23.50 น.
หญิงชรา . . . เหม่อมองรถคู่ทุกข์คู่ยากที่อยู่กันมากว่าครึ่งศตวรรษ . . .
ดวงตาของเธอพร่ามัว จนมองเห็นรถที่ลากจูงรถเธอไปไม่ชัด . . . อาจเป็นเพราะสายฝนยามใกล้เวลาเที่ยงคืน . . ที่ยังคงตกกระหน่ำ
เป็นเพราะความชราที่เห็นโลกใบนี้มาอย่างยาวนาน . . . หรือเป็นเพราะหยาดน้ำตา . . . ที่กำลังรินไหล
" เฮ้ยๆๆๆ ปอมร้องไห้ทำไมวะ . . . เจ็บตรงไหนหรือเปล่า . . . ไปโรงพยาบาลก่อนไหม"
ชายชรา นามว่า "กระต่าย" ที่ยืนอยู่ข้างๆถามอย่างร้อนรน . . .
" เปล่า . . . ข้าเปล่าเจ็บ . . . ข้าสงสารรถง่ะ " หญิงชราตอบกลับด้วยเสียงเศร้าสร้อย
" เอาน่า . . . รถเอ็งโดนลากไปอู่แล้ว . . . ซ่อมแล้วก็ดีเหมือนเดิม . . . อย่าเสียใจไปเลย"
กระต่าย ปลอบเพื่อนซื้ ตัวอวบ. . . พร้อมค่อยลูบหัวมันเบาๆ
" ไป . . .ดึกแล้ว . . ข้าไปส่งเอ็งที่บ้านก่อน . . . แล้วพรุ่งนี้ข้ามารับไปเยี่ยมรถเอ็งกัน"
*
* *
* *
**
21.40 น.
หญิงชรารู้ว่าวันนี้เป็นอีกวันที่ต้องกลับดึก . . . งานที่ทำกำหนดเวลาเลิกงานแน่นอนไม่ได้ . . .
โดยเฉพาะในเวลาที่ลูกค้าที่เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่จะควบรวมกิจการทั่วโลก . . .
เวลาเมืองไทยบ่ายกว่าๆ เพื่อนร่วมงานที่อยู่อีกซีกโลก . . . เพิ่งจะเปิดสำนักงาน . . .
กว่าจะ คุยข้ามทวีปกันจนได้บทสรุปเพื่อทำรายงานผลกระทบของการควบรวมกิจการส่งลูกค้า . . . ก็เป็นเวลาบ่ายที่ยุโรป . . . เมืองไทยก็ปาไปดึกดื่นค่อนคืน . . .
หญิงชราเปิดประตูรถด้านหลังเพื่อเก็บ ตุ๊กตาหมี 
ที่เพิ่งซื้อมา . . . กลิ่นสาปสางก็โชยคลุ้งมาจากในตัวรถ
เธอบอกตัวเองว่า . . คงเป็นกลิ่นบุหงารำไป ที่เพิ่งใส่รถเมื่อเช้า . . . แต่เมื่อเช้ายังไม่เหม็นขนาดนี้นี่นา
*
* *
* *
เธอง่วงแล้ว . . . คิดแต่อยากจะกลับบ้านไปพักผ่อน . . .
พอรถเคลื่อนตัวออกจากตึกที่ทำงาน . . . สายฝนก็กระหน่ำอย่างไม่ลืมหูลืมตา . . . . เธอค่อยขับไปตามถนนสาทรใต้ . . . ข้ามสะพานสาทร . . . ทัศนวิสัยไม่ดีเลย . . . 
พอจวนๆจะถึงกลางสะพาน . . . เธอเห็นอะไรแว้บๆจากด้านขวามือ . . .คล้ายคนขี่จักรยานยนต์
แล้วร่างของคนขับรถจักรยานยนต์คันนั้น . . . ก็ลอยข้ามมาขวางหน้ารถ . . . ห่างจากรถไม่ถึง 5 เมตร
ด้วยความเกรงว่าจะขับรถทับร่างชายชุดสีเข้มตรงหน้า . . .
หญิงชราจึงตัดสินในเหยียบเบรค . . . รถหยุดห่างจากร่างนั้นไม่ถึงเมตร . . . เธอโล่งใจที่ไม่ทับคนเจ็บ
*
* *
* *
*
หากแต่ยังไม่ทันจะหายใจออก . . . เสียงดังโครมใหญ่ดังที่ท้ายรถ . . .
เธอหันไปมอง
กระจกหลังของรถไม่มีแล้ว . . . . สายฝนกำลังเทใส่เบาะหลังราวน้ำตก . . .
เมื่อหันกลับมาดูร่างที่ก่อนหน้านี้นอนกองขวางรถอยู่ . . . .
ถนนกลับว่างโล่ง . . . 
สมองเธอโล่งไปชั่วครู่ . . . พร้อมคำถามว่า . . . ชายคนนั้น หายไปไหนแล้ว
ทำไมลุกหายไปเร็วจริง . . . เอหรือว่าเราตาฝาดหว่า . . . อ่ะจิ๊ 
* *
* *
*
* *
บทส่งท้าย
พอตั้งสติได้ หญิงชราก็กระดื้บๆๆ ลงจากรถ ไปดูความเสียหาย . . . รถคู่กรณีเป็นรถบรรทุกขนาดใหญ่ . .
กระโปรงหลังโดนอัดจนเกือบถึงเบาะหลัง กระจกหลังแตกเป็นเม็ดๆ ร่วงลงพื้นและ เบาะหลัง . . . เธอโทรหาบริษัทประกันภัย . . . และเพื่อนซี้
* *
* *
*
ได้ยินตำรวจคุยกันว่า . . .
" คืนนี้อุบัติเหตุรายที่เจ็ดแล้ว . . . ฝนตกหนักทีไร มีเจ็บมีตายทุกที" 
ภาพประกอบ : น้องส้ม
ชายปริศนา . . . ผู้มาพร้อมกับ สายฝน
^_____^ 
ไปแทนก่อน
