มองท้องฟ้า กอดผืนทราย ใจอยู่ที่เธอ (3) ปราชัยรัก SP

สอบเสร็จแล้ว ฮือๆๆ คะแนนก็ใกล้จะออกแล้ว ฮือๆๆ

ไม่เอา ไม่อยากรู้คะแนน ไม่เอา หนูม่ายเอาาาาาาาา ToT







วันอาทิตย์นี้มีแพลนกับพี่ชายว่าจะไปขายหมูปิ้งในงานสงกรานต์ ที่มหาวิทยาลัยจิ๊กเม๊า

ใครอยู่ปักกิ่งไปอุหนุนกันได้น่ะค่ะ ฝีมือพี่ชายอร่อยมาก เยี่ยม เด็ดมากค่ะ ฮ่าๆๆๆ

(มาลงนิยายหรือมาขายประชาสัมพันธ์เนี่ยเรา ฮ่าๆๆๆ)

ขายเสร็จ เล่นน้ำต่อเลย ฮ่าๆๆๆ

อากาศที่ปักกิ่งตอนนี้เริ่มร้อนแล้ว (แต่ตอนเช้ากับตอนกลางคืนหนาวมาก)

อยากกลับไปเล่นสงกรานต์ที่ไทยจังเลย ><













มองท้องฟ้า กอดผืนทราย ใจอยู่ที่เธอ (3)







ความรักมักมาแบบไม่รู้ตัว แต่สามารถรู้สึกตัวว่ากำลังรัก...





หลังจากคืนนั้นที่ผมได้พบว่าเธอมาอาศัยอยู่ห้องข้างๆผม ผมตื่นเช้าขึ้นมาอย่างสดใส ไม่รู้สึกว่าง่วงจากการนอนดึกเลยแม้แต่น้อย


ออกไปเที่ยวเล่นกับไอ้ตี้ตามปกติ ทำกิจกรรม พามันเดินซื้อของช็อปปิ้ง ไม่รู้สึกว่าเหนื่อยหรือพักผ่อนไม่พอเลยแม้แต่น้อย




คืนที่สองผมกลับมาจากข้างนอกพร้อมกับไอ้ตี้ อาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวจะเข้านอน และนั่นก็เป็นคืนที่สองที่ผมนอนไม่หลับอีกแล้ว ผมบอกแล้วว่าผมไม่ใช่คนหลับยาก แต่ผมไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆอาการนอนไม่หลับจึงเกิดขึ้น


ผมออกไปนั่งที่ระเบียงเหมือนเคย และเวลาก็ดูใกล้เคียงกับคืนแรก


เธอเปิดประตูออกมาดูดวงดาวบนท้องฟ้าอีกแล้ว


ใบหน้าสวย แฝงด้วยความเศร้า ผมไม่อาจห้ามใจไม่ให้มองได้


เธอมองดูดาวบนท้องฟ้า สักพักก็เข้าไปนอน ผมเองก็เหมือนกัน สักพักก็เข้าไปนอน



และเมื่อหัวถึงหมอน ผมก็นอนหลับสนิท...จมดิ่งเข้าไปในความฝัน





ฟังดูเหมือนเพ้อเจ้อ เหมือนคนฟุ้งซ่าน หรือผมอาจจะเป็นบ้า แต่หลังจากคืนที่สองนั้น คืนที่สามผมก็เกิดอาการนอนไม่หลับอีกแล้ว ออกไปนั่งชมวิวที่ระเบียง เธอก็ออกมามองท้องฟ้าเหมือนสองคืนแรก และหลังจากนั้นผมก็นอนหลับ...



วันนี้เมื่อตอนบ่ายผมนั่งรถแท็กซี่ไปส่งไอ้ตี้ ลูกพี่ลูกน้องของผมกลับอังกฤษ ไปรับปริญญาบัตรในอีกสองวัน และเตรียมตัวกลับเมืองไทย


อันที่จริงผมก็อยากจะไปงานรับใบประกาศของมันด้วย แต่ติดตรงที่ว่าอีกสองอาทิตย์ ผมก็จะเรียนจบแล้วเหมือนกัน ผมยังมีเอกสารมากมายอะไรที่จะต้องไปจัดการกับมหาวิทยาลัยก่อนจบ ถ้าไปอังกฤษ กลับมาเวลาก็จะไม่ทันการ


พอยกนาฬิกาขึ้นมาดู ตอนนี้เวลาเพิ่งจะหกโมงเย็น ผมเดินเตร็ดเตร่อยู่แถวชายหาด พอไอ้ตี้กลับไป ผมก็ว่างไม่มีอะไรทำ ผมมองดูร้านค้าร้านขายต่างๆเปิดไฟหลากหลายสีสัน เพราะพระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว


จู่ๆผมก็คิดถึงเธอ ผมได้เจอกับเธอทุกวัน ที่ระเบียงข้างบ้านของผม แต่หลังจากที่เจอที่ร้านกาแฟวันแรกนั้น ผมก็ไม่เจอเธอข้างนอกอีกเลย



ตอนนี้เธอจะทำอะไรอยู่นะ



ผมเดินเรื่อยเปื่อยจนมาสุดชายหาด โดยไม่รู้ตัวท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำทมิฬไปเสียแล้ว แต่แสงไฟจากถนนและร้านค้าไม่ได้ทำให้รู้สึกว่ามืดเลยแม้แต่น้อย ผู้คนเริ่มคึกคักมากกว่าเดิม เด็กวัยรุ่นฝรั่งออกมาเดินเที่ยวมากกว่าตอนเย็นเกือบเท่าตัว



ผู้คนมากขึ้น...แต่ใจผมกลับเหงามากขึ้น...



ผมเดินขึ้นฝั่ง ก่อนจะเดินข้ามถนนไปยังฝั่งร้านค้าร้านขายต่างๆ เดินกลับทางเดิม  ทางที่ผมเดินมา เพียงแต่ว่าเป็นฝั่งตรงข้ามก็เท่านั้น


เมื่อผมเดินมาได้สักพัก ผมจึงตัดสินใจเดินเข้าร้านหนังสือแห่งหนึ่ง เป็นร้านขนาดกลาง ไม่เล็กไม่ใหญ่ แต่ว่ามีหนังสือครบครัน


ผมเดินตรงไปยังมุมหนังสือนิยาย ก่อนจะหามองดูป้ายของแต่ละตู้ มองหาป้ายที่เขียนว่า นิยายรัก


ผมไม่ใช่คนชอบอ่านนิยาย โดยเฉพาะนิยายรัก ผมยิ่งไม่เคยคิดอยากจะอ่าน จะอ่านก็ต่อเมื่อต้องสอบเท่านั้น


ในที่สุดผมก็เจอตู้หนังสือนิยายรักโรแมนติก ผมไล่ดูตั้งแต่ชั้นแรกเพื่อหานิยายเรื่องหนึ่ง เล่มที่เมื่อวันนั้นผมเห็นเธอนั่งอ่านไปยิ้มไปที่ร้านกาแฟ เรื่อง The notebook


อันที่จริงผมเคยอ่านหนังสือเรื่องนี้สมัยเรียนอยู่มัธยมปลายที่เมืองไทย แต่อย่างที่บอกว่าผมไม่ได้ชอบอ่าน แต่ที่อ่านก็เพราะผมต้องนำไปสอบ


แต่นั่นก็เป็นเวลานานพอ ที่จะทำให้ผมลืมเนื้อหาบางส่วนของนิยายไป ตอนนี้ผมจำได้แค่บางส่วนเท่านั้น


ผมไล่มาจนถึงชั้นสาม ก็เจอวางอยู่ในมุมสุดของตู้ ดูเหมือนว่าจะมีแค่เล่มเดียว นี่คงจะเป็นเล่มสุดท้าย


ผมหยิบหนังสืออกมา เดินไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์ทันที พนักงานแคชเชียร์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะคิดเงินบอกราคาและหยิบหนังสือใส่ถุงยื่นให้ผม ผมรับพลางยิ้มส่งกลับให้พนักงานเป็นมารยาท






ติดตามตอนต่อไปคะ

แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 55 15:03:23

จากคุณ	: mollaly
เขียนเมื่อ	: วันมหาสงกรานต์ 55 14:45:42