ความคิดเห็นที่ 1 7/2 ข่าวการจับกุมครั้งใหญ่ในประเทศเล็กๆ ได้กลายเป็นประเด็นที่สื่อมวลชนให้ความสนใจ รวมทั้งสื่อยักษ์ใหญ่ที่เผยแพร่ไปทั่วโลก น้ำเสียงจริงจังของผู้สื่อข่าวกำลังบอกเล่ารายละเอียดพร้อมภาพเหตุการณ์บางช่วงบางตอน ‘เช้านี้ตามเวลาในประเทศ นายพลวายุ้ค นูมา ประธานาธิบดีคาซาเนียได้แถลงข่าวการจับกุมชายชาวทิชกูคนหนึ่ง ทราบชื่อคือ ‘นายคาชาล โยซี นูก้า ออย้าส’ พร้อมอาวุธปืนสำหรับยิงระยะไกลภายในห้องพักของโรงแรมเล็กๆ ในจังหวัดชายแดนทางเหนือ มีหลักฐานว่าเขากำลังเตรียมการลอบสังหารประธานาธิบดี โดยเบื้องต้นผู้ต้องหาได้ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา และขณะนี้ถูกควบคุมตัวโดยตำรวจปราบปราม การจับกุมนี้นับเป็นการจับกุมผู้ต้องหาครั้งแรกหลังเกิดกระแสคลื่นใต้น้ำของกลุ่มคนซึ่งต่อต้านรัฐบาลมานานปี’ ลลิลดามองภาพในจอตาไม่กะพริบ เธอแทบลืมหายใจนับแต่ได้ยินชื่อผู้ต้องหาที่ถูกจับกุม ปักใจเชื่อเสียแล้วว่าเขาคือคนคนเดียวกับมิตรจากแดนไกลของเธอ แม้ไม่เห็นภาพชายผู้นั้นก็ตาม จะเป็นคนอื่นไปได้อย่างไร ทั้งชื่อเสียงเรียงนามและยังระบุว่าเป็นชาวทิชกู ถึงเธอจะไม่รู้จักชื่อชาวทิชกูทุกคน แต่ติลมาเคยเล่าให้ฟังว่าชื่อของชายชาวทิชกูจะตามด้วยชื่อพ่อ ปู่ และทวดตามลำดับ ขณะที่ชื่อฝ่ายหญิงจะเริ่มจากชื่อตน ชื่อพ่อ และปิดท้ายด้วยชื่อแม่ เธอได้ทราบนามสกุลเขาตอนฟังคำอธิบายนั้นเอง แล้วจะเป็นใครอื่นไปได้เล่า ท่าทางขึงขังของประธานาธิบดีในชุดนายทหารขณะกำลังแถลงข่าว สร้างความประหวั่นพรั่นพรึงแก่ผู้รับสาร เธอวางช้อนตักโยเกิร์ตไขมันต่ำเมื่อมือทั้งสองเย็นชืด รู้สึกชาวาบไปทั้งกาย ยกเว้นแต่สมองซึ่งยังประมวลผลไม่หยุด เรณูหันมองลูกสาวบนโต๊ะอาหารหลังข่าวคราวในประเทศที่แกเคยไปเมื่อหกเดือนก่อนจบลง เตรียมหารือหัวข้อข่าวนั้นต่อ ทว่าท่าทางนิ่งงันละม้ายคนไร้สติพาให้ผู้เป็นแม่ใจคอไม่ดี เธอวางมือจากเตารีด ผละจากโต๊ะรีดผ้าซึ่งยกมาตั้งหน้าจอโทรทัศน์มาเกาะกุมมือเย็นชืดของบุตรีด้วยความตกใจ “ลิลลี่ ลิลลี่ เป็นอะไรลูก” ไหล่สองข้างถูกเขย่าแรง ลลิลดากะพริบตาเรียกสติ “เป็นอะไรฮึ แม่ตกใจหมดเลย ดูซี ตัวเย็นชืดเชียว” “แม่...” เสียงที่เปล่งออกไปแหบแห้ง ก่อนเจ้าหล่อนจะกระแอมให้โล่งคอ “ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนร้ายนะคะแม่ ลูกรู้จักเขา รู้จักดีทีเดียว เขาเป็นคนในครอบครัวชาวทิชกูที่ลูกไปพักด้วย เขาถูกปรักปรำ” เรณูรู้สึกเหมือนลูกสาวตนกลับไปเป็นเด็กเล็กๆ ช่างออดอ้อน หว่านล้อมให้มารดาคล้อยตาม แวบแรกที่ฟังลลิลดาเล่าเธอถึงกับใจหายที่ลูกเคยข้องเกี่ยวกับบุรุษผู้นั้น แต่ความจริงว่าลูกตนปลอดภัยดีมาจนทุกวันนี้ก็ช่วยให้เบาใจ “ต้องเป็นการเข้าใจผิด เขาไม่มีทางทำอะไรรุนแรงได้แน่ ชาวทิชกูรักสงบ แม่เชื่อไหมคะ” “บางทีอาจเป็นคนละคนกันก็ได้นะลูก” เธอสั่นศีรษะ ไร้สติจะเรียบเรียงคำอธิบายให้มารดาฟังตอนนี้ กระนั้นก็ยังภาวนาให้ข้อสันนิษฐานของท่านเป็นจริง สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดตอนนี้คือคำยืนยันว่าคาชาลยังปลอดภัยดีและใช้ชีวิตตามปกติสุขอยู่ในเขตสงวนทิชกู หรืออย่างน้อยก็ขอให้เห็นหน้าผู้ถูกจับกุมครั้งนี้เสียก่อนว่าเป็นเขาจริงๆ ลลิลดาข่มใจเย็น เธอเออออกับความคิดของมารดาพร้อมกับฝืนส่งยิ้มให้ท่าน ก่อนลุกขึ้นไปยังห้องนอนตน ค้นหาข่าวสารเพิ่มเติมในโลกอินเตอร์เน็ตทันที ....................... นิ้วเรียวทั้งสิบวางค้างอยู่บนแป้นพิมพ์ เมื่อหน้าจออินเตอร์เน็ตปรากฏแล้ว เธอกลับคิดไม่ตกว่าควรเข้าเว็บไซต์ใดดี กระทั่งลองพิมพ์เว็บไซต์สำนักข่าวคนละสำนักกับช่องข่าวที่เธอเพิ่งดูเมื่อครู่นี้ พลันหัวข้อข่าวสำคัญจากทั่วโลกก็เรียงรายขึ้นมา หนึ่งในหัวข้อสำคัญคือการจับกุมผู้เตรียมการลอบสังหารประธานาธิบดีในประเทศคาซาเนีย ลลิลดาคลิกเข้าไป ไล่สายตาอ่านรายละเอียดซึ่งตรงกับข่าวในโทรทัศน์ผ่านๆ ใต้บทความนั้นมีภาพการแถลงการณ์ของประธานาธิบดี และรูปสุดท้ายซึ่งค่อนข้างพร่าเลือนเหมือนผู้ถ่ายมือสั่นไหว เธอเห็นชายในเครื่องแบบหลายคนในภาพนั้น พวกเขากำลังล้อมรอบใครคนหนึ่งไว้กึ่งกลาง ทว่าไหล่ของชายอ้วนท้วมบดบังใบหน้าของบุรุษผู้นั้นเห็นเพียงเสี้ยวหน้าข้างหนึ่ง หากนั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับคนที่เคยรู้จักมักคุ้นและลอบพินิจใบหน้าคมคายของเขาอย่างชื่นชม เขาคือคาชาลของเธอจริงๆ ! หญิงสาวย้อนขึ้นไปอ่านรายละเอียดของข่าวซ้ำอีก ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่เชื่อว่าคนอย่างเขาจะใจคอโหดเหี้ยมฆ่าแกงใครได้ เธอนึกถึงความอ่อนโยนต่อสัตว์เลี้ยงของเขา ความหยิ่งทะนงในความเป็นชนชาวทิชกู เขาอาจเคยแสดงความไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลก็จริง แต่มันจะเป็นแรงจูงใจให้เขาก่อการใหญ่ได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ลลิลดาบอกตัวเองว่าที่เธอร้อนรนอย่างนี้ล้วนเป็นเพราะความห่วงกังวลถึงสวัสดิภาพของเพื่อนร่วมโลกซึ่งได้รับความอยุติธรรม และวินาทีนี้เธอจะหันหน้าปรึกษาใครได้ นอกจากพี่ชายซึ่งอยู่ในประเทศที่เกิดเหตุเช่นกัน เธอเปิดสมุดจด ค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ห้องพักพี่ชาย ป่านนี้ที่นั่นคงเป็นยามเช้า เธอมองนาฬิกาบนผนังพร้อมกับภาวนาให้พี่ยังไม่ออกไปทำงาน “เจค!” น้องสาวตะโกนลั่นเมื่อเสียงรับฝากข้อความถูกแทนที่ด้วยเสียงตอบกลับมา “ลิลลี่ นั่นเธอเหรอ” เธอผงกศีรษะรัวแล้วจึงนึกได้ว่าอีกฝ่ายมองไม่เห็น “ใช่ ฉันเอง” เจคกลับกลายเป็นฝ่ายผูกขาดบทสนทนาหลังจากนั้น เขาตักเตือนเรื่องที่เธอออกไปปาร์ตี้บ่อยครั้ง ต่อด้วยการถามถึงเพื่อนฝูงเก่าแก่ของเขา ลลิลดาได้แต่กลอกตาอย่างอ่อนใจขณะตอบคำถามให้รัดกุมที่สุดเพื่อเขาจะได้หมดทางซักต่อ “เอาล่ะ เดี๋ยวฉันต้องไปทำงานแล้ว” เขาทำท่าจะจบการสนทนาง่ายๆ หลังรับทราบความเป็นไปต่างๆ จนพอใจ “เฮ้ย!” น้องสาวร้องเสียงหลง “อย่าเพิ่งวางนะ ไม่อย่างนั้นฉันสาบานได้ว่าจะบินไปฆ่าพี่เทียว” “วาว กลัวแล้ว” คนกลัวตอบกลั้วหัวเราะ “มีปัญหาอะไรก็ว่ามา...สิบนาที” ที่แท้พี่ก็แกล้งถ่วงเวลาให้เธอร้อนใจ เขาย่อมรู้จากน้ำเสียงเธออยู่แล้วว่าเธอกำลังมีปัญหา แต่การซักไซ้เรื่องอื่นๆ ของพี่ก็เพื่อสังเกตว่าเธอหมกมุ่นกับปัญหานั้นเพียงใด เธอดีใจที่ตนควบคุมสติได้ดี ลลิลดาบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ปลายสายฟัง เสริมด้วยการยืนยันแข็งขันว่าบุรุษผู้นั้นไม่มีทางทำอะไรรุนแรงได้ เธอนึกขอบคุณที่พี่รับฟังอย่างสงบ ไม่มีการหยอกล้อตามปกติวิสัยของเขาให้เธอลำบากใจ “ต้องการให้พี่ทำอะไร” “เจค องค์กรที่พี่ทำงานอยู่ช่วยดูแลด้านสิทธิมนุษยชนของผู้ต้องขังได้ไหม ฉันมั่นใจว่าเขาถูกปรักปรำ ฉันต้องการให้มีการไต่สวนอย่างยุติธรรม” เจคโคลงศีรษะ ตลอดครึ่งปีที่ทำงานในประเทศนี้พวกเขาไม่ได้รับความร่วมมือจากรัฐบาลเท่าที่ควร แต่ถึงอย่างนั้นตามรายงานข่าวที่ทราบมา เจ้าหน้าที่ได้จับกุมชายหนุ่มคนนั้นพร้อมหลักฐานมัดตัว “เอาเป็นว่าพี่จะตามข่าวเขาและส่งข่าวให้เธอเป็นระยะ แต่คงทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ ลิลลี่ รัฐบาลมีหลักฐานมัดตัวเขาแน่นหนาเทียว” “หลักฐานเท็จน่ะซี” เธอเอ่ยอย่างเป็นอารมณ์ หวาดกลัวลึกๆ ว่าทุกอย่างอาจเกิดขึ้นจริง “คิดดูว่าชาวทิชกูไปปรากฏตัวยังโรงแรมนั้นได้ไง พี่พูดอย่างนี้เธอก็จะเถียงว่าเขาถูกลักพาไป ซึ่งอาจเป็นความจริงหรือไม่จริงก็ได้ เราต้องใจเย็น พี่มาที่นี่ในฐานะเจ้าหน้าที่ต่างชาติคนหนึ่ง ถ้าบุ่มบ่ามทำอะไรย่อมเสียไปถึงองค์กร” ลลิลดาอ่อนลง พี่พูดถูกทุกอย่างและยังตรงกับใจหนึ่งของเธอซึ่งซุกซ่อนความกังขาเอาไว้ “เธอไม่ต้องห่วง ทางนี้กำลังจับตาปัญหาภายในคาซาเนีย อย่างไรท่านนายพลก็ต้องรักษาภาพพจน์ ทุกฝ่ายคงระมัดระวังเรื่องการตัดสินคดีพอสมควร” หญิงสาวนึกเสียดายที่เธอไม่เคยศึกษาปัญหาภายในประเทศนั้นเลย เจคพูดเหมือนปัญหาต่างๆ สะสมมานานแล้ว ซึ่งตรงกันกับสิ่งที่คาชาลเคยเปรยไว้ แต่เธอกลับรับฟังเพียงผ่านหูเท่านั้น พี่ชายย้ำก่อนวางสายว่าเขาจะส่งข่าวให้ทราบเป็นระยะ ทว่าความมั่นใจแต่เดิมของลลิลดาลดลงเสียแล้ว จากความร้อนรนอยากช่วยเหลือเขา กลับกลายเป็นความต้องการทราบความจริง เธอค้นหานามบัตรของชาวคาซานอีกคนหนึ่ง ผู้ซึ่งมีเชื้อสายทิชกูและรู้จักคาชาลดีกว่าใคร เธอตัดสินใจส่งอีเมลถึงวิคเตอร์ แล้วก็โล่งใจเมื่อมีข้อความยืนยันขึ้นมาว่าจดหมายจากเธอได้ส่งไปยังปลายทางแล้วเรียบร้อย ขอให้เขาจดจำเธอได้และตอบกลับมาด้วยเถิด เออหนอ คืนนี้เธออธิษฐานหลายเรื่องเหลือเกิน ....................... ลลิลดายังคงติดตามข่าวสารทางอินเตอร์เน็ตทุกวัน ผ่านมาสามวันแล้วแต่เธอยังไม่ได้รับข่าวคราวจากชายหนุ่มทั้งสองเลย เธอได้รับรู้ข้อมูลใหม่เกี่ยวกับ ‘เพื่อน’ ผ่านทางบทความวิเคราะห์สถานการณ์ในประเทศคาซาเนียโดยผู้เชี่ยวชาญเท่านั้นเอง สิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอไม่มั่นใจในตัวเขามากขึ้น คือการเปิดเผยถึงความสัมพันธ์ทางสายเลือดระหว่างคาชาลกับหนึ่งในแกนนำกลุ่มเรียกร้องอิสรภาพชาวทิชกู พี่ชายคนโตที่ติลมาเคยบอกว่าหนีไปทำงานต่างประเทศ แท้จริงเขาหลบหนีไปสมทบกับชาวทิชกูที่บ้านแตกสาแหรกขาด เพื่อรอช่วงเวลาปลดปล่อยเพื่อนร่วมเผ่าเดียวกัน เธอหวนนึกถึงชายหนุ่มซึ่งหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี บางทีเขาอาจมีอุดมการณ์เดียวกันกับพี่ชายก็เป็นได้ คิดมาถึงตรงนี้ก็ให้อ่อนใจเหลือเกิน หญิงสาวกดปิดหน้าต่างเว็บไซต์ข่าว เธอกำลังจะออกจากโปรแกรมสนทนาเป็นลำดับต่อไป ทว่าหน้าต่างเล็กๆ ที่มุมขวาปรากฏขึ้นมาแจ้งว่ามีจดหมายอิเล็กทรอนิกส์เข้ามาพอดี ‘วิคเตอร์ พูโซ’ ชื่อผู้ส่งข้อความมาหาใช่พี่ชายเธอไม่ กระนั้นเขาก็คือคนที่เธอรอคอยการติดต่อกลับมาไม่น้อยกว่าเจคเลย 'พวกเราทุกคนสบายดีครับ ขอขอบคุณที่ระลึกถึง และผมจะนำความปรารถนาดีนี้ส่งต่อไป ด้วยความนับถือ วิคเตอร์ พูโซ ‘จงเชื่อมั่นเพื่อนของคุณ’ ' ลลิลดานิ่วหน้าอ่านทวนข้อความแสนสั้นนั้น จดหมายฉบับนี้แทบไม่ต่างจากจดหมายขอบคุณที่ผู้จัดการบริษัทนำเที่ยวผู้นี้เคยส่งถึงเธอ หากความรู้สึกบอกว่ามีบางสิ่งผิดแผกไปในคำลงท้าย ซึ่งเธอไม่แน่ใจจนต้องเปิดจดหมายฉบับเก่าขึ้นมาดู ‘จงเชื่อมั่นเราดุจเพื่อนของคุณ’ สโลแกนบริษัททัวร์นั่นเองที่เปลี่ยนเป็น ‘จงเชื่อมั่นเพื่อนของคุณ’ ริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มกว้างขวางด้วยความภูมิใจที่ตนสามารถไขปริศนาสำเร็จ ความท้อแท้ สิ้นหวังดั่งคนหลงอยู่ในเขาวงกตถูกแทนที่ด้วยความเชื่อมั่นดังเดิม เพียงเพราะข้อความสั้นๆ นั้นข้อความเดียว โง่เหลือเกินที่เธอคล้อยตามกระแสข่าวมากกว่าผู้ซึ่งเธอเรียกเขาว่า ‘เพื่อน’ วิคเตอร์คงรู้อะไรมากพอสมควรจึงได้ให้ความมั่นใจเธอเช่นนั้น แต่ด้วยสถานะทำให้เขาพูดมากกว่านี้ไม่ได้ ลลิลดาสันนิษฐานในใจ ด้วยใจซึ่งพร้อมจะเอนเอียงไปทางคาชาลอยู่แล้ว เมื่อมีคนช่วยเสริมสร้างความมั่นใจแม้เพียงเล็กน้อย เธอก็กลับมาเป็นฝ่ายเขาเต็มตัวทีเดียว จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 11:27:40

ความคิดเห็นที่ 2 คุณscottie - คาชาลเดินหลบผู้หญิงค่ะ เขายังวางตัวแบบโบราณอยู่ ไม่เข้าท่าจริงๆ คุณแพรวดาว - ลิลลี่ร้อนใจอย่างนี้ ไม่นานแน่ค่ะ แล้วก็เป็นเหตุให้คาชาลรักและนับถือน้ำใจเธอมาก พี่ไก่ - งานเข้าเต็มๆเลยค่ะ โดนตำรวจที่หวังสร้างผลงานยัดข้อหา บวกกับสืบรู้ว่าเป็นน้องของ 1 ในแกนนำ งานนี้จัดหนักค่ะ แหะๆ ขอบคุณสำหรับกิฟด้วยนะคะ พี่พิชช์ - แพรวแวะไปก็ว่าเงียบๆจริงด้วย พี่พิชช์มีเฟซบุ๊กเปล่าคะ ถ้ามีรบกวนหลังไมค์ได้ไหมคะ ขอบคุณสำหรับกิฟด้วยค่ะ คุณกุหลาบมอญ - ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ คุณจิ๊บ - ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 11:48:35

ความคิดเห็นที่ 3 ต้องกลับไปประเทศนั้นล่ะสิ ไหม จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 19:31:11

ความคิดเห็นที่ 4 ตามมาเอาใจช่วยคาชาลค่ะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 12:34:54

ความคิดเห็นที่ 5 คาซาลเจอหนักเลยนะ  ลิลลี่จะช่วยได้ยังกันล่ะคะเนี่ย ปล. พี่ยังไม่มี fb เลยจ้า แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 55 16:35:28 จากคุณ : pichayaratana เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 16:35:03