็นพิษต่อร่างกาย พวกเราชอบกินคนชั่วๆเลวๆ ยิ่งชั่วมากยิ่งอร่อย โลกนี้มีอาหารดีๆ ให้กินมากมายไม่อดอยากเลยจำ..”

พูดจบคุณปากก็อ้าปากหัวเราะเสียงดัง พวกเด็กๆ ก็พากันหัวเราะ ทุกคนพากันหัวเราะจนเห็นเขี้ยวขาววาววับแหลมคมในปากซึ่งอ้ากว้างผิดปกติแทบจรดใบหู ภาพนั้นทำให้เขาตกใจกลัวสุดขีดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต เลือดในตัวเย็นเฉียบแต่เหงื่อกลับไหลท่วมตัว แบบนี้ยอมติดตารางยังดีกว่าร้อยพันเท่า

“ปล่อยผม ได้โปรด...”

เขาอ้อนวอนเป็นครั้งแรกในชีวิต แต่แล้วปากก็ถูกอุดด้วยกระดาษ น้ำหูน้ำตาไหลพราก

มีเสียงประตูห้องเปิด ใครบางคนเข้ามาสมทบ  และน้ำเสียงของผู้มาใหญ่ก็คุ้นหูเหลือเกิน

“มีงานเลี้ยงดีๆ แบบนี้ผมจะพลาดได้ยังไงครับแม่”

นั่นมันเสียงเพื่อนใหญ่ของเขาซึ่งทำหน้าที่ดูต้นทาง นี่แปลว่าเขาโดนหลอกให้เข้ามาติดกับในบ้านหลังนี้

“เป็นไงเพื่อนรัก...”
เพื่อนคนนั้นชะโงกหน้ามามองด้วยรอยยิ้มกว้างและฟันแหลมคมเหมือนคนอื่นๆ

“บอกแล้วว่าในบ้านมีของมีค่า....ทีนี้เชื่อหรือยัง...มีอาหารดีๆด้วย”

ว่าพลางก็หันไปบอกกับคุณป้ามหาภัยซึ่งยืนยิ้มกว้างอย่างมีเมตตาอยู่ด้านข้าง

“ผมขอจองตับกับม้ามนะครับคุณแม่ สดๆคงหวานน่ากิน พูดมาน้ำลายไหล..อย่าว่ากันนะเพื่อน ส่วนแบ่งของฉันขอเป็นแบบนี้ดีกว่านะเพื่อน..ท่าทางแกน่าอร่อยดี..เห็นแล้วน้ำลายไหล"


พูดแล้วพวกนั้นก็พากันน้ำลายไหลเป็นทางจริงๆ ใบหน้าเริ่มผิดลักษณ์ผิดรูปผิดมนุษย์

ใจเย็นๆค่ะพี่ขา..ให้พวกเราปรุงรสก่อน”

เสียงใสๆของเด็กหญิงมือค้อน เธอเดินมาด้านข้างแล้วเริ่มทุบนิ้วของเขาทีละนิ้วๆ ทีละนิ้ว...อย่างประณีต และชำนาญ มันเป็นความเจ็บปวดที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมาเจอะมาเจอ ความกลัวสุดขีดไม่ได้ทำให้ความเจ็บลดลงแม้แต่น้อย มันอัดอยู่ภายในเหมือนปากซึ่งถูกอัดด้วยกระดาษ ทารุณร้ายกาจราวอยู่ในห้วงนรก

เสียงขยับคมกรรไกรไปมา และเด็กชายมือกรรไกรก็เริ่มทำงาน เด็กชายเริ่มใช้กรรไกรเลาะเนื้อหนังของเขาราวเป็นมือศัลยแพทย์มืออาชีพ

พวกเด็กๆ เริ่มเล่นเกมโปรดอีกแล้ว

เป่า..ยิ้ง...ฉุบ
เป่า...ยิ้ง..ฉุบ

ค้อน.....กรรไกร........กระดาษ
ค้อน.....กรรไกร........กระดาษ

ค้อนไว้ทุบให้นุ่ม

กรรไกรเลาะให้ดี ใส่เครื่องปรุงลงไป ผ้าอุดเอาไว้ อบให้ได้ที่ หรือจะกินสดๆ ก็ดี..คนชั่วคนเลวแบบนี้....อร่อยดีจังเลย..





เป่ายิ้งฉุบ ทุบให้ดี





จบแล้วครับ
มาเป่า..ยิ้ง..ฉุบ..กันดีกว่า

แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 55 12:58:20

จากคุณ : Psycho man
เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 12:13:50

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com