ความคิดเห็นที่ 1 กว่าดุจฝันจะถ่ายละครและเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จและกลับมาถึงคอนโดก็เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มแล้ว ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาเสียงน้องสาวก็ดังขึ้นทันทีอย่างกังวล “พี่ฝัน วันนี้มีแต่นักข่าวโทรหาฟ้า” “ขอโทษนะ พี่ปิดมือถือเอง”  ดุจฝันว่าแล้วก็โยนโทรศัพท์ลงโซฟาอย่างไม่ใยดี แล้วทิ้งตัวลงไปนั่งข้างๆกันนั้น “คนในภาพนั้น... คุณไพรด์ใช่มั้ย” ดุจฝันพยักหน้าอย่างอ่อนใจ “วันนี้ฟ้าพยายามที่จะสืบหาต้นตอแล้วแต่ก็ยังไม่ได้เรื่องอะไร พวกนักข่าวก็เอาแต่อยากคุยกับพี่ฝัน” “พี่ก็เลยปิดมือถือหนีเลยไง” ดุจฝันเหลือบมองโทรศัพท์ที่อยู่ข้างตัวด้วยแววตาเครียด ไม่รู้ว่าคิดถูกคิดผิดที่ทำแบบนี้ หากแต่ถ้าเธอไม่ทำแบบนี้แล้ว ดุจฝันไม่แน่ใจว่าตัวเองจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อยู่หรือเปล่าเมื่อต้องเจอคำถามไม่ยั้งของนักข่าว เธอกลัวว่าเธอจะหลุดโมโหให้ทุกคนเห็นแล้วมันจะเสียภาพลักษณ์ที่เธออุตส่าห์สร้างขึ้นมา “แล้วคุณไพรด์ว่าไงที่ตัวเองเป็นเสี่ยไปแล้ว” “พี่ยังไม่ได้คุยกับเขาเลย แต่คิดว่าคงไม่จำเป็นต้องคุยเพราะว่าอย่างไรเขาก็มีแว่นดำปิดหน้า อย่างไรก็ไม่เสียหายอะไร อีกอย่าง พี่ก็ไม่อยากลากเขามาเป็นข่าวด้วยอีกคน เดี๋ยวถ้าบอกชื่อไปนักข่าวก็จะไปคุ้ยกันมาอีก แถมเดี๋ยวโดนจับคู่หาว่ามีแฟนนอกวงการอีก” “นั่นสินะ แล้วทางพี่ฝันได้หาต้นตออะไรบ้างไหม”  “วันนี้พี่คุยกับปริ๊นซ์แล้ว คิดเหมือนกันว่ารูปนี้น่าจะเป็นคนที่อยู่ล็อบบี้ในโรงแรมวันที่ถ่ายทำละครเมื่อเสาร์ที่แล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าใคร” “แขกหรือเปล่า” “ส่วนมากแขกของโรงแรมนั้นเป็นคนต่างชาติ พี่ไม่แน่ใจว่าเขาจะถ่ายดาราไทยไปทำไม” “แต่แขกไทยก็น่าจะมี ไม่ก็เป็นพนักงานของโรงแรม” ดุจฝันพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับน้องสาว พร้อมคิดวางแผนทันทีว่าจะหาเวลาปลีกตัวไปตามสืบเรื่องดังกล่าวให้ได้ “แต่อย่างไรเรื่องที่เร่งด่วนที่สุดก็คือต้องรีบแก้ข่าวนี่ล่ะ”  ดั่งฟ้าถอนหายใจแทนผู้เป็นพี่สาวก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังขึ้น ดั่งฟ้าทำหน้าเซ็งเต็มเหนี่ยว “ดึกขนาดนี้ยังจะโทรมาอีกพวกนักข่าว... อ้าว เจ้านายโทรมา เดี๋ยวคุยกันนะพี่ฝัน” พลันสีหน้าหญิงสาวก็เปลี่ยนไปกลายเป็นรอยยิ้มบางๆก่อนที่จะรีบรับโทรศัพท์แล้วเดินหายเข้าไปในห้องตัวเอง ทิ้งให้พี่สาวนั่งจมดิ่งเข้าไปในปัญหาตัวเองต่อไป ดุจฝันยังคงปิดโทรศัพท์มือถือทุกเครื่องที่เธอมี และเลือกที่จะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เธอยังคงเดินทางมาถ่ายทำละครด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดผิดปกติ จนใครหลายคนไม่กล้าแซวเธออย่างที่เคยเป็น “แย่เลยเนาะ เจอข่าวแบบนี้” เมษาเดินมายืนข้างเธอหลังจากที่ถ่ายเสร็จไปหนึ่งฉาก ดุจฝันหันไปมองหน้าแล้วถอนใจเฮือก รายนี้ตกเป็นข่าวเสี่ยบ่อย ข่าวควงชายหนุ่มแบบเปิดเผยก็ผ่านมาเยอะ เธออาจจะช่วยอะไรบ้างก็ได้ “สู้ๆนะฝัน ข่าวมันไม่จริงใช่ไหม” “ไม่จริงเลยแม้แต่นิดเดียว”  ดุจฝันเบ้ปาก ในขณะที่คนข้างๆทำหน้าเห็นใจอย่างยิ่ง “แล้วอย่างนี้ฝันจะทำไงต่อ” “เราว่าเรากำลังจะปรึกษาเมพอดี” ผู้มีชั่วโมงบินเหนือเรื่องข่าวฉาวยิ้มบางๆ “แต่เราไม่เคยถึงกับโดนข่าวทำแท้ง เราเลยไม่รู้จะให้คำปรึกษาอะไรดี” จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 00:50:32

ความคิดเห็นที่ 2 ดุจฝันงงสนิทเมื่อได้ยินดังนั้นจนต้องถามซ้ำเพื่อยืนยันว่าตนเองฟังไม่ผิด “ทำแท้ง? ข่าวทำแท้งอะไรอย่างไร”                 “อ้าว นี่ฝันไม่ได้อ่านข่าวเหรอ”                 เมื่อเมษาเห็นสีหน้างงหนักของเพื่อนร่วมวงการ จึงเปิดโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดนู่นนี่นั่นไปไม่กี่วินาทีแล้วยื่นโทรศัพท์มาให้แทนคำตอบ                 ‘นางเอกสาวดุจฝัน เจอคำสั่งเสี่ย ดอดทำแท้งเงียบ’                 นี่มันอะไรกันอีก... ชักจะมากไปแล้ว... ดุจฝันรีบส่งมือถือคืนให้กับเมษาแล้วนั่งหายใจเข้าออกระงับความโกรธ เธอรู้ดีว่าข่าวฉาวกับวงการบันเทิงนั้นเป็นของคู่กัน หากแต่ข่าวฉาวขนาดนี้นี่มัน... ดุจฝันแอบคิดอย่างประชดประชันเจ้าข่าวนี้อยู่ในใจ เมื่อวานแค่ข่าวเสี่ย วันนี้ข่าวแท้ง... พรุ่งนี้คงได้ข่าวท้องแน่ๆ                 “แล้วฝันได้ไปทำจริงหรือเปล่า”                 คำถามจากคนที่เพิ่งเก็บมือถือไปกระตุกต่อมโกรธดุจฝันมากขึ้นไปอีก ก่อนจะหันขวับไปสบตานิ่งฉายแววโกรธกับเมษา เมื่อเมษาเห็นดังนั้นเลยรีบพูดแทรกแก้ขึ้นมา                 “เรื่องแบบนี้เราคุยกันได้นะ จะได้ให้คำปรึกษาที่ถูกไง”                 “เราไม่เคยมั่ว”  ดุจฝันกล่าวอย่างพยายามกลั้นอารมณ์โกรธ พร้อมกับเน้นคำท้ายอย่างหนักแน่น                 “ถ้าอย่างนั้นข่าวนี้ก็แรงเกินไปหน่อยแล้ว”                 “มันแรงเกินไปตั้งแต่ข่าวเสี่ยแล้วล่ะ”                 “แย่หน่อยนะช่วงนี้ ฝันคงต้องทำใจเยอะๆหน่อย เดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้”  เมษาว่าแล้วก็ตบไหล่คนที่นั่งนิ่งเบาๆ ยังไม่ทันที่ดุจฝันจะได้ตอบอะไรกลับ ปิลันธน์ก็สาวเท้าเข้ามาหาเธอโดยเร็ว                 “ฝัน น้องฟ้าโทรหาเราเมื่อกี๊ บอกว่าฝันไม่ยอมเปิดมือถือ”                 สีหน้าปิลันธน์เครียดอย่างเห็นได้ชัด นี่เขาคงจะรู้ข่าวแล้วและก็คงกำลังเครียดเพื่อเธออยู่ ในขณะที่ดุจฝันมองหาโทรศัพท์อย่างนึกว่าปิลันธน์จะยื่นมาให้                 “วางไปแล้ว”                 “ฟ้าว่าไงบ้าง”                 เธอพอนึกออก น้องสาวเธอคงตกใจไม่ใช่น้อยไม่แพ้เธอที่ข่าวคาวคราวนี้แรงกว่าเดิมหลายเท่า                 “เรื่องข่าวใหม่ใช่ไหม”                 ปิลันธน์พยักหน้า ก่อนที่จะเอ่ยด้วยเสียงที่เจือไปด้วยความห่วงใย                 “น้องฟ้าฝากบอกว่าคุณประไพเรียกพบ... ด่วน”                              ---------------------------------------------------------------------  จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 00:52:47

ความคิดเห็นที่ 3 คุณประไพ คือผู้จัดละครวัยกลางคนซึ่งเป็นผู้ชักจูงและปั้นดุจฝันขึ้นมากับมือเพื่อให้โลดแล่นในวงการบันเทิง เธอผู้นี้เองที่กำหนดให้ว่าดุจฝันควรจะมีภาพลักษณ์ที่ดูใสๆมาตลอดทั้งสิบปี และคอยเป็นบุคคลชี้แนะเวลาที่ดุจฝันเจอปัญหาหรือข่าว ดังนั้น คุณประไพจึงเป็นบุคคลที่ดุจฝันให้ความสำคัญในฐานะผู้มีพระคุณหากแต่ก็ยำเกรงอย่างสูงในเวลาเดียวกันเพราะรู้ดีถึงความเด็ดขาดของผู้จัดรายนี้ ถ้าอะไรที่บอกว่าต้องทำก็คือต้องทำตามอย่างไม่มีข้อแม้ และในตอนนี้ ดุจฝันก็กำลังนั่งพร้อมกับพยายามทำหน้าให้สงบมากที่สุดอยู่ตรงหน้าของหญิงผู้ทรงอิทธิพลต่อชีวิตเธอคนนี้ “ฝัน ข่าวที่เกิดขึ้น... ฉันอยากรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร” ดาราสาวผู้ตกเป็นข่าวนั่งนิ่งไร้คำตอบ เธอเกรงแต่ว่าคุณประไพจะเข้าใจเธอตามที่ข่าวนั้นว่าจริงๆ “ฉันไม่ว่าอะไรเธอหรอก” “ฝันไม่ทราบค่ะคุณประไพ แต่คนที่เห็นในข่าวนั้นไม่ใช่เสี่ย เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และฝันก็ไม่เคยทำแท้งตามที่ข่าวว่าค่ะ” ผู้คร่ำหวอดในวงการแสดงสีหน้าสงบ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ทำไมฉันจะไม่รู้ เด็กที่ฉันปั้นมากับมือไม่เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว” ดุจฝันโล่งใจไม่ใช่น้อยที่ผู้ใหญ่ที่เธอเคารพไม่เชื่อข่าวนั้นเลย อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องเจอกับเรื่องราวที่ยากขึ้นซับซ้อนขึ้น “แต่ที่ฉันเรียกเข้ามาเนี่ย เพราะฉันอยากให้เธอตอบนักข่าวไปเลยตรงๆ อย่าหนีนักข่าวแบบนี้ นักข่าวจะโทรมาก็เปิดมือถือรอไปเลย แล้วจัดแถลงข่าวให้เลย ส่วนทางนี้เอง ฉันก็ให้พวกเด็กๆโทรไปหาพวกหนังสือพิมพ์บอกให้หยุดเสนอข่าวแล้วเพราะมันไม่มีมูลความจริงเลยแม้แต่น้อย เหลือแต่เรานั้นแหละที่ต้องออกมาพูดทุกอย่าง” ดุจฝันเงยหน้าขึ้นสบสายตากับผู้มีพระคุณต่อตนด้วยความซึ้งใจไม่ใช่น้อย แม้เรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่ใช่ความผิดของเธอเลยแม้แต่น้อย หากแต่ก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเธอโดยตรง เธอควรที่จะแก้ไขปัญหามันด้วยตนเอง หากแต่ตอนนี้เธอกลับหลบให้คนอื่นแก้ปัญหาให้... “พรุ่งนี้เธอมีอีเว้นท์คู่กับปริ๊นซ์ใช่ไหม” “ค่ะ”  ดุจฝันพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ลองให้สัมภาษณ์เรื่องนี้พร้อมกับปริ๊นซ์ดู เพราะเจ้าปริ๊นซ์มันนิ่งอยู่แล้ว ฉันเข้าใจนะว่าเธอโมโหอยู่เหมือนกัน ดังนั้นให้ปริ๊นซ์ช่วย อีกอย่าง เราก็มีกระแสกับปริ๊นซ์มาแต่ไหนแต่ไร ถ้าอย่างไรก็ดึงกระแสรักโปรโมทมาอีกครั้งดู ละครก็จะเข้าแล้วด้วย จะได้พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส” รักโปรโมท... กี่ครั้งกันแล้วนะที่เธอต้องเจอกับคำๆนี้ หากแต่มันก็คงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดในเวลานี้ เธอคงได้แต่รับคำของผู้ใหญ่แล้วเอาไปปฏิบัติตามอย่างไม่มีทางเลือก  ---------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 00:53:27

ความคิดเห็นที่ 4   “สรุปว่าจะเอารักโปรโมทใช่มั้ย” “คุณประไพเขาว่าอย่างนั้นน่ะปริ๊นซ์” “โอเค”  ปิลันธน์รับคำอย่างว่าง่ายในขณะที่เพิ่งเดินลงจากเวทีที่ทั้งเขาและดุจฝันเพิ่งจะเดินแบบคู่กันไปเมื่อสักครู่นี้ “ง่ายอย่างนี้เลยเหรอ” “มันเป็นทางออกทางเดียวไม่ใช่เหรอ”  คนยิ้มยากยิ้มบางๆให้กับดุจฝันเป็นเชิงปลอบใจ  “เรื่องมันจะจบลงแล้วล่ะ แค่เล่นตามเกมของผู้ใหญ่” ดุจฝันนึกซึ้งใจกับเพื่อนที่ไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมวงการหากแต่เป็นเพื่อนกันจริงๆอย่างปิลันธน์ ถึงหน้าจะนิ่งปากจะพูดน้อย แต่เขาก็เป็นคนที่คอยช่วยเหลือเธอเวลาที่ลำบากเสมอ “คุณปริ๊นซ์คุณฝันคะ เชิญมาสัมภาษณ์ทางนี้ค่ะ”  สต๊าฟของอีเว้นท์เดินมาหาพวกเธอก่อนจะเดินนำไปทางฉากกั้นที่มีตราสินค้าซึ่งเธอรับงานไว้ ฉากแบบที่นักข่าวมักจะใช้สัมภาษณ์ดาราเสมอเมื่อยามออกงานโชว์ตัว และที่ตรงนั้นเอง นักข่าวจำนวนมากก็รอเธออยู่                 ก่อนที่จะเดินเข้าไป ปิลันธน์ก็ก้มมากระซิบกับเธอเบาๆ                 “ใจเย็นๆนะ อย่าหลุดภาพแอ๊บ”                 ดุจฝันยิ้มหน่อยๆอย่างนึกหมั่นไส้คนที่เพิ่งแขวะเธอ ก่อนจะเผชิญหน้ากับความเครียดอีกครั้งเมื่อเดินไปถึงตรงนั้นพร้อมกับพระเอกหนุ่ม เครื่องอัดเสียงนับสิบยื่นเข้ามาหาเธอราวกับปลายดาบชี้ชะตาว่าจะรอดหรือไม่รอด                 “ขอสัมภาษณ์น้องฝันค่ะ เกี่ยวกับกรณี...”                 “ค่ะ กรณีเสี่ยและแท้งใช่มั้ยคะ”  ดุจฝันพยายามปั้นหน้าแอ๊บทำเป็นไม่โกรธเวลาที่ต้องออกสื่อ ก่อนจะพูดเสียงดังฟังชัด                 “ฝันไม่มีเสี่ยเลี้ยงค่ะ”                 “แล้วเรื่องแท้งล่ะคะ”                 “ฝันไม่มีเสี่ย แล้วฝันจะแท้งได้อย่างไรคะ ฝันไม่เคย... เอ่อ... ค่ะ อย่างนั้นน่ะค่ะ”  ขีดการแอ๊บแบ๊วสูงทะลุยอดเพดานเมื่อดุจฝันพยายามทำท่าว่าจะพูดถึงเรื่องอย่างว่า                 หากแต่นักข่าวนั้นก็แค่ฟังแล้วก็แทบไม่สนใจ พร้อมรีบชิงถามขึ้นมาอีก                 “จริงเหรอคะ แล้วรถคนที่มาหาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเป็นใครคะ”                 ยังไม่ทันที่จะได้อ้าปากตอบ คำถามก็มาก็แทรกขึ้นมาก่อน                 “แล้วเขาให้ซองกระดาษมา นั่นมันซองอะไรคะ” “แล้วคอนโดที่อยู่ตอนนี้ใครซื้อให้คะ”                 “แล้วรถที่เพิ่งถอยมาขับล่ะครับ”                 “สรุปว่าซองนั้นมันตังค์เสี่ยให้เอาไปทำแท้งใช่มั้ย”                 “เสี่ยร้านทองนั้นได้ข่าวว่าบ้านน้ำท่วม คุณฝันได้ไปดูไหมครับ”                 เฮ้ย! ว่าไปนั่น!                 สภาพของเครื่องอัดเสียงตอนนี้ยื่นเข้ามาที่เธอมากขึ้นราวกับคาดเค้นคำตอบ หากแต่ก็คงอัดได้แต่เสียงนักข่าวที่ตีกันเองอยู่ในตอนนี้ ดุจฝันหันไปมองหน้าปิลันธน์ด้วยสายตาเพลียจัด นี่สินะ... ข่าวลือ จากต้นตอข่าวลือเล็กๆเพียงข่าวเดียว พอผ่านหลายปากกลับเป็นไฟลนทุ่ง                 แถมประเด็นท้ายๆนี่ยิ่งแล้วใหญ่... จากแท้งทำไมมันไปถึงน้ำท่วมได้ฟะ!                 “ผมคิดว่าประเด็นหลังๆนี่ไม่น่าจะใช่นะครับ รถนี่ฝันซื้อเองมาพักใหญ่แล้ว ส่วนคอนโดฯ ฝันเขาก็อยู่ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว”                 ปิลันธน์รีบชิงตอบแทนเมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังโดนรุมอย่างหนัก ดุจฝันนึกกราบขอบคุณเขาอยู่ในใจที่ตอนนี้เขาทำตัวสมชื่อ เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวเข้ามาช่วยเธอที่กำลังแย่                 “ผมกับฝันโทรคุยกับทุกวัน คิดว่าฝันไม่มีเสี่ยหรอกครับ ผมรับรองได้”                 แล้วเครื่องอัดเสียงก็ย้ายคนทันที เสียงที่ดังราวกับตลาดสดเมื่อครู่นี้ลดระดับลงอย่างชัดเจน ก่อนที่คำถามจะเริ่มพุ่งเป้าไปที่ปิลันธน์ จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 00:53:50

ความคิดเห็นที่ 5 “คุยกันทุกวันเลยเหรอคะ ถ้าอย่างนั้น... ข่าวก่อนๆหน้านี้ของคุณปริ๊นซ์กับฝันที่ว่าชอบๆกันอยู่นี่ก็จริงสิคะ”                 นักข่าวนี่ก็ดันเชื่อลมปากเจ้าชาย... ดุจฝันยิ้มในใจ เมื่อเห็นว่าเรื่องนั้นถูกเปลี่ยนประเด็นไปอย่างรวดเร็ว                 “ก็คุยๆกันอยู่น่ะครับ ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตดีกว่าครับ”                 ตอบได้ดารามาก                 ดุจฝันนึกชมพร้อมแขวะคนข้างตัวอยู่ในใจ ตอบกลางๆแบบนี้นักข่าวเอาไปตีข่าวพร้อมใส่ไข่ให้ไกลกว่าเดิมอยู่แล้ว                 “ถ้าอย่างนี้แล้ว ข่าวเสี่ยอะไรก็ไม่มีมูลแม้แต่น้อยสิคะ”                 “ใช่ครับ ผมกับฝันไม่รู้ว่ามันมาได้ยัง แต่อย่างไรก็ขอยืนยันว่าไม่ใช่แน่ๆ”                 “แล้วทำไมฝันต้องปิดมือถือหนีสื่อครับ”                 ดุจฝันแอบเข่นเคี่ยวคนถามในใจ สงสัยคนนี้ต้องโทรหาเธอแล้วแน่ๆ                 “คือฝันเครียดมากน่ะค่ะ กำลังหาทางออกที่เหมาะสม ไม่รู้ว่าจะบอกพี่ๆนักข่าวอย่างไรดี ว่ามันไม่ใช่ความจริง อีกอย่าง ดุจฝันก็กำลังคิดเรื่องที่จะบอกกับพี่ๆพอดีถึงเรื่องฝันกับปริ๊นซ์พอดี ฝันไม่อยากเห็นคนรอบตัวฝันต้องเครียดแทนฝันแล้วค่ะ”                 ทำตัวได้นางเอกเว่อร์ๆ...                 ดาราสาวผู้ต้องเล่นละครนอกจอทำหน้าสลดอย่างยิ่งอย่างไม่ทิ้งลายแอ๊บ ทั้งที่ใจนั้นอยากจะพังเครื่องอัดเสียงที่เธอเห็นตรงหน้าแทบแย่                 “แล้วสรุปว่าเสี่ยปริศนานั่น”                 เอาแล้วไง... มาจนได้คำถามนี้                 “ผู้ชนะรายการวัดดวงรักค่ะ ข้อตกลงของเราคือต้องเจอกันทุกอาทิตย์ค่ะ”                 แล้วเสียงอ๋อก็ดังขึ้นจากหลายคน ดุจฝันนึกถอนหายใจ ถ้าหากว่าพวกนักข่าวนี้เข้าใจเรื่องได้ง่ายๆแบบนี้แต่แรกก็คงดีไม่ใช่น้อย                 แล้วดุจฝันก็พลันเหลือบเห็นนาฬิกาบนข้อมือของผู้ที่กำลังสัมภาษณ์อยู่ก็เห็นว่าเป็นเวลาที่เธอจะต้องไปเรียนเอ็มบีเอแล้ว เธอรีบยกมือไหว้นักข่าวทุกคนก่อนจะขอตัวออกมาพร้อมกับปิลันธน์                 เคลียร์ไปแล้วหนึ่งเรื่อง...                 แต่วันนี้เป็นวันนัดพบของเธอกับภาคภูมิอีกครั้ง ดุจฝันแอบถอนหายใจเบาๆ คราวนี้จะมีใครตามไปถ่ายรูปเธอกับเขาแล้วปล่อยข่าวเสียๆหายๆอีกไหมหนอ... ----------------------------to be continued--------------------------------------- จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 00:54:33

ความคิดเห็นที่ 6 ลงตอนที่ 6 แล้วเรียบร้อยนะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12009742/W12009742.html จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 01:12:23