นักรบจันทรา ตอนที่ 20 ท่านหญิงไลล่า

ตอนที่ 20 ท่านหญิงไลล่า


ไบรอัน บรู๊คกำลังครุ่นคิด พวกเขาได้รับการต้อนรับในฐานะคณะเดินทางของผู้กล้าแสงตะวัน อาหารเช้าในเวลาท้องถิ่นถูกบริการให้ที่โรงครัว อาหารรสร้อนแรงคุ้นลิ้นอยู่ตรงหน้าพร้อมขนมปังและน้ำดื่ม ไบรอันก็ยังครุ่นคิดอยู่ดี เมื่อกี้พวกเขาเคลื่อนย้ายมาที่ไพน์ด้วยฝีมือการ์ลูสนกเพลิงของการ์ เขายอมรับว่าเมื่อครู่พวกเขากำลังเหนื่อยอ่อนหมดสิ้นเรี่ยวแรง เหนื่อยอ่อนจนเจ้าการ์สติขาดผึงควบคุมอารมณ์ไม่ได้จนต้องแต่งตั้งไลล่าเป็นน้องสาวบุญธรรมทั้งที่สั่งปล่อยตัวได้อย่างง่ายดายคริสทาร่าก็อยู่ตรงหน้าสามคนนั้นไม่มีทางต่อต้าน อย่างไรเขาก็โกรธเพื่อนร่วมเดินทางไม่ลง

การ์ทำไปด้วยอารมณ์ชั่ววูบเหมือนที่เขาพาทุกคนไปติดกับ แล้วคราวนี้จะเป็นเช่นใดเล่า แค่หมกมุ่นกับการแก้แค้นและปกป้องนักรบจันทราก็วุ่นวายพอแล้ว นี่ยังมีขวากหนามเพิ่มมาอีกชั้นหนึ่งด้วยคำว่าราชนิกุล ไลล่าคนรักของเขากลายเป็นราชนิกุลชั้นสูงโดยไม่ตั้งใจ เมืองใหญ่อย่างไพน์มีจารีตที่สืบทอดกันมา เจ้าหญิงและเจ้าชายจะต้องเษกสมรสกับผู้ที่ศักดิ์เท่าเทียมหรือใกล้เคียงกันเท่านั้น แม้รอดจากการแก้แค้นมาได้เขาก็ได้เป็นนักดนตรีหลวง แค่ข้าหลวงระดับกลางทำได้อย่างมากแค่ชำเลืองมองเจ้าหญิง ต่อให้น้ำทะเลเหือดแห้งก็ไม่มีวันได้ลงเอยกันอย่างนิยายรักทั่วไป

“ทำหน้าตาอมทุกข์อีกแล้วไบรอัน” มารีน่ามาเยี่ยมเขาที่โรงครัว นางกับอลันมาพักที่นี่ได้คืนหนึ่งตามที่บอกไว้ตอนอยู่เมเทอาร์ “ท่านทำหน้าอย่างนี้ตั้งแต่สิ้นสุดการเรียนกับท่านอาจารย์สินะ ไม่ต้องกังวลหรอกปล่อยไปตามกระแสแห่งเวลาดีกว่า ตอนนี้สุดที่รักข้ากำลังสำนึกผิดอยู่ มีน้องสาวเขาอยู่ข้างๆคงหาโอกาสช่วยท่านได้แน่”

“ไม่ไปแกล้งสุดที่รักของเจ้าหรือมารีน่า” ไบรอันบิขนมปังกิน ความคลื่นไส้จากการเดินทางบรรเทาลงเมื่อได้หยุดพัก เขาอยากถามอาการของไลล่าแต่ไม่กล้าเอ่ยปาก

“ริเรียเข้ามาขวาง ท่านเอาอะไรให้นางกินจึงกล้าเป็นอริกับข้า” มารีน่าหัวเราะร่วน “ไลล่าตื่นแล้วข้าจึงมาตามท่าน อย่าลืมสิว่าหากท่านไม่ได้เวเบอร์ก็ย่อมไม่ได้เช่นกัน”

ผู้กล้าแสงตะวันโดนนางผู้หยั่งรู้ฉุดลากออกไปจากห้อง นางหันกลับมาขอโทษคนครัวเรื่องอาหารที่กินเหลือก่อนพาตัวเขาออกจากห้อง ไบรอันเดินตามมารีน่าไปยังตึกพักเชื้อพระวงศ์ซึ่งอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย นางเล่าว่าการ์และไลล่าได้ห้องติดกันระเบียงห้องสามารถมองเห็นทางเดินและตึกต่างๆในเขตปราสาทได้กว้างไกล ห้องของไลล่ามีสิ่งที่การ์จัดเตรียมเอาไว้ให้เขาโดยเฉพาะ เป็นกรณีพิเศษที่ยอมให้เขากับมารีน่าเข้าไปในตึกพักเชื้อพระวงศ์ได้นางรีบพาเขาไปบันไดขึ้นชั้นสามทันที ไบรอันรู้สึกถึงความใหญ่โตหรูหราสมกับเป็นตึกพักเชื้อพระวงศ์ พื้นหินอ่อนสีครีมเข้ากับเครื่องประดับจำพวกภาพวาดและชุดเกราะ ราวบันไดทำจากหินภูเขาไฟสีดำสนิทเน้นขอบบันไดให้แปลกตา

“ไม่ใช่ในห้องแต่เป็นระหว่างตึก” มารีน่าเคาะประตูห้องๆหนึ่ง คนที่เปิดประตูรับพวกเขาคือการ์ เจ้านั่นดึงพวกเขาเข้ามาในห้องก่อนปิดประตูในทันที

คณะเดินทางรวมตัวกันในห้องนอนกว้างจนวุ่นวาย ริเรียรีบดึงตัวการ์ไม่ยอมให้มารีน่าเล่นด้วยอย่างเคย อลันหยิบผ้าเช็ดตัวบนม่านกั้นให้ไลล่าเช็ดหน้า ไบรอันไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี อยากเข้าไปกอดปลอบโยนแต่นางเป็นถึงเจ้าหญิง บางทีอาจเป็นโอกาสดีให้ไลล่าตัดใจจากเขา เผื่อเขาแก้แค้นไม่สำเร็จหญิงสาวจะได้ไม่ต้องเสียน้ำตา

เจ้าการ์ส่งเสียงเอะอะพยายามดึงตัวออกมาจากแขนสองคู่ หมอนั่นลากตัวเขาไปที่ระเบียงหินอ่อนสีขาวสวย มือชี้ไปยังไปยังอาคารสองชั้นที่อยู่ห่างไปราวร้อยหลา เป็นอาคารสองชั้นที่ถูกตึกและต้นไม้ใหญ่บังมีหน้าต่างอยู่สามบานที่มองเห็นได้จากห้องนี้ ไลล่าเดินมาเกาะแขนเขาอย่างอบอุ่น

“ทายสิว่าตึกนั้นใช้ทำอะไร มันเป็นตึกพักข้าหลวงชาย” ไม่มีน้ำเสียงเยาะเย้ยออกมาจากปากการ์ “และห้องที่มองเห็นระเบียงแห่งนี้ได้ชัดที่สุดถูกจองเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ข้าออกคำสั่งจองห้องนั้นเอาไว้ให้ท่านเป็นการขอโทษที่หลุดปากไป ข้าไม่ค่อยชอบคิดก่อนพูด” ไบรอันยังไม่เข้าใจว่าการ์ต้องการสื่อถึงอะไร หมอนี่คงอยากให้เขามองหน้าไลล่าได้หลังเลิกงาน

“คิดว่าได้นอนกอดไลล่ากลางเมืองหิมะจะทำให้หัวโล่งขึ้นเสียอีก มนตร์เคลื่อนย้าย หากมองเห็นระเบียงเปิดเจ้าก็สามารถใช้มนตร์เคลื่อนย้ายเข้ามาในห้องนี้ได้” มารีน่าเดินมาดึงแขนการ์ให้ไปยืนข้างริเรีย แล้วดึงมือของเขาไปแนบไว้กับหน้าอกข้างหนึ่งของไลล่า นางคงอยากให้เขารู้สึกดีขึ้นกระมัง ตัวไลล่าเอียงอายที่ถูกจับหน้าอกแต่ไม่ปัดป้อง “รักษาสิตาบ้า ลืมที่ลิเซียบอกจนหมดเลยสิท่า หากออกไปจากเขตไร้เวทได้แล้วให้ช่วยรักษาปอดของทุกคน ไอพิษที่ได้รับจากพาหนะของนางอาจส่งผลร้ายกว่าที่เห็นจึงฝากให้ท่านช่วยรักษาปอดของทุกคนให้ด้วย ท่านรักษาตัวเองกับไลล่า ข้าจะรักษาอีกสองคนเอง”

ไบรอันหัวเราะแก้เก้อ มือทั้งสองข้างเปล่งแสงสีเหลืองความร้อนสูง เวทมนตร์ที่หลั่งรินออกจากมือทั้งสองข้างจะช่วยซ่อมแซมส่วนที่เสียหายของร่างกาย กระแสเวทมนตร์หยุดไหลเมื่อใดแสดงว่ารักษาได้เสร็จสิ้น หน้าอกของเขาร้อนวูบด้วยมนตรา นางคงรู้สึกแบบเดียวกันจึงเอามือทั้งสองมากุมมือของเขาไว้ มารีน่าก็ทำอย่างเดียวกันกับการ์และริเรีย “รักษาเสร็จแล้ว ปล่อยได้แล้วไลล่า” ไบรอันกระซิบบอกพยายามดึงมือออกจากหน้าอก มือทั้งสองของนางกุมมือของเขาอยู่จึงไม่กล้ากระชาก

“ขอโทษนะ เพราะข้าเผลอเปิดโอกาสให้พวกนั้นวางยาจึงต้องเป็นแบบนี้” ไลล่ากอดแขนของเขาแน่นดวงตาสีอำพันโศกสลด ไบรอันลูบหัวนางเบาๆปลอบโยน เจ้าการ์หันไปเล่าให้อลันฟังต่อว่าพวกเขาออกจากเขตไร้อาคมได้อย่างไร นรกเท่านั้นที่รู้ว่ากลิ่นที่พาหนะสี่ล้อปล่อยมาเหม็นเพียงใด แรงกระชากกับเสียงคำรามมีพลังมากแค่ไหน

คราวนี้คนที่เปิดประตูเข้ามาโดยพลการคือท่านหญิงเอเลน่าน้องสาวฝาแฝดของการ์ คงเป็นครั้งแรกของการ์ที่ได้พบกับน้องสาวคนที่หนึ่ง พระนางเจริญวัยขึ้นผิดจากคราวก่อนทั้งที่กินเวลาไม่นาน เส้นผมสีน้ำตาลตรงสลวย ดวงตาสีพระจันทร์ทรงอำนาจกว่าผู้พี่หลายเท่าตัว โครงหน้าของสองคนนี้คล้ายกันผิดแค่ส่วนคิ้วและหน้าผาก องค์หญิงเอเลน่าทรงชุดกระโปรงยาวสีฟ้ากับถุงมืออย่างเป็นทางการ การ์เดินไปหาน้องสาวทันที ทั้งคู่คงทักทายกันแล้วตอนเขาไปนั่งเล่นในโรงครัว รอยยิ้มเปี่ยมเล่ห์เหลี่ยมของพระนางปรากฏขึ้นเมื่อเห็นเขากับไลล่า พระนางคงเข้ากับมารีน่าได้อย่างดีแน่นอน

“ได้ยินคริสทาร่าบอกว่าท่านพี่หลวมตัวแต่งตั้งคนธรรมดาเป็นน้องสาวบุญธรรม ไม่คิดว่าจะงามขนาดนี้” พระนางย่างกรายมาหาไลล่า ไบรอันรีบหลบฉากทันควันแล้วโน้มหัวทำความเคารพ “ไลล่า แลนเซลท์ใช่ไหมพระนางผู้หยั่งรู้บอกเรื่องทั้งหมดแล้ว ลำบากเจ้าที่ต้องพบกับศัตรูอันตรายแบบนั้น” ครอบครัวใหม่ของไลล่าทักทายอย่างเป็นกันเอง พระนางบ่นกับมารีน่าว่าจะต้องกลับไปคิดหากทางแก้ไขเรื่องนี้ หากประกาศเรื่องที่แต่งตั้งไลล่าเป็นเจ้าหญิงคงเกิดเรื่องยุ่ง ด้วยความงามราวเทพธิดาเมืองรอบด้านจะเปิดศึกสงครามเพื่อชิงตัวนางเป็นคู่ครอง

“ไม่มีหนทางแก้ไขเลยหรือเอเลน่า” การ์พยายามช่วยเหลือเขาเต็มที่ “มารีน่าคงบอกเจ้าแล้วว่านางรักกับไบรอัน”

“ข้าทราบตั้งแต่ท่านพี่สั่งให้คริสทาร่าทำเรื่องจองห้องตึกพักข้าหลวงชายที่มองเห็นห้องนี้ได้แล้วเจ้าค่ะ” ท่านหญิงเอเลน่าหัวเราะเบาๆ ไบรอันคิดว่านางคงเหมาะกับฉายามารีน่าที่สามมากกว่านักปราชญ์แห่งตะวันตกรุ่นที่สอง “ใช่ว่าจะไม่มีหนทาง ดูอย่างข้าสิท่านพี่ อายุถึงยี่สิบแล้วแต่ยังไม่ผ่านพิธีเลือกพระคู่หมั้น ท่านแม่ของเราก็เป็นอย่างนี้เช่นกัน ตาแก่สภาผู้เฒ่าเห็นแก่ตัวอย่างไม่มีใครเทียม เจ้าหญิงเจ้าชายองค์ใดสำคัญก็จะล่ามตรวนติดไว้กับไพน์สามารถเลือกได้ว่าต้องการดูตัวหรือไม่ หากมีเมืองใดรั้นก็จะโดนอำนาจมืดจากเมืองใหญ่กดดันจนยอมแพ้”

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสิ่งที่พระนางพูดออกมาไม่ได้เข้าหัวเจ้าการ์แม้แต่น้อย ระบบจารีตของไพน์ต่อเนื่องยาวนานคงไว้ซึ่งความศักดิ์สิทธิ์ ใครที่มีประโยชน์ทางการสงคราม การเมือง หรือการค้าก็จะเก็บตัวเอาไว้ที่นี่ไม่ยอมให้ตกไปเป็นชายาหรือราชบุตรเขยของเมืองอื่น ไบรอันได้ยินจากซาราห์มาแล้วว่าโทรสก็ใช้ระบบเดียวกัน เขาคิดมานานแล้วว่ามันบังเอิญจนเกินไป ทั่วทวีปใหญ่และทวีปย่อยสื่อสารด้วยภาษาเดียวกันหมดผิดกันแค่สำเนียงและคำเฉพาะบางคำ เมืองมหาอำนาจมีแค่สองเมืองนี้ราวกับจงใจให้คานอำนาจซึ่งกันและกัน ทั่วทั้งเรมิสต์ล้วนแต่มีเทพบูชาร่วมแค่องค์เดียวคือมหาเทพรีอา ถึงแต่ละท้องถิ่นก็จะสร้างเทพเป็นที่ยึดเหนี่ยวเพิ่มขึ้นก็ยังคงบูชามหาเทพรีอาเป็นจุดสูงสุดอยู่ดี ทุกสิ่งชี้นำไปพบกับความจริงที่ว่าผู้สร้างโลกนี้เป็นคนกลุ่มเดียว จึงไม่มีการสร้างภาษาใหม่ ให้เทพเป็นสิ่งสมมุติแล้วมอบอำนาจในการปกครองแก่มนุษย์ทั้งหมดต่างกับโลกของเวเบอร์ที่มีเทพเจ้าเป็นตัวเป็นตน  

“คิดมากประเดี๋ยวหัวระเบิดหรอกไบรอัน” มารีน่าแทรกความคิดของเขาอย่างเปิดเผย “สิ่งที่พวกเราเห็นในภาพอดีตคือเรื่องจริง เทพในดินแดนนี้กับจอมเทพสูงสุดในดินแดนของเวเบอร์เป็นคนเดียวกัน” นางจงใจกระซิบประโยคสุดท้ายข้างหูเขา นางรู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังคิดเรื่องนี้อยู่

“ไม่ต้องห่วงค่ะครู” ท่านหญิงเอเลน่าเรียกให้เขาคุยด้วย “การช่วยเหลือนักรบจันทราเป็นผลงานชิ้นใหญ่ ข้าจะเสนอชื่อท่านเป็นรองผู้วิเศษของไพน์ ไม่สิให้เป็นรองผู้บัญชาการทหารม้าดีกว่า ท่านเป็นถึงหนึ่งในสามทหารเสือแห่งแผ่นดินใหญ่ คราวนี้ท่านสามารถขออภิเษกกับน้องไลล่าได้ทุกเวลา”

“จะดีหรือเจ้าคะท่านหญิงเอเลน่า” ไลล่าพยายามพูดให้สุภาพที่สุด นางโดนเอ็ดให้เรียกท่านหญิงเอเลน่าว่าท่านพี่ และเรียกแทนตัวว่าน้อง “ข้าไม่เหมาะกับตำแหน่งเจ้าหญิงด้วยซ้ำ ขอคืนตำแหน่งได้ไหมเจ้าคะ”

“ไม่ได้หรอกไลล่า สิ่งที่ขุนนางชั้นสูงอย่างพวกเราพูดถือเป็นสัจจะ ไม่มีการเล่นลิ้นหรือโป้ปด” ไบรอันได้ฟังพระนางพูดแล้วพลันอยากเหยียบการ์ให้เต็มเท้าสักครั้ง แต่อย่างน้อยเจ้านี่ก็พยายามชดใช้ความผิดด้วยวิธีของตัวเอง “ประเดี๋ยวเชิญทุกท่านไปที่ห้องประชุมในตึกข้างๆ ข้าเพิ่งกลับมาจากโทรสพร้อมข่าวสารเต็มสองมือ”

“ไม่ต้องยกขบวนไปทั้งหมดหรอกเพคะ เอาไปแค่หม่อมฉัน ครูของฝ่าบาท แล้วก็ผู้กล้าอลันก็พอเจ้าค่ะ” มารีน่าโน้มหัวให้ด้วยความเคารพ ไม่แสดงอาการกร่างเกินพอดีหรือนอบน้อมจนเหมือนสัตว์เลี้ยง “ท่านหญิงไลล่าคงอยากสงบสติอารมณ์อีกสักพัก เราต้องขอให้ท่านหญิงริเรียช่วยสอนมารยาทเบื้องต้นของชาววังให้เป็นการเร่งด่วน เพราะอีกสองวันจะมีกำหนดการจัดพิธีแต่งตั้งเจ้าหญิงไลล่าอย่างเป็นทางการ ส่วนท่านการ์หรือท่านมาเวอร์ริคข้าคิดว่าไปด้วยก็เปล่าประโยชน์เพคะ”

“รายงานเรื่องน้องไลล่าเพิ่งส่งไปถึงองค์อาร์เดน์ทิสแท้ๆ” ท่านหญิงเอเลน่าอุทานด้วยความประหลาดใจ ดวงตาสีพระจันทร์ส่องประกายแห่งแผนการร้าย ไบรอันพนันกับตัวเองว่าการ์ไม่มีทางทำแววตาแบบนี้ได้เด็ดขาด “สนใจมาทำงานให้ไพน์หรือไม่เจ้าคะพระนางผู้หยั่งรู้ ท่านเป็นวิญญาณอีกครึ่งของครูมิใช่หรือ”

“ถ้าอยากได้ตัวหม่อมฉันเป็นข้ารับใช้ก็ต้องแย่งชิงเพคะ” ดวงตาสีมรกตจ้องตอบอย่างท้าทาย นางผู้หยั่งรู้ยิ้มเปี่ยมเล่ห์กล “หากฝ่าบาทต้องการทดสอบแผนการและกำลังรบของไพน์หม่อมฉันพร้อมทุกเมื่อเพคะ หมอกอาคมกับด่านใต้ปราการแก้วผลึกรอกองทัพและแผนการของฝ่าบาทอยู่เสมอ นางผู้หยั่งรู้ทุกรุ่นนำดวงวิญญาณนับพันของทหารที่พลีชีพภายใต้เขตเมืองแก้วผลึกมาเป็นผู้เฝ้ายามเพคะ” มารีน่าเสริม นางหัวเราะเหมือนกำลังคุยเรื่องตลกกันอยู่ ไบรอันเคยเจอวิญญาณเหล่านั้นกับตัวแล้ว และไม่ขอเจอเป็นครั้งที่สองหากไม่มีนางจากอนาคตอยู่ด้วย สตรีมากเล่ห์สองคนโต้ตอบกันพักหนึ่งจึงยกขบวนไปห้องประชุม การ์ขอตามไปด้วยแต่ถูกริเรียดึงตัวเอาไว้เพราะต้องไปเข้าพิธีพร้อมไลล่า สมควรเรียนรู้มารยาทชาววังพร้อมกัน

ห้องประชุมเล็กที่พวกเขาจะใช้เป็นห้องไม่ใหญ่มากไม่มีหน้าต่าง มีโต๊ะวงกลงอยู่กลางห้องใต้ไฟระย้าส่องสว่างด้วยเวทมนตร์ให้แสงสว่างมากพอมองเห็นรอยขีดข่วนและรอยเปื้อนบนโต๊ะเนื้อแข็ง เอกสารจำนวนหนึ่งถูกวางเตรียมไว้เรียบร้อย แผนที่โลกถูกคลี่ไว้ตรงกลางรอการมาพวกเขา ไบรอันลากเก้าอี้ไปไว้มุมห้องเพราะไม่สะดวก ทั้งห้องจุได้ประมาณยี่สิบคนจึงมีเนื้อที่ให้หายใจหายคอ เขามองแผนที่อย่างละเอียดอีกครั้งพบว่ามันถูกทับด้วยกระจกสองสี ทวีปใหญ่รูปร่างคล้ายตับมนุษย์เป็นทวีปเดียวที่มีรอยต่อของแผ่นกระจกพาดอยู่ กระจกสีแดงคือไพน์สีเขียวคือโทรส

“คงไม่ต้องอธิบายพวกท่านมากนัก สองส่วนคือไพน์และโทรส” ท่านหญิงหยิบแท่งไม้ยาวเรียวชี้บนแผ่นกระจกอย่างลวกๆ แล้วจิ้มเน้นตรงรอยต่อระหว่างแผ่นกระจก จุดนั้นมีสัญลักษณ์ของภูเขาเป็นเขตหน้าผาสูงชันที่ต้องขี่สัตว์บินผ่านหรือต้องอ้อมเท่านั้น “จากการลาดตระเวนร่วมเราพบการรวมตัวของปีศาจที่จุดนี้มากที่สุด ตรงใจกลางหุบเหวมีซากเมืองที่ล่มสลายไปแล้ว เราคาดว่าจอมปีศาจอยู่ที่นี่ พระนางผู้หยั่งรู้เล่าเรื่องให้ข้าฟังแล้ว พ่อกับแม่ของข้าอยู่ที่นี่ควบคุมเหล่าปีศาจด้วยพลังที่ได้รับจากจอมอสูรอีกต่อหนึ่ง”

“แล้วเราจะทำอย่างไรให้จอมปีศาจหลุดจากการควบคุมเล่าพระย่ะค่ะ” ผู้กล้าอลันจ้องเขม็งไปบนแผนที่ “หากทำให้จอมปีศาจหลุดจากการควบคุมได้ ทางการคงกำจัดเหล่าปีศาจได้ง่ายขึ้น หรือไม่ก็อาจไม่ต้องทำอะไรเลย”

“ช่วงหลายวันก่อนหน้านี้ผู้บัญชาการผู้ใช้อาคมของโทรสและโอ๊คแลนด์พบสิ่งผิดปกติขึ้นที่จุดนี้” ท่านหญิงเสนาธิการคลี่แผนที่อย่างละเอียดให้พวกเขาดู มีสัญลักษณ์รูปวงกลมขนาดใหญ่สี่จุดอยู่ในหุบเหว “พวกเขาพบแหล่งทรงอาคมเวทเปล่งรัศมีออกมาในสี่จุดนี้ เหล่าปีศาจและสัตว์ร้ายทั้งปวงก็กระจุกตัวอยู่ในสี่จุดนี้เช่นกัน จึงเป็นไปได้ว่ามีวัตถุอาคมบางอย่างคอยควบคุมปีศาจเอาไว้ หากเราทำลายวัตถุทรงอาคมนี้ได้ก็ทำลายกองทัพปีศาจได้เช่นกัน ช่วยบอกข้าได้หรือไม่ท่านผู้หยั่งรู้ จุดทั้งสี่คืออะไร”

“เศษชิ้นส่วนหัวใจของจอมอสูร แต่เป็นจอมอสูรในดินแดนแห่งอื่น ในโลกอื่น” มารีน่าตอบอย่างผู้รู้ เรื่องที่การ์เล่าผุดขึ้นมาในหัว เวเบอร์เคยไปอาละวาดในโลกต่างมิติ บางทีหมอนั่นอาจไปหาแหล่งพลังเวทมาใช้ “เป็นเศษชิ้นส่วนเล็กๆที่ทรงพลังกว่าผู้ใช้เวทมนตร์นับร้อย ชิ้นส่วนอันทรงอำนาจถูกฝังลงในร่างของสาวกสี่ตนของราชาปีศาจเพื่อเพิ่มพูนมนตรา ระหว่างเหล่าปีศาจเข้าโจมตีเมืองใหญ่สาวกสี่ตนจะหลบซ่อนตัวใช้พลังจากชิ้นส่วนนั้นควบคุมเหล่าปีศาจจำนวนมหาศาล เราก็แค่ย่องเข้าไปในฐานที่ตั้งแล้วกำจัดสาวกเหล่านั้นเสีย พวกตัวเล็กๆที่ขาดสายจูงย่อมกระจัดกระจายไม่อาจรวมตัวได้แน่”

“เรื่องนั้นข้าฝากครูด้วยนะเจ้าคะ ท่านคือผู้กล้าแสงตะวัน” ท่านหญิงเอเลน่าตวัดไม้ชี้มาทางเขา แล้วจิ้มลงไปตรงจุดเดิมอีกครั้ง “พวกท่านหาวิธีทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่ของข้าพ้นจากการชักใยของจอมอสูรได้หรือยัง และท่านพี่ตอนนี้เป็นนักรบจันทราแล้วหรือไม่”

“การปลดปล่อยเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของฝ่าบาทเป็นส่วนหนึ่งของการแต่งตั้งนักรบจันทราเพคะ” มารีน่ายิ้มแฉ่ง ไบรอันกับริเรียรู้อยู่แล้วว่าแต่งตั้งนักรบจันทราอย่างไร “ส่วนวิธีทำให้องค์รีอัสกับท่านหญิงอควาเรียเป็นอิสระ ท่านหญิงริเรียจะบอกพวกเราในภายหลัง ขอฝ่าบาททรงวางพระทัย”

การประชุมกินเวลาสั้นและเรียบง่าย พวกเขาจะรอให้ริเรียพบวิธีช่วยพ่อกับแม่ของการ์และจัดการสาวกทั้งสี่ ทางสองเมืองใหญ่ก็เตรียมกำลังรบเอาไว้เพื่อดำเนินการตามเคลื่อนไหวของพวกเขาเป็นสำคัญ ไบรอันออกความเห็นว่าอีกไม่นานเหล่าปีศาจคงเคลื่อนพล การแต่งตั้งเจ้าหญิงตอนนี้ไม่ใช่เวลาอันสมควร

“ไม่ต้องห่วงค่ะครู พิธีแต่งตั้งเจ้าหญิงแค่ให้เจ้าตัวออกมารับเสื้อคลุมกับเครื่องประดับประจำตัวเพื่อใช้ในงานพิธีการและการขอนกเพลิงประจำตัวเท่านั้น ไม่มีงานฉลองอยู่แล้ว ไม่ต้องจัดเอิกเกริก ไม่ใช้งบประมาณมาก ไม่ต้องใช้เสบียงในคลังที่เก็บไว้รอฤดูหนาว” ท่านหญิงเอเลน่าแอบหันหลังไปหาวหวอด “หากพวกท่านไม่มีข้อสงสัยข้าขอยุติการประชุมแค่นี้ ข้าจะเขียนรายงานการประชุมส่งให้องค์อาร์เดน์ทิสภายในเย็นนี้ ข้าเร่งเดินทางมาให้ทันพวกท่านจนนอนไม่พอ ต้องขอตัวไปพักก่อน”

ห้องพักนอนของไบรอัน มารีน่า และอลันอยู่ในตึกพักแขกเชื้อพระวงศ์เช่นเคย ห้องกว้างใหญ่ ของตกแต่งหรูหราสำหรับรับรองแขกผู้เป็นเชื้อพระวงศ์ไม่เหมาะกับพวกเขาสักนิด กลับจะยิ่งทำให้นึกถึงเหตุการณ์เก่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความผิดบาปในอดีตหวนกลับมาหลอกหลอนอีกครั้ง เขาทำให้ผู้หญิงที่รักเขาสองคนต้องจบชีวิต ทำให้ซาราห์เข้าต่อกรกับเวเบอร์ยื้อเวลาให้เขาจนตาย ทำให้ฟลอร่ารักเขาจนต้องฆ่าตัวตาย แต่ไลล่าถือกำเนิดมาจากร่างและดวงวิญญาณของหญิงทั้งสอง นางคือแสงสว่างดวงสุดท้ายในชีวิตของผู้กล้าแสงตะวันคนนี้

“ไบรอัน” เสียงมารีน่าดังมาจากผนังห้องข้างๆ “ตอนนี้ริเรียสอนไลล่ากับการ์เสร็จแล้ว ถ้าจะไปหาก็ไปตอนนี้เลย” ไบรอันคิดว่าเป็นเพราะคุยผ่านผนังหนาเสียงจึงแหบพร่าเหมือนร้องไห้

“ขอบคุณ” เขาพยายามตอบให้ดังที่สุด

มนตร์เคลื่อนย้ายสีเหลืองทองล้อมรอบตัวเขา ห้องนอนของไลล่าปรากฏขึ้นเมื่อแสงดังกล่าวหายไป ตอนนี้หญิงสาวหัดเดินตัวตรงโดยใช้หนังสือทูนหัวไม่เห็นเงาของคนอื่นริเรียคงเสร็จธุระแล้วตามที่มารีน่าบอก พอได้เห็นไลล่าตอนรวบผมบ่อน้ำตาอันแห้งผากก็ถูกเติมเต็มเสียแทบล้นปรี่ เขาก้าวไปหาร่างบอบบางของหญิงสาวเพื่อโอบกอด จากนั้นก็ร้องไห้ เขาร้องไห้ทั้งที่คิดว่าไม่มีน้ำตาให้เสียอีกแล้ว นางคือคนรักของเขา ไบรอันสัญญากับตัวเองว่าจะต้องแก้แค้นให้สำเร็จจะได้มีชีวิตอยู่ร่วมกับนาง ต่อให้ต้องสู้กับเวเบอร์หรือเป็นศัตรูกับไพน์เขาก็จะรักเจ้าหญิงผมเขียวคนนี้ตลอดไป...


“ผลึกกาลเวลา” ยามสายวันที่สองของการหยุดพักที่ไพน์ ท่านหญิงริเรียบุกมาในห้องพักของเขาพร้อมหนังสือเล่มหนาชื่อสรรพศิลาอาคมเวทย์ “บทที่สิบเอ็ด หน้าสองร้อยสิบห้า” เขารีบพลิกหน้ากระดาษทันควันจึงพบสิ่งที่นางกล่าวถึง ผลึกวิเศษที่ควบคุมกาลเวลาได้

“ผลึกชิ้นนี้ล่องลอยตามกระแสแห่งกาลเวลา ปรากฏตัวเมื่อมีคนต้องการ และสาบสูญเมื่อเสร็จกิจ” หญิงสาวอธิบายหน้าตายคว้าเก้าอี้มานั่งไขว่ห้างไม่สนว่านี่เป็นห้องของผู้ชาย “ตัวผลึกสามารถย้อนหรือเร่งเวลาของสถานที่ คน สัตว์ หรือสิ่งของได้ สถานที่ที่มันจะปรากฏคือหอคอยกษัตริย์ น่าสนหากใช้คู่กับดาบของไลล่า ข้ามาถามความเห็นท่านก่อนไปถามมารีน่า นางจิ้งจอกนั่นร้ายกาจกว่าท่านเป็นเท่าตัว”

“ใช่แล้ว สิ่งนี้จะช่วยพ่อของการ์ได้” ไบรอันตอบโดยไม่ต้องคิด นางจากอนาคตบอกเขาไว้หมดทุกอย่างแล้ว “แต่อย่าเพิ่งบอกใครนอกจากมารีน่า รอให้เสร็จพิธีแต่งตั้งไลล่าเสียก่อน เจ้าเล่นละครเก่งอยู่แล้วนี่นา” เขาโยนหนังสือคืนให้ เวลาชดใช้ความผิดที่ลากพวกพ้องเข้าสู่กับดักใกล้มาถึงแล้ว

“อย่างนั้นที่ข้าคิดก็ถูก เราสองคนต้องใช้เลือดตัวเองผสานดาบจันทรา มารีน่าคงเป็นคนควบคุมตัวกลางให้ นางเก่งเรื่องเล่นละครพอๆกับเรื่องเวทมนตร์” ริเรียถอนหายใจ นางถอนใจกับเขาเบาๆว่าดีแล้วที่นำของสำคัญมาฝากไว้ที่ไพน์ เพราะคณะเดินทางคณะนี้ไปโน่นมานี่ไม่มีหยุดหย่อน “เมื่อวานไลล่าวัดตัวเตรียมเย็บชุด นางได้เสื้อผ้าเก่าๆของท่านอควาเรียมาเยอะเลย ถ้าว่างก็ไปชมนางหน่อยสิ” ประตูปิดสนิทดังเดิม เจ้าหญิงปากหนักจอมเผด็จการคงไปปรึกษาเรื่องผลึกกาลเวลากับมารีน่าเป็นคนที่สอง...


และแล้ววันแต่งตั้งไลล่าเป็นเจ้าหญิงอย่างเป็นทางการก็มาถึง ไบรอันและอลันยืนด้านหลังการ์ที่เกร็งจนเหมือนหุ่นไม้ เขาแอบสงสารการ์อยู่เหมือนกันที่ถูกจับยัดใส่ชุดพิธีการโดยไม่ยินยอม เสื้อแขนยาวสีแสดร้อนแรงกับกางเกงสีดำสนิทเหมือนภูเขาไฟกำลังปะทุ คอปกตั้งติดกระดุมจนถึงเม็ดบนสุดชวนให้เป็นลมเพราะโดนรัดคอ ยังไม่นับถุงมือสีขาวเนื้อหนาอีกคู่หนึ่งที่การ์ถอดยัดมันลงกระเป๋าเสื้อโดยไม่ใยดี

ผิดกับองค์อาร์เดน์ทิสกษัตริย์องค์ปัจจุบันของไพน์ พระองค์อายุไล่เลี่ยกับพวกเขาแต่ทรงมีบารมีของผู้นำอย่างเต็มเปี่ยม ผมสีเหลืองทองยาวถึงบ่า แววตาสีพระจันทร์เหมือนการ์ส่องประกายร้อนแรงเหมือนน้ำพุร้อน ใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของพระองค์ทำให้ยากจะเชื่อว่าทรงทำให้ไพน์รุ่งเรืองขึ้นทั้งเศรษฐกิจและการทหาร กระทั่งโทรสยังยอมรับด้วยการส่งเจ้าหญิงพระองค์หนึ่งมาให้เป็นพระคู่หมั้นเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ นักลอบสังหารนับสิบที่หมายปลงพระชนม์หากไม่ถูกคริสทาร่าองครักษ์คนสนิทรวบตัวก็โดนนกเพลิงประจำพระองค์เผาปางตาย จนเป็นที่เลื่องลือถึงความแข็งแกร่งมิอาจโค่นล้มไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นใครหรือสิ่งใด

“เสียดายที่ท่านมาเวอร์ริคแต่งตั้งไลล่าเป็นน้องบุญธรรมเสียแล้ว ไม่อย่างนั้นข้าคงรวบตัวมาเป็นสนมเสียก่อน งามยิ่งกว่าพระคู่หมั้นของข้าอีก” เมื่อวานตอนทรงเยี่ยมเยียนคณะเดินทางเอ่ยชมไลล่า นิสัยบ้าดีเดือดของพระองค์เข้ากับการ์ได้อย่างไม่น่าเชื่อทำให้ไบรอันเริ่มกลัวอนาคตอีกครั้ง เขามาทำงานที่ไพน์เมื่อไรคงถูกใช้งานคุ้มค่าแรงแน่

ไลล่าในวันนี้งดงามกว่าทุกวัน ชุดเจ้าหญิงสีเขียวหยกเข้ากับสีผม แขนเสื้อและชายกระโปรงยาวปิดบังผิวกายจนเกือบหมดเหลือเพียงมือสองข้าและใบหน้าที่งดงาม แค่นั้นก็ทำให้ขุนนางและข้าหลวงหลงใหลนางตั้งแต่แรกเห็น ผมสีเขียวยาวสยายดุจราชินี ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงชาด ดวงตาสีอำพันคมกริบด้วยเครื่องประทินผิว แค่นี้ก็ดึงดูดสายตาจากบุรุษทุกผู้ในท้องพระโรงได้

“บัดนี้ ข้าในนามของสภาผู้เฒ่าแห่งไพน์และตัวแทนองค์อาร์เดน์ทิส ขอแต่งตั้งสตรีผู้นี้เป็นเจ้าหญิงแห่งไพน์อย่างเป็นทางการ นามของพระนางผู้นี้คือไลล่า โมรัค พระนางจะเป็นพระขนิษฐาแห่งท่านมาเวอร์ริคโอรสแห่งท่านหญิงอควาเรีย...”

ไม่ใช่แค่ไบรอัน ผู้ชายแทบทุกคนในท้องพระโรงไม่มีใครสนใจฟังคำกล่าวนำของตัวแทนสภาผู้เฒ่าเลยสักคน ไบรอันแอบขยี้ตาแล้วมองอีกครั้ง ทุกสายตาต่างหากที่จับจ้องความงามของเจ้าหญิงองค์ใหม่ ทั้งหญิงสาวและคนชรา ทั้งเด็กรับใช้และราชองครักษ์ข้างกายกษัตริย์ ยกเว้นเขา มารีน่า การ์ที่ยุกยิกตลอดเวลา แล้วก็ชายชราตัวแทนสภาที่ไม่จ้องนางจนตาค้าง คำๆหนึ่งแล่นขึ้นมาในหัวของไบรอัน เพศชายงามกว่าเทพบุตร เพศหญิงงามกว่าเทพธิดา

“มาเร็วๆสิ” ไบรอันชายหางตามองมารีน่ากระซิบเรียกเด็กรับใช้ให้นำเครื่องประดับประจำตัวมามอบให้ เด็กหนุ่มผมตั้งชันจ้องไลล่าจนลืมหน้าที่ ตัวแทนสภากระอักกระอ่วนใจที่เด็กรับใช้มาช้า จนมารีน่าใช้เวทมนตร์สร้างแสงขึ้นวูบหนึ่งเบื้องหน้าเด็กหนุ่มพิธีจึงดำเนินต่อได้

ไบรอันขี้เกียจรอพิธีทั้งหมดเสร็จสิ้น พอไลล่าทำพิธีขอนกเพลิงเสร็จเขาก็ปลีกตัวกลับไปนอนรอหญิงสาวที่ห้องให้ตกใจเล่น เขานอนอ่านหนังสือบนเตียงพักใหญ่ก็ได้ยินเสียงทุบผนังห้องข้างๆซึ่งเป็นห้องของการ์ เขาหาที่คั่นหนังสือเพื่อลุกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ประตูห้องไลล่าแง้มออกด้วยกุญแจดอกสำรองที่เจ้าการ์มีอยู่ เจ้านั่นไม่แปลกใจเลยสักนิดที่เห็นเขาอยู่ในห้องนอนของไลล่า นักรบจันทราเปลี่ยนเครื่องทรงใหม่เป็นเสื้อสีขาวเย็นสบายท่าทางไม่ชอบชุดพิธีการสักเท่าไร นี่คงแอบหนีออกมาจากพิธีเหมือนกับเขาแน่

“ข้าคิดเอาไว้แล้วว่าท่านต้องอยู่ที่นี่” การ์ปิดประตูห้องอย่างเงียบกริบ “ท่านรู้วิธีทำลายวัตถุทรงอาคมหรือไม่”

“ที่เจ้าสมควรถามข้าคือ ทำไมมาอยู่ในห้องของไลล่าได้ต่างหาก” ไบรอันประชด ทั้งคู่ไปนั่งคุยกันบนม้านั่งบุกำมะหยี่ “จะรู้ไปทำไม”

“สหายต่างมิติของข้าเกิดเรื่องยุ่ง เขาต้องการทำลายวัตถุทรงอำนาจที่เวทมนตร์และดาบทำลายไม่ได้” การ์เคยเล่าให้เขาฟังแล้วว่ารู้จักกับเด็กน้อยในโลกมิติปีศาจ บางทีเด็กคนนั้นอาจใช้วิชาบางอย่างติดต่อการ์

“การที่วัตถุนั้นๆไม่บุบสลายโดยการกระทำทางกายภาพหรือเวทมนตร์แสดงว่ามีอาคมบางอย่างที่สลายการโจมตีทุกชนิด ถ้าจะทำลายก็ต้องหาสิ่งมีอำนาจกำจัดอาคมคุ้มกันออกไปเสียก่อน แล้วใช้ดาบสลายเวทหรือวิธีอื่นที่สลายเวทมนตร์ได้ลบเวทมนตร์ที่เป็นแหล่งพลังอาคม เพียงแค่นั้นสิ่งที่คุ้มครองมันอยู่ก็จะหมดฤทธิ์และแหลกคามือในพริบตา”

พอได้คำตอบเจ้าการ์ก็รีบกลับหัวตัวเองบอกว่าจะทุบกำแพงบอกหากทุกอย่างเป็นไปได้สวย สักพักก็ได้ยินเสียงทุบกำแพงหมอนั่นคงบอกคำตอบไปหมดแล้ว พอจะกลับไปอ่านหนังสือต่อพวกก็ระดมทุบผนังห้องอย่างกราดเกรี้ยวจนเขาต้องทุบกลับให้หยุดได้แล้ว อดสงสัยไม่ได้ว่าเจ้าหมอนี่เป็นคนเร่ร่อนจอมแสบหรือเจ้าชายในวังหลวงกันแน่ คราวนี้พออ่านหนังสือได้ไม่กี่หน้านักรบจันทราก็กระโดดผลุงเข้ามาทางระเบียงห้องทั้งที่มีกุญแจห้องนี้อยู่

“มีคนมาตามข้าไปทานอาหารห้องเสวย ขอใช้เป็นที่หลบสักพักได้ไหม” การ์รีบปิดประตูระเบียง หมอรีบเดินไปตรวจประตูห้องของไลล่าทันทีว่าลั่นดานดีหรือยัง

“จริงสิการ์ ริเรียพบวิธีช่วยพ่อกับแม่ของเจ้าแล้ว” ไบรอันตัดสินใจบอกเรื่องผลึกกาลเวลากับการ์ก่อนอลันหรือไลล่า...

จากคุณ	: Lazy return
เขียนเมื่อ	: วันมหาสงกรานต์ 55 16:03:55