คุณย่าหายไปไหน (short short story 24)
|
 |
“คุนย่าไม่มาด้วยหรือคับ”
ผมยิ้มฝืนๆ ก่อนยกมือขึ้นจับหัวหลานชายตัวน้อยด้วยความเอ็นดู 'คุณย่ารักหลานคนแรก และคนเดียวนี้เป็นที่สุด เด็กชายก็ติดคุณย่าอย่างกับอะไรดี' แล้วผมจะบอกเขาอย่างไร เด็กหกขวบจะไปรู้เรื่องอะไรกัน
“...คุณย่าไม่อยู่...ท่านคงมาหาอีกไม่ได้แล้ว”
เขาทำหน้าเศร้า
“คุนย่าโกดผมหรือคับ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น คุณย่ารักหลานมาก...แต่ท่าน...”
ผมพูดไม่ออก น้ำตามันขึ้นมาเอ่อคลอเอาดื้อๆ ผมเคยคิดว่าตัวเองเข้มแข็ง ทำความเข้าใจเรื่องราวความเป็นจริงแห่งชีวิตนี้ได้พอสมควร แต่ก็ยังอดไม่ได้อยู่ดี
“คุนย่าตายแล้วใช่ไหมคับ”
ผมอึ้ง เขาคงแอบไปได้ยินใครพูดเรื่องนี้เข้า ผมมองดูท่าทางที่ไม่ยินดียินร้ายของเขาแล้วตัดสินว่า เด็กน้อยคงไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองพึ่งพูดออกมาเลย
“เอ่อ...ความตายที่ว่า คืออะไรรู้ไหม”
เขามองหน้าผม สีหน้ายังคงเป็นปกติ เขาขบคิด พยายามหาคำตอบ
“...คุนย่าไม่อยู่แล้ว...มาหาผมไม่ได้อีกแล้วคับ”
“คิดถึงคุณย่าไหม”
“ไม่คับ”
ผมอึ้งไปครู่หนึ่ง คิดว่าตัวเองฟังผิด
“...ไม่รักคุณย่าแล้วหรือ”
“ลักคับ”
“แล้วทำไมไม่คิดถึงคุณย่าล่ะ”
“ก็คุนย่าไม่มาอีกแล้ว...ผมต้องหาคนอื่นเล่นด้วยแทน”
ผมมองดูเขาวิ่งจากไป ในใจเกิดความรู้สึกแปลกๆ เด็กน้อยยังไม่เข้าใจ เด็กหกขวบจะไปเข้าใจอะไรกับเรื่องราวของชีวิต และความตาย แต่แล้วใจของผมก็ไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง
'เป็นเด็กที่มองอะไรง่ายๆ หรือผู้ใหญ่อย่างเราคิดยากเกินไปกันแน่'
| จากคุณ |
:
zoi  
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 เม.ย. 55 08:17:19
|
|
|
| 
