คืนนึงเมื่อหลายเดือนก่อนท่ามกลางสายฝน โอลิเวียนั่งคู้หลบฝนอยู่ตรงถังขยะข้างป้ายรถเมล์ในเมืองเธอใส่แค่รองเท้าแตะเก่าๆข้างเดียว ชุดนอนตัวบางเปียกปอน โอลิเวียนั่งตัวสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บนัยน์ตาบวมเป่งแสดงให้เห็นว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ฉันรักคุณ....ฉันรักคุณ...ฉันรักคุณ เธอพูดซ้ำไปซ้ำมาเป็นร้อยๆครั้ง ฉันรักคุณ...ฮือๆ ...ฉันรักคุณ เธอพูดไปร้องไห้ไปน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลลงอาบทั้งสองแก้ม จนแยกไม่ออกว่าเป็นเพราะฝนตกหนักมาก หรือน้ำตาเธอกันแน่ที่ทำให้เธอมองเห็นถนนเบื้องหน้าได้พร่ามัวขนาดนี้
นานเท่าไรไม่รู้ที่โอลิเวียหนาวสั่นและเปียกปอนอยู่ตรงนั้น สติดูเหมือนจะเลื่อนลอยไกลออกไปภาพที่มองเห็นดูเลือนลางลงทุกที แล้วเธอก็รู้สึกเหมือนตัวลอยขึ้น มีผ้าผืนหนามาห่อหุ้มตัวเธอ โอลิเวียได้ยินเสียงเหมือนมีคนเรียกมาจากที่ไกลแสนไกล คุณ คุณ คุณ ...ตื่นสิคุณ บ้านคุณอยู่ที่ไหน คุณเป็นอะไรรึป่าวเดี๋ยวผมจะพาคุณไปส่งโรงพยาบาล เสียงอันนุ่มนวลนั้น โอลิเวียได้ยินเป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่สติของเธอจะดับวูบลง
จากคุณ |
:
//JaE_PhUn
|
เขียนเมื่อ |
:
27 เม.ย. 55 09:18:56
|
|
|
|