นักรบจันทรา ตอนที่ 26 การกลับมาของเวเบอร์

ตอนที่ 26 การกลับมาของเวเบอร์


แบบนี้ละที่เรียกว่าความวัวยังไม่หายความควายก็เข้ามาแทรก ไบรอันจ้องกลุ่มก้อนสีขาวบนท้องฟ้าไม่วางตา คณะเดินทางของผู้กล้าแสงตะวันเกือบทุกคนหมดเรี่ยวแรง เขา อลัน มารีน่า ไลล่า และการ์ลูสสะบักสะบอมจากการต่อสู้กับสาวก สร้างเขตเวทมนตร์กระตุ้นผลึกกาลเวลา พลังเวทเฮือกสุดท้ายของเขาถูกใช้ในการรวมตัวของผลึกวิเศษสองชิ้นเพื่อสร้างดาบจันทราขึ้น ยังไม่นับรวมเรื่องที่เวเบอร์ศัตรูคู่อาฆาตตลอดกาลยังมีชีวิตอยู่ วันนี้จะได้รับการบันทึกว่าเป็นวันที่น่าปวดหัวที่สุดในรอบหนึ่งปี

“อลัน ริเรีย พวกเจ้าพาท่านทั้งสองไปด้านหลัง พาไปที่ค่ายพักอันตรายกว่าตรงนี้” ไบรอันสั่งการให้นำตัวพ่อกับแม่ของการ์ไปหลบข้างหลังกับคริสทาร่า “ข้าไม่อยากพึ่งเวเบอร์แต่ไม่มีทางเลือก มารีน่า เราเหลือเวลาเท่าไรก่อนเวเบอร์จะมาถึง”

“สักพัก ต้องอาศัยวาทศิลป์ของท่านกับสุดที่รักข้าถ่วงเวลาเอาไว้ก่อน คราวนี้เป็นคิวของนักรบจันทรา ข้าว่าผู้กล้าจอมปลอมอย่างท่านหาที่มุดหัวหลบดีกว่า” อารมณ์ขันแบบร้ายๆของมารีน่าหลุดออกมาอย่างไร้การควบคุม นางคงอ่อนแรงลงจนถึงขีดจำกัดแล้ว

“บอกวิธีใช้ดาบนี้มาไบรอัน ข้าจะปกป้องพวกท่านเอง” เจ้าการ์เริ่มสำนึกถึงความเป็นผู้กล้ากับใครเขาได้สักที จุดอ่อนของดาบจันทราคือไม่เหมาะกับการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหมู่ จำเป็นต้องมีคนคอยช่วยเป็นพลังให้ ตอนนี้คนที่เป็นความหวังเดียวคือเวเบอร์ อย่างคริสทาร่าหรือทหารธรรมดาทำได้อย่างมากแค่เอาใจช่วย

ความสิ้นหวังคือฝูงเทพบุตรและเทพธิดานับร้อยพัน รัศมีเรืองรองกับปีกขาวบริสุทธิ์หลอกคนอื่นได้แต่หลอกผู้กล้าแสงตะวันคนนี้ไม่ได้ ไบรอันรู้ความจริงเรื่องนี้ตอนเปิดดูอดีตของผู้ใช้เวทมนตร์สมัยก่อน เขาใช้เวลากว่าหกปีพิสูจน์เรื่องนี้กับอาจารย์ที่เคารพรัก พลังค้ำจุนแผ่นดินนี้กำลังลดถอย แม่น้ำเริ่มเหือดแห้ง พืชพรรณธัญหารเสียหายย่อยยับ ผืนดินกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทุกครั้งที่ชาวบ้านร้องขอปาฏิหาริย์  เอกเทพสูงสุดแห่งแผ่นดินนี้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ พลังพิสุทธิ์จากแผ่นดินเทพที่เคยไหลรินหล่อเลี้ยงธรรมชาติและเวทมนตร์บนโลกนี้ค่อยๆลดลงอย่างช้าๆและต่อเนื่อง สาเหตุเดียวคือเทพผู้ปกครองมนุษย์เปลี่ยนเป็นปีศาจ ในเมื่อองค์เทพรีอาปกครองดินแดนนี้มานับพันปีไม่เคยทำร้ายลูกหลานท่านคำตอบจึงมีหนึ่งเดียว บางสิ่งกำลังควบคุมและแสดงตนเป็นเทพรีอา

ผู้ถือกำเนิดมาเพื่อปลดปล่อยเทพหนึ่งเดียวให้เป็นอิสระคือนักรบจันทราไม่ใช่เขา ภารกิจในฐานะผู้กล้าแสงตะวันจบสิ้นลงแล้ว การ์ได้เป็นนักรบจันทราเต็มตัวทั้งร่างกายและสติปัญญาในแบบของตัวเอง ตอนนี้ยังได้ดาบจันทราของจริงไว้ในมือ หากเป็นสมัยก่อนเขาคงยอมถอยหลังอย่างที่มารีน่าบอก มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่อยากเสียไป การ์คือพี่ชายของไลล่าซึ่งเขารักหมดใจ หากไลล่าคิดช่วยเหลือนักรบจันทราเขาก็พร้อมร่วมมือด้วย

“ไลล่า หากพี่เจ้าเข้าต่อกรกับจอมอสูรเจ้าจะช่วยเขาหรือไม่” ไบรอันช่วยพยุงไลล่าให้ลุกขึ้น นางเป็นอีกคนที่พอเรียกสัตว์ปีศาจออกมาช่วยเหลือได้ในเวลานี้ หญิงสาวพยักหน้าด้วยรอยยิ้มสดใส ตอนนี้นางมีครอบครัวแล้วคงอยากช่วยเหลือพี่ชายบุญธรรมให้ถึงที่สุด “ถ้าตั้งใจจริงข้าก็จะทำเช่นนั้นด้วย ข้าจะยืนเคียงข้างนักรบจันทราให้ถึงที่สุด ข้าทำสิ่งนี้เพื่อเจ้า ไลล่าที่รัก”

เจ้าการ์รีบประท้วงว่าไม่ใช่เวลาป้อนคำหวาน เหล่าสมุนรูปร่างสวยงามร่อนลงด้วยรอยยิ้ม เขายิ้มตอบอย่างเยือกเย็นแอบกระซิบกับการ์ให้เก็บดาบเข้าซอง พวกเขาจะแสดงตนเป็นศัตรูไม่ได้จนกว่าเวเบอร์จะปรากฏตัว บุรุษผิวขาวราวหยกผมสีทองสวยงามเดินออกมาหาการ์เหมือนเป็นหัวหน้ากลุ่ม ไบรอันรู้สึกเสียวสันหลังวาบเพราะพลังประหลาดที่แผ่ออกมา ไม่ใช่ความรู้สึกอบอุ่นหรือดีงาม เป็นความสะอิดสะเอียนชวนคลื่นไส้แทบทนไม่ไหว การ์กับไลล่าปฏิเสธว่าไม่รู้สึกแบบเดียวกัน

“พวกข้าคือเหล่าเทวทูตขององค์รีอา มาเพื่อแสดงความยินดีที่ท่านกำจัดจอมปีศาจรีอัสได้” เสียงหวานซึ้งของเทพบุตรอาจทำให้หญิงสาวหลงเคลิ้มแต่ใช้ไม่ได้ผลกับหญิงแกร่งสองคนของคณะเดินทาง มารีน่าวางท่าทีเรียบเฉยส่วนไลล่าใช้ดาบสลายเวทต่างไม้เท้าเตรียมตัวต่อสู้หรือหลบหนีตามคำสั่ง

“เหตุใดมาพูดกับข้าเล่า เรื่องนี้เป็นความดีความชอบของผู้กล้าแสงตะวันต่างหาก” การ์โบกไม้โบกมือมาทางไบรอัน “ข้าเป็นแค่นักดาบธรรมดาในคณะเดินทาง เป็นกำลังสำคัญจริงแต่หัวเรี่ยวหัวแรงคือคนนี้” ผู้กล้าแสงตะวันแอบด่านักรบจันทราในใจ รู้ทั้งรู้ว่าเขาเหนื่อยปางตายยังยัดเยียดงานให้อีก

“ถือเป็นเกียรติอย่างหาที่เปรียบมิได้” ไบรอันกระแอม ใช้ความอ่อนน้อมถ่มตนเข้าข่มความเหนื่อยล้าอย่างสุดความสามารถ “แค่ส่งเทวทูตมาองค์เดียวก็ถือเป็นสิ่งดีสุดแสนแล้ว”

“องค์รีอาต้องการจารึกเรื่องราวการต่อสู้ของพวกท่านเอาไว้ในวิหารเทพ จึงส่งพวกเรามารับตัวคณะเดินทางของท่าน” ไบรอันอดขมวดคิ้วด้วยความสงสัยไม่ได้ เรมิสต์นี้เคยพบเจอเหตุการณ์ร้ายกาจนับพันนับหมื่น ไม่มีครั้งใดเลยที่ถูกบันทึกไว้ในวิหารเทพที่ว่า บันทึกในหอจดหมายเหตุของไพน์ยังมีความเป็นไปได้มากกว่า

“ขออภัยที่ขัดจังหวะ” การ์เข้ามาช่วยเขาไว้ได้พอดี “ตอนนี้พวกเรายังเหนื่อยอ่อนกับการต่อสู้ ข้าอยากไปกับพวกท่านด้วยแต่ขอเป็นพรุ่งนี้ได้ไหม ขอให้พวกเราพักผ่อนกันสักวัน” ไม่เพียงสื่อสารด้วยคำพูด ดวงตาสีพระจันทร์ของนักรบจันทราใสซื่อเหมือนลูกแมวต้วน้อยๆ ไบรอันไม่รู้ว่าหมอนี่ไปเรียนการแสดงมาจากที่ใดแต่ทำได้แนบเนียนมาก

“วิธีสลัดความเหนื่อยล้าจากการต่อสู้คือระบายมันออกมาทางคำพูด” เทวทูตอสูรยังย้ำคำเดิม แววตาออดอ้อนหวานเลี่ยนของการ์ใช้ไม่ได้ผล อย่างน้อยก็ช่วยเตะถ่วงเวลารอเวเบอร์ได้ “ทางเราต้องการแลกเปลี่ยนข้อมูลกับคณะเดินทางของท่านด้วย เกี่ยวกับความมืดที่จอมปีศาจรีอัสครอบครองเอาไว้ว่ามีต้นตอจากสิ่งใด” ไบรอันเหลือกตาเพราะเทวทูตปลอมหันไปคุยกับนักรบจันทราราวกับรู้อยู่แล้วว่าใครคือผู้นำกลุ่มในตอนนี้

ไม่ว่าจะพูดอย่างไรคนกลุ่มนี้ก็ต้องการพาตัวการ์กับเขาไปด้วยให้ได้ ไบรอันกับการ์ต้องหาเหตุผลมาอ้างต่างๆนานา อาธิเช่น การ์ยืนยันจะเขียนรายงานส่งไปให้ พวกเขาจะใช้ขนปีกการ์ลูสตามไปเมื่อได้พักเหนื่อยแล้ว และให้อยู่รอจนพรุ่งนี้จึงเดินทางไปพร้อมกัน ราวฟ้ามาโปรดเมื่อเกิดแสงสว่างวาบบังคับให้กลุ่มเทวทูตด้านหลังให้กลับคืนสภาพเดิม สีสันหลากหลายรูปร่างแตกต่างกันนับร้อยแบบ มีทั้งหนวด เส้นใย และรยางค์ยาวยืดมาแทนที่เหล่าทวยเทพด้านหลัง ตัวประหลาดนับพันที่ก่อเกิดจากความชั่วร้ายใช้ดวงตาของตนมองไปรอบๆอย่างตื่นตระหนก

“รอข้านานหรือเปล่า”

เป็นครั้งแรกที่ผู้กล้าแสงตะวันขอบคุณการมาถึงของชายผู้นี้ เวเบอร์ เฟียร์เลสยืนนิ่งด้านหลังผู้นำเทวทูตปลอม ผมสีทองกับตาสีพระจันทร์แดงให้ความรู้สึกกึ่งกวนประสาทกึ่งลำเลิกบุญคุณ การ์ชักดาบจันทราเตรียมตัวเข้าปะทะในเมื่อผู้ช่วยมาถึงย่อมหมดเวลาเล่นละคร ไบรอันแทบโห่ร้องด้วยความดีใจที่ไม่ต้องแสร้งทำเป็นนอบน้อม คริสทาร่าและพ่อกับแม่ของการ์ร้องเมื่อเห็นร่างจริงของเหล่าเทวทูต

“ท่านการ์ ชี้ดาบจันทราออกมาข้างหน้า ออกคำสั่งให้มันดูดซับเหมือนที่ท่านควบคุมดาบแสงตะวัน” เวเบอร์เลิกคิ้ว ความรู้สึกขอบคุณของไบรอันเหือดแห้งไปทันควันเมื่อนึกได้ว่าเขาภาวนาให้ชายผู้นี้ตายไปสักทีแต่ไม่เป็นผล เจ้าการ์รีบปฏิบัติตามอย่างว่าง่าย “ส่วนพวกเจ้าสองคนถอยไปข้างหลัง ถ้าดาบจันทรากลืนไม่หมดจะยุ่ง” ไม่ต้องให้เตือนเขากับมารีน่าก็รีบถอยไปอยู่หลังการ์แล้ว เขาไม่รู้ว่าเวเบอร์จะทำอะไรต่อจากนี้

ดาบเทพวิหคในมือของเวเบอร์เปล่งแสงสีขาวบริสุทธิ์ ดาบสีขาวพาดผ่านกลุ่มก้อนอสูรในพริบตาสร้างตาข่ายสีน้ำนมปิดกั้นเชือดเฉือนส่วนเกินไม่ให้หลุดจากวงล้อม เวเบอร์ก้าวกลับมายืนหลังการ์แล้วออกคำสั่ง ตาข่ายสีขาวเปล่งแสงสว่างล้อมรอบกลุ่มอสูรโชคร้ายพร้อมสลายร่างภายในวงล้อมจนหมดสิ้น ไม่เพียงแค่นั้นแสงสีขาวที่เสร็จจากการกัดกินเป้าหมายแล้วยังถูกดูดเข้าสู่ใบดาบจันทราราวถูกบังคับด้วยพันธนาการบางอย่าง ใบดาบสีเหลืองเปลี่ยนเป็นสีขาวเรืองรองราวกับมันดึงเอาแสงสว่างที่เวเบอร์สร้างขึ้นมาเก็บไว้เป็นของตนเอง แสงสว่างดับสิ้นฝูงอสูรนับร้อยไม่เหลือหลอ ดาบจันทราเปล่งแสงขาวนวลเพราะดูดซับพลังแสงสว่างเหมือนฟองน้ำที่ดูดซับน้ำไว้เต็มเปี่ยม ไม่ใช่แค่เจ้าการ์ที่ประหลาดใจกับสิ่งนี้

“หวดดาบไปที่เจ้าหน้าหล่อนั่นแล้วออกคำสั่งให้ปลอดปล่อย” เวเบอร์เสริมสั้นๆ

ทันทีที่ดาบสีขาวถูกตวัดลำแสงรูปจันทร์เสี้ยวขาวบริสุทธิ์พลันพุ่งตัดอากาศพร้อมกับร่างของเทวทูต ลำแสงที่ปล่อยออกมาลดความรุนแรงลงเมื่อทิ้งระยะห่างแต่ยังสามารถทำให้ต้นไม้ใหญ่หักพับเป็นสองส่วนได้ ร่างของอดีตเทวทูตจอมปลอมสลายไปเพราะถูกแสงสว่างกัดกินจนสิ้น ใบดาบจันทรากลับเป็นผลึกสีเหลืองตามเดิม

“ยอดเลย” เจ้าการ์ตาลุกวาวเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ “มันดูดซับพลังเวทแล้วปล่อยออกมาได้อย่างนั้นหรือเวเบอร์” ชายตาสีพระจันทร์แดงผู้กลับมาจากนรกพยักหน้า

“ข้ากลับมาในฐานะตัวแทนจากอิเดน” เวเบอร์พูดกับทุกคนอย่างชัดแจ้ง บุรุษผู้ควบคุมปีศาจได้ตายไปแล้ว “งานของข้าคือช่วยเหลือนักรบจันทราต่อกรกับจอมอสูร ไม่ว่าตัวนักรบจันทราจะประสงค์แบบนั้นหรือไม่ก็ตาม”

นักรบจันทราลดดาบลงด้วยความคิดคำนึง เขาไม่รู้แน่ว่าการ์อยากกำจัดจอมอสูรจริงหรือเปล่า อย่างไรเสียเขาก็ยอมร่วมหัวจมท้ายด้วย ความเงียบเข้าเกาะกุมคณะเดินทางทุกคน ศัตรูร้ายกาจที่ฟาดฟันกันมานับครั้งไม่ถ้วนมาเป็นมิตรกันง่ายๆแบบนี้หรือ ไบรอันยอมรับความเป็นลูกผู้ชายของเวเบอร์อยู่บ้างหากมีคนคัดค้านเขาจะช่วยพูดให้เอง ตอนนี้เจ้าตัวเดินไปคุกเข่าแทบเท้านายเก่าผู้เปรียบเสมือนพ่อแท้ๆ อดีตจอมปีศาจรีอัส

“คำสั่งรองคือยอมให้ข้าทำตามใจได้จนกว่าภารกิจจะเสร็จสิ้น” เวเบอร์ก้มหน้าจนผมยาวแตะพื้น “ข้าขอเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านอีกครั้ง ท่านรีอัส ข้าผู้นี้จะไม่หยุดมอบความจงรักภักดีให้ท่านจนกว่าชีพนี้จะสลาย”

ความคิดของผู้กล้าแสงตะวันแบ่งออกเป็นสามส่วน ส่วนแรกยอมรับเวเบอร์ที่ไม่ยอมทิ้งอุดมการณ์และนายเก่าสมเป็นลูกผู้ชาย ส่วนที่สองคิดว่าเวเบอร์กำลังแสดงละครให้พวกเขาเชื่อใจ ความภักดีที่มอบให้อาจเป็นสิ่งย้ำเตือนว่าเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของคณะเดินทางของนักรบจันทรา ส่วนที่สามกำลังด่าทอเวเบอร์ด้วยคำหยาบคายสุดแสน คนๆนี้เป็นนกสองหัวทำทุกอย่างเพื่อซื้อใจไลล่าและพ่อบุญธรรมของนาง ความคิดสามส่วนตีกันยุ่งเหยิง ไม่สามารถบอกได้ว่าส่วนไหนมีน้ำหนักมากที่สุด

“ข้าขอบใจเจ้ามากเวเบอร์ ที่แล้วมาหากไม่ได้เจ้าช่วยเหลือคงไม่มีหวังทำลายล้างสองเมืองใหญ่” อดีตจอมปีศาจถอนใจกับอดีตสาวก “ตอนนี้เจ้าลุกขึ้นได้แล้ว ข้าไม่ได้เป็นจอมปีศาจอีกแล้ว เป้าหมายของข้าถูกพับเก็บด้วยฝีมือลูกชายแท้ๆด้วยซ้ำ ลองเป็นแบบนี้คงไม่มีหวังทำลายสองเมืองใหญ่อีก”

“แต่อย่างไรข้าก็นับถือท่านเสมอเหมือนพ่อบังเกิดเกล้าขอรับ” รอยยิ้มไร้เล่ห์เหลี่ยมของเวเบอร์ทำให้ความคิดส่วนแรกของไบรอันขยายตัว แต่โดนความคิดส่วนที่สามพองตัวเบียดบังส่วนอื่นๆจนสิ้นเมื่อเจ้าเวเบอร์เข้าไปโอบกอดไลล่าอย่างอบอุ่น อคติต่อชายผู้นี้กลับมาครอบงำผู้กล้าแสงตะวันอีกครั้ง “ขอบคุณมากไลล่า ตอนนั้นแม้แต่ข้ายังลืมเงื่อนไขกำหนดผู้ชนะไป เจ้าเป็นผู้ช่วยชีวิตแท้ๆ” แทนที่หญิงสาวจะต่อต้านกลับซบหน้าแนบอกชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม หัวสมองของไบรอันคิดหาทางลอบสังหารเวเบอร์ทันที

“ครอบครัวสุขสันต์ๆ พ่อแม่ลูกพร้อมหน้า แถมลูกบุญธรรมอีกสองคน” มารีน่าเป็นผู้ช่วยคลายความเครียดให้เขา นางย้ำหนักแน่นว่าเวเบอร์เป็นลูกบุญธรรมเทียบเคียงกับไลล่า “ตอนนี้หมดเรื่องแล้ว ข้าขอออกความเห็นว่าควรไปนั่งพักกันสักที” นางผู้หยั่งรู้ส่งสัญญาณบางอย่างทางแววตาให้เวเบอร์ปล่อยน้องสาวออกจากอ้อมแขน

คริสทาร่ารีบจัดที่พักอย่างดีให้พ่อกับแม่ของการ์ด้วยฐานันดรศักดิ์ที่สูงส่ง คณะเดินทางของเขาก็พลอยฟ้าพลอยฝนได้นั่งบนผ้าหนาในกระโจมใหญ่ ลมหนาวจากภายนอกกับน้ำดื่มช่วยเรียกเรี่ยวแรงของคณะเดินทางให้กลับมา ไบรอันรู้สึกสะใจเล็กน้อยที่เห็นคริสทาร่าวิ่งวุ่นส่งข่าวไปยังกองทัพหลักที่กำลังมาถึงว่าองค์หญิงของไพน์ปรากฏตัวอีกครั้ง เขากับเวเบอร์มัวแต่ถกกันว่าใครจะได้นั่งข้างไลล่าสุดท้ายการ์ก็เอาตัวน้องสาวบุญธรรมไปนั่งกลางระหว่างตนกับมารดาเพื่อตัดปัญหา

“เป็นผู้หญิงต้องใช่ว่าต้องยอมอ่อนข้อให้ผู้ชายง่ายๆนะไลล่า” แม่ของการ์กล่าว พระนางดูสดชื่นดุจอรุณรุ่งแม้จะมีหญิงงามนั่งเคียงข้าง “ต้องใช้ความสามารถที่เจ้ามีสยบปัญหาตรงหน้าอย่างเด็ดขาดโดยไม่ให้คนอื่นเดือดร้อน” ไบรอันรู้สึกหนาวๆร้อนๆด้วยวาจาของพระนาง เจ้าหญิงอควาเรียมีพลังบางอย่างทำให้คนยอมหมอบกราบลงแทบเท้าคล้ายกันกับพ่อของการ์ เหตุนี้กระมังเวเบอร์จึงยึดติดไม่สิ้นสุด

“พระนางพูดถูกนะไลล่า หากเจ้าเด็ดขาดกว่านี้อีกสักนิดคงดี” ไบรอันพูดลอยๆชายหางตาไปทางเวเบอร์ เขาสู้อุตส่าห์อ้อนวอนสวดภาวนาอยู่ทุกคืนให้ไลล่าสังหารเวเบอร์ด้วยมือของนางเอง ผลกลับเป็นอย่างนี้ไปเสียราวกับถูกฟ้ากลั่นดินแกล้ง

“ท่านคงเป็นผู้กล้าแสงตะวันที่พามาเวอร์ริคมาหาข้า” แม่ของการ์หันมายิ้มให้ไบรอัน บางสิ่งทำให้เขายอมแพ้พระนางโดยไม่คิดสู้ “ขอบคุณที่ทำให้เรื่องจบลงโดยไม่สูญเสียเลือดเนื้อ ต้องโทษรีอัสที่ยึดติดกับความแค้นจนยอมทิ้งความเป็นมนุษย์ แม้ถูกความมืดครอบงำยังอุตส่าห์ดึงข้าไปรวมตัวด้วย ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเศร้าใจดี”

“หามิได้ ข้ารับหน้าที่ผู้กล้าเพื่องานในปราสาทไพน์” ไบรอันคิดไปถึงตอนต่อรองงานกับท่านหญิงเอเลน่าน้องสาวของการ์ การสนทนาตอนนั้นดุเดือดเฉียบขาดเพราะพลังแบบเดียวกับที่แม่ของพระนางมี

“ข้าลืมแนะนำคนอื่นๆให้ท่านทั้งสองรู้จัก ท่านคงรู้จักลูกชายและลูกบุญธรรมอีกสองคนของพวกท่านแล้ว” ผู้กล้าแสงตะวันเน้นคำว่าลูกบุญธรรมใส่หน้าเวเบอร์ “ข้าคือไบรอัน บรู๊คหนึ่งในสามทหารเสือแห่งแผ่นดินใหญ่ ร่วมเดินทางกับการ์เพื่อรอโอกาสแก้แค้นจนสำเร็จ ผู้หญิงที่มีดวงตาและสีผมเหมือนข้าคือนางผู้หยั่งรู้แห่งเมืองแก้วผลึกนางติดตามมาด้วยเหตุผลเดียวกัน ผู้หญิงตาสีฟ้าผมสีทองตรงนั้นคือท่านหญิงริเรียแห่งเก็ม นางเข้าร่วมคณะเดินทางเพื่อต่อรองให้ไพน์ช่วยเหลือเรื่องการเมือง แล้วก็ผู้กล้าอลันที่ต้องการแก้แค้นให้ผู้คนในหมู่บ้าน ซึ่งทำสำเร็จใช่ไหมอลัน...อย่าทำหน้าแบบนั้นสิการ์ นี่ไม่ใช่นิยาย พวกเรามาช่วยเหลือโดยหวังสิ่งตอบแทน ไม่มีใครอยากช่วยโลกด้วยเหตุผลน้ำเน่าอย่างสันติสุขหรอก แค่เอาชีวิตตัวเองให้รอดก็แทบกระอักแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้น ข้าไม่สังหารจอมอสูรคงไม่ผิดใช่ไหม” การ์ทำให้ไบรอันคิดไปถึงคำพูดของอลิเซีย การ์ไม่ได้ฆ่าจอมอสูร แทบไม่ได้ฆ่าใครสักคน “คุยเรื่องเครียดกันต่อ เหตุใดท่านพ่อจึงคิดทำลายสองเมืองใหญ่ขอรับ” การ์ถามได้ถูกเรื่อง เขาจะได้เอาไปเทียบกับบันทึกเก่าแก่ว่าเหตุผลรองรับตรงกันหรือไม่

“เกือบห้าสิบปีก่อนใต้หุบเหวนั่นเคยเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองทั้งศิลปะและการค้า” พ่อของการ์เริ่มเล่า ไบรอันทำหัวให้ว่างพร้อมบันทึกคำพูดทั้งหมด “พระราชาในขณะนั้นคือพ่อของพ่อ ทรงปรีชาสามารถทั้งด้านการปกครองและการทหารจนเมืองของเรามีอิทธิพลเกือบเทียบเท่าสองเมืองใหญ่ เนื่องจากตั้งอยู่ตรงรอยต่อจึงมีแนวโน้มเป็นขบถตั้งตัวเป็นเอกเทศ กษัตริย์ของโทรสในขณะนั้นส่งคนมาเจรจาให้เมืองของเราลดบทบาทลงไม่ให้กระด้างกระเดื่อง แต่ตอนนั้นความเจริญเดินหน้าจนสายเกินแก้ เวทมนตร์ถูกทดแทนด้วยเครื่องจักร อาวุธจากดินปืนทรงอำนาจดั่งเปลวไฟจากวิหคเพลิง สองเมืองใหญ่จึงรวมหัวกันโจมตีเมืองนั้นจนราพนาสูญ ราชวงศ์เก่าแก่ถูกโค่นล้มผู้คนล้มตายมากมาย ข้ากับแม่นมหนีมาได้จึงตั้งหลักแหล่งในหมู่บ้านใกล้ๆ ทั้งหมดนั่นคือสาเหตุที่ข้าโกรธแค้นสองเมืองใหญ่จนถึงทุกวันนี้” อดีตจอมอสูรเทน้ำชาเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว ไบรอันพยักหน้าเพราะเหตุผลตรงกับที่จดหมายเหตุของไพน์ระบุเอาไว้

“ข้ารักท่านตรงที่ไม่ยอมแพ้สิ่งใดนี่ละรีอัส” แม่ของการ์กุมมือสามีสุดที่รัก “รักจนมีลูกตัวน้อยๆสองคน ในปราสาทเก่าคร่ำคร่า”

“พอมาเวอร์ริคกับเอเลน่าเกิดมาข้ามีความสุขจนยอมทิ้งอดีต คิดกลับเป็นคนธรรมดาอาศัยกับครอบครัวสี่คนอย่างสงบสุข” รีอัสทอดถอนใจ “หากแต่ไพน์กับโทรสยังรั้นโจมตีเพื่อแย่งชิงลูกทั้งสองของเรา ข้าจึงรับพลังจากเทพแห่งความมืดดึงร่างของอควาเรียรวมเป็นหนึ่งเพื่อไม่ให้ใครพรากเราจากกัน เราทั้งคู่ในร่างจอมปีศาจรีอัสก็วางแผนมาเรื่อยๆจนถูกลูกชายตัวแสบขัดขวางนี่ละ”

“และเทพแห่งความมืดของท่านพ่อก็คือจอมอสูรขอรับ” การ์ตัดบท เรียกว่าสอดหน้าด้านๆคงไม่ผิดนัก “จอมอสูรถือกำเนิดมาจากความมืดและความชั่วร้ายในโลกนี้ มันเป็นผู้สร้างภัยพิบัติต่างๆแล้วโยนความผิดให้ท่านพ่อทั้งหมด ใช่ไหมไบรอัน”

“จริงอย่างที่ลูกชายของท่านบอก เรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของท่าน ทางไพน์ทราบเรื่องนี้แล้วจึงยอมลบล้างความผิดทั้งหมด” ไบรอันทำให้คู่สามีภรรยาดีใจออกนอกหน้า “รอแค่ท่านหญิงเอเลน่ามาที่นี่พวกท่านก็ไปอยู่ในปราสาทไพน์ ท่านเป็นอดีตคนในราชวงศ์มีศักดิ์ศรีพอให้อภิเษกกับเจ้าหญิงแห่งไพน์อยู่แล้ว หากท่านยอมอยู่ใต้อาณัติคงไม่มีปัญหา”

“เป็นเรื่องดีที่ท่านทั้งสองควรรู้” มารีน่ากล่าวสั้นๆ กระแอมให้ทุกคนฟัง “วันนี้นอกจากท่านจะได้พบลูกๆแล้วยังได้พบหน้าว่าที่ลูกเขยกับลูกสะใภ้” นางผู้หยั่งรู้ผายมือไปทางริเรียตอนพูดคำว่าลูกสะใภ้ การ์สะดุ้งโหยงเหมือนมารีน่าโยนงูพิษมากองตรงหน้า “ส่วนว่าที่ลูกเขยจะมาพร้อมกับกำลังเสริม เป็นเจ้าชายจากตะวันตก รูปงามมีความสามารถ”

“ข้าคิดว่าจะได้เวเบอร์เป็นลูกเขยเสียอีก” พ่อของการ์ทำให้เวเบอร์ยิ้มเผล่ ส่วนไบรอันแทบน้ำลายฟูมปาก “เหมาะสมกับไลล่าดี เวเบอร์เล่าเรื่องของเจ้าให้พวกพ่อฟังบ่อยๆว่าทั้งสวยงามและเก่งกาจ นึกไม่ถึงว่าจะได้มาเป็นลูกสาวอีกคน” ไบรอันนิ่งเงียบท่องในใจว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิดเขาอยู่เคียงกายไลล่าย่อมได้เปรียบกว่า เจ้าการ์ยิ้มอย่างมีเลศนัยเหมือนตอนอยู่เมเทอาร์ คงกำลังดูละครรักของเขาอย่างสนุกสนานเหมือนมารีน่าเป็นแน่...


คุยกันได้ไม่เท่าไรกองทัพเสริมจึงมาถึง กองทัพใหญ่ของไพน์มีเจ้าหญิงเอเลน่าเป็นแกนนำ พระนางดีใจอย่างสุดซึ้งเมื่อพบว่าท่านพ่อและท่านแม่ของพระนางกลับเป็นคนปกติอีกทั้งไม่มีบาดแผลสาหัสจากการต่อสู้ กองทัพจากเมืองอื่นมีเจ้าชายพระองค์หนึ่งเป็นผู้นำ การ์เต้นเหยงเมื่อเห็นหน้าของผู้นำทัพเสริมชัดๆ

“เจ้าชายจากเมืองเอบาเลี่ยน ผมและตาสีดำ” แววตาของการ์ฉายแววโกรธเกรี้ยวทันควัน “เขากับพ่อเป็นขุนนางใหญ่ทั้งคู่เคยฉุดคร่าหญิงชาวบ้านไปเป็นนางบำเรอ ข้ากับพ่อบุญธรรมเข้าไปขัดขวางจึงโดนหมายหัว ต้องรีบเผ่นออกจากเมืองทั้งที่ตะวันใกล้ตกดิน ข้าไม่ยอมให้คนแบบนี้มาเป็นน้องเขยเด็ดขาด” นักรบจันทรายิ้มเหี้ยมเกรียมเดินไปทักทายอย่างไม่เป็นมิตร

“ข้าหมายถึงคนโน้นต่างหาก” มารีน่าถอนหายใจเฮือกเพราะห้ามการ์ไม่ทัน

ไม่ถึงอึดใจก็มีทัพเสริมมาอีกเป็นเจ้าชายรูปงามสูงศักดิ์ เจ้าชายท่านนี้เคยเชิญเขากับครูไปอบรมผู้วิเศษประจำเมือง เป็นเจ้าชายที่ดีเสียแค่เรื่องการปกครองเท่านั้นที่ไม่เก่งเท่าผู้เป็นบิดา นางผู้หยั่งรู้บอกว่าเจ้าชายคนนี้ต่างหากที่น้องสาวของการ์ชอบพออยู่ ไบรอันจำคนติดตามเจ้าชายพระองค์นั้นได้จึงเข้าไปทักทายตามประสา

“ท่านไม่ต้องเข้าไปร่วมสังสรรค์กับเขาเลยเวเบอร์” ไบรอันย่องกลับมาจากห้องน้ำจึงเห็นมารีน่าลากเวเบอร์ออกมาจากครอบครัวของการ์ “ข้ารู้นิสัยคนในเมืองที่ท่านอยู่ดี มีหนึ่งไม่ชอบต้องหาเพิ่ม หากท่านยังทำตัวเป็นปัญหาจะโดนโซ่ตรวนมัดแน่นหนา นรกนามว่าราชโองการกับพี่ของคนรักเก่ารออยู่ปากทางโน่น อย่าลืมว่าพี่ของนางเป็นอดีตคณะเดินทางของผู้กล้าพัวร์รีน ทำให้นางไม่ชอบใจไม่มีวันอยู่เป็นสุขได้หรอก”

“พี่สาวของคนรักเก่าหรือเวเบอร์” ผู้กล้าแสงตะวันยิ้มทางมุมปาก เวเบอร์มองเขากับมารีน่าสลับกัน จากสีหน้าแล้วหมอนั่นคงไม่แน่ใจว่านางผู้หยั่งรู้พูดจริงหรือไม่ “คนนิสัยเสียชอบหาเศษหาเลยข้างทาง” ไบรอันกอดอกเลิกคิ้วอย่างผู้เหนือกว่า

“ท่านก็พอกันนั่นละ” มารีน่ากรอกตา “ท่านสองคนมาก็ดีแล้ว ข้าคิดจะให้คณะเดินทางพักฟื้นที่นี่พร้อมกองทัพสักสองสามวัน เมื่อพร้อมเราจะเดินทางไปหาจอมอสูรโดยไม่รอกองทัพของไพน์ ท่านหญิงเอเลน่าอยากเข้าร่วมด้วยแต่ข้าไม่อยากให้คนอื่นเข้ามามีส่วน”

“ต้องการให้ข้าพูดกล่อมให้หยุดเดินทัพจนกว่าพวกเราจะแอบเดินทางใช่ไหม ประเดี๋ยวข้าจัดการเอง คุยสองสามคำก็รู้เรื่อง” ผู้กล้าแสงตะวันเสมองข้างทาง จุดสำคัญคือเจ้าการ์ที่ยังเอาแน่เอานอนกับเรื่องนี้ไม่ได้ “ส่วนเรื่องการ์จะสู้กับจอมอสูรหรือเปล่าคงต้องว่ากันอีกที” สมองของไบรอันทำงานอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง อลิเซียผู้มาจากอนาคตบอกว่าการ์ไม่ได้ฆ่าจอมอสูร หมายความว่าหมอนั่นไม่คิดช่วยจอมเทพอย่างนั้นหรือ...

จากคุณ	: Lazy return
เขียนเมื่อ	: 19 เม.ย. 55 10:45:27