ความสุขในวันสงกรานต์

ความสุขในวันสงกรานต์

เมื่อ ๑๓ เมษายน ๒๕๕๕ พันทิประบุว่าเป็นวันมหาสงกรานต์   ตามธรรมดาวันนี้จะมีลูกหลาน ที่ไม่ใช่ญาติแต่เขานับถือครอบครัวเรา เพราะผู้ใหญ่ของเขาเคยเป็นคนเลี้ยงลูกของเรามาร่วมยี่สิบปี ลูกของเขาก็นับถือเราเป็นพ่อ  หลานของเขาก็นับถือเราเป็นปู่เป็นตา เราเคยบอกว่าไม่จำเป็นต้องมา ทั้งวันเกิด วันปีใหม่ วันพ่อ วันแม่ หรอก มาวันสงกรานต์หรือวันครอบครัวก็พอแล้ว เขาก็เลือกมาตามที่เขาว่าง วันใดวันหนึ่งในแต่ละปี แต่ปีนี้เขาจะมาวันที่ ๑๖ เม.ย. วันที่ ๑๓ เม.ย.เราจึงว่าง

ในสวนอ้อยนี้มีประเพณี ที่ปฏิบัติกันมานานพอควรคือ  กรรมการหมู่บ้านจะนำ สมาชิกสภาเขต สมาชิกกรุงเทพมหานคร และสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เขตดุสิต มารดน้ำขอพรผู้เฒ่าหลายคนในหมู่บ้าน แล้วแต่เขาจะเลือก ซึ่งจะยกขบวนกันมาถึงบ้าน โดยไม่รู้ตัว  เพิ่งมาเปลี่ยนเมื่อปีที่แล้ว คือเชิญผู้เฒ่าทังหลายไปรวมกันที่หน้าบ้าน ของประธานกรรมการหมู่บ้าน แล้วก็รดน้ำเรียงกันไป เมื่อปีที่แล้วมีสามสิบคน  รดกันเวลาก่อนเพล ซึ่งเขาได้เชิญเราไปด้วย

มาปีนี้เขาก็เชิญด้วยปากแต่ต้นเดือน แล้วว่าจะนัดหมายอีกครั้งหนึ่ง แต่พอถึงวันนี้เราก็เตรียมตัวตั้งแต่เช้า นั่งรอให้เขามาแจ้งเวลา จนเกือบห้าโมงเช้า ก็ยังไม่มีใครมาเชิญ ขืนรอโดยไม่มีกำหนดก็เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ จึงออกจากบ้านไปทำบุญที่วัดปทุมวนาราม ตามกำหนดการของเราในเดือนนี้

เคยเล่าถึงวัดนี้มาหลายครั้งแล้ว ว่าเดินทางโดยรถปรับอากาศ สาย ๕๐๕ ก็ต้องลงเดินจากสี่แยกราชประสงค์ ไปถึงวัด ถ้าไป สาย ๑๖ ก็ต้องลงเดินผ่านสยามสแควร์ ไปจนถึงวัดที่อยู่ตรงข้ามกับสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ระยะทางพอกัน แต่จากแยกราชประสงค์เป็นทางเท้าธรรมดา ส่วนจากแยก     มาบุญครองต้องขึ้นสะพานลอย  ซึ่งเดี๋ยวนี้ขึ้นไม่ไหวแล้ว ถ้าขึ้นแท็กซี่ก็ต้องอ้อมไป เพราะแถวนั้น เป็นถนนเดินรถทางเดียวทั้งราชปรารภ และพระราม ๑

คราวนี้จึงคิดจะเปลี่ยนเส้นทางใหม่ ไปโดยรถไฟฟ้า บี.ที.เอส. โดยขึ้นรถแอร์   สาย ๕๑๕ ไปลงปลายทางที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ แล้วก็เดินเลาะรั้วโรงพยาบาลราชวิถี ไปตามถนนพญาไท เพื่อขึ้นบันไดเลื่อน เมื่อถึงชั้นขายตั๋ว ก็แลกเหรียญสิบบาทสองอัน เพราะระยะทางจากสถานีนี้ไปลงสถานีสยาม ราคายี่สิบบาท  

รถขบวนนี้ หรือจะทุกขบวนในวันนี้ก็ไม่ทราบ  จะมีเด็กวัยรุ่นหนุ่มสาว นุ่งกางเกงขาสั้น  มาก ๆ  ถือเครื่องฉีดน้ำขนาดต่าง ๆ ขึ้นมาเบียดกันแน่น จนแทบจะยืนได้โดยไม่ต้องจับราว และพากันลงสถานีสยามพร้อมกับเราแทบจะหมดทุกตู้ คงจะเข้าไปเล่นสงกรานต์กัน ในสยามสแควร์เป็นแน่ ส่วนเราเองก็เดินลงบันไดไปต่อสะพานลอยข้ามถนน ถึงหน้าวัดพอดี

ไหว้พระประธานตรงหน้าโบสถ์ แล้วก็เข้าไปในสำนักงานของวัด บริจาคเงินบำรุงวัด ในนามของ พ่อ แม่ ผู้มีพระคุณ และตนเองกับน้อง รวม ๖๐๐ บาท แล้วก็เดินผ่านศาลาพระราชศรัทธา เข้าไปในสวนพระราชศรัทธา เพื่ออาศัยร่มเงาของต้นไม้ที่เบียดกันแน่นขนัด นั่งเก้าอี้ฟังเสียงพระเทศน์ดังแผ่ว ๆ ออกมาจากลำโพงที่ติดตั้งไว้บนพื้นดินทั่วบริเวณสวน

นั่งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศ ที่ร่มเย็นและสงบสงัด ทั้ง ๆ ที่ฟังไม่ค่อยชัดเจนเท่าใดนัก ตามประสาคนหูตึง จนรู้สึกสบายใจหายเพลีย จึงออกจากวัดเมื่อเวลาประมาณบ่ายโมงครึ่ง ดีที่ได้กินข้าวขาหมู ที่หน้าโรงพยาบาลราชวิถีรองท้องไว้ก่อนแล้ว  จึงไม่มีปัญหาที่จะเดินทอดน่อง ผ่านศูนย์การค้าใหญ่โตมโหฬารพันลึก เฉียดด้านที่มีน้ำตกไหลกระเซ็นลงมาจากกำแพง  พอให้คลายร้อนได้บ้าง

เดินมาจนเกือบถึงสี่แยกไฟแดงมาบุญครอง จึงพบบันไดเลื่อน ให้เกาะราวขึ้นไปบนตัวสถานีได้เช่นเคย แล้วก็เข้าช่องแลกเงินค่าโดยสารเหมือนขามา แต่เจ้าหน้าที่ถามว่า คุณตาเอาบัตรประขาขนมาด้วยหรือเปล่า ก็บอกว่าเอามา และขยับจะควักบัตรจากกระเป๋าเงิน แต่เธอก็รีบบอกว่าวันนี้เป็นวันผู้สูงอายุ เชิญไปติดต่อรับบัตรขึ้นรถฟรีที่ช่องโน้น  เราจึงรีบขอบคุณแล้วเดินไปยังช่องที่เธอชี้ให้ พร้อมกับนึกว่า ที่สถานีอนุสาวรีย์ทำไมไม่แนะนำอย่างนี้บ้างเล่า

แล้วก็นึกย้อนไปถึงตอนที่ขึ้นรถแอร์จากสวนอ้อย เราถือบัตรกับค่าโดยสารไว้ในมือตั้งนาน กระปี๋ก็คุยกับคนขับเรื่อยไป ไม่ได้สนใจเราเลย เพราะเป็นวันผู้สูงอายุนี่เอง

เมื่อไปถึงช่องแลกเงินและส่งบัตรประชาชนให้แล้ว เจ้าหน้าที่สาวก็ถามว่าอะไรไม่รู้ ต้องบอกว่าเราหูตึงครับ เธอจึงหยิบแผ่นพับที่แสดงเส้นทางเดินรถ มีชื่อสถานีรายทางให้ดู จึงเดาว่าเธอให้บอกว่าจะลงที่ไหน เมื่อบอกว่าสถานีอนุสาวรีย์ เธอก็เขียนโค้ตประจำสถานีลงไปบนตั๋ว  เราจึงได้ขึ้นรถไฟฟ้าฟรีตามสิทธิ์ของผู้เฒ่า เช่นเดียวกับรถแอร์ขากลับเมื่อเห็นเราควักบัตร เธอก็เดินเมินไปโดยไม่ว่าอะไร

พอรถผ่านสวนจิตรลดา เธอก็บอกผู้โดยสารว่า เขาดินมีคนลงมั้ย เราจึงนึกขึ้นมาได้อีกว่า ที่นี่ก็ฟรีเหมือนกัน เลยรีบตามผู้คนลงจากรถ ไปยืนอยู่หน้าประตูสวนสัตว์ดุสิต ด้วยสัญชาตญาณชอบของฟรีที่ซ่อนอยู่ในจิตใต้สำนึก

เขาดินวนาหรือสวนสัตว์ดุสิตนี้ เป็นสวนสาธารณะที่ใกล้บ้านที่สุด ในช่วงเวลา ๗๐ ปีที่อยู่สวนอ้อยไม่ทราบว่ามาเที่ยวเดินเล่น ไม่รู้กี่ครั้งตั้งแต่เด็ก จนโตเป็นผู้ใหญ่ มีลูกก็พาลูกมาเที่ยว แต่ครั้งสุดท้ายเมื่อเขาประกาศเป็นปีผู้สูงอายุครั้งแรก เราอายุ ๖๕ ปีพอดี จึงลองเข้าฟรีไปนั่งดื่มเบียร์ใส่น้ำแข็ง แถวสะพานที่สำหรับดูปลา นั่งก็เป็นเวลาสิบห้าปีมาแล้ว

วันนี้ซุ้มหน้าประตูด้านถนนราชวิถี เปลี่ยนแปลงไปมาก เขาตกแต่งเป็นรูปสัตว์ป่าชนิด  ต่าง ๆ   น่าสนใจ และในระหว่างวันหยุดสงกรานต์นี้ เขาได้จัดการแสดงต่าง ๆ ทำให้มีผู้คนมาเที่ยวกันมากมาย เป็นเด็กและผู้ใหญ่ครึ่งต่อครึ่ง ไม่นับเด็กเล็กที่มากับผู้ปกครอง  แต่เด็กวัยรุ่นที่มาเขาดินนี้ แต่งตัวสวยน้อยกว่าพวกที่ไปเล่นสงกรานต์ สยามสแควร์อย่างเทียบไม่ติด

เราเดินผ่านเจ้าหน้าที่ทางประตูเข้า โดนใช้ใบหน้าแทนบัตร แล้วก็เดินเลาะเลียบไปทางเขตสัตว์แอฟริกา ผ่านสะพานที่ชมปลาก็ถึงซุ้มขายเครื่องดื่ม ใกล้กับสถานีรถพ่วง เมื่อแวะเข้าไปจึงเห็นว่า ในตู้แช่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เต็มเพียบทุกยี่ห้อ จึงแวะเข้าไปอย่างคนคุ้นเตย แม้ว่าผู้ขายจะไม่ใช่ คนเดียวกับเมื่อหลายปีก่อน เมื่อได้เบียร์กระป๋องกับน้ำแข็งแห้ง และส่งเงินให้เธอแล้วจึงบอกว่า คิดว่าจะไม่มีเบียร์ขายเหมือนที่อื่น ๆ  เธอบอกว่า ที่นี่มีฝรั่งมาเที่ยวมาก และดื่มเบียร์กันเป็นส่วนใหญ่ เราก็แย้งว่า คือเขาห้ามขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ในสวนสาธารณะไง สวนลุมพินียังไม่มีขายเลย ทั้ง ๆ ที่มีฝรั่งมาพักผ่อนมากมาย  เธอก็ยิ้มแล้วทอนเงินให้โดยไม่ว่าอะไร เราจึงย้ำว่า เขาคงจะห้ามเฉพาะสวนสาธารณะเท่านั้น เขาดินเป็นสวนสัตว์ ก็เลยขายได้ไง แล้วเราก็หัวเราะพร้อมกันอย่างสบายใจ

เราหิ้วเครื่องดื่มสองมือ เดินวนหาที่นั่งอยู่ครูหนึ่ง เพราะโต๊ะเก้าอี้ที่รั้งริมสระน้ำ ก็เต็มหมด รวมทั้งม้านั่งรูปร่างต่าง ๆ ก็มีผู้จับจองหมด มีเหลือม้าเล็ก ๆ อยู่ตัวเดียว ที่ดูสกปรก ยังว่างอยู่ไม่ไกลจากขอบสระนัก จึงเข้าไปหย่อนก้นอาศัยพักขาเสียหน่อย แล้วก็ชงเครื่องดื่มผสมน้ำแข็งจิบทีละนิด พร้อมกับชมวิวในสระใหญ่ที่มี เรือจักรยานนาวา แล่นผ่านไปมา พอเพลินตาเพลินใจบ้าง

เราใช้เวลาพักผ่อน ละเลียดเครื่องดื่มใส่น้ำแข็ง ร่วมครึ่งชั่วโมงจึงหมด แล้วก็ลุกขึ้นเอากระป๋องและกระบอกเปล่าไปทิ้งถังขยะ พร้อมกับคิดว่าจะทำอะไรต่อไป จะเดินไปดูสัตว์หรือดูทิวทัศน์รอบบริเวณ ก็คงจะไม่ไหว แต่ก็อยากรู้ว่าเขาดินเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยอย่างไรบ้าง จึงซื้อตั๋วโดยสารรถพ่วง ซึ่งอยู่ริมถนนใกล้ ๆ นั้น ราคาใบละ ๒๕ บาท และขึ้นไปนั่งบนขบวนที่กำลังจะออกเดินทางพอดี เที่ยวนี้ไม่ค่อยมีคน จึงได้นั่งคนเดียวบนเก้าอี้ที่กว้างเท่าตัวรถ ซึ่งคนจะนั่งได้อย่างน้อยสี่คน

รถพ่วงนี้นอกจากคันแรกซึ่งเป็นตัวลากแล้ว ก็มีรถพ่วงอีกสามคัน ระหว่างทางมีเทปเสียงบรรยายสิ่งที่ผ่านไปสองข้างทาง จากสถานีสะพานปลา ถึงสถานีราชวิถี รถก็จอดให้ผู้โดยสารลง และรับคนใหม่ขึ้น บัตรโดยสารนั้น ซื้อที่สถานีไหน ก็ให้กลับมาลงที่สถานีเดิม จากนั้นก็ผ่านไปทางสวนสัตว์นานาชนิด ซึ่งอักฝั่งหนึ่งเป็นท่าเรือจักรยานนาวา ด้านที่ตรงข้ามกับสวนจิตรลดา เลี้ยวขวาไปทางด้านพระบรมรูปทรงม้า เป็นสวนสนุก มีเครื่องเล่นของเด็ก ๆ พอ ๆ กับสวนสนุกของเอกชนทั้งหลาย  มีสถานีจอดรถให้ผู้ปกครองพาบุตรหลานลงไปเล่น เช่นม้าหมุน สนามขับรถ กระเช้าสวรรค์ที่ไม่สูงมากนัก และเครื่องปีนป่ายที่ไม่เสียเงินรวมอยู่ด้วย

ถัดไปรถพ่วงก็เลี้ยวขวาไปทาง พระที่นั่งอนันตสมาคม อ้อมสระน้ำกว้างใหญ่มีน้ำพุสูงลิ่ว ผ่านประตูถนนอ่างทอง เป็นเวทีการแสดงของช้าง และสัตว์ต่าง ๆ เช่นลิงชิมแปนซี และสวนนกที่กว้างขวางมีตาข่ายคลุม เขาบรรยายว่ามีนกกว่าร้อยชนิด

ตลอดเส้นทางที่ผ่าน ไกด้เห็นความเปลี่ยนแปลงของสวนสัตว์ ซึ่งมีการปรับปรุงเพิ่มเติมอาคารและส่วนการแสดงมากขึ้น จนแทบจะไม่มีที่ว่างสำหรับสูดอากาศหายใจ พื้นที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีหญ้าสีเขียว จะมีผู้คนปูเสื่อนั่งพัก รวมกลุ่มกินอาหารกัน จนเต็มหมดทุกหย่อมหญ้า ต่างกับสวนสาธ่รณะอื่น ๆ อย่างเห็นได้ชัด

แล้วสุดท้ายก็ผ่านสะพานที่ข้ามไปยังเกาะนก(ที่อยู่ในกรง) ถึงสถานีเดิม ให้เราลงเพราะครบรอบแล้ว

เราเดินออกมาเรียกรถแท็กซี่กลับบ้านที่สวนอ้อย เมื่อลงจากรถที่ซอยสาม เพื่อซื้อข้าวต้มไปเป็นอาหารเย็น จึงได้เห็นว่ามีผู้เฒ่าของสวนอ้อยนั่งเก้าอี้เรียงแถว เพื่อรอการรดน้ำขอพรจากท่านผู้ทรงเกียรติ ซึ่งคงจะยังมาไม่ถึง ไม่ทราบว่ามีท่านผู้ใดมองเห็นเราบ้างหรือเปล่า เพราะเราไม่ได้สนใจจะพบหรือทักทายใคร นอกจากจะนึกดีใจว่าเราคิดถูกต้องแล้ว ที่ได้ไปทำบุญและพักผ่อนในวันสงกรานต์ อย่างมีความสุข มากกว่าการจัดงานของหมู่บ้าน หลายเท่านัก.

##########

แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 55 11:21:52

จากคุณ	: เจียวต้าย
เขียนเมื่อ	: 3 พ.ค. 55 11:18:20