ความคิดเห็นที่ 1 “ก็ดีครับ ถ้าอย่างไร เกิดมีข่าวเสี่ยอีกผมจะได้ช่วยเคลียร์ แถมทีนี้มั่นใจได้ว่าติดต่อคุณได้ชัวร์” ภาคภูมิล้อเธอเบาๆเมื่อนึกไปถึงสองอาทิตย์ก่อนที่ไม่สามารถติดต่อดุจฝันได้ เธอยิ้มแห้งๆแล้วยืนเงียบมองภาคภูมิกับดั่งฟ้าแลกเบอร์กันแล้วคุยกันต่อเล็กน้อยก่อนที่เขาจะหันมาทางเธอ “เอ้อ เรื่องงาน คุณต้องส่งอีกสองศุกร์ข้างหน้าใช่ไหม” ดุจฝันพยักหน้านึกถึงโปรเจ็คต์ใหญ่ที่เธอมอบให้เขาไปช่วยทำตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว “ถ้าอย่างไรครั้งหน้าที่เราเจอกันเดี๋ยวผมเอามาให้คุณนะครับ คุณสะดวกวันไหน” “สักวันเสาร์ละกันค่ะ ประมาณสองทุ่ม ฉันเสร็จงานตอนนั้น” “ได้ครับ” ภาคภูมิรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนที่จะมองหน้ากากเซเลอร์มูนที่ถือติดมือมาตั้งแต่งานยอดมนุษย์นั่น พลางคิดถึงตัวตนที่แท้จริงของหญิงสาววันนี้แล้วอดขำหน่อยๆไม่ได้ ก่อนที่เสียงหวานของหญิงสาวจะเอ่ยถามต่อ “แล้วนี่คุณจะกลับอย่างไรต่อ” “เดี๋ยวไปต่อบีทีเอสครับ ลงวงเวียนใหญ่สุดสายแล้วต่อแท็กซี่” ดุจฝันพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินนำเขาไปยังประตูล็อบบี้แล้วหันมามอบรอยยิ้มให้ “ถ้าอย่างนั้นก็กลับดีๆนะคะ คุณเซเลอร์มูน”  -------------------------------------------------------------------                   “พี่ไพรด์ตัวจริงนี่น่ารักดีนะ ยอมเป็นเซเลอร์มูนให้อุลตร้าแมนวิปริตอย่างพี่ฝันย่ำยี”                 ทันทีที่ถึงห้อง ดั่งฟ้าก็เอ่ยปากทันที                 “ใครวิปริต ไอ้น้องปากเสีย ถ้าไม่หยุดพูดแกโดนตบกลางกบาลแน่”                 คนเป็นน้องสาวถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินอย่างนั้น เพราะรู้ดีว่าเมื่อไรที่ตัวเองพูดจาไม่เข้าหูพี่สาวแล้วโดนตบกบาล มันไม่ใช่แค่ตบธรรมดา หากแต่ดึง ทึ้ง และสารพัดวิธีที่จะทำเอาเจ็บจนจำแม้ว่าพี่เธอจะไม่จริงจังก็ตามที หากแต่ดุจฝันนั้นเป็นคนมือหนักมาตั้งแต่เด็กแล้ว                 “ว่าไง อยากลองไหม”                 “อย่าๆ ตอนนี้หัวล้านกลางอยู่”  พอเห็นพี่สาวท้า น้องสาวเลยรีบปฏิเสธแล้วลูบหัวตัวเองป้อยๆอย่างระวังภัย แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่ลืมนิสัยปากเสียอย่างอดไม่ได้                 “ถึงว่าสิไม่สนปริ๊นซ์ มีปริ๊นซ์ของตัวเองแล้วก็ไม่บอก”                 “ปริ๊นซ์เปริ๊นซ์อะไร”                 คนเป็นพี่สาวเสียงสูงทันที “คุณไพรด์น่ะสิ เขาก็ดูปริ๊นซ์ชาร์มมิ่งดีนะ ขาว สะอาด ใส่แว่น ความรู้เยอะ ดูดี ที่สำคัญ ดูน่ารักไม่มีพิษมีภัย พอได้เจอตัวจริงแล้วรู้สึกถูกชะตามาก” “เพ้อเจ้อ”  ดุจฝันรีบเบรกน้องสาวก่อนที่จะว่าคุณสมบัติไปไกลมากกว่านี้ แล้วน้องสาวของเธอก็พูดคำนึงที่ทำให้เธอต้องหยุดคิด “ฟ้าว่าเขาชอบพี่ฝัน” ดุจฝันนึกถึงเวลาที่ผ่านมา นึกถึงท่าทีของภาคภูมิที่แทบไม่เคยแสดงความรู้สึกอะไรออกมา นอกจากรอยยิ้มกับแว่นตาที่ทำให้เขาดูเป็นนักวิชาการผู้ซึ่งไม่ประสีประสาความรัก “เขาไม่ได้จีบพี่แบบคนอื่นนี่” พี่สาวบอกปัดทันที “แล้วถ้าไม่ได้ชอบจะขอเจออาทิตย์ละครั้งทำไม”  ดั่งฟ้าบลัฟ ดุจฝันยืนนิ่งไปเพราะนั่นก็เป็นคำถามที่เธอเองก็สงสัยอยู่มานานแล้วเช่นกัน เมื่อดั่งฟ้าเห็นพี่สาวนิ่งไปก็ได้ทีพูดต่อ “วิธีจีบของเขาฟ้าว่าน่ารักดีออก ยิ้มอย่างเดียว”  “ยิ้มอย่างเดียวไม่ได้เรียกว่าการจีบ พี่ไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ตื่นตีสี่ไปถ่ายที่เขาใหญ่” ดุจฝันสรุปง่ายๆเพราะขี้เกียจต่อความยาวสาความยืด แล้วรีบเดินเข้าไปนั่งแหมะบนเตียงในห้องนอน หน้ากากอุลตร้าแมนจากมหกรรมยอดมนุษย์ยังอยู่ในมือเธอ รอยยิ้มบางๆเริ่มปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้ตัวยามที่สายตาจับจ้องของในมือ ภาคภูมิจะกำลังยิ้มให้เซเลอร์มูนเหมือนที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้...  ------------------------------------------------------------------- จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 18:48:25

ความคิดเห็นที่ 2                   “สรุปว่าคราวก่อนคุณไพรด์เขาพาแกไปไอ้งานฮีโร่อะไรนั่นจริงๆสินะ”                 ดุจฝันพยักหน้าแทบคำตอบ สโรชายิ้มอย่างพอใจแล้วดูดกาแฟเย็นเข้าอึกใหญ่ เป็นเวลานานๆครั้งที่เพื่อนสนิทสองคนนี้จะได้มานั่งดื่มกาแฟด้วยกันเพราะหน้าที่การงานของทั้งคู่ที่ทำให้แทบจะไม่มีเวลามาเจอกัน หากแต่วันนี้ที่ต้องนัดพบกันก็เพราะต้องคุยเรื่องของรายการวัดดวงรักนี่เอง                 “เขาเอาจริงด้วยแฮะ”                 “เอาจริง? เอาจริงอะไร”  ดุจฝันสงสัยในคำพูดของเพื่อนสาว ก่อนที่คนพูดจะทำหน้ารู้สึกพลาดที่เผลอพูดอะไรออกไป                 “นี่แกไปรู้อะไรมาฮึ ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น อย่าหลบตาด้วย บอกมาเสียดีๆ”  ดุจฝันพยายามคาดคั้นเพื่อนเมื่อเห็นท่าทางว่าเพื่อนทำท่าไม่อยากตอบคำถามของเธออย่างแรง                 “แกไม่ตอบฉันตบหัว แกตอบฉันไม่ตบหัว”                 สโรชาผู้ซึ่งเป็นอีกหนึ่งคนที่ประจักษ์ฤทธิ์หัตถ์นางเอกของเพื่อนเป็นอย่างดีรีบตอบทันทีโดยที่ไม่ลังเลเพราะรู้ว่าถ้าเพื่อนตบคือตบจริง                 “ก่อนที่แกจะไปกับเขาอาทิตย์ที่แล้ว คุณไพรด์เขาโทรมาถามฉันว่าถ้าพาแกไปมหกรรมยอดมนุษย์แกจะโอเคไหม”                 ดุจฝันนั่งงงกับสิ่งที่ได้ยิน... นี่หมายความว่าภาคภูมิตั้งใจที่จะพาเธอไปที่นั่นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อ คนเป็นเพื่อนก็พูดขึ้นทันที “เขาถามด้วยว่าจริงๆแล้วแกชอบพวกซูเปอร์ฮีโร่ใช่ไหม”                 “แล้วเขารู้ได้อย่างไร”                 “อันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่ะ”  สโรชาส่ายหน้า แล้วปล่อยให้เพื่อนนั่งทบทวนเรื่องราวไปก่อน                 ดุจฝันพยายามคิดย้อนไปเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาที่ภาคภูมิบอกว่าอยากไปดูงานมหกรรมนั่น หากแต่เขาเองก็พูดเช่นกันว่าเขาเฉยๆกับพวกตัวการ์ตูนแบบนั้น แล้วเขาจะพาเธอไปที่นั่นทำไม ถ้าหากไม่ใช่ว่าเป็นเพราะจะพาเธอไปดู แถมเขายังถามกับสโรชาแบบนี้อีก...                 แสดงว่าเขารู้ตัวตนของเธอหมดแล้ว                 “แล้วแกตอบไปว่าอย่างไร”                 “ก็ตอบไปตรงๆ เพราะฉันรู้ว่าแกนี้ดงานนี้มาก อีกอย่าง พอเขารู้เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วก็บอกให้ฉันอย่าเพิ่งบอกแก แต่ตอนนี้มันก็ผ่านไปแล้ว ดังนั้นถ้าฉันบอกแกก็คงไม่เป็นอะไร”                 ภาคภูมิก็ไม่ได้ขำในสิ่งที่เธอชอบ แถมยังยอมรับในสิ่งที่เธอสนใจ                 เป็นผู้ชายคนแรกที่ไม่ได้หลงติดในภาพลักษณ์ภายนอกของเธอ                 ดุจฝันยิ้มบางๆเมื่อนึกถึงแต่ละครั้งที่ได้เจอกัน ท่าทางที่ดูบื้อๆนั้นกลับแฝงอะไรล้ำลึกมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ ก่อนที่เธอจะต้องสะดุ้งเพราะว่าเสียงเรียกเข้าดังขึ้นเป็นเพลงธีมของคาเมนไรเดอร์                 ‘เซมารู ช็อคกา...’                 “ลืมเปลี่ยนริงโทนล่ะสิ”                 สโรชายิ้มขำๆเมื่อเห็นท่าทางเลิ่กลั่กของเพื่อนสาวที่กำลังค้นกระเป๋า ในขณะที่คนกำลังอลวนกับการหาของจู่ๆก็นึกขึ้นได้                 เพราะภาคภูมิเคยได้ยินเสียงเรียกเข้านี้ของเธอเมื่อตอนเจอกันครั้งที่สอง                 ใช่แน่ๆ มันต้องเป็นตอนนั้นแน่ๆ ดุจฝันคิดไว้ในใจก่อนที่จะรีบรับสายเบอร์แปลกที่โทรเข้ามา                 “สวัสดีค่ะ”                 “ฝัน นี่พี่พีทนะ”                 พิธกร... ผู้ชายหน้าโง่ที่หนีไปเลียแผลใจถึงญี่ปุ่นแล้วเพิ่งกลับไทยมานี่เอง... นี่เขาจะโทรหาเธอทำไม                 “เอ้อ... จ้ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”                 ดุจฝันทนคุยอย่างเลี่ยงไม่ได้ การคุยกับคนที่เลิกกันไปแล้วเป็นหนึ่งในงานที่เธอไม่ถนัด                 “มี เป็นเรื่องสำคัญมาก ฝันตอนนี้สะดวกคุยไหม พี่อยากนัดเจอ” จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 18:49:21

ความคิดเห็นที่ 3 ดุจฝันเหลือบตามองเพื่อนที่นั่งทำหน้าสงสัยก่อนที่จะรีบบอก                 “ตอนนี้... ตอนนี้เลยเหรอ คุยทางโทรศัพท์แทนได้ไหม”                 “เรื่องนี้สำคัญกว่าที่จะคุยกันทางโทรศัพท์ครับ เรื่องมันยาวมาก” เสียงของพิธกรฟังดูร้อนรนมากราวกับว่าเรื่องสำคัญที่ว่านั้นเป็นเรื่องราวระดับชาติจริงๆ                 “ถ้าอย่างนั้นฝันคงไม่สะดวกหรอกค่ะพี่พีท”                 ดุจฝันถอนหายใจ เรื่องสำคัญที่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรอย่างอื่นนอกจากว่าเขาจะขอให้เธอรับรักเขา                 “ถือว่าพี่ขอร้อง เพื่อตัวฝันเอง พี่ไม่ได้ขอร้องให้ฝันกลับมารักพี่หรืออะไร เรื่องนี้พี่พูดตรงนี้ไม่ได้จริงๆ เราควรจะเจอกันให้เร็วที่สุด”                 พิธกรพูดราวกับว่ารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเธอได้ยินว่าเขาไม่ได้ต้องการที่จะเรียกร้องความรู้สึกคืนก็ค่อยโล่งใจ หากแต่ยังข้องใจอยู่ดีถึงเรื่องที่เขาโทรเข้ามาขอร้องขนาดนี้                 “พอบอกได้ไหมคะว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร แล้วมันเกี่ยวกับฝันโดยตรงเลยเหรอ”                 “เอาเป็นว่าฝันสะดวกตอนไหนภายในวันนี้ ดึกเท่าไรพี่รอได้ครับ”                 ดุจฝันเงียบไปเมื่อได้ยินประโยคท้ายที่ฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไรนัก แต่พิธกรก็รีบแก้ทันที                 “พี่ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีครับ”                 “ค่ะ ฝันเข้าใจค่ะ”  ดุจฝันตอบรับแล้วมองนาฬิกาข้อมือ  “ฝันจะว่างก่อนถ่ายละครประมาณสองชั่วโมง ถ้าอย่างไรเจอกันตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ”                 ดุจฝันบอกร้านกาแฟที่ตัวเองนั่งอยู่ ก่อนที่จะนั่งสงสัยอยู่กับสโรชาว่าเรื่องอะไรกันที่สำคัญกับชีวิตเธอมากมายถึงขนาดที่พิธกรต้องออกมาคุยกับเธอ                 เป็นเวลาแค่สิบห้านาทีเท่านั้นที่ดุจฝันรอพิธกร เขาเดินเข้ามาในร้านด้วยสีหน้าเครียดจัด ท่าทางและรูปร่างของเขายังคงดูดีไม่ต่างไปจากตอนที่เธอเจอเขาครั้งล่าสุด ยกเว้นก็แต่สีหน้าที่ดูโทรมและซีดเซียวลงไปบ้าง “อ้าว พี่พีท สวัสดีค่ะ” สโรชายกมือไหว้พิธกรที่เดินเข้ามาหา เธอเองก็พอจะรู้จักกับพิธกรในฐานะอดีตแฟนเพื่อน พิธกรผู้น่าสงสารที่ถูกเพื่อนสาวของเธอหลอกให้รักเข้าไปเต็มๆ “สวัสดีครับน้องสโนว์ นี่มาขัดจังหวะหรือเปล่า” “ไม่ค่ะ ไม่เลย เชิญตามสบายเลยนะคะ”  สโรชายิ้มอย่างพอเป็นมารยาทให้ชายหนุ่มผู้เพิ่งเข้ามาแล้วหันมาหาเพื่อนตัวเอง  ”ถ้าอย่างไรฉันไปก่อนนะ ตอนบ่ายมีงาน” ดุจฝันรู้ดีว่าเพื่อนของเธอเปิดโอกาสให้เธอได้คุยเรื่องสำคัญ แต่ก่อนที่จะไป สโรชาก็หันมายกมือเป็นรูปหูโทรศัพท์เป็นเชิงว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันทีหลัง ดุจฝันพยักหน้าตกลงแล้วหันมาเผชิญหน้ากับคนที่ยืนอยู่ “นั่งก่อนไหมคะพี่พีท” “ขอบคุณครับ” เมื่อพิธกรทำให้เธอได้เห็นใบหน้าของเขามากขึ้น ความอิดโรยบนบหน้าฉายออกมาอย่างปิดไม่มิดแม้ว่าจะยังมีเค้าหล่อ ที่ดูแล้วก็รู้สึกๆคุ้นเหมือนเธอเคยเห็นที่ไหนมาก่อนที่ไม่ใช่ตัวพิธกรเอง “สั่งอะไรไหมคะ” “ไม่เป็นไรครับน้องฝัน” ชายหนุ่มปฏิเสธทันที ดุจฝันจึงได้โอกาสเอ่ยถามเรื่องที่คาใจ “ถ้าอย่างนั้นก็ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ พี่พีทมีอะไรจะบอกฝันเหรอคะ” คิ้วของชายหนุ่มกระตุกหน่อยๆราวกับว่าเขากำลังหนักใจในเรื่องที่กำลังจะบอกเป็นอย่างมาก ก่อนที่พิธกรจะเริ่มเอ่ย                 “อย่ายุ่งกับพี่ไพรด์เป็นอันขาด”                 น้ำเสียงของพิธกรจริงจังอย่างที่ดุจฝันไม่เคยได้ยินมาก่อน เธอถามย้อนทันทีด้วยความแปลกใจ                 “พี่ไพรด์? คุณไพรด์น่ะเหรอคะ”                 “ใช่ ไพรด์ คนที่ชนะรายการวัดดวงรัก”                 ภาพของหนุ่มแว่นอารมณ์ดียิ้มเก่งที่เธอต้องเจอเป็นประจำทุกสัปดาห์ปรากฏขึ้นในความคิด... คำถามมากมายเต็มไปหมดจนเธอไม่รู้จะเลือกอันไหนก่อนดี                 “ทำไม... มันมีเหตุผลอะไรล่ะคะ พี่พีทรู้จักเขาเหรอ”                 พิธกรเผยรอยยิ้มเครียดจัดในขณะที่เงียบไปพักใหญ่                 “เขาเป็นพี่ชายของผมเอง” จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 18:49:51

ความคิดเห็นที่ 4                 พี่ชาย?                 ภาคภูมิเป็นพี่ชายของพิธกร?                 ความคิดที่ทำเอาดุจฝันแทบจะหัวเราะก๊ากออกมาเสียงดังหากแต่เพราะยังเกรงใจในคนที่นั่งหน้าเครียดอยู่จึงทำได้เพียงแค่ยื้มให้หน่อยๆ นี่เขาเอาอะไรมาอ้างล่ะเนี่ย... สงสัยจะหึงเธอจนหน้ามืดตามัวถึงกับอ้างตัวเป็นน้องชายของคนที่เธอกำลังต้องคุยด้วยในขณะนี้เลยทีเดียว                 ดุจฝันนึกเทียบหน้าของสองคนนี้ในใจ ดูอย่างไรก็ไม่เห็นเหมือนกัน แม้จะดูมีเค้าเป็นลูกคนจีนเหมือนกัน... หากแต่ความหล่อตี๋เนี้ยบแบบพิธกรนั้นสามารถหาได้ตามพนักงานบริษัททั่วไป ในขณะที่ภาคภูมิ... จะว่าอย่างไรดีล่ะ ดูดีมากกว่าที่จะเป็นเพียงแค่คนเดินตามท้องถนนทั่วไปแม้จะติดท่าทางที่ดูหงิมๆบื้อๆไปบ้าง เมื่อยามใส่ชุดทำงาน หากแต่เขาก็ดูเข้มกว่าพิธกรอีก จมูกโด่งกว่า คิ้วเข้มกว่า ตาโตกว่า... ไม่ใช่พี่น้องแน่นอน                 ตอนนี้สิบเอ็ดโมง... นี่มันรายการก่อนบ่ายคลายเครียดหรืออย่างไรกัน                 “ตลกดีนะคะ”                 “ไม่ตลกครับ”                 อ้าว... นี่เขาเครียดเหรอเนี่ย                 ดุจฝันกระพริบตาปริบๆกับท่าทีของคนตรงหน้า ก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบเอ่ยต่อ                 “เชื่อเถอะ อย่าเจอเขาอีกเลย เขากำลังคิดไม่ดีอยู่กับฝันนะครับ”                 “เหรอคะ แบบไหนล่ะคะ”                 คำถามของดาราสาวทำให้พิธกรเงียบไปชั่วครู่เพื่อใช้ความคิดหนักหาทางอธิบายให้เธอเข้าใจ หากแต่ดุจฝันที่สรุปเรื่องราวทั้งหมดในใจไปแล้วรีบแทรกขึ้นด้วยความมั่นใจ                 “หรือว่า... พี่พีทเป็นเกย์... แล้วแอบชอบคุณไพรด์อยู่” พิธกรถึงกับทำหน้าไม่ถูกเมื่อได้ยินเข้าแบบนั้น นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่ล่ะนี่...ถ้าเธอหาว่าเขาตลก เธอเองก็ตลกเหมือนกันที่คิดอะไรแบบนี้ พิธกรพยายามเรียบเรียงคำพูด แต่ยังไม่ทันที่จะได้ตอบอะไร ก็ดันมีบุคคลที่สามเดินเข้ามาทักคนที่นั่งคุยกับเขาอยู่เสียก่อน                 “คุณฝัน บังเอิญเจอจังเลยนะครับ”                 “อ้าว คุณไพรด์”                 ดุจฝันยิ้มทักทายภาคภูมิก่อนจะเหลือบมองหน้าพิธกรที่ทำหน้าตกใจมากอย่างไม่คาดคิดว่าจะได้เจอคนที่กำลังเป็นประเด็นอยู่อยู่ที่นี่                   “พี่ไพรด์ มาที่นี่ได้ยังไง”                 ภาคภูมิขมวดคิ้ว                 “ขอโทษนะครับ คุณรู้จักผมเหรอครับ?”                 ดุจฝันมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างงงๆก่อนจะเริ่มทำความเข้าใจช้าๆ พิธกรพูดถึงภาคภูมิ แต่ภาคภูมิดูท่าว่าจะไม่รู้จักพิธกรเลย... สรุปแล้วก็คือพิธกรเต้าเรื่องมาหลอกเธอสินะ...                 “พี่ไพรด์ อย่าทำแบบนี้นะ”                 พิธกรยังไม่หยุดความพยายาม                 ”ทำไมคุณต้องห้ามผมล่ะครับ”                 “อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันได้ไหม”                 “ทำไมผมต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักคุณล่ะครับ”                 ภาคภูมิเอ่ยถามอย่างสุภาพ ในขณะที่พิธกรเริ่มแสดงท่าทีหงุดหงิดออกมา ดุจฝันที่นั่งนิ่งอยู่นานจึงได้ทีรีบเอ่ย                 “พอเถอะค่ะพี่พีท คุณไพรด์ไม่รู้จักพี่พีทจริงๆค่ะ”                 ชายหนุ่มทั้งสองคนพร้อมใจกันหันมามองทางเธอ                 “แล้วฝันรู้จักพี่ไพรดีเหรอถืงได้บอกว่าเขาไม่รู้จักพี่”                 คำย้อนของพิธกรทำให้ดุจฝันสะดุดไปเล็กน้อยก่อนที่จะตัดสินใจลุกขึ้นอย่างไม่คิดจะคุยกับเขาอีกต่อไป                 “ฝันไม่ได้รู้จักดีหรอกค่ะ แต่ฝันแค่เห็นว่าพี่พีทกำลังพาล ถ้าอย่างไรฝันขอตัวก่อนนะคะ”  ก่อนที่เธอจะหันมาลาอีกคน  “คุณไพรด์คะ ถ้าอย่างไรเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ”                 “ฝัน ฟังพี่ก่อนนะครับ พี่หวังดีจริง พี่ไพรด์คือพี่ชายพี่เอง”                 “ขอโทษนะครับ แต่ผมไม่รู้จักคุณ หยุดพูออะไรอย่างนั้นได้แล้ว”                 ภาคภูมิรีบบอกย้ำหนักแน่นอีกรอบก่อนที่จะเดินตามดุจฝันออกมาที่ลานจอดรถ                 “คุณคงต้องกลับไปถ่ายละครต่อใช่ไหม ผมไปส่งไหม”                 ดุจฝันส่ายหน้า                 “วันนี้ฉันเอารถมาค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”                 “คุณ...”  ภาคภูมิเอ่ยแล้วก็เงียบไปราวกับว่ากำลังจะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้                 “ฉันไม่เชื่อเขาค่ะ”  ดุจฝันยิ้มกว้างให้ภาคภูมิที่ยิ้มเช่นกันเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ                 “แต่ฉันก็ไม่รู้นะคะว่าทำไมเขาถึงเลือกทำแบบนี้ทั้งๆที่เราก็จบกันไปได้พักใหญ่แล้ว”  ดุจฝันรีบบอกถึงสถานะระหว่างเธอกับพิธกรโดยไวด้วยกลัวว่าคนเบื้องหน้าจะเข้าใจผิด จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 18:50:45

ความคิดเห็นที่ 5 “เขาอาจจะหึงคุณมั้งครับ”                  ดุจฝันส่ายหน้าน้อยๆเมื่อนึกถึงคนรักเก่า พร้อมประโยคที่เขาพูดขึ้นมาก็สะกิดใจเธอ ประโยคที่ว่าเธอยังรู้จักกับภาคภูมิไม่ดีพอ สายตาจับจ้องไปยังใบหน้าใสใส่แว่นที่ดูเด็กกว่าวัยของคนตรงหน้า ใบหน้าที่มักจะเปื้อนรอยยิ้มสม่ำเสมอจนเธอเธอเข้าใจทุกครั้งว่าเขาไม่เคยคิดอะไร ริมฝีปากยิ้มเสมอที่ไม่เคยแม้แต่จะเล่าเรื่องราวส่วนตัวให้เธอฟัง                 เธอรู้จักคนตรงหน้าดีเท่าไหนกัน...                 “แต่ก็จริงอย่างที่เขาว่านั่นล่ะ ฉันคงรู้จักคุณไม่ดีพอ เขาถึงคิดจะมาหลอกว่าเป็นน้องคุณ”                 เท่านั้นเองที่รอยยิ้มก็กระตุกขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างชัดเจน                 “ผมคงลืมบอกคุณไป... ผมเป็นลูกคนเดียวครับ”                 ประโยคเดียวง่ายๆจากภาคภูมิที่พิสูจน์ความจริงได้เป็นอย่างดี ก่อนที่คำถามจะตามต่อมาราวกับว่าเขากำลังรู้ความคิดของเธอ                 “คุณอยากรู้เรื่องไหนของผมอีกไหมครับ”                 พอเจอแบบนี้เข้าไป ดุจฝันก็ถึงกับตอบไม่ถูก พอถึงเวลาที่เขาอยากให้ถามเธอก็กลับไม่มีอะไรที่จะถาม ก่อนที่จะนึกได้ถึงสิ่งที่เธอสงสัยมาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน                 “ถ้าอย่างนั้นฉันขอถามอะไรคุณอย่าง ทำไมคุณถึงขอเจอฉันเป็นรางวัลคะ”                 “ผมไม่รู้เหมือนกันครับ”                 ภาคภูมิตอบง่ายดาย                 “อ้าว แล้วกัน”                 “แต่ผมรู้ว่าตอนนั้น มันมีเสียงบอกให้ผมทำอย่างนั้น”                 “เสียงอะไร เสียงสโนว์หรือเปล่าที่กล่อมหูคุณ มันอยากเรียกเรตติ้งรายการ อยากสร้างความฮือฮา อยากแกล้งเพื่อนอย่างฉัน หรือว่าอยาก...”                 ดุจฝันนับนิ้วไล่เหตุผลต่างๆท ก่อนที่ชายหนุ่มจะหัวเราะเบาๆแล้วปฏิเสธขึ้นมาทันที                 “เปล่าครับ ไม่ใช่อย่างนั้นเลย” ภาคภูมิสบตาเธอ  “เสียงหัวใจผมเอง”                 ดุจฝันจ้องหน้าภาคภูมินิ่งอย่างไปต่อไม่ถูก ความร้อนวิ่งขึ้นมาที่หน้าโดยที่เธอไม่แม้แต่จะควบคุมได้ นี่เป็นประโยคที่เสี่ยวและเห่ยมากเท่าที่เคยเจอมา หากแต่เธอกลับหวั่นไหวกับมันอย่างไม่มีทางเลือก                 สายตาสบนิ่งกับดวงตาหลังแว่นที่ฉายแววระยิบระยับ ทั้งๆที่พอเห็นตอนนี้แม้ว่าเขาจะมีแว่นบนใบหน้าทั้งหมดก็ตามที แต่เขาก็ไม่ได้ดูเรียบแบบที่เธอเคยคิดเมื่อหลายสัปดาห์ที่แล้ว                 ทำไมเธอถึงเคยมองว่าเขาบื้อกันนะ...                 ดุจฝันหลุบตาลงต่ำ แล้วรีบพูดแก้ขัดเขิน                 “ฉันคงต้องไปถ่ายละครต่อแล้วค่ะ”                 “ขับรถดีๆนะครับ แล้วเสาร์นี้เจอกัน”  ภาคภูมิเปิดประตูรถให้เธอทันทีที่เธอกดรีโมทเปิดล็อครถ ดุจฝันพยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณแล้วจับพวงมาลัย รถค่อยๆเคลื่อนถอยหลังออกช้าๆ ก่อนที่จะเริ่มแล่น เธอมองไปที่กระจกข้างรถ เงาของชายหนุ่มใส่แว่นกำลังโบกมือให้เธอสะท้อนอยู่ในนั้น ดุจฝันยิ้มบางก่อนที่จะรับรู้ความรู้สึกดีที่กำลังก่อตัวขึ้นช้าๆในหัวใจ  --------------------------------To be continued------------------------------ ครั้งที่แล้วขอกราบงามๆสำหรับกิฟต์จากคุณ :::อาราเร่:::,คุณ Cookies n' Cream  คุณ Frappe, N_Foxtrot   และคุณห้าสิบป่ายมากๆเลยค่ะะะ และทุกๆคอมเม้นต๋เลย เห็นแล้วมีแรงอัพมากๆเลยค่ะ XD  จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 18:56:34

ความคิดเห็นที่ 6 แอบสงสัยว่าตกลงเขาจัดงานอัลตราแมนกันไปแล้วยังคะ จากคุณ : scottie   >>คิดว่าน่าจะจัดไปแล้วนะคะ 5555555 อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ  เอามาลงไวๆนะค่ะ พระเอกน่ารักจัง เลยค่ะ^^ จากคุณ : solitaly_sp   >>ขอบคุณมากๆเลยนะค้าาาาาา ชอบพระเอกเหมือนกันค่า 555555 จากคุณ : :::อาราเร่:::   >>ฝันดีล่วงหน้าค่ะ XD รอติดตามตอนที่ 8 อยู่นะคะ ^^ จากคุณ : Cookies 'n Cream Frappe >>ตอน8มาแล้วค่ะ เดี๋ยวจะรีบนำตอนที่เก้ามาส่งนะคะ :) รออ่านต่ออยู่นะคะ อ่านแล้วก็ยังสงสัยไม่หาย ว่าคุณภาคภูมิมีอะไรแอบแฝงรึเปล่าน้า.... จากคุณ : N_Foxtrot   >>มีค่ะ 55555555 บอกซะงั้น แต่จะเป็นอะไรแบบไหนรบกวนช่วยติดตามกันต่อนะคะ X-) ชอบ ชอบ มดแดงวีสาม จากคุณ : ห้าสิบป่าย   >>วีสามหน้าตาเป็นยังไงคะ คล้ายกับวีหนึ่งวีสองหรือเปล่า 555555 เคยหาแล้วแต่ลืมค่ะ:D จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 19:07:09

ความคิดเห็นที่ 7 คนอ่านยังรู้เลยว่าต้องมีอะไรไม่ธรรมดา จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 22:05:30

ความคิดเห็นที่ 8 ^^ แวะมาอ่านก่อนนอน จากคุณ : Cookies 'n Cream Frappe เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 00:52:34

ความคิดเห็นที่ 9 ฮ่าๆๆ จากตอนที่แล้ว ที่แอบสงสัยคุณภาคภูมิ มาตอนนี้ไม่แอบแล้วค่ะ ขอสงสัยแบบจริงๆจังๆ แต่ จขกท. ยังบอกว่ามีชัดๆแล้วด้วย ถ้าไงขอสงสัยว่า คุณภาคภูมิจะทำไรต่อไปดีกว่าค่ะ ปล. ฝันไม่รู้นามสกุล พี่พีทหรอค่ะ น่าจะเอามาเทียบกันได้น้าาา จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 02:35:21

ความคิดเห็นที่ 10 ความลึกลับ เริ่มปรากฎ รออ่านครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 11:18:55

ความคิดเห็นที่ 11 มันยังไงกันล่ะเนี่ย จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 21:37:27

ความคิดเห็นที่ 12 คนอ่านยังรู้เลยว่าต้องมีอะไรไม่ธรรมดา จากคุณ : scottie   >>เฉลยในตอนที่ 10 แล้วค่า :D   ^^ แวะมาอ่านก่อนนอน จากคุณ : Cookies 'n Cream Frappe >>ขอบคุณมากๆค่า :)))) ฮ่าๆๆ จากตอนที่แล้ว ที่แอบสงสัยคุณภาคภูมิ มาตอนนี้ไม่แอบแล้วค่ะ ขอสงสัยแบบจริงๆจังๆ แต่ จขกท. ยังบอกว่ามีชัดๆแล้วด้วย ถ้าไงขอสงสัยว่า คุณภาคภูมิจะทำไรต่อไปดีกว่าค่ะ ปล. ฝันไม่รู้นามสกุล พี่พีทหรอค่ะ น่าจะเอามาเทียบกันได้น้าาา จากคุณ : N_Foxtrot   >>ภาคภูมิสารภาพมาเองแล้วค่าตอนที่ 10หลังจากลับๆล่อๆมานาน 555555 ที่เขียนไว้ก็ให้ฝันไปดูสืบเองเพิ่มเติมเรื่องของนามสกุลด้วยเหมือนกันค่า ขอบคุณมากๆๆๆนะค้าที่ยังติดตามกัน XD ความลึกลับ เริ่มปรากฎ รออ่านครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย   >>ขอบคุณมากๆๆค่า ลง9และ10แล้วค่ะ :))))))     มันยังไงกันล่ะเนี่ย จากคุณ : :::อาราเร่:::   >>นั่นสิคะ 5555555 X))) จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 21:37:56

ความคิดเห็นที่ 13 ลืมค่ะ ตอนที่ 9&10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12108544/W12108544.html ขอบคุณค่ะะ <3<3<3 จากคุณ : Chanuikarn เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 21:38:34