|
7/1
กลิ่นอาหารหอมฉุยเร่งฝีเท้าคนที่กำลังลงบันไดให้รีบซอยเท้าถี่ลงมา เสียงท้องโอดครวญด้วยความหิวเพิ่งสำแดงอาการตอนนี้เอง
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ด็อกเตอร์ เธอทักชายร่างท้วมที่นั่งจิบกาแฟในห้องนั่งเล่น และยังไม่ทันได้รับคำตอบก็ตรงดิ่งเข้าครัวทันที
ลลิลดาสวมกอดมารดาจากทางด้านหลัง จุมพิตสองข้างแก้มอย่างประจบเอาใจ ยิ่งเห็นแกงมัสมั่นในหม้ออันเป็นเมนูโปรดของเธอ ก็ยิ่งซาบซึ้งกับการเอาใจใส่ของมารดา
หอมจังจ้ะ แม่ เธอพูดภาษาไทยเมื่ออยู่กับแม่ลำพัง
เมื่อคืนกลับมากี่โมง เสียงถามของเรณูยังแข็งๆ ทั้งที่ใจอ่อนลงไปแล้วกับการออดอ้อนของลูกสาว
ตีสองค่ะ
ลิลลี่ ทำไมเดี๋ยวนี้ปาร์ตี้บ่อยนักล่ะลูก
มีแต่เพื่อนทั้งนั้นแหละค่ะแม่ เพื่อนสมัยเรียนบ้าง เพื่อนที่ทำงานบ้าง พอตอบรับคนหนึ่งแล้วจะปฏิเสธอีกคนก็กระไร ลิลลี่เลยต้องไป
จ้ะ แม่คนของประชาชน
คนของประชาชน ยิ้มหน้าเป็น เคยฟังมารดาค่อนขอดเช่นนี้ตั้งแต่เด็กยามเธอหายออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนแถวบ้านและพี่ชายทั้งวัน ถึงอย่างนั้นเรณูก็ไว้ใจลูกติดของสามีมาก ไม่เข้มงวดกับบุตรสาวตนเท่าปัจจุบัน
เมื่อวานแอนดี้โทรมา บอกว่าโทรหาลูกไม่ได้ ไม่ได้ไปด้วยกันหรอกหรือ
แอนดี้ คือเพื่อนข้างบ้านรุ่นราวคราวเดียวกับลลิลดา ชายหนุ่มผมทอง ใบหน้าตกกระ ท่าทางเรียบร้อยของเขาสร้างความพึงพอใจให้แก่ผู้ใหญ่ง่ายดาย โดยเฉพาะแม่ของเธอที่พยายามจับคู่ให้ลูกสาวกับคนที่ท่านไว้วางใจ และแอนดี้ก็ใช้เส้นทางนั้นในการสานสัมพันธ์กับเธอให้คืบหน้า มีเพียงเจคเท่านั้นที่รู้ว่าเธออึดอัดกับความพยายามนั้นเพียงใด
แม่ขา ลิลลี่ไม่ได้ชอบเขา แอนดี้เป็นเพื่อนที่ดี แต่ไม่มีทางเป็นมากกว่านั้น ความสนใจของเราต่างกันเกินไป
พูดเหมือนแม่จะจับเราคลุมถุงชน
คลุมถุงชนคืออะไรคะ เธอเอียงคอถามด้วยความสงสัยอันเป็นกิริยาประจำตัว
คลุมถุงชนก็คือการที่ผู้ใหญ่จับคู่ให้ลูกหลาน โดยลูกหลานตนอาจไม่เคยพบหน้าหรือรักอีกฝ่ายมาก่อน
เหมือนใช้ถุงคลุมหรือคะ เด็กไทยซึ่งเติบโตเมืองฝรั่งหัวเราะกิ๊ก สำนวนไทยนี่น่ารักนะคะแม่ ลิลลี่นึกภาพออกเลย
เรณูยิ้มขันไปด้วย จะว่าไปการกระทำของเธอก็ใกล้เคียงกับสำนวนนั้นทีเดียว และบุตรสาวคงอึดอัดมานาน เออหนอ ในเมื่อเธอให้อิสระแก่ตัวลูกเต็มที่ ก็ควรให้อิสระแก่หัวใจลูกเช่นกัน
ลิลลี่ ต่อไปแม่จะไม่ก้าวก่ายเรื่องแอนดี้กับลูกอีก แม่เชื่อว่าลูกแม่ฉลาด ไม่โง่เหมือนแม่ ลูกคงไม่เลือกคนผิดแน่
หญิงสาวกอดรัดเอวมารดาพร้อมกับนึกเข้าใจในความปรารถนาดีของท่าน เพราะแม่เคยผิดพลาดมาแล้วครั้งหนึ่งจึงห่วงใยเธอนั่นเอง
อ้อ เจคโทรมาด้วยนะลูก สตรีวัยกลางคนเสเปลี่ยนเรื่องหลังบรรยากาศเริ่มเศร้าทุกที
หรือคะ เขาว่าไงบ้าง เสียงถามกระตือรือร้นขึ้นมา
ครั้นมารดาบอกว่าอีกฝ่ายเพียงโทรมาถามถึงสารทุกข์สุกดิบ ลลิลดาก็อดผิดหวังไม่ได้... เธอหวังอะไร หวังได้รับฟังข่าวคราวของสหายจากแดนไกลเช่นนั้นหรือ จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อเจคไม่รู้จักคาชาลหรือชาวทิชกูคนใดเสียด้วยซ้ำ เธอลอบถอนหายใจกับความบ้าบอของตัวเอง
แม่ออกไปอยู่กับริชเถอะค่ะ เดี๋ยวลิลลี่กินเสร็จแล้วตามออกไป
ร่างระหงยืนพิงเคาน์เตอร์ครัวกินข้าวอย่างง่ายๆ วันหยุดสุดสัปดาห์เช่นนี้เป็นวันที่นายแพทย์ริชาร์ดได้หยุดพักผ่อนอยู่กับบ้าน เธอยินดีหากท่านทั้งสองจะได้ใช้เวลาพักผ่อนร่วมกัน แทนที่แม่จะต้องคอยห่วงพะวงดูแลเธอ
หลังลลิลดาสำเร็จการศึกษาและมีการงานมั่นคงทำ เธอได้ขอให้มารดาลาออกจากการเป็นพยาบาลเพื่อให้ท่านมีเวลาจัดการเรื่องภายในบ้านได้เต็มที่ โดยมีเจ้าของบ้านเห็นด้วยอย่างแข็งขัน และริชาร์ดเองก็เฝ้ารอวันเกษียณเพื่อจะได้เดินทางไปทั่วโลกกับภรรยาตามที่ฝันไว้เช่นกัน
ความรักของผู้ใหญ่ทั้งสองหล่อหลอมเธอให้เติบโตมาอย่างสมบูรณ์ทั้งกายและใจ ถ้าคิดจะมีครอบครัว หญิงสาวก็วาดภาพครอบครัวของตนให้เป็นดังทุกวันนี้ ไม่คิดฝันว่าเธอจะรับความแตกต่างจากนี้ได้อย่างไร
.......................
ลมเย็นยามค่ำคืนในฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านหน้าต่างห้องนอนซึ่งเปิดกว้างเข้ามา หอบเอากลิ่นหอมของดอกไม้ใบหญ้าพาให้ชื่นใจ ลลิลดาหวนนึกถีงกลิ่นอายของดินและต้นหญ้ายังอีกสถานที่ห่างไกลค่อนโลก ความชื่นมื่นเหล่านั้นยังคงอ้อยอิ่งอยู่ในใจ แม้เวลาล่วงเลยไปทุกที
หญิงสาวลุกจากโต๊ะทำงานเล็กๆ มาเกาะขอบหน้าต่าง เธอแหงนเงยขึ้นมองท้องฟ้าอย่างที่มักจะทำบ่อยครั้งพักหลังมานี้ แล้วก็พบดาวดวงเล็กๆ ไม่กี่ดวงท่ามกลางแผ่นฟ้าดำมืด ต่างจากสถานที่อันห่างไกลไร้แสงสีอีกที่หนึ่ง
ลลิลดาสั่นศีรษะจนผมซึ่งเพิ่งซอยสั้นสะบัด ไล่ความคิดฟุ้งซ่านของตน พร้อมกับเสียงเคาะประตูและร่างเล็กอย่างคนเอเชียของมารดาเดินเข้ามา
แม่ลุกมาดื่มน้ำ เห็นไฟห้องเราเปิดอยู่ ยังไม่นอนอีกหรือจ๊ะ
เจ้าของห้องเหลือบมองนาฬิกา เข็มสั้นเคลื่อนผ่านเลขหนึ่งและกำลังจะก้าวสู่เลขสองเต็มที
ลืมดูเวลาเลยค่ะ
เรณูนิ่วหน้ากับคำตอบกำปั้นทุบดิน ครั้นถูกบุตรสาวกอดรัดแนบแน่นจึงค่อยคลายยิ้มออกมา
ธรรมเนียมชาวทิชกูเขาจะกอดแน่นๆ แบบนี้ค่ะแม่ แสดงการต้อนรับ ความรัก หรือคำขอบคุณ แต่กอดได้เฉพาะกับคนเพศเดียวกันเท่านั้นนะคะ
อ้าว แล้วกับเพศตรงข้ามล่ะลูก
เขาจะจูบที่ปลายนิ้วค่ะ ว่าพลางสาธิตด้วยการประคองฝ่ามือมารดาตั้งขึ้น ก่อนจรดริมฝีปากยังปลายนิ้วมือแผ่วเบา
ท่าทางนอบน้อมนั้นส่งผลให้เรณูเต็มตื้นใจ ลูกสาวเธอปฏิบัติได้อย่างไม่มีขัดเขินทีเดียว นี่เจ้าหล่อนคงประทับใจประเทศนั้นไม่น้อย จึงเก็บประสบการณ์มาบอกเล่าได้ไม่รู้จบ
ลิลลี่ว่าประเพณีเขาน่ารักนะคะ ถ้าแม่กับริชไปต้องชอบแน่ๆ
เธอยอมให้บุตรสาวจับจูงไปนั่งลงบนเตียง แม้ดึกมากแล้ว แต่ถ้าลูกยังมีเรื่องเล่า เธอก็ยินดีรับฟังเพื่อจะได้ทราบถึงความรู้สึกนึกคิดในใจอีกฝ่าย และตอนนี้ในใจลูกก็มีแต่เรื่องผู้คน...วัฒนธรรมของประเทศห่างไกลนั้นเอง
ลลิลดายิ้มแห้งเมื่อนึกได้ว่าตนเผลอพร่ำเพ้อให้มารดาฟังเสียนาน แล้วท่านก็ตั้งใจฟังโดยซ่อนอาการง่วงงุนไว้ไม่ให้เธอเห็น คนเป็นลูกนึกรักแม่มากขึ้นอีก
ดูสิ ลิลลี่เพ้อเจ้อให้แม่ฟังอีกแล้ว
เพ้อเจ้อที่ไหน แม่ฟังแล้วเพลินดี
หญิงสาวเอนกายนอนหนุนตักมารดา สองแขนโอบเอวท่านไว้อย่างแสนรัก
แม่จ๋า ทำไมแม่ถึงดีแบบนี้ แม่ไม่เหนื่อยหรือจ๊ะที่ต้องคอยทำอะไรเพื่อลิลลี่และทุกคน แม่ไม่เคยได้ทำอะไรตามใจตัวเองเลย
ใครว่าล่ะ ที่แม่ทำทั้งหมดนี้แม่ทำตามใจตัวเองทั้งนั้น ถ้าลิลลี่มีลูกหรือมีคนที่รัก หนูก็จะรู้ว่าการได้ทำอะไรเพื่อพวกเขาเป็นความสุขที่ไม่ต้องการผลตอบแทนแล้วล่ะลูก ขอแค่เห็นค่าความรักของเราบ้างก็พอ แล้วแม่ก็โชคดีที่หนูและด็อกเตอร์เห็นว่าแม่สำคัญ
ลิลลี่รักแม่ที่สุดเลย
ริมฝีปากอิ่มพรมจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าลงบนหลังมือมารดาสลับกับบอกรัก เรณูชื่นใจที่สุด นี่ไงคือผลตอบแทนความรักของเธอ และสักวันเมื่อลลิลดาก้าวมาอยู่สถานะเดียวกับเธอ เจ้าหล่อนย่อมเข้าใจความรู้สึกนี้ดีกว่าคำอธิบายใดๆ
.......................
ภายในตรอกเล็กๆ ขนาบด้วยตึกซึ่งก่อด้วยอิฐ ก่อเกิดเงามืดทาบทับบดบังแสงเจิดจ้า กลิ่นเหม็นเปรี้ยวจากกองขยะอบอวลตลอดทาง สายลมหวีดหวิวพัดมาจากเบื้องหน้า เร่งเร้าให้ฝีเท้ามั่นคงก้าวเร็วไปเผชิญกับมัน
มือหนาล้วงกระเป๋าเสื้อโค้ตตัวยาว ที่ซึ่งของสำคัญอันเป็นแรงใจของเขาซ่อนอยู่ในนั้น นิ้วหัวแม่มือไล้ไปตามกระดาษลื่นมัน ก่อนประโยคยาวๆ ที่เขาจำได้ดีจะทบทวนขึ้นในใจ
เขาเชื่อว่าตนได้รับพลังจากเทพพระอาทิตย์ตามคติความเชื่อของชาวทิชกู ว่าบุรุษเพศนั้นเป็นบุตรของเทพพระอาทิตย์ ส่วนสตรีคือบุตรีแห่งเทพีจันทรา หากความรู้สึกพิเศษที่เรียกกำลังใจแก่เขาได้ดีคือความรู้สึกว่ายังมีคนปรารถนาดีอย่างจริงใจต่อเขาอยู่เบื้องหลังนั่นเอง
คาชาลก้มหน้าเดินผ่านผู้คนซึ่งกำลังจับจ่ายใช้สอยในตลาด ภารกิจของเขาคือการลักลอบพบพี่ชายเพื่อหนีออกนอกประเทศ และจุดนัดพบคือโรงแรมเล็กๆ ในจังหวัดชายแดน
ร้านขายผ้าในตลาดเบียดเสียดด้วยสตรีหลากวัย ชายชาวทิชกูซึ่งยึดถือประเพณีไม่แตะต้องกายสตรีพยายามเบี่ยงตัวหลบ กระทั่งชนเข้ากับร่างหนาราวยักษ์ปักหลั่นของบุรุษซึ่งเดินสวนมา
เฮ้ย! เสียงห้าวอุทานเอาเรื่อง
คาชาลพึมพำขอโทษ หากอีกฝ่ายไม่สนใจ กลิ่นแอลกอฮอล์โชยมาจากคนที่ก้าวขวางไว้ ชายหนุ่มเงยหน้ามอง ดวงตาคมกล้าฉายแววไม่พอใจ
อะไรวะ ลูกตาแกน่ะ อยากลองดีเรอะ
เขาปิดเปลือกตาลงพร้อมกับสงบจิตสงบใจ ป้ายสีเงินตรงปกเสื้อด้านในของฝ่ายตรงข้ามสะท้อนตราผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ เมื่อเสื้อวอร์มตัวใหญ่ที่มันสวมทับยับย่นเผยให้เห็น
เขาจะพลาดเพราะปัญหาเล็กน้อยแค่นี้ไม่ได้ มิเช่นนั้นคงได้อับอายและถูกพี่ชายปรามาสเป็นแน่ เขาต้องการพิสูจน์ตัวเองว่าตนก็มีความสามารถ สามารถทำทุกอย่างเพื่อพี่น้องชาวทิชกูได้เช่นกัน
ขอโทษจริงๆ พี่ชาย เสียงเอ่ยนอบน้อมขึ้น
ดวงตาเรียวเล็กล้อมรอบด้วยเนื้อแก้มอวบอูมหรี่มองอย่างพินิจพิเคราะห์ ร่างสูงภายใต้เสื้อเชิ้ตและกางเกงสแล็คสีน้ำตาล สวมทับด้วยโค้ตตัวยาวค่อนข้างเก่า ใบหน้าเรียวประดับด้วยดวงตาคมกล้าซึ่งปิดซ่อนไว้ด้วยขนตายาว จมูกโด่งเป็นสันขนาดพอดี ไม่เล็กหรือใหญ่เกินไปเหมือนเขา สิ่งที่บ่งบอกถึงเชื้อสายเอเชียในตัวชายหนุ่มผู้นั้นคงเป็นผิวเรียบเนียน ไร้รอยหนวดเครา และเรือนผมสีดำของอีกฝ่ายซึ่งยาวระท้ายทอย ด้านหน้าโค้งงอน้อยๆ อย่างเส้นผมที่ถูกทัดหูเป็นประจำ
ทุกสิ่งอย่างบนเรือนกายบุรุษตรงหน้าส่งให้เขาดูดีแม้อยู่ภายใต้เครื่องแต่งกายซอมซ่อ เขาเป็นตำรวจเขตนี้มานาน แต่กลับไม่คุ้นตาชายผู้นี้เลย ทั้งที่มันมีอะไรสะดุดตามากมาย
แกมาจากไหน
ซุตซู... กรุงซุตซูน่ะพี่ชาย
แล้วมาทำอะไรที่จังหวัดชายแดนนี้วะ
คาชาลนิ่งไป เขาไม่คิดว่าตนจะถูกสอบสวนกะทันหันแบบนี้ ฝ่ามือชื้นเหงื่อที่ล้วงกระเป๋าเสื้อโค้ตจับรูปถ่ายในนั้นอย่างเรียกกำลังใจ พร้อมกับนึกสมเพชความอ่อนหัดของตัวเองเหลือเกิน
เรามาติดต่อธุรกิจ นี่ก็ใกล้เวลานัดแล้ว ขอตัวก่อนนะพี่ชาย
ชายหนุ่มเดินผ่านร่างหนานั้นไปรวดเร็ว นายตำรวจนิ่วหน้ามองอย่างข้องใจ หวนนึกถึงข้อราชการที่ผู้บังคับบัญชามอบหมายมาให้สังเกตสิ่งผิดปกติของผู้คนแปลกปลอมให้ดี เพราะนั่นอาจหมายถึงการเคลื่อนไหวของชาวทิชกูซึ่งหลบหนีอยู่นอกประเทศ
| จากคุณ |
:
ภาพิมล (thezircon)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 เม.ย. 55 11:03:54
|
|
|
|
ตราบแผ่นดิน...จรดผืนฟ้า บทที่ 7/1
แทนนะคะ
