ยังหลงติดคิดทะเล้น
หยอกเย้าเณรเล่นเรื่องผี
สำรวมกายไว้ท่วงที
แต่ยังมีที่เผลอมา
สำรวมใจไม่วุ่นวิ่ง
มิอาจทิ้งวาสนา
ยังดื้อดั้นจำนรรจา
ยังสายตาซ่าซุกซน
บิณฑบาตชาติ "ผู้ขอ"
หลวงพี่หล่อตาฉ้อฉล
สบสายตาสาวทุกคน
มิหลุดพ้นอกุศลกรรม
เณรน้อยมองจ้องทุกเช้า
เอาแต่เฝ้าคอยขบขำ
กระแอมไอใส่งึมงำ
สาวค้อนคว่ำงอนปนอาย
ในร่มผ้ากาสาวพัสตร์
สรรพสิ่งชัดกระจ่างฉาย
จิตไม่ขุ่นไร้วุ่นวาย
เรื่องรักร้ายตกตายแล้ว
...............................................................................................................
" วาสนา : อาการกายวาจา ที่เป็นลักษณะพิเศษของบุคคล ซึ่งเกิดจากกิเลสบางอย่าง และได้สั่งสมอบรมเป็นเวลานานจนเคยชินติดเป็นพื้นประจำตัว แม้จะละกิเลสนั้นได้แล้ว แต่ก็อาจจะละอาการกายวาจาที่เคยชินไม่ได้ เช่น คำพูดติดปาก อาการเดินที่เร็วหรือเดินต้วมเตี้ยม เป็นต้น... "
จากหนังสือพจนานุกรรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์ของพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต)