ความคิดเห็นที่ 1 Defeated by your love ปราชัยรัก (Defeat love) ตอนที่ 6 หวั่นไหวและกลัว เสียงช้อนซ้อมกระทบกับจานข้าวดังก๊องแก๊งไปทั่วห้องอาหาร แต่ว่าไม่ได้ทำให้บรรยากาศการรับประทานเย็นวันนี้เสียอรรถรสเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเพิ่มความสนุกสนานเข้าไปอีก คุณหญิงพิสมัยมองดูคู่รักหนุ่มสาวทานข้าวพลางหยอกล้อไปมากันอย่างมีความสุข เธอไม่เคยคิดว่าจะมีอะไรมีความสุขไปมากกว่าการที่คนเราจะมีคนที่รักคอยอยู่ข้างๆ ดั่งเช่นเธอกับสามี ถึงแม้จะแต่งงานอยู่กินด้วยกันมานาน แต่ความสุขก็ไม่เคยจืดจางไปเลย “หนูหยินจ๊ะทานเยอะๆนะจ๊ะ” คุณหญิงพิสมัยตักผัดเผ็ดปลาดุกให้คนรักของหลานชาย และยังตักต้มส้มปลากระบอกให้อีกถ้วยเล็กๆ ถึงแม้ตอนแรกเธอจะเข้าใจผิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงไม่ดีมาให้ท่าหลานชายตนเองถึงบ้าน แต่ว่าหลังจากได้รู้ว่าทั้งสองเป็นคนรักกัน แถมหญิงสาวคนนี้ยังเป็นเลขาฯของลูกชายสุดที่รัก เธอจึงเปลี่ยนจากไม่ชอบกลายมาเป็นรักหญิงสาวคนนี้ทันที เธอปลื้มคนที่ทำงานเก่ง ฉลาด แถมยังสวยอีกต่างหาก “โห คุณป้าครับ คุณป้าตักแต่ปลา ปลา ปลาให้หยินทาน หยินเค้าเป็นคนนะครับไม่ใช่แมว จะได้ชอบเมนูปลาเป็นพิเศษ เอ๊ะ หรือว่าใช่ หยิ่ง...เหมือนกันเด๊ะ” พัฒนาพูดอย่างขำๆ ญิณราหันไปมองค้อนใส่พัฒนาแว๊บนึงแล้วจึงหันมาส่งยิ้มให้กับคุณหญิงพิสมัย “ขอบคุณคุณหญิงมากคะ เมนูพวกปลาหนูชอบทานมากเลยคะ สมัยเด็กๆคุณแม่ชอบบอกว่าทานแล้วจะฉลาด ไม่มั่วนิ่มค่ะ” ญิณราเน้นประโยคสุดท้ายเสียงดัง ก่อนจะหันไปยักคิ้วหนึ่งทีให้พัฒนา ปติกรณ์และมินตราขำเบาๆ เพราะรู้ว่าหญิงสาวกำลังแอบว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ พัฒนายิ้มมุมปาก เมื่อเห็นว่าหญิงสาวโต้เถียงเขาซึ่งเลื่อนขั้นจากเจ้านาย...มาเป็นคนรู้ใจ(ปลอมๆ) เรื่องมันชักจะสนุกขึ้นซะแล้วซิ หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว “นี่คุณหยิน จะหนีไปไหนเนี่ย ผมจะรัดข็มขัดให้คุณนะ ไม่ได้จะรัดคอฆ่าคุณซะหน่อย” พัฒนาเอ่ยขึ้นก่อนจะหัวเราะอย่างขำๆ เมื่อเขากำลังดึงสายเข็มขัดนิรภัยของฝั่งญิณราลงมาหมายจะรัดให้หญิงสาว แต่ว่าญิณรากลับเอียงตัวหนีเมื่อเห็นชายหนุ่มยื่นทั้งหน้าและตัวเข้ามาใกล้เธอ “แล้วท่านรองจะมารัดให้ดิฉันทำไมคะ ดิฉันทำเองได้” ญิณราพูดอย่างตกใจ พยายามเบี่ยงตัวออกห่างจากชายหนุ่มให้ไกลที่สุด ก็จะให้เธอไว้ใจเขาได้อย่างไร ทั้งเล่ห์เหลี่ยม ลูกเล่นเยอะแยะไปหมด เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วผู้ชายข้างๆเธอคนนี้พูดท้าทายเธอจนเธอตกปากรับคำเป็นแฟน(ปลอมๆ)กับเขาจนได้ เฮ้อ ซวยจริงๆเลย “อ้าว ก็คนเป็นแฟนกัน ก็ต้องทำอะไรที่หวานๆให้กันซิ หรือว่าคุณลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้คุณตกลงอะไรไว้” “ดิฉันจำได้ค่ะ แต่ดิฉันจำได้ว่าเราแค่แกล้งเป็นแฟนกันเท่านั้น” “แต่ถ้าอยากจะแกล้งให้สมบทบาท และเพื่อคุณป้าไม่สงสัย เราก็ต้องเริ่มจากอะไรเล็กๆน้อยๆกันก่อน ให้มันชินไง ถ้าเกิดครั้งหน้าคุณป้ามานั่งรถด้วยกันกับเรา แล้วเห็นเราสองคนต่างคนต่างทำ นั่งเงียบเป็นป่าช้า ท่านจะสงสัยเอาได้นะครับ” “...........” ญิณราพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองหน้าชายหนุ่มด้วยท่าทีอึ้งๆ ให้ตายซิ ผู้ชายคนนี้เป็นมนุษย์ที่มั่วนิ่มและแถได้เก่งที่สุดในโลกเท่าที่เธอเคยเจอมา ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง มีเหตุผลเท่าไหร่ แต่เขาไม่เคยฟังเลย มั่วนิ่มและเนียนได้ตลอด พัฒนาเมื่อเห็นญิณราเผลอ เขาจึงยื่นหน้าและตัวเข้าไปอีกครั้ง ยื่นมือเพื่อล็อคเข็มขัดนิรภัยให้หญิงสาว ก่อนจะเกิดความคิดแผลงๆแกล้งหญิงสาว เมื่อล็อคเข็มขัดเสร็จเรียบร้อย เขาจึงยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวเบาๆด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน และผละตัวออกมา ส่งยิ้มให้เธอ “กลิ่นน้ำหอม...หอมจัง...นะหยิน” ญิณราที่กำลังอึ้งเบิกตาโตด้วยความตกใจอีกครั้ง แก้มที่ถูกแต่งด้วยบรัชออนสีชมพูอ่อนกลับดูเข้มขึ้นโดยไม่ได้แต่งแต้มเพิ่มแต่อย่างใด เธอรู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นรัวเร็วขึ้น รู้สึกอึดอัดอยู่ในอก การหายใจเริ่มยาก แต่ก็ไม่ได้ลำบากเกินจะหายใจ พัฒนาหัวเราะเบาๆอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหญิงสาว และมือที่สั่นอยู่น้อยๆ ก่อนจะหันไปสตาร์ทรถ เมื่อเสียงสตาร์ทรถดัง ญิณราจึงสะดุ้งรู้สึกตัว เตรียมตัวอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พัฒนารู้ทัน เขายื่นมือมาปิดปากหญิงสาว และยื่นหน้าเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับทำสีหน้าเจ้าเล่ห์ “อ๊ะๆๆ ผมกำลังจะขับรถนะครับที่รัก เงียบๆหน่อยนะ เดี๋ยวผมจะไม่มีสมาธิขับรถ แต่จะไปมีสมาธิทำอย่างอื่นแทนล่ะแย่เลยนะ” ญิณราอึ้งเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน นี่เธอฟังผิดหูฟาดตาเฝื่อน หรือว่าสมองกระทบกระเทือนเกิดจากการนอนน้อย คำพูดหวานเลี่ยนพร้อมกับประโยคชวนคิดของชายหนุ่ม ฟังดูแล้วขัดๆ ไม่น่าจะเป็นเรื่องจริง หรือถ้าไม่ใช่เธอบ้าแต่เป็นเขาบ้าไปแทนหรือเปล่า สงสัยจบวันนี้คงจะต้องไปตรวจสุขภาพทั้งร่างกายและสมองหน่อยเสียแล้ว แต่หัวใจของเธอกลับเต้นรัวเร็วมากกว่าเดิม หรือว่าจะเป็นปัญหาเกี่ยวกับหัวใจนะ “ท่านรอง...!” “อื้ม ไม่ใช่ ผิดแล้วหยิน” พัฒนาหันมาโบกนิ้วชี้ไปมา ทำเหมือนไม่พอใจอยู่ในท่าที “อะไรคะ” ญิณราทำหน้างง เธอเพิ่งฉุกคิดได้ว่าเขาเรียกชื่อเล่นของเธอโดยไม่มี’คุณ’นำหน้ามาสองรอบแล้ว ซึ่งปกติชายหนุ่มจะเรียนเธอว่า’คุณ’ตลอด ไม่ว่าจะชื่อจริงชื่อเล่น อะไรของเขาอีก ผีเข้าหรือยังไงนะ ดูถ้าจะเป็นผีบ้าเสียด้วย ไม่ใช่ผีดุ “ต่อไปนี่เราต้องเรียกชื่อกันโดยไม่มีคำนำหน้าว่าคุณหรือยศตำแหน่ง เพราะมันจะดูห่างเหินเกินไป คนเป็นแฟนกันเค้าไม่เรียกกันหรอกว่าคุณพัฒนา ท่านรองประธาน” “แต่ถ้าดิฉันเรียกแบบนั้นมันจะดูไม่ดี ไม่เหมาะสมนะคะ ถ้าเกิดคนอื่นมาได้ยินเข้า...” “ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ เพราะยังไงเราก็เป็นแฟนกัน จริงหม่ะ” พัฒนาส่งยิ้มให้ญิณราอีกครั้ง หัวใจของเธอเต้นรัวเร็วขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำว่าแฟน คำๆเดียว และสถานะเดียวที่ทำให้เธอเคยเสียใจมากที่สุดในชีวิต “แต่เราไม่ได้เป็นกันจริงๆซักหน่อยนะคะ ดิฉันก็บอกไปแล้วว่า....” “จะเป็นแฟนจริงหรือแกล้งเป็นจริง คำว่าแฟนก็คือคำว่าแฟน แล้วก็ต่อไปนี้เวลาพูดกับผมไม่ต้องเรียกแทนตัวว่าดิฉันแล้ว เรียกว่า ฉัน...เรา...หรือว่า...หยินก็ได้นะ ผู้หญิงเวลาเรียกแทนชื่อตัวเองน่ะน่ารักดี ผมชอบ” “ท่าน...!” “อ๊ะๆๆ นั่นไง ผมบอกแล้วนะว่าอย่าเรียก เรียกหนึ่งครั้งผมหอมแก้มหนึ่งทีนะ ยังจำเรื่องคืนนั้นได้มั้ย คราวนี้ผมมีข้ออ้างแล้วนะ แถมไม่ผิดอีกต่างหาก หรือว่า...อยากให้ผมหอมล่ะ” พัฒนาพูดดักคอหญิงสาว พลางทำหน้าเจ้าเล่ห์แบบที่หญิงสาวคิดว่าคงไม่มีใครในโลกนี้ทำได้เจ้าเล่ห์เท่าผู้ชายคนนี้ที่สุดอีกแล้ว ญิณราที่กำลังอ้าปากค้างอยู่หุบปากลงทันที ให้ตายซิ นี่เป็นข้ออ้างและกฎที่ไร้เหตุผล ไร้ความน่าเชื่อถือที่สุดตั้งแต่ลืมตาเกิดมาดูโลก แต่ดูจากท่าทางและการพูดของชายหนุ่มเมื่อกี้ดูเหมือนกับว่าชายหนุ่มกล้าทำจริงๆ จนเธอชักหวั่น กลัวว่าเขาจะเกิดบ้าเหมือนคืนๆนั้นอีก หวั่นอะไรกันนะ หวั่นไหวหรือหวั่นใจ หวั่นกลัวว่าจะเกิดไปชอบผู้ชายคนนี้เข้าจริงๆอย่างงั้นหรือ เฮ้ย ไม่ใช่แล้ว เธอไม่มีวันชอบผู้ชายคนนี้แบบนี้เด็ดขาด ต่อให้ต้องเป็นโสดไปตลอดชีวิต ไม่มีชายหนุ่มคนอื่นมาเหลียวแล เธอก็ไม่มีวันหลงเสน่ห์ผู้ชายข้างๆเธอคนนี้เด็ดขาด ทั้งเจ้าเล่ห์เพทุบาย กวนประสาทเธอได้ไม่เว้นแต่ละวัน หาเรื่องมาให้เธอตลอดเวลา แค่คิดว่าเธอจะหวั่นไหวหวั่นใจเพราะผู้ชายคนนี้ สงสัยวันนั้นเธออาจจะเป็นบ้า พัฒนายิ้มน้อยๆพลางมองหน้าหญิงสาวที่กำลังทำหน้าบึ้งตึงคิ้วขมวด เหมือนกับว่ากำลังคิดอะไรหนักๆอยู่ ดูท่าจะไม่พ้นเรื่องของเขาและคำขู่ของเขาเมื่อกี้นี้เป็นแน่ “โอเค ไม่มีปัญหาอะไรแล้วใช่ไหม งั้นผมจะขับรถแล้วนะ ป่านนี้ไอ้ตี้กับมิ้นท์ถึงบ้านแล้วมั้งเนี่ย” “..............” ญิณราไม่ได้ตอบคำถามพัฒนา เพียงแต่หันไปมองหน้าพัฒนาอย่างไม่พอใจแว๊บหนึ่งและพยักหน้าอย่างจำใจ พัฒนายิ้มยักไหล่ ก่อนจะปรับเกียร์ถอยรถทันที จากคุณ : เด็กน้อยMN (mollaly) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 01:43:15

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อคะ...^^ “ขอบคุณสำหรับอาหารวันนี้มากคะ อร่อยมากๆเลยคะ” ญิณราเอ่ยขอบคุณหญิงสาวสูงอายุในขณะที่กำลังเดินออกมาประตูหน้าบ้าน ซึ่งมีรถของพัฒนาจอดไว้อยู่ หลังจากนั้นในระหว่างทานข้าว พัฒนามีแซวหยอกล้อแหย่หญิงสาวเล่นบ้างเป็นบางพัก ส่วนญิณราก็ตอบโต้ด้วยคำพูดดูดีแต่ออกแนวประชดและว่าชายหนุ่มทางอ้อม โดยมีปติกรณ์และมินตรานั่งขำอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะอาหาร และคุณหญิงพิสมัยที่รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เพียงแต่คิดว่าหลานชายตนเองอยากจะแหย่แฟนสาวเล่นเท่านั้น เลยไม่ได้ใส่ใจอะไร “ไม่เป็นไรจ๊ะ วันหลังหนูหยินก็มาบ่อยๆสิ มีคนมาทานข้าวด้วยกันเยอะแยะสนุกดี ป้าชอบ หนูมิ้นท์ด้วยนะ มาบ่อยๆยังไงพวกเราก็คนกันเองแล้ว” “ค่ะคุณป้า” มินตรายิ้มก่อนจะเอ่ยตอบ และหันไปส่งยิ้มให้กับญิณราด้วย “ตายแล้วหนูมิ้นท์!” คุณหญิงพิสมัยทำท่าและเสียงตกใจ จนมินตราสะดุ้งตกใจ คิดว่าตัวเองพูดหรือทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ญิณราที่ยืนอยู่ข้างๆคุณหญิงพิสมัยตกใจตามมินตราเช่นกัน จะมีก็แต่ชายหนุ่มสองคนที่ดูไม่ตกใจ แต่ยังยืนยิ้ม มองดูหญิงสาวทั้งสองคนทำท่าตกใจด้วยความขำและเอ็นดู “คะ?” “เรียกป้าได้ไง อันนั้นต้องให้หนูหยินเรียก ส่วนหนูนะต้องเรียกว่าคุณแม่ซิถึงจะถูกต้อง” เมื่อคุณหญิงพิสมัยพูดเสร็จ มินตรายิ้มขำเล็กน้อย ส่วนญิณราเองก็แอบขำเช่นกัน ในระหว่างทานข้าวเธอกับคุณหญิงพิสมัยได้สนทนาพูดคุยกันเป็นส่วนมาก เธอจึงได้รู้ว่าคุณหญิงพิสมัยไม่ได้เป็นคนดุหรือใจร้าย แต่ว่าทั้งใจดีและขี้เล่นเหมือนลูกชายและหลานชายไม่มีผิด เพียงแต่ลูกชายและหลานชายทั้งสองจะขี้เล่นมากกว่า ที่ดุในตอนแรกนั้นก็เพราะความรัก “ค่ะคุณแม่” มินตราเอ่ยตอบ คุณหญิงพิสมัยโผกอดมินตราด้วยความเอ็นดู เธอรู้จักเด็กสาวคนนี้มาตั้งแต่เด็กๆ เธอจึงรู้ดีว่าเด็กคนนี้นอกจากจะหน้าตาน่ารักแล้ว นิสัยรึก็ดีมาก สกุลรุนชาติฐานะหน้าตาทางสังคมเรียกว่าเพียบพร้อมครบครันไปเสียทุกอย่าง จะไม่ให้เธอรู้สึกปลาบปลื้มกับว่าที่ลูกสะใภ้ในอนาคตได้อย่างไรกัน ญิณรามองทั้งสองคนกอดกันด้วยความรู้สึกมีความสุข เธอนึกรักมินตราเหมือนดั่งน้องสาวแท้ๆ และเคารพคุณหญิงพิสมัยเหมือนญาติผู้ใหญ่ตนเอง ผู้หญิงทั้งสองคนนี้แม้จะแตกต่างด้วยอายุ แต่ว่านิสัยน้ำใจของทั้งคู่นั้นประเสริฐ ถึงแม้เธอจะได้พบเจอทั้งคู่เพียงไม่นาน แต่กลับรู้สึกผูกพันกับทั้งคู่ ราวกับว่ารู้จักมาเป็นเวลาหลายสิบปี “แล้วหนูหยิน ลองเรียกป้าว่าคุณป้าซิจ๊ะ เมื่อกี้ตอนทานข้าวเห็นเรียกแต่คุณหญิง ไหนลองเรียกคุณป้าซิจ๊ะ” คราวนี้ถึงตาญิณราบ้าง หญิงสาวทำท่าอึกอัก ทำสีหน้าลำบากใจ พัฒนาแอบขำ ก่อนจะเนียนเดินเข้าไปทางด้านหลัง ยื่นมือไปโอบเอวหญิงสาวโดยไม่ได้รับอนุญาต ญิณราสะดุ้งตกใจ  จู่ๆหัวใจก็เต้นแรงกับสัมผัส ก่อนจะหันหน้าไปมองหน้าชายหนุ่มอย่างหาเรื่อง พลางพยายามแกะมือของชายหนุ่มออกจากเอวของตน แต่ดูจะไม่เป็นผล มือของชายหนุ่มเหนียวยิ่งกว่ากาวลาเท็กซ์และหนึบยิ่งกว่าปลาหมึกเสียอีก แต่คนเป็นแฟนกัน(?) โอบเอวกันถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา...จริงมั้ย “เรียกเถอะจ๊ะหยิน น้องมิ้นท์ยังเรียกเลย หยินก็ควรจะเรียกบ้างนะ จะได้ชินปาก ถือว่าผมก็ขอด้วยนะจ๊ะ” พัฒนาเอ่ย และยักคิ้วให้หญิงสาว ญิณรากัดฟันกรอด เธอจะพูดอะไรหรือจะทำอะไรตรงนี้คงจะไม่ดี ต่อหน้าคุณหญิงพิสมัยถ้าเกิดพูดอะไรน่าสงสัย เดี๋ยวคุณหญิงจะสงสัยเอาได้ เธอจึงได้แต่ยิ้มให้ชายหนุ่ม แต่เป็นยิ้มที่ดูน่ากลัวพิลึก คุณหญิงพิสมัยมองทั้งสองคนด้วยสายตาเอ็นดู ปติกรณ์และมินตราหัวเราะดังคิกคักเมื่อเห็นทั้งสองคู่ทำท่าเหมือนจะทะเลาะกันอยู่เป็นนัยๆ จะเป็นสงครามเย็นก็ไม่ใช่ สงครามประสาทก็คงไม่เชิง เรียกว่าคู่รักคู่แค้นน่าจะดูดีกว่า “ค่ะ ก็ได้คะ คุณ...เอ่อ...คุณป้า” ญิณราหันมาตอบคุณหญิงพิสมัย แต่ยังคงพยายามแกะมือของชายหนุ่มอยู่ “จ๊ะ เอาหล่ะกลับบ้านกันเถอะจ๊ะ วันนี้วันศุกร์ รถในกรุงเทพฯคงจะติด เดี๋ยวจะกลับบ้านดึก หนูมิ้นท์เดี๋ยวให้ตาตี้ขับรถไปส่งนะ และตาตี้แม่ฝากสวัสดีคุณยงยุธรกับคุณรัชนีด้วย อย่าลืมล่ะ ส่วนหนูหยิน....” “ผมขับรถไปส่งเองครับผ้ม คุณป้าไม่ต้องบอกหรอกครับ ผมรู้หน้าที่ดี” พัฒนาเอ่ยต่ออย่างอารมณ์ดี พลางยกมือข้างหนึ่งขึ้นทำท่าวันทยาหัสต์ แต่มืออีกข้างหนึ่งยังคงโอบเอวของหญิงสาวอยู่ คุณหญิงพิสมัยส่ายหน้าน้อยๆกับความทะเล้นของหลานชายตนเอง “ป้าก็คิดว่าตาพัตคงรู้แล้ว ตั้งใจจะหยุดให้พูดตั้งแต่แรกอยู่แล้วหล่ะ” “ฮ่าๆๆ คุณป้านี่รู้ใจผมทุกเรื่องจริงๆ” พัฒนาหัวเราะด้วยความชอบใจ คุณหญิงพิสมัยทำเสียงหึและยิ้มให้กับหลานชาย หลังจากนั้นจึงหันไปล่ำลาหญิงสาวและเด็กสาว “วันหลังเจอกันใหม่นะจ๊ะ หนูมิ้นท์ หนูหยิน” “งั้นผมไปสตาร์ทรถก่อนนะครับคุณป้า ไปกันเถอะไอ้ตี้” พัฒนาผละออกจากหญิงสาว ก่อนจะเดินไปยังรถของตนเอง ปติกรณ์เองก็เดินไปยังรถของตนเองเช่นกัน ญิณราถอนหายใจและเอามือจับหน้าอกเมื่อชายหนุ่มเลิกเอามือมาจับเอวของเธอและเดินออกไปแล้ว มินตราหันมามองญิณราและแอบยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะหันไปลาหญิงสาวสูงวัยและยังเป็นถึงมารดาของคนรักของตน “กลับก่อนนะคะคุณแม่” “กลับก่อนนะคะ...เอ่อ...คุณป้า” ญิณราเอ่ยลา คุณหญิงพิสมัยมองทั้งคนด้วยสายตาเอ็นดู “จ๊ะ วันหลังเจอกันใหม่นะจ๊ะ” หลังจากล่ำลากันเสร็จเรียบร้อย ไม่นานรถยนต์สองคันจึงได้ฤกษ์ขับเคลื่อนออกจากบ้าน และมุ่งไปสู่ถนนใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหน้าปากซอย ยามค่ำคืนของกรุงเทพมหานคร บนถนนสายหนึ่ง ถึงแม้ว่าอากาศจะร้อน รถจะติดสักแค่ไหน แต่ดูท่าจะไม่ร้อนเท่ากับใจของหญิงสาว ซึ่งกำลังนั่งอยู่ภายในรถรถวอลโวซีสามสิบสีส้ม ตั้งแต่รถเคลื่อนตัวออกจากบ้านของชายหนุ่ม ญิณรานั่งเงียบตลอดทาง ได้แต่นั่งคิดว่าที่เธอโกหกคุณหญิงพิสมัยไปนั้นดีแล้วหรือ มันถูกต้องแล้วหรือ การโกหกผู้ใหญ่มันไม่ถูกต้องทั้งทางพฤติกรรมและศีลธรรม เธอไม่ชอบการโกหก ทั้งการโกหกผู้อื่นและการถูกโกหก เธอรู้ดี...เมื่อความจริงปรากฏ มันทั้งเจ็บ ทั้งแค้น “นั่งหน้าเครียดเป็นหมีอดนอนเชียวนะ” พัฒนาเอ่ยแซวหญิงสาว ตั้งแต่ขับรถออกจากบ้านเขาดูท่าทีของหญิงสาวมาตลอดทาง คงไม่พ้นเรื่องที่โกหกคุณป้าของเขาเป็นแน่แท้ “................” ญิณราไม่พูดอะไร เพียงแต่หันไปมองชายหนุ่มตาขวาง ก่อนจะหันไปมองวิวนอกกระจกหน้าต่าง โกธรคือโง่ โมโหคือบ้า ถึงเธอจะโกธรหรือไม่พอใจก็ต้องเงียบไว้ดีที่สุด พัฒนายิ้มเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทำเป็นไม่สนใจเขา แต่กลับทำหน้าบึ้งตึง ไม่ต้องพูดแค่ใบหน้าก็บอกแล้วว่ากำลังไม่พอใจเขาอยู่ ถึงจะทำหน้าบึ้ง แต่ก็ยังสวยอยู่นะ “ขอตัวก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์” ญิณราเอ่ยลาพัฒนา เมื่อรถขับเคลื่อนมาถึงหน้าหอพักแห่งหนึ่ง ซึ่งใช้เวลาเดินทางจากบ้านชายหนุ่มมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ และรีบเดินขึ้นเข้าไปในหอพักทันที พัฒนามองหญิงสาวเดินเข้าไปในตึกจนลับสายตา สักพักจึงถอนหายใจออกมาเบาๆ และยิ้มให้กับตนเอง เขาเองก็รู้ตัวว่าบางทีเขาก็ทำเกินไป แต่จะทำยังไงได้หล่ะ ในเมื่อตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ในห้องนอน ญิณราวางไดร์เป่าลมลงบนโต๊ะแป้ง ถอดปลั๊กเรียบร้อย เดินลงมานั่งที่ปลายเตียง เธอนั่งคิดถึงเรื่องราวของเธอกับชายหนุ่มข้างๆ ทั้งๆที่เรื่องมันเพิ่งเกิด แต่เธอกลับรู้สึกเรื่องมันเกิดมายาวนานมากเหลือเกิน อีกทั้งความสัมพันธ์ที่ประหลาด และความรู้สึกที่เริ่มจะประหลาดของเธอด้วย เธอกับเขาแค่แกล้งเป็นแฟนกันเท่านั้น แต่การกระทำของเขากลับทำให้เธอหวั่นไหว เธอใจเต้นทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้เธอ รู้สึกเหมือนจะควบคุมสติไม่ค่อยอยู่ ความรู้สึกกลัวถาโถมเข้ามา กลัว...กลัวอะไรนั้น...เธอไม่รู้ เธอรู้แค่เพียง เธอกลัวเหลือเกิน...ฉากสุดท้าย...กลัวเหลือเกิน ญิณรากระเถิบขึ้นไปนอนบนเตียง หลับตาตาลงช้าๆ พยายามเตือนสติตัวเอง... เขาและเธอไม่ได้เป็นคนรักกัน...เพียงแต่เป็นแค่แฟนกัน... สรุปแล้วเขาและเธอมีสถานะเป็นอะไรกันแน่นะ มันดูคลุมเครือ ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจเหลือเกิน อา...กลัวเหลือเกิน... ติดตามตอนต่อไปคะ ^^ แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 02:20:36 จากคุณ : เด็กน้อยMN (mollaly) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 01:46:57

ความคิดเห็นที่ 3 นิยายตอนก่อนๆและเรื่องอื่นๆที่เกี่ยวข้อง มองท้องฟ้า กอดผืนทราย ใจอยู่ที่เธอ ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11949221/W11949221.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11955669/W11955669.html ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11958438/W11958438.html ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11959871/W11959871.html ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11987499/W11987499.html ตอนที่ 6 (จบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11990996/W11990996.html Defeated by your love ปราชัยรัก ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11907790/W11907790.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11912841/W11912841.html ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11920897/W11920897.html ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11926253/W11926253.html ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11936947/W11936947.html ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12014792/W12014792.html ตอนพิเศษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11926407/W11926407.html ตอนพิเศษ(2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11926529/W11926529.html จากคุณ : เด็กน้อยMN (mollaly) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 02:04:10

ความคิดเห็นที่ 4 อย่านานนักนะครับ หมายถึงว่าอย่าไปแวนซ์นาน กะเดี๋ยวจะตกมอไซ ขาบวม แหะแหะ ล้อเล่นนาครับ อย่าให้คนอ่านรอนานนัก  นะครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:35:00

ความคิดเห็นที่ 5 ดีใจด้วยกับผลการสอบนะครับ บอกแล้วว่าต้องผ่าน^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 55 07:05:07