มองท้องฟ้า กอดผืนทราย ใจอยู่ที่เธอ (5) ปราชัยรัก SP

ช่วงนี้ติดหนังติดละครอย่างหนัก

มาอีกแล้วอาการนี้ ฮ่าๆๆ

พร้อมกับชอบฟังเพลงเก่าๆ

จริงๆก็ไม่เก่าหรอกค่ะ แต่ว่ามันไม่ได้ฮิตอะไรขนาดนั้นแล้ว

โรคหัวใจกำเริบเลิฟ ละ ละ เลิฟ เลิฟ ฮ่าๆๆๆ

โฟร์มด เลิฟ เลิฟ ตอนนี้กลับมาชอบอีกครั้ง อิอิ









มองท้องฟ้า กอดผืนทราย ใจอยู่ที่เธอ (5)




เขาไม่ใช่พระเอกนิยาย เขาไม่เคยจริงจังหรือต้องคิดมากเรื่องผู้หญิงคนไหนมาก่อน เขาไม่เคยต้องทำตัวลึกลับเวลาสนใจผู้หญิงคนไหน  ไม่เคยต้องใส่ใจให้วุ่นวายหัวใจมากมาย


แต่จะพูดว่าเขาสนใจผู้หญิงก็คงไม่ใช่ เพราะผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยคบมา ก็ล้วนแต่สนใจในตัวเขาก่อนทั้งสิ้น



แต่ทว่า...ตอนนี้เขากำลังจะเป็นบ้าเพราะผู้หญิงเพียงหนึ่งคน



ผู้หญิงคนที่เขาไม่รู้จักชื่อ...ไม่รู้แม้กระทั่งว่าเธอเป็นใครมาจากไหน


ผู้หญิงคนที่ไม่เคยสังเกตเขาอยู่ในสายตา...ในทุกๆวัน ถึงแม้จะอยู่ใกล้กัน


แต่เป็นผู้หญิงที่ทำให้หัวใจของเขาหยุดนิ่งราวกับต้องมนต์สะกด ตั้งแต่แรกเจอ


เขาคนนั้น คงจะเป็นไอ้บ้า...‘บ้ารัก’ เข้าขั้นเลยล่ะ


และไอ้บ้านั่น...เขาคนนั้น...คือผมเอง...




ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ผมยังไม่นอนเลยสักนาทีเดียว ได้แต่นั่งคิดนอนคิดกระทั่งยันคิด...คิดถึงแต่เรื่องของเธอ

อืม จะพูดว่าคิดถึงแต่เรื่องของเธอคงจะไม่ถูก ต้องพูดใหม่ว่า ‘คิดถึงแต่เธอ’ เพราะเราไม่เคยมีเรื่องกัน ถึงแม้ใจของผมอยากจะมีมากก็ตาม


ตอนตีห้า ก่อนฟ้าจะถึงรุ่งสาง ผมก็ยังคงข่มตาหลับไม่ลง ถึงแม้ดวงตาของผมมันจะหนักอึ้ง ดูอ่อนล้า และเริ่มคล้ำแล้วก็ตาม แต่สมองของผมไม่อาจจะหยุดคิดได้ มันได้แต่คิด...คิด...และคิด...คิดถึงแต่เธอ


คิดถึงเธอ...คิดถึงใบหน้าที่เศร้าสร้อยยามจ้องมองท้องฟ้ายามราตรี คิดถึงหยดน้ำตาและเสียงสะอื้นที่แผ่วเบา


ยิ่งผมคิด...ผมยิ่งเจ็บปวดใจ...





แปดโมงเช้า ผมก็ยังไม่สามารถหลับลงได้ แต่ในขณะที่ผมกำลังนอนหลับตาก่ายหน้าผาก คิ้วขมวดตามสัญชาตญาณความเครียดที่เริ่มสะสม พยายามนับแกะกระโดดข้ามรั้วให้ครบหนึ่งพันตัว เพราะผมอาจจะหลับไปในทันทีที่ไม่รู้ตัว ผมได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังเดินอยู่ในห้องข้างๆ ผมรู้ได้ทันทีว่าเป็นเธอ เธอคงจะตื่นแล้ว


แม้ผมไม่ได้หลับ...แต่ผมก็ลุกขึ้นจากเตียง ตื่นตามเธอ...


ผมได้ยินเสียงปิดประตูครั้งหนึ่ง ก่อนเสียงฝีเท้าเดินจะเงียบลงเช่นกัน เธอคงจะเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา แปดโมงเช้าของฮาวายนั้นเป็นช่วงเวลาที่ท้องฟ้าสว่างสดใส

ฮาวายไม่มีหิมะ อากาศอบอุ่นเกือบตลอดปี ถึงแม้จะหน้าหนาวแต่ก็ไม่หนาวมากเท่าเมืองอื่นๆ สมกับฉายาเกาะสวาทหาดสวรรค์


และเป็นสถานที่ที่เหมาะจะพบรักมากที่สุดแห่งหนึ่งในโลกนี้


ผมนึกถึงเมื่อคืนที่เธอร้องไห้ หยดน้ำตาของเธอทำให้หัวใจผมเจ็บปวดรวดร้าวหัวใจเหลือเกิน ถึงแม้น้ำตานั้นจะไม่ใช่ของผม แต่ผมกลับรู้สึกเจ็บ เจ็บที่ตัวเอง และโกธรแค้นใครคนนั้นที่ทำให้เธอมีน้ำตา


ผมเปิดลิ้นชัก หยิบผ้าเช็ดหน้าสีเทาที่ผมรักที่สุดออกมา มันเป็นผ้าเช็ดหน้าของยี่ห้อ Hermes ด้านข้างถูกปักเอาไว้ว่า J อักษรอัลฟาเบทเจเป็นอักษรย่อจากชื่อภาษาอังกฤษของผมเอง เพื่อนๆที่ฮาวายมักจะเรียกผมว่า Jason เพราะผมดันไปหน้าตาคล้ายนักแสดงชาวเอเชียที่ชื่อว่าเจสันซึ่งดังในขณะนั้น ดังนั้นชื่อนี้จึงกลายเป็นชื่ออีกชื่นนึงของผมไปโดยปริยาย


‘ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ ขอให้เอาไว้ซับน้ำตาของคุณ’


ข้อความความเป็นห่วงเป็นใยถูกเขียนลงบนกระดาษโน้ตสีขาวด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษ อาจจะเป็นข้อความสั้นๆง่ายๆ แต่ว่าทุกตัวอักษรนั้นมีความจริงใจจากหัวใจของผม


ผมพยายามเปิดประตูห้องของตัวเองให้เบาที่สุด เพื่อว่าเธอจะได้ไม่สงสัย รีบนำถุงพลาสติกที่ผมนำมาใส่ผ้าเช็ดหน้าและเสียบกระดาษโน้ตไว้ที่ผ้าเช็ดหน้าแขวนไว้ตรงลูกบิดประตู เคาะประตูรัวเร็ว ก่อนจะวิ่งหลบเข้าห้องด้วยความเขิน ปิดประตูให้เบาที่สุด ผมเอาหูตัวเองแนบกำแพงฝั่งห้องของเธอ ไม่นานก็ได้ยินเสียงเธอเปิดประตู และเสียงถุงก๊อบแก๊บ คงจะเป็นเสียงถุงพลาสติกของผมเอง เธอคงจะเห็นแล้ว เธอจะอ่านข้อความหรือยัง และเธอจะใช้ผ้าเช็ดหน้าของผมหรือเปล่า


ผมหันหลังยืนพิงกำแพงและยิ้มด้วยความดีใจ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าผมเป็นใคร แต่แค่นี้ผมก็รู้สึกมีความสุขมาก เหมือนเธอนั้นรับรักผมแล้ว


แหวะ นี่ผมกลายเป็นพวกพระเอกนิยายรักน้ำเน่าไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย ชักจะเพ้อแล้วเรา


ผมเดินไปนั่งลงบนโซฟาห้องรับแขก หยิบรีโมทขึ้นมาเปิดโทรทัศน์ดูข่าวคราวบ้านเมืองบ้าง แต่ไม่นานก็ผล็อยหลับไปอย่างไม่ทันรู้ตัว ทั้งๆที่ผมเพิ่งจะรู้สึกว่านอนยังไงก็นอนไม่หลับ แต่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนผมกลับรู้สึกโล่งสบาย จนทำให้ความเครียดที่สะสมมาทั้งคืนหายไป และที่แปลกไปมากกว่านั้นคือ...ผมฝัน...ฝันว่า...




เธอส่งยิ้มมาให้ผม...





ตอนหน้าตอนสุดท้ายหล่ะคะ(มั้ง)

แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 55 15:55:46

จากคุณ	: mollaly
เขียนเมื่อ	: 21 เม.ย. 55 01:19:59